- 4848
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ماهر المعیقلی ترتیل ماهر المعیقلی - جزء 29
جزء بیست و نه شامل سوره های الملک؛ القلم؛الحاقة؛المعارج؛نوح؛الجن؛المزمل؛المدثر؛القیامة؛الإنسان و المرسلات
سوره 67: الملک
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾
بزرگوار [و خجسته] است آنکه فرمانروایى به دست اوست و او بر هر چیزى تواناست (1)
الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿2﴾
همانکه مرگ و زندگى را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست ارجمند آمرزنده (2)
الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿3﴾
همان که هفت آسمان را طبقه طبقه بیافرید در آفرینش آن [خداى] بخشایشگر هیچ گونه اختلاف [و تفاوتى] نمى بینى بازبنگر آیا خلل [و نقصانى] مى بینى (3)
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿4﴾
باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سویت بازگردد (4)
وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿5﴾
و در حقیقت آسمان دنیا را با چراغهایى زینت دادیم و آن را مایه طرد شیاطین [= قواى مزاحم] گردانیدیم و براى آنها عذاب آتش فروزان آماده کرده ایم (5)
وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿6﴾
و کسانى که به پروردگارشان انکار آوردند عذاب آتش جهنم خواهند داشت و چه بد سرانجامى است (6)
إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿7﴾
چون در آنجا افکنده شوند از آن خروشى مى شنوند در حالى که مى جوشد (7)
تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿8﴾
نزدیک است که از خشم شکافته شود هر بار که گروهى در آن افکنده شوند نگاهبانان آن از ایشان پرسند مگر شما را هشدار دهنده اى نیامد (8)
قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿9﴾
گویند چرا هشدار دهنده اى به سوى ما آمد و[لى] تکذیب کردیم و گفتیم خدا چیزى فرو نفرستاده است شما جز در گمراهى بزرگ نیستید (9)
وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿10﴾
و گویند اگر شنیده [و پذیرفته] بودیم یا تعقل کرده بودیم در [میان] دوزخیان نبودیم (10)
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿11﴾
پس به گناه خود اقرار مى کنند و مرگ باد بر اهل جهنم (11)
إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿12﴾
کسانى که در نهان از پروردگارشان مى ترسند آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود (12)
وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿13﴾
و [اگر] سخن خود را پنهان دارید یا آشکارش نمایید در حقیقت وى به راز دلها آگاه است (13)
أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿14﴾
آیا کسى که آفریده است نمى داند با اینکه او خود باریک بین آگاه است (14)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿15﴾
اوست کسى که زمین را براى شما رام گردانید پس در فراخناى آن رهسپار شوید و از روزى [خدا] بخورید و رستاخیز به سوى اوست (15)
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿16﴾
آیا از آن کس که در آسمان است ایمن شده اید که شما را در زمین فرو برد پس بناگاه [زمین] به تپیدن افتد (16)
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿17﴾
یا از آن کس که در آسمان است ایمن شده اید که بر [سر] شما تندبادى از سنگریزه فرو فرستد پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است (17)
وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿18﴾
و پیش از آنان [نیز] کسانى به تکذیب پرداختند پس عذاب من چگونه بود (18)
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿19﴾
آیا در بالاى سرشان به پرندگان ننگریسته اند [که گاه] بال مى گسترند و [گاه] بال مى آنند جز خداى رحمان [کسى] آنها را نگاه نمى دارد او به هر چیزى بیناست (19)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿20﴾
یا آن کسى که خود براى شما [چون] سپاهى است که یاریتان مى کند جز خداى رحمان کیست کافران جز گرفتار فریب نیستند (20)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿21﴾
یا کیست آن که به شما روزى دهد اگر [خدا] روزى خود را [از شما] باز دارد [نه] بلکه در سرکشى و نفرت پافشارى کردند (21)
أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿22﴾
پس آیا آن کس که نگونسار راه مى پیماید هدایت یافته تر است یا آن کس که ایستاده بر راه راست مى رود (22)
قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿23﴾
بگو اوست آن کس که شما را پدید آورده و براى شما گوش و دیدگان و دلها آفریده است چه کم سپاسگزارید (23)
قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿24﴾
بگو اوست که شما را در زمین پراکنده کرده و به نزد او [ست که] گرد آورده خواهید شد (24)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾
و مى گویند اگر راست مى گویید این وعده کى خواهد بود (25)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿26﴾
بگو علم [آن] فقط پیش خداست و من صرفا هشدار دهنده اى آشکارم (26)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿27﴾
و آنگاه که آن [لحظه موعود] را نزدیک ببینند چهره هاى کسانى که کافر شده اند در هم رود و گفته شود این است همان چیزى که آن را فرا مى خواندید (27)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿28﴾
بگو به من خبر دهید اگر خدا مرا و هر که را با من است هلاک کند یا ما را مورد رحمت قرار دهد چه کسى کافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد (28)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿29﴾
بگو اوست خداى بخشایشگر به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم و به زودى خواهید دانست چه کسى است که خود در گمراهى آشکارى است (29)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿30﴾
بگو به من خبر دهید اگر آب [آشامیدنى] شما [به زمین] فرو رود چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد (30)
سوره 68: القلم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿1﴾
نون سوگند به قلم و آنچه مى نویسند (1)
مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿2﴾
[که] تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستى (2)
وَإِنَّ لَکَ لَأَجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿3﴾
و بى گمان تو را پاداشى بى منت خواهد بود (3)
وَإِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿4﴾
و راستى که تو را خویى والاست (4)
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿5﴾
به زودى خواهى دید و خواهند دید (5)
بِأَیْیِکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿6﴾
[که] کدام یک از شما دستخوش جنونید (6)
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿7﴾
پروردگارت خود بهتر مى داند چه کسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه یافتگان داناتر است (7)
فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿8﴾
پس از دروغزنان فرمان مبر (8)
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿9﴾
دوست دارند که نرمى کنى تا نرمى نمایند (9)
وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ ﴿10﴾
و از هر قسم خورنده فرو مایه اى فرمان مبر (10)
هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿11﴾
[که] عیبجوست و براى خبرچینى گام برمى دارد (11)
مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
مانع خیر متجاوز گناه پیشه (12)
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿13﴾
گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است (13)
أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿14﴾
به صرف اینکه مالدار و پسردار است (14)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿15﴾
چون آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانه هاى پیشینیان است (15)
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿16﴾
زودا که بر بینى اش داغ نهیم [و رسوایش کنیم] (16)
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ ﴿17﴾
ما آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم مورد آزمایش قرار دادیم آنگاه که سوگند خوردند که صبح برخیزند و [میوه] آن [باغ] را حتما بچینند (17)
وَلَا یَسْتَثْنُونَ ﴿18﴾
و[لى] ان شاء الله نگفتند (18)
فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿19﴾
پس در حالى که آنان غنوده بودند بلایى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد (19)
فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿20﴾
و [باغ] آفت زده [و زمین بایر] گردید (20)
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿21﴾
پس [باغداران] بامدادان یکدیگر را صدا زدند (21)
أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿22﴾
که اگر میوه مىچینید بامدادان به سوى کشت خویش روید (22)
فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿23﴾
پس به راه افتادند و آهسته به هم مى گفتند (23)
أَنْ لَا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿24﴾
که امروز نباید در باغ بینوایى بر شما در آید (24)
وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿25﴾
و صبحگاهان در حالى که خود را بر منع [بینوایان] توانا مى دیدند رفتند (25)
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿26﴾
و چون [باغ] را دیدند گفتند قطعا ما راه گم کرده ایم (26)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿27﴾
[نه] بلکه ما محرومیم (27)
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿28﴾
خردمندترینشان گفت آیا به شما نگفتم چرا خدا را به پاکى نمى ستایید (28)
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿29﴾
گفتند پروردگارا تو را به پاکى مى ستاییم ما واقعا ستمگر بودیم (29)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ ﴿30﴾
پس بعضیشان رو به بعضى دیگر آوردند و همدیگر را به نکوهش گرفتند (30)
قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ ﴿31﴾
گفتند اى واى بر ما که سرکش بوده ایم (31)
عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿32﴾
امید است که پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زیرا ما به پروردگارمان مشتاقیم (32)
کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿33﴾
عذاب [دنیا] چنین است و عذاب آخرت اگر مى دانستند قطعا بزرگتر خواهد بود (33)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿34﴾
براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغستانهاى پر ناز و نعمت است (34)
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿35﴾
پس آیا فرمانبرداران را چون بدکاران قرار خواهیم داد (35)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿36﴾
شما را چه شده چگونه داورى مى کنید (36)
أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿37﴾
یا شما را کتابى هست که در آن فرا مى گیرید (37)
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿38﴾
که هر چه را برمى گزینید براى شما در آن خواهد بود (38)
أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿39﴾
یا اینکه شما تا روز قیامت [از ما] سوگندهایى رسا گرفته اید که هر چه دلتان خواست حکم کنید (39)
سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿40﴾
از آنان بپرس کدامشان ضامن این [ادعا] یند (40)
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿41﴾
یا شریکانى دارند پس اگر راست مى گویند شریکانشان را بیاورند (41)
یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿42﴾
روزى که کار زار [و رهایى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانایى نیابند (42)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿43﴾
دیدگانشان به زیر افتاده خوارى آنان را فرو مى گیرد در حالى که [پیش از این] به سجده دعوت مى شدند و تندرست بودند (43)
فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ﴿44﴾
