صدای جمهوری اسلامی ایران
پایگاه قرآن ایران‌صدا
فهرست
سوره ق 31 تا آخر، ذاریات 1 تا 28، حاقه 1 تا 24، طارق، بلد 1 تا 18، شمس 1تا 8
  • 17506
  • 1000
  • 1000
  • 1000

تلاوت تحقیق مصطفی اسماعیل سوره ق 31 تا آخر، ذاریات 1 تا 28، حاقه 1 تا 24، طارق، بلد 1 تا 18، شمس 1تا 8

  • 65 دقیقه مدت
  • 4535 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: مجلسی
ملیت قاری: مصری
  • منو
تلاوت تحقیق مصطفی اسماعیل، این تلاوت در سال 1959 میلادی در کشور مصر، شهر اسکندریه اجرا گردیده است.

سوره 50: ق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ ﴿31﴾

(در آن روز) بهشت به پرهیزگاران نزدیک می‏شود، و فاصله‏ ای از آنها ندارد! (31)



هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ ﴿32﴾

این چیزی است که به شما وعده داده می‏شود و برای کسانی است که به سوی خدا باز می‏گردند، و پیمانها و احکام او را حفظ می‏کنند. (32)



مَنْ خَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِیبٍ ﴿33﴾

آنکس که از خداوند رحمان در نهان بترسد، و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود (33)



ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ ﴿34﴾

(به آنها می‏گویند) به سلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانی است. (34)



لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ ﴿35﴾

هر چه بخواهند در آنجا برای آنها هست و نزد ما نعمتهای اضافی دیگری است (که به فکر هیچکس نمی‏رسد). (35)



وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِی الْبِلَادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿36﴾

چه بسیار اقوامی را که قبل از آنها هلاک کردیم، اقوامی که از آنها قویتر بودند، و شهرها (و کشورها) را گشودند، آیا راه فراری وجود دارد؟ (36)



إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ ﴿37﴾

در این تذکری است برای آن کس که عقل دارد، یا گوش فرادهد و حضور یابد. (37)



وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ ﴿38﴾

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز (شش ‍ دوران) آفریدیم و هیچگونه رنج و تعبی به ما نرسید (با این حال چگونه زنده کردن مردگان برای ما مشکل است ؟). (38)



فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿39﴾

در برابر آنچه آنها می‏گویند شکیبا باش، و تسبیح و حمد پروردگارت را قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب بجا آور. (39)



وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿40﴾

و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‏ ها! (40)



وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿41﴾

گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکان نزدیک ندا می‏دهد. (41)



یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿42﴾

روزی که همگان صیحه رستاخیز را به حق می‏شنوند، آن روز روز خروج است. (42)



إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ ﴿43﴾

مائیم که زنده می‏کنیم، و می‏میرانیم، و بازگشت تنها به سوی ما است. (43)



یَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ ﴿44﴾

روزی که زمین از روی آنها شکافته می‏شود و به سرعت (از قبرها) خارج می‏گردند، و این جمع کردن برای ما آسان است. (44)



نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخَافُ وَعِیدِ ﴿45﴾

ما به آنچه آنها می‏گویند آگاهتریم و تو ماءمور به اجبار آنها نیستی، بنابراین به وسیله قرآن کسانی را که از عذاب من می‏ترسند متذکر ساز. (45)



سوره 51: الذاریات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿1﴾

سوگند به بادهائی که ابرها را به حرکت در می‏آورند (و گرد و غبار و بذرهای گیاهان را). (1)



فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿2﴾

و سپس سوگند به ابرهائی که بار سنگینی (از باران) با خود حمل می‏کنند. (2)



فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿3﴾



و سپس سوگند به کشتیهائی که به آسانی به حرکت در می‏آیند. (3)

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿4﴾

و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‏کنند. (4)



إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿5﴾

(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده داده شده است قطعا راست است. (5)



وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿6﴾

و بدون شک جزای اعمال واقع شدنی است. (6)



وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿7﴾

قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست! (7)



إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿8﴾

که شما در گفتاری مختلف و گوناگون هستید. (8)



یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿9﴾

کسانی از ایمان به آن (روز جزا) منحرف می‏شوند که از قبول حق سر باز می‏زنند. (9)



قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿10﴾

کشته شوند دروغگویان (و مرگ بر آنها!). (10)



الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿11﴾

همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‏ اند. (11)



یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿12﴾

و پیوسته سؤ ال می‏کنند روز جزا چه موقع است؟! (12)



یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿13﴾

(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‏سوزانند! (13)



ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿14﴾

بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که درباره آن عجله داشتید! (14)



إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿15﴾

پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‏ ها قرار دارند. (15)



آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿16﴾

و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت کرده دریافت می‏دارند زیرا آنها پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند. (16)



کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿17﴾

آنها کمی از شبها را میخوابیدند. (17)



وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿18﴾

و در سحرگاهان استغفار می‏کردند. (18)



وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿19﴾

و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود. (19)



وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿20﴾

و در زمین آیاتی برای طالبان یقین است. (20)



وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿21﴾

و در وجود خود شما (نیز آیاتی است) آیا نمی‏بینید؟! (21)



وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿22﴾

روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‏شود. (22)



فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿23﴾

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همانگونه که شما سخن می‏گوئید! (23)



هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿24﴾

آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است ؟ (24)



إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿25﴾

در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام بر تو! او گفت سلام بر شما که جمعیتی ناشناخته‏ اید! (25)



فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿26﴾

و به دنبال آن پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریانی را برای آنها) آورد. (26)



فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿27﴾

و آنرا نزدیک آنها گذارد (ولی با تعجب دید دست به سوی غذا نمی‏برند) گفت! آیا شما غذا نمی‏خورید؟ (27)



فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿28﴾

و از این کار احساس وحشت کرد، گفتند: نترس (ما رسولان پروردگار توئیم) و او را بشارت به تولد پسری دانا و هوشیار دادند. (28)


سوره 69: الحاقة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الْحَاقَّةُ ﴿1﴾

آن روزی که مسلما واقع می‏شود. (1)

مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾

چه روز واقع شدنی است؟ (2)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾

و تو چه می‏دانی آن روز تحقق یابنده چیست؟ (3)

کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾

قوم ثمود و عاد عذاب کوبنده الهی را انکار کردند. (4)

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾

اما قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند. (5)

وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾

و اما قوم «عاد» به وسیله تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند. (6)

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾

(خداوند) این تندباد را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیانکن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودی) می‏دیدی که آن قوم همچون تنه‏ های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تندباد روی زمین افتاده و هلاک شده‏ اند. (7)

فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿8﴾

آیا کسی از آنها را باقی می‏بینی ؟ (8)

وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾

و فرعون و کسانی که قبل از او بودند، و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند. (9)

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿10﴾

با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت کردند، و خداوند نیز آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت. (10)

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾

ما هنگامی که آب طغیان کرد شما را سوار بر کشتی کردیم. (11)

لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾

تا آن را وسیله تذکری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را نگهداری می‏کنند. (12)

فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾

به محض اینکه یکبار در صور دمیده شود، (13)

وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾

و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره درهم کوبیده و متلاشی گردند، (14)

فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾

در آن روز «واقعه عظیم» روی می‏دهد! (15)

وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾

آسمانها از هم می‏شکافند و سست می‏گردند و فرو می‏ریزند. (16)

وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾

فرشتگان در جوانب و کناره‏ های آسمان قرار می‏گیرند. (و برای انجام ماموریتها آماده می‏شوند) و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‏کنند. (17)

یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾

در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‏شوید، و چیزی از کارهای شما مخفی نمی‏ماند. (18)

فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿19﴾

اما کسی که نامه اعمالش به دست راست او است (از فرط خوشحالی و مباهات) فریاد می‏زند که (ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید. (19)

إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿20﴾

من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) من به حساب اعمالم می‏رسم. (20)

فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿21﴾

او در یک زندگی کاملا رضایتبخش قرار خواهد داشت. (21)

فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾

در بهشتی عالی، (22)

قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾

که میوه‏ هایش در دسترس است. (23)

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾

(و به آنها گفته می‏شود) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید. (24)

سوره 86: الطارق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾

سوگند به آسمان و کوبنده شب. (1)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾

و تو نمی‏دانی کوبنده شب چیست؟! (2)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾

همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیها. (3)

إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾

(به این آیت بزرگ الهی سوگند) که هر کس مراقب و حافظی دارد. (4)

فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾

انسان باید نگاه کند که از چه چیز آفریده شده؟! (5)

خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾

از یک آب جهنده آفریده شده است. (6)

یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾

آبی که خارج می‏شود از میان «پشت» و «سینه‏ ها». (7)

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾

(کسی که او را از چنین موجود ناچیزی آفرید) می‏تواند او را بازگرداند. (8)

یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾

در آن روز که اسرار پنهان آشکار می‏شود. (9)

فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾

و برای او هیچ نیرو و یاوری نیست. (10)

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾

سوگند به آسمان پرباران! (11)

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾

و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمی آورند). (12)

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾

که این یک سخن حق است. (13)

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾

و شوخی نیست. (14)

إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾

آنها پیوسته حیله می‏کنند. (15)

وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾

و من در مقابل آنها چاره می‏کنم. (16)

فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾

حال که چنین است کافران را اندکی مهلت ده (تا سزای اعمالشان را ببینند). (17)

سوره 90: البلد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾

قسم به این شهر مقدس (مکه). (1)

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾

شهری که تو ساکن (2)

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾

و قسم به پدر و فرزندش (ابراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح). (3)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾

که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او مملو از رنجها است). (4)

أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾

آیا او گمان می‏کند که هیچ کس قادر نیست بر او دست یابد؟! (5)

یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾

می گوید: مال زیادی را (در کارهای خیر) تلف کرده‏ ام! (6)

أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾

آیا گمان می‏کند هیچ کس او را ندیده (و نمی‏بیند)؟ (7)

أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾

آیا برای او (انسان) دو چشم قرار ندادیم ؟ (8)

وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾

و یک زبان و دو لب ؟ (9)

وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾

و او را به خیر و شرش هدایت نمودیم. (10)

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾

ولی او (انسان ناسپاس) از آن گردنه مهم بالا نرفت! (11)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾

و تو نمی‏دانی آن گردنه چیست ؟ (12)

فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾

آزاد کردن برده است! (13)

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾

یا اطعام کردن در روز گرسنگی. (14)

یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾

یتیمی از خویشاوندان را. (15)

أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾

یا مستمندی به خاک افتاده را. (16)

ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾

سپس از کسانی بوده باشد که ایمان آورده، و یکدیگر را به شکیبائی و رحمت توصیه می‏کنند. (17)

أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾

آنها اصحاب الیمین هستند (و نامه اعمالشان را به دست راستشان می‏دهند). (18)

سوره 91: الشمس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾

به خورشید و گسترش نور آن سوگند! (1)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾

و به ماه در آن هنگام که بعد از آن در آید (2)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾

و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد (3)

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾

و قسم به شب آن هنگام که صفحه زمین را بپوشاند (4)

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾

و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده. (5)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾

و قسم به زمین و کسی که آن را گسترانیده. (6)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾

و سوگند به نفس آدمی و آن کس که آن را منظم ساخته، (7)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾

سپس فجور و تقوا (شر و خیر) را به او الهام کرده است (8)

قطعات صوتی

مشخصات

نوع(مجلسی/استودیویی)
نوع
نوع (تحقیق ، ترتیل)
كامل/تقطیع
  • کامل
نوع خوانش
محل اجرا
ملیت قاری
نام قاری
كیفیت صوت
  • خوب
از آیه
تا آیه
از آیه
تا آیه
از آیه
تا آیه
از آیه
تا آیه
از آیه
تا آیه
از آیه
تا آیه
نام سریالی
كلیدواژه

سایر مشخصات

دبیر سرویس
  • سعید بهروان
تنظیم‌كننده
  • امیر حسین موحد
تاریخ بارگذاری
  • 1399/12/06

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن