- 1236
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه انفطار
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
چون آسمان گسسته شود (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و چون ستارگان فروریزند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و چون دریاها به هم راه یابند (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و چون گورها زیر و زبر شود (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هر کس بداند که چه چیزى پیش داشته و چه چیزى را فرو گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
هان اى انسان چه چیزى تو را در حق پروردگار بخشنده ات غره کرد؟ (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان که تو را آفرید و استوار کرد و متعادل ساخت (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
به هر صورتى که خواست [وجود] تو را ترکیب کرد (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
چنین نیست، بلکه [روز] جزا را انکار دارید (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بر شما نگهبانانى معین شده است (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
که نویسندگانى گرامى اند (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنچه مىکنید مى دانند (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
بىگمان نیکان در ناز و نعمت [بهشتى]اند (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بىگمان نافرمانان در آتش دوزخند (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
در روز جزا وارد آن شوند (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و از آن بدور [و در امان] نیستند (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و چه دانى روز جزا چیست (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه دانى که روز جزا چیست (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزى که هیچ کس، اختیارى در حق هیچ کس ندارد، و در چنین روز کار با خداوند است (19)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
چون آسمان گسسته شود (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و چون ستارگان فروریزند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و چون دریاها به هم راه یابند (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و چون گورها زیر و زبر شود (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هر کس بداند که چه چیزى پیش داشته و چه چیزى را فرو گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
هان اى انسان چه چیزى تو را در حق پروردگار بخشنده ات غره کرد؟ (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان که تو را آفرید و استوار کرد و متعادل ساخت (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
به هر صورتى که خواست [وجود] تو را ترکیب کرد (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
چنین نیست، بلکه [روز] جزا را انکار دارید (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بر شما نگهبانانى معین شده است (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
که نویسندگانى گرامى اند (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنچه مىکنید مى دانند (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
بىگمان نیکان در ناز و نعمت [بهشتى]اند (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بىگمان نافرمانان در آتش دوزخند (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
در روز جزا وارد آن شوند (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و از آن بدور [و در امان] نیستند (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و چه دانى روز جزا چیست (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه دانى که روز جزا چیست (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزى که هیچ کس، اختیارى در حق هیچ کس ندارد، و در چنین روز کار با خداوند است (19)