پس مرا با کسى که این گفتار را تکذیب مى کند واگذار به تدریج آنان را به گونه اى که در نیابند [گریبان] خواهیم گرفت (44)
وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿45﴾
و مهلتشان مى دهم زیرا تدبیر من [سخت] استوار است (45)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿46﴾
آیا از آنان مزدى درخواست مى کنى و آنان خود را زیر بار تاوان گرانبار مى یابند (46)
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿47﴾
یا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها مى نویسند (47)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿48﴾
پس در [امتثال] حکم پروردگارت شکیبایى ورز و مانند همدم ماهى [=یونس] مباش آنگاه که اندوه زده ندا درداد (48)
لَوْلَا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿49﴾
اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارک [حال] او نمیکرد قطعا نکوهش شده بر زمین خشک انداخته مى شد (49)
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿50﴾
پس پروردگارش وى را برگزید و از شایستگانش گردانید (50)
وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿51﴾
و آنان که کافر شدند چون قرآن را شنیدند چیزى نمانده بود که تو را چشم بزنند و مى گفتند او واقعا دیوانه اى است (51)
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿52﴾
و حال آنکه [قرآن] جز تذکارى براى جهانیان نیست (52)
سوره 69: الحاقة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَاقَّةُ ﴿1﴾
آن رخ دهنده (1)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾
چیست آن رخ دهنده (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾
و چه دانى که آن رخ دهنده چیست (3)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾
ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (4)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
اما ثمود به [سزاى] سرکشى [خود] به هلاکت رسیدند (5)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾
و اما عاد به [وسیله] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند (6)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾
[که خدا] آن را هفت شب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مى دیدى گویى آنها تنه هاى نخلهاى میان تهى اند (7)
فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿8﴾
آیا از آنان کسى را بر جاى مى بینى (8)
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتکب خطا شدند (9)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿10﴾
و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچى کردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (10)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾
ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتى سوار نمودیم (11)
لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾
تا آن را براى شما [مایه] تذکرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (12)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (13)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾
و زمین و کوه ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با یک تکان ریز ریز گردند (14)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾
پس آن روز است که واقعه [آنچنانى] وقوع یابد (15)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾
و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (16)
وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى دارند (17)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾
در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه مى شوید [و] پوشیده اى از شما پوشیده نمى ماند (18)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿19﴾
اما کسى که کارنامه اش به دست راستش داده شود گوید بیایید و کتابم را بخوانید (19)
إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿20﴾
من یقین داشتم که به حساب خود مى رسم (20)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿21﴾
پس او در یک زندگى خوش است (21)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾
در بهشتى برین (22)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾
[که] میوه هایش در دسترس است (23)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾
بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام دادید (24)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿25﴾
و اما کسى که کارنامه اش به دست چپش داده شود گوید اى کاش کتابم را دریافت نکرده بودم (25)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿26﴾
و از حساب خود خبردار نشده بودم (26)
یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾
اى کاش آن [مرگ] کار را تمام میکرد (27)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ ﴿28﴾
مال من مرا سودى نبخشید (28)
هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿29﴾
قدرت من از [کف] من برفت (29)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
[گویند] بگیرید او را و در غل کشید (30)
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
آنگاه میان آتشش اندازید (31)
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿32﴾
پس در زنجیرى که درازى آن هفتاد گز است وى را در بند کشید (32)
إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾
چرا که او به خداى بزرگ نمى گروید (33)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿34﴾
و به اطعام مسکین تشویق نمیکرد (34)
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾
پس امروز او را در اینجا حمایتگرى نیست (35)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾
و خوراکى جز چرکابه ندارد (36)
لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿37﴾
که آن را جز خطاکاران نمى خورند (37)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾
پس نه [چنان است که مى پندارید] سوگند یاد مى کنم به آنچه مى بینید (38)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾
و آنچه نمى بینید (39)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿40﴾
که [قرآن] قطعا گفتار فرستاده اى بزرگوار است (40)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
و آن گفتار شاعرى نیست [که] کمتر [به آن] ایمان دارید (41)
وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿42﴾
و نه گفتار کاهنى [که] کمتر [از آن] پند مى گیرید (42)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾
[پیام] فرودآمده اى است از جانب پروردگار جهانیان (43)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
و اگر [او] پاره اى گفته ها بر ما بسته بود (44)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾
دست راستش را سخت مى گرفتیم (45)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾
سپس رگ قلبش را پاره میکردیم (46)
فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾
و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمى شد (47)
وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾
و در حقیقت [قرآن] تذکارى براى پرهیزگاران است (48)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
و ما به راستى مى دانیم که از [میان] شما تکذیب کنندگانى هستند (49)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿50﴾
و آن واقعا بر کافران حسرتى است (50)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾
و این [قرآن] بیشبهه حقیقتى یقینى است (51)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾
پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (52)
سوره 70: المعارج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
پرسنده اى از عذاب واقعشونده اى پرسید (1)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
که اختصاص به کافران دارد [و] آن را بازدارنده اى نیست (2)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾
[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (3)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿4﴾
فرشتگان و روح در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى روند (4)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
پس صبر کن صبرى نیکو (5)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
زیرا آنان [عذاب] را دور مى بینند (6)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
و [ما] نزدیکش مى بینیم (7)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
روزى که آسمانها چون فلز گداخته شود (8)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و کوهها چون پشم زده گردد (9)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى [حال] نپرسد (10)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
آنان را به ایشان نشان مى دهند گناهکار آرزو مى کند که کاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (11)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
و [نیز] همسرش و برادرش را (12)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾
و قبیله اش را که به او پناه مى دهد (13)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾
و هر که را که در روى زمین است همه را [عوض مى داد] و آنگاه خود را رها میکرد (14)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
نه چنین است [آتش] زبانه مى کشد (15)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾
پوست سر و اندام را برکننده است (16)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
هر که را پشت کرده و روى برتافته (17)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى خواند (18)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
به راستى که انسان سخت آزمند [و بى تاب] خلق شده است (19)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
چون صدمه اى به او رسد عجز و لابه کند (20)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
و چون خیرى به او رسد بخل ورزد (21)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
غیر از نمازگزاران (22)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
همان کسانى که بر نمازشان پایدارى مى کنند (23)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾
و همانان که در اموالشان حقى معلوم است (24)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
براى سائل و محروم (25)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و کسانى که روز جزا را باور دارند (26)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾
و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (27)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
چرا که از عذاب پروردگارشان ایمن نمى توانند بود (28)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
و کسانى که دامن خود را حفظ مى کنند (29)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
مگر بر همسران خود یا کنیزانشان که [در این صورت] مورد نکوهش نیستند (30)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
و هر کس پا از این [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (31)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و کسانى که امانتها و پیمان خود را مراعات مى کنند (32)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و آنان که بر شهادتهاى خود ایستاده اند (33)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
و کسانى که بر نمازشان مداومت مى ورزند (34)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿35﴾
آنها هستند که در باغهایى [از بهشت] گرامى خواهند بود (35)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
چه شده است که آنان که کفر ورزیده اند به سوى تو شتابان (36)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مى آورند] (37)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
