- 1931
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل خلیل الحصری سوره های نبا تا انتهای طارق
ترتیل آموزشی خلیل الحصری، سوره های نبا تا انتهای طارق
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
درباره چه چیز از یکدیگر مى پرسند (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از آن خبر بزرگ (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا زمین را گهواره اى نگردانیدیم (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را جفت آفریدیم (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
جز آب جوشان و چرکابه اى (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را سخت تکذیب میکردند (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آورده ایم (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمى افزاییم (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
باغچه ها و تاکستانها (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و دخترانى همسال با سینه هاى برجسته (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و پیاله هاى لبالب (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه بیهوده اى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مى ایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بى مانند] شناکنان شناورند (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرنده اند (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مى کنند (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و از پى آن لرزه اى [دگر] افتد (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمى گردیم (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آیا وقتى ما استخوانریزه هاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مى گیریم] (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیان آور است (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر است یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
در باره رستاخیز از تو مى پرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو را چه به گفتگو در آن (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
علم آن با پروردگار تو است (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
تو فقط کسى را که از آن مى ترسد هشدار مى دهى (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
روزى که آن را مى بینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکرده اند (46)
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
چهره در هم کشید و روى گردانید (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما آن کس که خود را بى نیاز مى پندارد (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
تو بدو مى پردازى (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
در حالى که [از خدا] مى ترسید (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او به دیگران مى پردازى (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در صحیفه هایى ارجمند (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
والا و پاکشده (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست فرشتگانى (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
ارجمند و نیکوکار (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
او را از چه چیز آفریده است (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه اى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزى (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و درخت خرما (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
روزى که آدمى از برادرش (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و از همسرش و پسرانش مى گریزد (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مى دارد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
در آن روز چهره هایى درخشانند (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان [و] شادانند (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و در آن روز چهره هایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنان همان کافران بدکارند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگه که ستارگان همى تیره شوند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و آنگه که وحوش را همى گرد آرند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
پرسند چو زان دخترک زنده به گور (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که نامه ها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
و [قرآن] نیست سخن دیو رجیم (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا مى روید (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنچه را مى کنید مى دانند (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بیشک بدکاران در دوزخند (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا در آنجا درآیند (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
سوره 83: المطففین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
واى بر کمفروشان (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
که چون از مردم پیمانه ستانند تمام ستانند (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
و چون براى آنان پیمانه یا وزن کنند به ایشان کم دهند (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
مگر آنان گمان نمى دارند که برانگیخته خواهند شد (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
[در] روزى بزرگ (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزى که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پاى ایستند (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
نه چنین است [که مى پندارند] که کارنامه بدکاران در سجین است (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
و تو چه دانى که سجین چیست (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
کتابى است نوشته شده (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
واى بر تکذیب کنندگان در آن هنگام (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
آنان که روز جزا را دروغ مى پندارند (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و جز هر تجاوزپیشه گناهکارى آن را به دروغ نمى گیرد (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
[همان که] چون آیات ما بر او خوانده شود گوید [اینها] افسانه هاى پیشینیان است (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
نه چنین است بلکه آنچه مرتکب مى شدند زنگار بر دلهایشان بسته است (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
زهى پندار که آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
آنگاه به یقین آنان به جهنم درآیند (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
سپس [به ایشان] گفته خواهد شد این همان است که آن را به دروغ مى گرفتید (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
نه چنین است در حقیقت کتاب نیکان در علیون است (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
و تو چه دانى که علیون چیست (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
کتابى است نوشته شده (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
مقربان آن را مشاهده خواهند کرد (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
براستى نیکوکاران در نعیم [الهى] خواهند بود (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر تختها [نشسته] مى نگرند (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
