- 633
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابراهیم الاخضر سوره ی مبارکه انفطار
تلاوت ترتیل سوره ای ابراهیم الاخضر با ترجمه دکتر الهی قمشه ای
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
هنگامی که آسمان شکافته شود. (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و هنگامی که ستارگان آسمان فرو ریزند. (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و هنگامی که آب دریاها روان گردد (تا به هم پیوسته همه یک دریا شود). (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
وهنگامی که قبرها زیر و رو شود (و خلایق از آنها بر انگیخته شوند). (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
آن هنگام است که هر شخصی به هر چه مقدّم و مؤخّر انجام داده همه را بداند (شاید مراد از مقدم عملی است که پیش از رفتن از دنیا برای آخرت به جای آورده، و مؤخر آن اعمالی که پس از مرگ به او می‌رسد مانند باقیات صالحات و اعمال خیری که وصیت کرده و وقف و صدقات جاری و فرزند صالح یا کتاب علمی و سنّت حسنه). (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
ای انسان، چه باعث شد که به خدای کریم بزرگوار خود مغرور گشتی (و نافرمانی او کردی). (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
آن خدایی که تو را به وجود آورد و به صورتی تمام و کامل بیاراست و به اعتدال (اندام و تناسب قوا) برگزید. (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و حال آنکه به هر صورتی که خواستی (جز این صورت زیبا هم) خلق توانستی کرد. (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
چنین نیست (که شما کافران پنداشتید که معاد و قیامتی نیست) بلکه شما (از جهل) روز جزا را تکذیب می‌کنید. (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
البته نگهبانها بر (مراقبت احوال) شما مأمورند. (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
که آنها نویسندگان (اعمال شما و فرشته) مقرب خدایند. (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
شما هر چه کنید همه را می‌دانند. (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
همانا نیکو کاران عالم در بهشت پر نعمت متنعّمند. (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بدکاران در آتش دوزخ معذبند. (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا به آن دوزخ در افتند. (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و هیچ از آن آتش دور نتوانند بود. (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و تو چگونه به روز با عظمت جزا (ای بشر امروز کاملا) آگاه توانی شد؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز هم عظمت آن روز جزا را چگونه توانی دانست؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
آن روز هیچ کس برای کسی قادر بر هیچ کار نیست و تنها حکم و فرمان در آن روز با خدای یکتاست. (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
هنگامی که آسمان شکافته شود. (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و هنگامی که ستارگان آسمان فرو ریزند. (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و هنگامی که آب دریاها روان گردد (تا به هم پیوسته همه یک دریا شود). (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
وهنگامی که قبرها زیر و رو شود (و خلایق از آنها بر انگیخته شوند). (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
آن هنگام است که هر شخصی به هر چه مقدّم و مؤخّر انجام داده همه را بداند (شاید مراد از مقدم عملی است که پیش از رفتن از دنیا برای آخرت به جای آورده، و مؤخر آن اعمالی که پس از مرگ به او می‌رسد مانند باقیات صالحات و اعمال خیری که وصیت کرده و وقف و صدقات جاری و فرزند صالح یا کتاب علمی و سنّت حسنه). (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
ای انسان، چه باعث شد که به خدای کریم بزرگوار خود مغرور گشتی (و نافرمانی او کردی). (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
آن خدایی که تو را به وجود آورد و به صورتی تمام و کامل بیاراست و به اعتدال (اندام و تناسب قوا) برگزید. (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و حال آنکه به هر صورتی که خواستی (جز این صورت زیبا هم) خلق توانستی کرد. (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
چنین نیست (که شما کافران پنداشتید که معاد و قیامتی نیست) بلکه شما (از جهل) روز جزا را تکذیب می‌کنید. (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
البته نگهبانها بر (مراقبت احوال) شما مأمورند. (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
که آنها نویسندگان (اعمال شما و فرشته) مقرب خدایند. (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
شما هر چه کنید همه را می‌دانند. (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
همانا نیکو کاران عالم در بهشت پر نعمت متنعّمند. (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بدکاران در آتش دوزخ معذبند. (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا به آن دوزخ در افتند. (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و هیچ از آن آتش دور نتوانند بود. (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و تو چگونه به روز با عظمت جزا (ای بشر امروز کاملا) آگاه توانی شد؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز هم عظمت آن روز جزا را چگونه توانی دانست؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
آن روز هیچ کس برای کسی قادر بر هیچ کار نیست و تنها حکم و فرمان در آن روز با خدای یکتاست. (19)