آیا هر یک از آنان طمع مى بندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود (38)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
نه چنین است ما آنان را از آنچه [خود] مى دانند آفریدیم (39)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد مى کنم که ما تواناییم (40)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
که به جاى آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشى نتوانند جست (41)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
پس بگذارشان یاوه گویند و بازى کنند تا روزى را که وعده داده شده اند ملاقات نمایند (42)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
روزى که از گورها[ى خود] شتابان برآیند گویى که آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
دیدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزى که به ایشان وعده داده مى شد (44)
سوره 71: نوح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿1﴾
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده (1)
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿2﴾
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهنده اى آشکارم (2)
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید (3)
یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت (4)
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم (5)
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (6)
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿7﴾
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند (7)
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم (8)
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم (9)
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است (10)
یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا ﴿11﴾
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (11)
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَارًا ﴿12﴾
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد (12)
مَا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید (13)
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است (14)
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾
مگر ملاحظه نکرده اید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (15)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾
و ماه را در میان آنها روشنایى بخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد (16)
وَاللَّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید (17)
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾
سپس شما را در آن بازمى گرداند و بیرون مى آورد بیرون آوردنى [عجیب] (18)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت (19)
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾
تا در راههاى فراخ آن بروید (20)
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿21﴾
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود (21)
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿22﴾
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند (22)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را (23)
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾
و بسیارى را گمراه کرده اند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى (24)
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا ﴿25﴾
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند (25)
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار (26)
إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿27﴾
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى کنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (27)
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکت ستمگران میفزاى (28)
سوره 72: الجن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿1﴾
بگو به من وحى شده است که تنى چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت آور شنیدیم (1)
یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾
[که] به راه راست هدایت مى کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد (2)
وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾
و اینکه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختیار نکرده است (3)
وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾
و [شگفت] آنکه کم خرد ما در باره خدا سخنانى یاوه مى سراید (4)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾
و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى بندند (5)
وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿6﴾
و مردانى از آدمیان به مردانى از جن پناه مى بردند و بر سرکشى آنها مى افزودند (6)
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾
و آنها [نیز] آن گونه که [شما] پنداشته اید گمان بردند که خدا هرگز کسى را زنده نخواهد گردانید (7)
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾
و ما بر آسمان دست یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهاى شهاب یافتیم (8)
وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿9﴾
و در [آسمان] براى شنیدن به کمین مى نشستیم [اما] اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابى در کمین خود مى یابد (9)
وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾
و ما [درست] نمى دانیم که آیا براى کسانى که در زمینند بدى خواسته شده یا پروردگارشان برایشان هدایت خواسته است (10)
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾
و از میان ما برخى درستکارند و برخى غیر آن و ما فرقه هایى گوناگونیم (11)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾
و ما مى دانیم که هرگز نمى توانیم در زمین خداى را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز [خود] درمانده نتوانیم کرد (12)
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾
و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم پس کسى که به پروردگار خود ایمان آورد از کمى [پاداش] و سختى بیم ندارد (13)
وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿14﴾
و از میان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند پس کسانى که به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند (14)
وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿15﴾
ولى منحرفان هیزم جهنم خواهند بود (15)
وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿16﴾
و اگر [مردم] در راه درست پایدارى ورزند قطعا آب گوارایى بدیشان نوشانیم (16)
لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿17﴾
تا در این باره آنان را بیازماییم و هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قید عذابى [روز]افزون درآورد (17)
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾
و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید (18)
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾
و همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند چیزى نمانده بود که بر سر وى فرو افتند (19)
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾
بگو من تنها پروردگار خود را مى خوانم و کسى را با او شریک نمى گردانم (20)
قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾
بگو من براى شما اختیار زیان و هدایتى را ندارم (21)
قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾
بگو هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمى دهد و هرگز پناهگاهى غیر از او نمى یابم (22)
إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾
[وظیفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پیامهاى اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (23)
حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿24﴾
[باش] تا آنچه را وعده داده مى شوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسى ضعیفتر و کدام یک شماره اش کمتر است (24)
قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾
بگو نمى دانم آنچه را که وعده داده شده اید نزدیک است یا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است (25)
عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾
داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمى کند (26)
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿27﴾
جز پیامبرى را که از او خشنود باشد که [در این صورت] براى او از پیش رو و از پشت سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (27)
لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾
تا معلوم بدارد که پیامهاى پروردگار خود را رسانیده اند و [خدا] بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره کرده است (28)
سوره 73: المزمل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾
اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)
قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾
به پا خیز شب را مگر اندکى (2)
نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾
نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه (3)
أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾
یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)
إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾
در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى کنیم (5)
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾
قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستینتر است (6)
إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾
[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾
و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز (8)
رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿9﴾
[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن (9)
وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾
و بر آنچه مى گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)
وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿11﴾
و مرا با تکذیب کنندگان توانگر واگذار و اندکى مهلتشان ده (11)
إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًا ﴿12﴾
در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ (12)
وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿13﴾
و غذایى گلوگیر و عذابى پر درد است (13)
یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلًا ﴿14﴾
روزى که زمین و کوهها به لرزه درآیند و کوهها به سان ریگ روان گردند (14)
إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿15﴾
بى گمان ما به سوى شما فرستاده اى که گواه بر شماست روانه کردیم همان گونه که فرستاده اى به سوى فرعون فرستادیم (15)
فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿16﴾
[ولى] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید پس ما او را به سختى فرو گرفتیم (16)
فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿17﴾
پس اگر کفر بورزید چگونه از روزى که کودکان را پیر مى گرداند پرهیز توانید کرد (17)
السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿18﴾
آسمان از [بیم] آن [روز] در هم شکافد وعده او انجام یافتنى است (18)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿19﴾
قطعا این [آیات] اندرزى است تا هر که بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پیش گیرد (19)
إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿20﴾