از چهره هایشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى یابى (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
از باده اى مهر شده نوشانیده شوند (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
[باده اى که] مهر آن مشک است و در این [نعمتها] مشتاقان باید بر یکدیگر پیشى گیرند (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
و ترکیبش از [چشمه] تسنیم است (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
چشمه اى که مقربان [خدا] از آن نوشند (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
[آرى در دنیا] کسانى که گناه میکردند آنان را که ایمان آورده بودند به ریشخند مى گرفتند (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و چون بر ایشان مى گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل میکردند (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و هنگامى که نزد خانواده[هاى] خود بازمى گشتند به شوخ طبعى مى پرداختند (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و چون مؤمنان را مى دیدند مى گفتند اینها [جماعتى] گمراهند (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
و حال آنکه آنان براى بازرسى [کار]شان فرستاده نشده بودند (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
و[لى] امروز مؤمنانند که بر کافران خنده مى زنند (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى کنند (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾
[تا ببینند] آیا کافران به پاداش آنچه میکردند رسیده اند (36)
سوره 84: الانشقاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنین] سزد (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و آنگاه که زمین کشیده شود (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و آنچه را که در آن است بیرون افکند و تهى شود (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنین] سزد (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
اى انسان حقا که تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى کرد (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما کسى که کارنامه اش به دست راستش داده شود (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
بزودى اش حسابى بس آسان کنند (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و شادمان به سوى کسانش باز گردد (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما کسى که کارنامه اش از پشت سرش به او داده شود (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
زودا که هلاک [خویش] خواهد (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و در آتش افروخته درآید (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
او در [میان] خانواده خود شادمان بود (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
او مى پنداشت که هرگز برنخواهد گشت (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
آرى در حقیقت پروردگارش به او بینا بود (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
نه نه سوگند به شفق (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
که قطعا از حالى به حالى برخواهید نشست (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس چرا آنان باور نمى دارند (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و چون بر آنان قرآن تلاوت مى شود چهره بر خاک نمى سایند (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
[نه] بلکه آنان که کفر ورزیده اند تکذیب مى کنند (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خدا به آنچه در سینه دارند داناتر است (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس آنان را از عذابى دردناک خبر ده (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده اند که آنان را پاداشى بى منت خواهد بود (25)
سوره 85: البروج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان آکنده ز برج (1)
وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿2﴾
و به روز موعود (2)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿3﴾
و به گواه و مورد گواهى (3)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾
مرگ بر آدمسوزان خندق (4)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾
همان آتش مایه دار [و انبوه] (5)
إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾
آنگاه که آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند (6)
وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾
و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى آوردند گواه بودند (7)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾
و بر آنان عیبى نگرفته بودند جز اینکه به خداى ارجمند ستوده ایمان آورده بودند (8)
الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿9﴾
همان [خدایى] که فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست و خدا[ست که] بر هر چیزى گواه است (9)
إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿10﴾
کسانى که مردان و زنان مؤمن را آزار کرده و بعد توبه نکرده اند ایشان راست عذاب جهنم و ایشان راست عذاب سوزان (10)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿11﴾
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند براى آنان باغهایى است که از زیر [درختان] آن جویها روان است این است [همان] رستگارى بزرگ (11)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿12﴾
آرى عقاب پروردگارت سخت سنگین است (12)
إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿13﴾
هم اوست که [آفرینش را] آغاز مى کند و بازمى گرداند (13)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿14﴾
و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] (14)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿15﴾
صاحب ارجمند عرش (15)
فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ ﴿16﴾
هر چه را بخواهد انجام مى دهد (16)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿17﴾
آیا حدیث [آن] سپاهیان (17)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿18﴾
فرعون و ثمود بر تو آمد (18)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿19﴾
[نه] بلکه آنان که کافر شده اند در تکذیباند (19)
وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِیطٌ ﴿20﴾
با آنکه خدا از هر سو بر ایشان محیط است (20)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ ﴿21﴾
آرى آن قرآنى ارجمند است (21)
فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿22﴾
که در لوحى محفوظ است (22)
سوره 86: الطارق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (2)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
آن اختر فروزان (3)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (4)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است (5)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾
از آب جهنده اى خلق شده (6)
یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مى آید (7)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (8)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾
آن روز که رازها [همه] فاش شود (9)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (10)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
سوگند به آسمان بارشانگیز (11)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] (12)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (13)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
و آن شوخى نیست (14)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
آنان دست به نیرنگ مى زنند (15)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
و [من نیز] دست به نیرنگ مى زنم (16)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (17)
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
درباره چه چیز از یکدیگر مى پرسند (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از آن خبر بزرگ (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا زمین را گهواره اى نگردانیدیم (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را جفت آفریدیم (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
جز آب جوشان و چرکابه اى (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را سخت تکذیب میکردند (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آورده ایم (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمى افزاییم (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
باغچه ها و تاکستانها (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و دخترانى همسال با سینه هاى برجسته (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و پیاله هاى لبالب (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه بیهوده اى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مى ایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بى مانند] شناکنان شناورند (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرنده اند (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مى کنند (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و از پى آن لرزه اى [دگر] افتد (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمى گردیم (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آیا وقتى ما استخوانریزه هاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مى گیریم] (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیان آور است (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر است یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
در باره رستاخیز از تو مى پرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو را چه به گفتگو در آن (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
علم آن با پروردگار تو است (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
تو فقط کسى را که از آن مى ترسد هشدار مى دهى (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
روزى که آن را مى بینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکرده اند (46)
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
چهره در هم کشید و روى گردانید (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما آن کس که خود را بى نیاز مى پندارد (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
تو بدو مى پردازى (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
در حالى که [از خدا] مى ترسید (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او به دیگران مى پردازى (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در صحیفه هایى ارجمند (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
والا و پاکشده (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست فرشتگانى (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
ارجمند و نیکوکار (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
او را از چه چیز آفریده است (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه اى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزى (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و درخت خرما (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
روزى که آدمى از برادرش (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و از همسرش و پسرانش مى گریزد (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مى دارد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
در آن روز چهره هایى درخشانند (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان [و] شادانند (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و در آن روز چهره هایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنان همان کافران بدکارند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگه که ستارگان همى تیره شوند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و آنگه که وحوش را همى گرد آرند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
پرسند چو زان دخترک زنده به گور (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که نامه ها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
و [قرآن] نیست سخن دیو رجیم (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا مى روید (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنچه را مى کنید مى دانند (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بیشک بدکاران در دوزخند (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
روز جزا در آنجا درآیند (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
سوره 83: المطففین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
واى بر کمفروشان (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
که چون از مردم پیمانه ستانند تمام ستانند (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
و چون براى آنان پیمانه یا وزن کنند به ایشان کم دهند (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
مگر آنان گمان نمى دارند که برانگیخته خواهند شد (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
[در] روزى بزرگ (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزى که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پاى ایستند (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
نه چنین است [که مى پندارند] که کارنامه بدکاران در سجین است (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
و تو چه دانى که سجین چیست (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
کتابى است نوشته شده (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
واى بر تکذیب کنندگان در آن هنگام (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
آنان که روز جزا را دروغ مى پندارند (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و جز هر تجاوزپیشه گناهکارى آن را به دروغ نمى گیرد (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
[همان که] چون آیات ما بر او خوانده شود گوید [اینها] افسانه هاى پیشینیان است (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
نه چنین است بلکه آنچه مرتکب مى شدند زنگار بر دلهایشان بسته است (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
زهى پندار که آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
آنگاه به یقین آنان به جهنم درآیند (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
سپس [به ایشان] گفته خواهد شد این همان است که آن را به دروغ مى گرفتید (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
نه چنین است در حقیقت کتاب نیکان در علیون است (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
و تو چه دانى که علیون چیست (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
کتابى است نوشته شده (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
مقربان آن را مشاهده خواهند کرد (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
براستى نیکوکاران در نعیم [الهى] خواهند بود (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر تختها [نشسته] مى نگرند (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
از چهره هایشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى یابى (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