در حقیقت پروردگارت مى داند که تو و گروهى از کسانى که با تواند نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمى خیزید و خداست که شب و روز را اندازه گیرى مى کند [او] مى داند که [شما] هرگز حساب آن را ندارید پس بر شما ببخشود [اینک] هر چه از قرآن میسر مى شود بخوانید [خدا] مى داند که به زودى در میانتان بیمارانى خواهند بود و [عده اى] دیگر در زمین سفر مى کنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] دیگر در راه خدا پیکار مى نمایند پس هر چه از [قرآن] میسر شد تلاوت کنید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و وام نیکو به خدا دهید و هر کار خوبى براى خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بیشتر باز خواهید یافت و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده مهربان است (20)
سوره 74: المدثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾
اى کشیده رداى شب بر سر (1)
قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿2﴾
برخیز و بترسان (2)
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿3﴾
و پروردگار خود را بزرگ دار (3)
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾
و لباس خویشتن را پاک کن (4)
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿5﴾
و از پلیدى دور شو (5)
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿6﴾
و منت مگذار و فزونى مطلب (6)
وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿7﴾
و براى پروردگارت شکیبایى کن (7)
فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿8﴾
پس چون در صور دمیده شود (8)
فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿9﴾
آن روز [چه] روز ناگوارى است (9)
عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿10﴾
بر کافران آسان نیست (10)
ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿11﴾
مرا با آنکه [او را] تنها آفریدم واگذار (11)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿12﴾
و دارایى بسیار به او بخشیدم (12)
وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿13﴾
و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (13)
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿14﴾
و برایش [عیش خوش] آماده کردم (14)
ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿15﴾
باز [هم] طمع دارد که بیفزایم (15)
کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿16﴾
ولى نه زیرا او دشمن آیات ما بود (16)
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾
به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى کنم (17)
إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾
آرى [آن دشمن حق] اندیشید و سنجید (18)
فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾
کشته بادا چگونه [او] سنجید (19)
ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾
[آرى] کشته بادا چگونه [او] سنجید (20)
ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾
آنگاه نظر انداخت (21)
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾
سپس رو ترش نمود و چهره در هم کشید (22)
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿23﴾
آنگاه پشت گردانید و تکبر ورزید (23)
فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿24﴾
و گفت این [قرآن] جز سحرى که [به برخى] آموخته اند نیست (24)
إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿25﴾
این غیر از سخن بشر نیست (25)
سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿26﴾
زودا که او را به سقر در آورم (26)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾
و تو چه دانى که آن سقر چیست (27)
لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾
نه باقى مى گذارد و نه رها مى کند (28)
لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿29﴾
پوستها را سیاه مى گرداند (29)
عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾
[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (30)
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿31﴾
و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشى براى کسانى که کافر شده اند قرار ندادیم تا آنان که اهل کتابند یقین به هم رسانند و ایمان کسانى که ایمان آورده اند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و [نیز] مؤمنان به شک نیفتند و تا کسانى که در دلهایشان بیمارى است و کافران بگویند خدا از این وصفکردن چه چیزى را اراده کرده است این گونه خدا هر که را بخواهد بیراه مى گذارد و هر که را بخواهد هدایت مى کند و [شماره] سپاهیان پروردگارت را جز او نمى داند و این [آیات] جز تذکارى براى بشر نیست (31)
کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿32﴾
نه چنین است [که مى پندارند] سوگند به ماه (32)
وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿33﴾
و سوگند به شامگاه چون پشت کند (33)
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿34﴾
و سوگند به بامداد چون آشکار شود (34)
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ ﴿35﴾
که آیات [قرآن] از پدیده هاى بزرگ است (35)
نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿36﴾
بشر را هشداردهنده است (36)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿37﴾
هر که از شما را که بخواهد پیشى جوید یا بازایستد (37)
کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿38﴾
هر کسى در گرو دستاورد خویش است (38)
إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿39﴾
بجز یاران دست راست (39)
فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿40﴾
در میان باغها از یکدیگر مى پرسند (40)
عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿41﴾
درباره مجرمان (41)
مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿42﴾
چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (42)
قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿43﴾
گویند از نمازگزاران نبودیم (43)
وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿44﴾
و بینوایان را غذا نمى دادیم (44)
وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿45﴾
با هرزه درایان هرزه درایى میکردیم (45)
وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿46﴾
و روز جزا را دروغ مى شمردیم (46)
حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿47﴾
تا مرگ ما در رسید (47)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿48﴾
از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد (48)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿49﴾
چرا آنها از تذکر روى گردانند (49)
کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿50﴾
گویى گورخرانى رمیده اند (50)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿51﴾
که از مقابل شیرى فرار کرده اند (51)
بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿52﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (52)
کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿53﴾
چنین نیست که آنان مى گویند بلکه آنها از آخرت نمى ترسند (53)
کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿54﴾
چنین نیست که آنها مى گویند آن قرآن یک تذکر و یادآورى است (54)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿55﴾
هر کس بخواهد از آن پند مى گیرد (55)
وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿56﴾
و هیچ کس پند نمى گیرد مگر اینکه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (56)
سوره 75: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان مى پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
از اینرو مى پرسد قیامت کى خواهد بود (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بى نور گردد (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان مى گوید راه فرار کجاست (10)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند (13)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾
چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾
چنین نیست که شما مى پندارید و دلایل معاد را کافى نمیدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را (20)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾
و آخرت را رها مى کنید (21)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و به پروردگارش مى نگرد (23)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
زیرا مى داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى شکند (25)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
چنین نیست که انسان مى پندارد او ایمان نمى آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و گفته شود آیا کسى هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
در آن روز گفته مى شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
بلکه تکذیب کرد و روى گردان شد (32)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى داشت (33)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (34)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (35)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا انسان گمان مى کند بى هدف رها مى شود (36)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مى شود نبود (37)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)
سوره 76: الإنسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿1﴾
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿2﴾
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم و او را مى آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿3﴾
ما راه را به او نشان دادیم خواه شاکر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما براى کافران زنجیرها و غلها و شعله هاى سوزان آتش آماده کرده ایم (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿5﴾
به یقین ابرار و نیکان از جامى مى نوشند که با عطر خوشى آمیخته است (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
چشمه اى که بندگان خدا از آن مى نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش مى کنند (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
[همان بندگانى که] به نذر خود وفا میکردند و از روزى که گزند آن فراگیرنده است مى ترسیدند (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مى دادند (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿9﴾
ما براى خشنودى خداست که به شما مى خورانیم و پاداش و سپاسى از شما نمى خواهیم (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناکیم (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (12)
مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
در آن [بهشت] بر تختها[ى خویش] تکیه زنند در آنجا نه آفتابى بینند و نه سرمایى (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و سایه ها[ى درختان] به آنان نزدیک است و میوه هایش [براى چیدن] رام (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و ظروف سیمین و جامهاى بلورین پیرامون آنان گردانده مى شود (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
جامهایى از سیم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده اند (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا از جامى که آمیزه زنجبیل دارد به آنان مى نوشانند (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمه اى در آنجا که سلسبیل نامیده مى شود (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿19﴾
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى گردند چون آنها را ببینى گویى که مرواریدهایى پراکنده اند (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿20﴾
و چون بدانجا نگرى [سرزمینى از] نعمت و کشورى پهناور مى بینى (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
[بهشتیان را] جامه هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهاى سیمین است و پروردگارشان باده اى پاک به آنان مى نوشاند (21)
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿22﴾
این [پاداش] براى شماست و کوشش شما مقبول افتاده است (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبایى کن و از آنان گناهکار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (24)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و بخشى از شب را در برابر او سجده کن و شب[هاى] دراز او را به پاکى بستاى (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
اینان دنیاى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت سر مى افکنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ماییم که آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار کرده ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل مى کنیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این [آیات] پندنامه اى است تا هر که خواهد راهى به سوى پروردگار خود پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا داناى حکیم است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر که را خواهد به رحمت خویش در مى آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده کرده است (31)
سوره 77: المرسلات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿1﴾
سوگند به فرستادگان پى درپى (1)
فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿2﴾
که سخت توفنده اند (2)
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿3﴾
و سوگند به افشانندگان افشانگر (3)
فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿4﴾
که [میان حق و باطل] جداگرند (4)
فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿5﴾
و القاکننده وحى اند (5)
عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿6﴾
خواه عذرى باشد یا هشدارى (6)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿7﴾
که آنچه وعده یافته اید قطعا رخ خواهد داد (7)
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿8﴾
پس وقتى که ستارگان محو شوند (8)
وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که آسمان بشکافد (9)
وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که کوه ها از جا کنده شوند (10)
وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که پیمبران به میقات آیند (11)
لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿12﴾
براى چه روزى تعیین وقت شده است (12)
لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿13﴾
براى روز داورى (13)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿14﴾
و تو چه دانى که روز داورى چیست (14)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿15﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (15)
أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿16﴾
مگر پیشینیان را هلاک نکردیم (16)
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿17﴾
سپس از پى آنان پسینیان را مى بریم (17)
کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿18﴾
با مجرمان چنین مى کنیم (18)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿19﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (19)
أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿20﴾
مگر شما را از آبى بى مقدار نیافریدیم (20)
فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿21﴾
پس آن را در جایگاهى استوار نهادیم (21)
إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿22﴾
تا مدتى معین (22)
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿23﴾
و توانا آمدیم و چه نیک تواناییم (23)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿24﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (24)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿25﴾
مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم (25)
أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿26﴾
چه براى مردگان چه زندگان (26)
وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿27﴾
و کوه هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم (27)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿28﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (28)
انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿29﴾
بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب میکردید (29)
انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿30﴾
بروید به سوى [آن] دود سه شاخه (30)
لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿31﴾
نه سایه دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى کند (31)
إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿32﴾
[دوزخ] چون کاخى [بلند] شراره مى افکند (32)
کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿33﴾
گویى شترانى زرد رنگند (33)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿34﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (34)
هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ ﴿35﴾
این روزى است که دم نمى زنند (35)
وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿36﴾
و رخصت نمى یابند تا پوزش خواهند (36)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿37﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (37)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿38﴾
این [همان] روز داورى است شما و [جمله] پیشینیان را گرد مى آوریم (38)
فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿39﴾
پس اگر حیلتى دارید در برابر من بسگالید (39)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿40﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (40)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿41﴾
اهل تقوا در زیر سایه ها و بر کنار چشمه سارانند (41)
وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿42﴾
با هر میوه اى که خوش داشته باشند (42)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿43﴾
به [پاداش] آنچه میکردید بخورید و بیاشامید گواراتان باد (43)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿44﴾
ما نیکوکاران را چنین پاداش مى دهیم (44)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿45﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (45)
کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿46﴾
[اى کافران] بخورید و اندکى برخوردار شوید که شما گناهکارید (46)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿47﴾
[ولى] آن روز واى بر تکذیب کنندگان (47)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿48﴾
و چون به آنان گفته شود رکوع کنید به رکوع نمى روند (48)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (49)
فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿50﴾
پس به کدامین سخن پس از [قرآن] ایمان مى آورند (50)
سوره 67: الملک
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾
بزرگوار [و خجسته] است آنکه فرمانروایى به دست اوست و او بر هر چیزى تواناست (1)
الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿2﴾
همانکه مرگ و زندگى را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست ارجمند آمرزنده (2)
الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿3﴾
همان که هفت آسمان را طبقه طبقه بیافرید در آفرینش آن [خداى] بخشایشگر هیچ گونه اختلاف [و تفاوتى] نمى بینى بازبنگر آیا خلل [و نقصانى] مى بینى (3)
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿4﴾
باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سویت بازگردد (4)
وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿5﴾
و در حقیقت آسمان دنیا را با چراغهایى زینت دادیم و آن را مایه طرد شیاطین [= قواى مزاحم] گردانیدیم و براى آنها عذاب آتش فروزان آماده کرده ایم (5)
وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿6﴾
و کسانى که به پروردگارشان انکار آوردند عذاب آتش جهنم خواهند داشت و چه بد سرانجامى است (6)
إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿7﴾
چون در آنجا افکنده شوند از آن خروشى مى شنوند در حالى که مى جوشد (7)
تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿8﴾
نزدیک است که از خشم شکافته شود هر بار که گروهى در آن افکنده شوند نگاهبانان آن از ایشان پرسند مگر شما را هشدار دهنده اى نیامد (8)
قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿9﴾
گویند چرا هشدار دهنده اى به سوى ما آمد و[لى] تکذیب کردیم و گفتیم خدا چیزى فرو نفرستاده است شما جز در گمراهى بزرگ نیستید (9)
وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿10﴾
و گویند اگر شنیده [و پذیرفته] بودیم یا تعقل کرده بودیم در [میان] دوزخیان نبودیم (10)
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿11﴾
پس به گناه خود اقرار مى کنند و مرگ باد بر اهل جهنم (11)
إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿12﴾
کسانى که در نهان از پروردگارشان مى ترسند آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود (12)
وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿13﴾
و [اگر] سخن خود را پنهان دارید یا آشکارش نمایید در حقیقت وى به راز دلها آگاه است (13)
أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿14﴾
آیا کسى که آفریده است نمى داند با اینکه او خود باریک بین آگاه است (14)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿15﴾
اوست کسى که زمین را براى شما رام گردانید پس در فراخناى آن رهسپار شوید و از روزى [خدا] بخورید و رستاخیز به سوى اوست (15)
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿16﴾
آیا از آن کس که در آسمان است ایمن شده اید که شما را در زمین فرو برد پس بناگاه [زمین] به تپیدن افتد (16)
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿17﴾
یا از آن کس که در آسمان است ایمن شده اید که بر [سر] شما تندبادى از سنگریزه فرو فرستد پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است (17)
وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿18﴾
و پیش از آنان [نیز] کسانى به تکذیب پرداختند پس عذاب من چگونه بود (18)
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿19﴾
آیا در بالاى سرشان به پرندگان ننگریسته اند [که گاه] بال مى گسترند و [گاه] بال مى آنند جز خداى رحمان [کسى] آنها را نگاه نمى دارد او به هر چیزى بیناست (19)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿20﴾
یا آن کسى که خود براى شما [چون] سپاهى است که یاریتان مى کند جز خداى رحمان کیست کافران جز گرفتار فریب نیستند (20)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿21﴾
یا کیست آن که به شما روزى دهد اگر [خدا] روزى خود را [از شما] باز دارد [نه] بلکه در سرکشى و نفرت پافشارى کردند (21)
أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿22﴾
پس آیا آن کس که نگونسار راه مى پیماید هدایت یافته تر است یا آن کس که ایستاده بر راه راست مى رود (22)
قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿23﴾
بگو اوست آن کس که شما را پدید آورده و براى شما گوش و دیدگان و دلها آفریده است چه کم سپاسگزارید (23)
قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿24﴾
بگو اوست که شما را در زمین پراکنده کرده و به نزد او [ست که] گرد آورده خواهید شد (24)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾
و مى گویند اگر راست مى گویید این وعده کى خواهد بود (25)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿26﴾
بگو علم [آن] فقط پیش خداست و من صرفا هشدار دهنده اى آشکارم (26)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿27﴾