از باده اى مهر شده نوشانیده شوند (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
[باده اى که] مهر آن مشک است و در این [نعمتها] مشتاقان باید بر یکدیگر پیشى گیرند (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
و ترکیبش از [چشمه] تسنیم است (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
چشمه اى که مقربان [خدا] از آن نوشند (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
[آرى در دنیا] کسانى که گناه میکردند آنان را که ایمان آورده بودند به ریشخند مى گرفتند (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و چون بر ایشان مى گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل میکردند (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و هنگامى که نزد خانواده[هاى] خود بازمى گشتند به شوخ طبعى مى پرداختند (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و چون مؤمنان را مى دیدند مى گفتند اینها [جماعتى] گمراهند (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
و حال آنکه آنان براى بازرسى [کار]شان فرستاده نشده بودند (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
و[لى] امروز مؤمنانند که بر کافران خنده مى زنند (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى کنند (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾
[تا ببینند] آیا کافران به پاداش آنچه میکردند رسیده اند (36)
سوره 84: الانشقاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنین] سزد (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و آنگاه که زمین کشیده شود (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و آنچه را که در آن است بیرون افکند و تهى شود (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنین] سزد (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
اى انسان حقا که تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى کرد (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما کسى که کارنامه اش به دست راستش داده شود (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
بزودى اش حسابى بس آسان کنند (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و شادمان به سوى کسانش باز گردد (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما کسى که کارنامه اش از پشت سرش به او داده شود (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
زودا که هلاک [خویش] خواهد (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و در آتش افروخته درآید (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
او در [میان] خانواده خود شادمان بود (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
او مى پنداشت که هرگز برنخواهد گشت (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
آرى در حقیقت پروردگارش به او بینا بود (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
نه نه سوگند به شفق (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
که قطعا از حالى به حالى برخواهید نشست (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس چرا آنان باور نمى دارند (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و چون بر آنان قرآن تلاوت مى شود چهره بر خاک نمى سایند (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
[نه] بلکه آنان که کفر ورزیده اند تکذیب مى کنند (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خدا به آنچه در سینه دارند داناتر است (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس آنان را از عذابى دردناک خبر ده (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده اند که آنان را پاداشى بى منت خواهد بود (25)
سوره 85: البروج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان آکنده ز برج (1)
وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿2﴾
و به روز موعود (2)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿3﴾
و به گواه و مورد گواهى (3)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾
مرگ بر آدمسوزان خندق (4)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾
همان آتش مایه دار [و انبوه] (5)
إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾
آنگاه که آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند (6)
وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾
و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى آوردند گواه بودند (7)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾
و بر آنان عیبى نگرفته بودند جز اینکه به خداى ارجمند ستوده ایمان آورده بودند (8)
الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿9﴾
همان [خدایى] که فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست و خدا[ست که] بر هر چیزى گواه است (9)
إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿10﴾
کسانى که مردان و زنان مؤمن را آزار کرده و بعد توبه نکرده اند ایشان راست عذاب جهنم و ایشان راست عذاب سوزان (10)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿11﴾
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند براى آنان باغهایى است که از زیر [درختان] آن جویها روان است این است [همان] رستگارى بزرگ (11)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿12﴾
آرى عقاب پروردگارت سخت سنگین است (12)
إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿13﴾
هم اوست که [آفرینش را] آغاز مى کند و بازمى گرداند (13)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿14﴾
و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] (14)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿15﴾
صاحب ارجمند عرش (15)
فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ ﴿16﴾
هر چه را بخواهد انجام مى دهد (16)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿17﴾
آیا حدیث [آن] سپاهیان (17)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿18﴾
فرعون و ثمود بر تو آمد (18)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿19﴾
[نه] بلکه آنان که کافر شده اند در تکذیباند (19)
وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِیطٌ ﴿20﴾
با آنکه خدا از هر سو بر ایشان محیط است (20)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ ﴿21﴾
آرى آن قرآنى ارجمند است (21)
فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿22﴾
که در لوحى محفوظ است (22)
سوره 86: الطارق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (2)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
آن اختر فروزان (3)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (4)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است (5)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾
از آب جهنده اى خلق شده (6)
یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مى آید (7)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (8)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾
آن روز که رازها [همه] فاش شود (9)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (10)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
سوگند به آسمان بارشانگیز (11)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] (12)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (13)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
و آن شوخى نیست (14)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
آنان دست به نیرنگ مى زنند (15)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
و [من نیز] دست به نیرنگ مى زنم (16)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (17)