و آنگاه که آن [لحظه موعود] را نزدیک ببینند چهره هاى کسانى که کافر شده اند در هم رود و گفته شود این است همان چیزى که آن را فرا مى خواندید (27)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿28﴾
بگو به من خبر دهید اگر خدا مرا و هر که را با من است هلاک کند یا ما را مورد رحمت قرار دهد چه کسى کافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد (28)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿29﴾
بگو اوست خداى بخشایشگر به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم و به زودى خواهید دانست چه کسى است که خود در گمراهى آشکارى است (29)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿30﴾
بگو به من خبر دهید اگر آب [آشامیدنى] شما [به زمین] فرو رود چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد (30)
سوره 68: القلم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿1﴾
نون سوگند به قلم و آنچه مى نویسند (1)
مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿2﴾
[که] تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستى (2)
وَإِنَّ لَکَ لَأَجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿3﴾
و بى گمان تو را پاداشى بى منت خواهد بود (3)
وَإِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿4﴾
و راستى که تو را خویى والاست (4)
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿5﴾
به زودى خواهى دید و خواهند دید (5)
بِأَیْیِکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿6﴾
[که] کدام یک از شما دستخوش جنونید (6)
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿7﴾
پروردگارت خود بهتر مى داند چه کسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه یافتگان داناتر است (7)
فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿8﴾
پس از دروغزنان فرمان مبر (8)
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿9﴾
دوست دارند که نرمى کنى تا نرمى نمایند (9)
وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ ﴿10﴾
و از هر قسم خورنده فرو مایه اى فرمان مبر (10)
هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿11﴾
[که] عیبجوست و براى خبرچینى گام برمى دارد (11)
مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
مانع خیر متجاوز گناه پیشه (12)
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿13﴾
گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است (13)
أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿14﴾
به صرف اینکه مالدار و پسردار است (14)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿15﴾
چون آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانه هاى پیشینیان است (15)
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿16﴾
زودا که بر بینى اش داغ نهیم [و رسوایش کنیم] (16)
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ ﴿17﴾
ما آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم مورد آزمایش قرار دادیم آنگاه که سوگند خوردند که صبح برخیزند و [میوه] آن [باغ] را حتما بچینند (17)
وَلَا یَسْتَثْنُونَ ﴿18﴾
و[لى] ان شاء الله نگفتند (18)
فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿19﴾
پس در حالى که آنان غنوده بودند بلایى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد (19)
فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿20﴾
و [باغ] آفت زده [و زمین بایر] گردید (20)
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿21﴾
پس [باغداران] بامدادان یکدیگر را صدا زدند (21)
أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿22﴾
که اگر میوه مىچینید بامدادان به سوى کشت خویش روید (22)
فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿23﴾
پس به راه افتادند و آهسته به هم مى گفتند (23)
أَنْ لَا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿24﴾
که امروز نباید در باغ بینوایى بر شما در آید (24)
وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿25﴾
و صبحگاهان در حالى که خود را بر منع [بینوایان] توانا مى دیدند رفتند (25)
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿26﴾
و چون [باغ] را دیدند گفتند قطعا ما راه گم کرده ایم (26)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿27﴾
[نه] بلکه ما محرومیم (27)
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿28﴾
خردمندترینشان گفت آیا به شما نگفتم چرا خدا را به پاکى نمى ستایید (28)
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿29﴾
گفتند پروردگارا تو را به پاکى مى ستاییم ما واقعا ستمگر بودیم (29)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ ﴿30﴾
پس بعضیشان رو به بعضى دیگر آوردند و همدیگر را به نکوهش گرفتند (30)
قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ ﴿31﴾
گفتند اى واى بر ما که سرکش بوده ایم (31)
عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿32﴾
امید است که پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زیرا ما به پروردگارمان مشتاقیم (32)
کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿33﴾
عذاب [دنیا] چنین است و عذاب آخرت اگر مى دانستند قطعا بزرگتر خواهد بود (33)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿34﴾
براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغستانهاى پر ناز و نعمت است (34)
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿35﴾
پس آیا فرمانبرداران را چون بدکاران قرار خواهیم داد (35)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿36﴾
شما را چه شده چگونه داورى مى کنید (36)
أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿37﴾
یا شما را کتابى هست که در آن فرا مى گیرید (37)
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿38﴾
که هر چه را برمى گزینید براى شما در آن خواهد بود (38)
أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿39﴾
یا اینکه شما تا روز قیامت [از ما] سوگندهایى رسا گرفته اید که هر چه دلتان خواست حکم کنید (39)
سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿40﴾
از آنان بپرس کدامشان ضامن این [ادعا] یند (40)
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿41﴾
یا شریکانى دارند پس اگر راست مى گویند شریکانشان را بیاورند (41)
یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿42﴾
روزى که کار زار [و رهایى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانایى نیابند (42)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿43﴾
دیدگانشان به زیر افتاده خوارى آنان را فرو مى گیرد در حالى که [پیش از این] به سجده دعوت مى شدند و تندرست بودند (43)
فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ﴿44﴾
پس مرا با کسى که این گفتار را تکذیب مى کند واگذار به تدریج آنان را به گونه اى که در نیابند [گریبان] خواهیم گرفت (44)
وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿45﴾
و مهلتشان مى دهم زیرا تدبیر من [سخت] استوار است (45)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿46﴾
آیا از آنان مزدى درخواست مى کنى و آنان خود را زیر بار تاوان گرانبار مى یابند (46)
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿47﴾
یا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها مى نویسند (47)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿48﴾
پس در [امتثال] حکم پروردگارت شکیبایى ورز و مانند همدم ماهى [=یونس] مباش آنگاه که اندوه زده ندا درداد (48)
لَوْلَا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿49﴾
اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارک [حال] او نمیکرد قطعا نکوهش شده بر زمین خشک انداخته مى شد (49)
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿50﴾
پس پروردگارش وى را برگزید و از شایستگانش گردانید (50)
وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿51﴾
و آنان که کافر شدند چون قرآن را شنیدند چیزى نمانده بود که تو را چشم بزنند و مى گفتند او واقعا دیوانه اى است (51)
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿52﴾
و حال آنکه [قرآن] جز تذکارى براى جهانیان نیست (52)
سوره 69: الحاقة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَاقَّةُ ﴿1﴾
آن رخ دهنده (1)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾
چیست آن رخ دهنده (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾
و چه دانى که آن رخ دهنده چیست (3)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾
ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (4)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
اما ثمود به [سزاى] سرکشى [خود] به هلاکت رسیدند (5)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾
و اما عاد به [وسیله] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند (6)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾
[که خدا] آن را هفت شب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مى دیدى گویى آنها تنه هاى نخلهاى میان تهى اند (7)
فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿8﴾
آیا از آنان کسى را بر جاى مى بینى (8)
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتکب خطا شدند (9)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿10﴾
و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچى کردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (10)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾
ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتى سوار نمودیم (11)
لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾
تا آن را براى شما [مایه] تذکرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (12)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (13)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾
و زمین و کوه ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با یک تکان ریز ریز گردند (14)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾
پس آن روز است که واقعه [آنچنانى] وقوع یابد (15)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾
و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (16)
وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى دارند (17)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾
در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه مى شوید [و] پوشیده اى از شما پوشیده نمى ماند (18)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿19﴾
اما کسى که کارنامه اش به دست راستش داده شود گوید بیایید و کتابم را بخوانید (19)
إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿20﴾
من یقین داشتم که به حساب خود مى رسم (20)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿21﴾
پس او در یک زندگى خوش است (21)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾
در بهشتى برین (22)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾
[که] میوه هایش در دسترس است (23)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾
بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام دادید (24)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿25﴾
و اما کسى که کارنامه اش به دست چپش داده شود گوید اى کاش کتابم را دریافت نکرده بودم (25)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿26﴾
و از حساب خود خبردار نشده بودم (26)
یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾
اى کاش آن [مرگ] کار را تمام میکرد (27)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ ﴿28﴾
مال من مرا سودى نبخشید (28)
هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿29﴾
قدرت من از [کف] من برفت (29)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
[گویند] بگیرید او را و در غل کشید (30)
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
آنگاه میان آتشش اندازید (31)
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿32﴾
پس در زنجیرى که درازى آن هفتاد گز است وى را در بند کشید (32)
إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾
چرا که او به خداى بزرگ نمى گروید (33)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿34﴾
و به اطعام مسکین تشویق نمیکرد (34)
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾
پس امروز او را در اینجا حمایتگرى نیست (35)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾
و خوراکى جز چرکابه ندارد (36)
لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿37﴾
که آن را جز خطاکاران نمى خورند (37)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾
پس نه [چنان است که مى پندارید] سوگند یاد مى کنم به آنچه مى بینید (38)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾
و آنچه نمى بینید (39)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿40﴾
که [قرآن] قطعا گفتار فرستاده اى بزرگوار است (40)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
و آن گفتار شاعرى نیست [که] کمتر [به آن] ایمان دارید (41)
وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿42﴾
و نه گفتار کاهنى [که] کمتر [از آن] پند مى گیرید (42)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾
[پیام] فرودآمده اى است از جانب پروردگار جهانیان (43)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
و اگر [او] پاره اى گفته ها بر ما بسته بود (44)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾
دست راستش را سخت مى گرفتیم (45)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾
سپس رگ قلبش را پاره میکردیم (46)
فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾
و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمى شد (47)
وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾
و در حقیقت [قرآن] تذکارى براى پرهیزگاران است (48)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
و ما به راستى مى دانیم که از [میان] شما تکذیب کنندگانى هستند (49)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿50﴾
و آن واقعا بر کافران حسرتى است (50)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾
و این [قرآن] بیشبهه حقیقتى یقینى است (51)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾
پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (52)
سوره 70: المعارج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
پرسنده اى از عذاب واقعشونده اى پرسید (1)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
که اختصاص به کافران دارد [و] آن را بازدارنده اى نیست (2)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾
[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (3)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿4﴾
فرشتگان و روح در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى روند (4)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
پس صبر کن صبرى نیکو (5)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
زیرا آنان [عذاب] را دور مى بینند (6)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
و [ما] نزدیکش مى بینیم (7)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
روزى که آسمانها چون فلز گداخته شود (8)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و کوهها چون پشم زده گردد (9)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى [حال] نپرسد (10)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
آنان را به ایشان نشان مى دهند گناهکار آرزو مى کند که کاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (11)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
و [نیز] همسرش و برادرش را (12)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾
و قبیله اش را که به او پناه مى دهد (13)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾
و هر که را که در روى زمین است همه را [عوض مى داد] و آنگاه خود را رها میکرد (14)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
نه چنین است [آتش] زبانه مى کشد (15)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾
پوست سر و اندام را برکننده است (16)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
هر که را پشت کرده و روى برتافته (17)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى خواند (18)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
به راستى که انسان سخت آزمند [و بى تاب] خلق شده است (19)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
چون صدمه اى به او رسد عجز و لابه کند (20)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
و چون خیرى به او رسد بخل ورزد (21)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
غیر از نمازگزاران (22)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
همان کسانى که بر نمازشان پایدارى مى کنند (23)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾
و همانان که در اموالشان حقى معلوم است (24)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
براى سائل و محروم (25)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و کسانى که روز جزا را باور دارند (26)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾
و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (27)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
چرا که از عذاب پروردگارشان ایمن نمى توانند بود (28)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
و کسانى که دامن خود را حفظ مى کنند (29)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
مگر بر همسران خود یا کنیزانشان که [در این صورت] مورد نکوهش نیستند (30)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
و هر کس پا از این [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (31)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و کسانى که امانتها و پیمان خود را مراعات مى کنند (32)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و آنان که بر شهادتهاى خود ایستاده اند (33)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
و کسانى که بر نمازشان مداومت مى ورزند (34)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿35﴾
آنها هستند که در باغهایى [از بهشت] گرامى خواهند بود (35)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
چه شده است که آنان که کفر ورزیده اند به سوى تو شتابان (36)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مى آورند] (37)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
آیا هر یک از آنان طمع مى بندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود (38)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
نه چنین است ما آنان را از آنچه [خود] مى دانند آفریدیم (39)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد مى کنم که ما تواناییم (40)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
که به جاى آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشى نتوانند جست (41)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
پس بگذارشان یاوه گویند و بازى کنند تا روزى را که وعده داده شده اند ملاقات نمایند (42)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
روزى که از گورها[ى خود] شتابان برآیند گویى که آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
دیدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزى که به ایشان وعده داده مى شد (44)
سوره 71: نوح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿1﴾
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده (1)
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿2﴾
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهنده اى آشکارم (2)
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید (3)
یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت (4)
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم (5)
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (6)
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿7﴾
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند (7)
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم (8)
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم (9)
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است (10)
یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا ﴿11﴾
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (11)
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَارًا ﴿12﴾
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد (12)
مَا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید (13)
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است (14)
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾
مگر ملاحظه نکرده اید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (15)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾
و ماه را در میان آنها روشنایى بخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد (16)
وَاللَّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید (17)
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾
سپس شما را در آن بازمى گرداند و بیرون مى آورد بیرون آوردنى [عجیب] (18)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت (19)
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾
تا در راههاى فراخ آن بروید (20)
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿21﴾
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود (21)
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿22﴾
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند (22)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را (23)
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾
و بسیارى را گمراه کرده اند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى (24)
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا ﴿25﴾
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند (25)
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار (26)
إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿27﴾
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى کنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (27)
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکت ستمگران میفزاى (28)
سوره 72: الجن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿1﴾
بگو به من وحى شده است که تنى چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت آور شنیدیم (1)
یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾
[که] به راه راست هدایت مى کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد (2)
وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾
و اینکه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختیار نکرده است (3)
وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾
و [شگفت] آنکه کم خرد ما در باره خدا سخنانى یاوه مى سراید (4)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾
و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى بندند (5)
وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿6﴾
و مردانى از آدمیان به مردانى از جن پناه مى بردند و بر سرکشى آنها مى افزودند (6)
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾
و آنها [نیز] آن گونه که [شما] پنداشته اید گمان بردند که خدا هرگز کسى را زنده نخواهد گردانید (7)
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾
و ما بر آسمان دست یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهاى شهاب یافتیم (8)
وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿9﴾
و در [آسمان] براى شنیدن به کمین مى نشستیم [اما] اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابى در کمین خود مى یابد (9)
وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾
و ما [درست] نمى دانیم که آیا براى کسانى که در زمینند بدى خواسته شده یا پروردگارشان برایشان هدایت خواسته است (10)
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾
و از میان ما برخى درستکارند و برخى غیر آن و ما فرقه هایى گوناگونیم (11)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾
و ما مى دانیم که هرگز نمى توانیم در زمین خداى را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز [خود] درمانده نتوانیم کرد (12)
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾
و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم پس کسى که به پروردگار خود ایمان آورد از کمى [پاداش] و سختى بیم ندارد (13)
وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿14﴾
و از میان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند پس کسانى که به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند (14)
وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿15﴾
ولى منحرفان هیزم جهنم خواهند بود (15)
وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿16﴾
و اگر [مردم] در راه درست پایدارى ورزند قطعا آب گوارایى بدیشان نوشانیم (16)
لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿17﴾
تا در این باره آنان را بیازماییم و هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قید عذابى [روز]افزون درآورد (17)
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾
و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید (18)
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾
و همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند چیزى نمانده بود که بر سر وى فرو افتند (19)
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾
بگو من تنها پروردگار خود را مى خوانم و کسى را با او شریک نمى گردانم (20)
قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾
بگو من براى شما اختیار زیان و هدایتى را ندارم (21)
قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾
بگو هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمى دهد و هرگز پناهگاهى غیر از او نمى یابم (22)
إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾
[وظیفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پیامهاى اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (23)
حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿24﴾
[باش] تا آنچه را وعده داده مى شوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسى ضعیفتر و کدام یک شماره اش کمتر است (24)
قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾
بگو نمى دانم آنچه را که وعده داده شده اید نزدیک است یا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است (25)
عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾
داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمى کند (26)
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿27﴾
جز پیامبرى را که از او خشنود باشد که [در این صورت] براى او از پیش رو و از پشت سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (27)
لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾
تا معلوم بدارد که پیامهاى پروردگار خود را رسانیده اند و [خدا] بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره کرده است (28)
سوره 73: المزمل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾
اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)
قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾
به پا خیز شب را مگر اندکى (2)
نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾
نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه (3)
أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾
یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)
إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾
در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى کنیم (5)
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾
قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستینتر است (6)
إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾
[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾
و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز (8)
رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿9﴾
[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن (9)
وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾
و بر آنچه مى گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)
وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿11﴾
و مرا با تکذیب کنندگان توانگر واگذار و اندکى مهلتشان ده (11)
إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًا ﴿12﴾
در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ (12)
وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿13﴾
و غذایى گلوگیر و عذابى پر درد است (13)
یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلًا ﴿14﴾
روزى که زمین و کوهها به لرزه درآیند و کوهها به سان ریگ روان گردند (14)
إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿15﴾
بى گمان ما به سوى شما فرستاده اى که گواه بر شماست روانه کردیم همان گونه که فرستاده اى به سوى فرعون فرستادیم (15)
فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿16﴾
[ولى] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید پس ما او را به سختى فرو گرفتیم (16)
فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿17﴾
پس اگر کفر بورزید چگونه از روزى که کودکان را پیر مى گرداند پرهیز توانید کرد (17)
السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿18﴾
آسمان از [بیم] آن [روز] در هم شکافد وعده او انجام یافتنى است (18)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿19﴾
قطعا این [آیات] اندرزى است تا هر که بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پیش گیرد (19)
إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿20﴾
در حقیقت پروردگارت مى داند که تو و گروهى از کسانى که با تواند نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمى خیزید و خداست که شب و روز را اندازه گیرى مى کند [او] مى داند که [شما] هرگز حساب آن را ندارید پس بر شما ببخشود [اینک] هر چه از قرآن میسر مى شود بخوانید [خدا] مى داند که به زودى در میانتان بیمارانى خواهند بود و [عده اى] دیگر در زمین سفر مى کنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] دیگر در راه خدا پیکار مى نمایند پس هر چه از [قرآن] میسر شد تلاوت کنید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و وام نیکو به خدا دهید و هر کار خوبى براى خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بیشتر باز خواهید یافت و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده مهربان است (20)
سوره 74: المدثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾
اى کشیده رداى شب بر سر (1)
قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿2﴾
برخیز و بترسان (2)
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿3﴾
و پروردگار خود را بزرگ دار (3)
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾
و لباس خویشتن را پاک کن (4)
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿5﴾
و از پلیدى دور شو (5)
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿6﴾
و منت مگذار و فزونى مطلب (6)
وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿7﴾
و براى پروردگارت شکیبایى کن (7)
فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿8﴾
پس چون در صور دمیده شود (8)
فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿9﴾
آن روز [چه] روز ناگوارى است (9)
عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿10﴾
بر کافران آسان نیست (10)
ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿11﴾
مرا با آنکه [او را] تنها آفریدم واگذار (11)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿12﴾
و دارایى بسیار به او بخشیدم (12)
وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿13﴾
و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (13)
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿14﴾
و برایش [عیش خوش] آماده کردم (14)
ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿15﴾
باز [هم] طمع دارد که بیفزایم (15)
کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿16﴾
ولى نه زیرا او دشمن آیات ما بود (16)
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾
به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى کنم (17)
إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾
آرى [آن دشمن حق] اندیشید و سنجید (18)
فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾
کشته بادا چگونه [او] سنجید (19)
ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾
[آرى] کشته بادا چگونه [او] سنجید (20)
ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾
آنگاه نظر انداخت (21)
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾
سپس رو ترش نمود و چهره در هم کشید (22)
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿23﴾
آنگاه پشت گردانید و تکبر ورزید (23)
فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿24﴾
و گفت این [قرآن] جز سحرى که [به برخى] آموخته اند نیست (24)
إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿25﴾
این غیر از سخن بشر نیست (25)
سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿26﴾
زودا که او را به سقر در آورم (26)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾
و تو چه دانى که آن سقر چیست (27)
لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾
نه باقى مى گذارد و نه رها مى کند (28)
لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿29﴾
پوستها را سیاه مى گرداند (29)
عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾
[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (30)
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿31﴾
و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشى براى کسانى که کافر شده اند قرار ندادیم تا آنان که اهل کتابند یقین به هم رسانند و ایمان کسانى که ایمان آورده اند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و [نیز] مؤمنان به شک نیفتند و تا کسانى که در دلهایشان بیمارى است و کافران بگویند خدا از این وصفکردن چه چیزى را اراده کرده است این گونه خدا هر که را بخواهد بیراه مى گذارد و هر که را بخواهد هدایت مى کند و [شماره] سپاهیان پروردگارت را جز او نمى داند و این [آیات] جز تذکارى براى بشر نیست (31)
کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿32﴾
نه چنین است [که مى پندارند] سوگند به ماه (32)
وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿33﴾
و سوگند به شامگاه چون پشت کند (33)
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿34﴾
و سوگند به بامداد چون آشکار شود (34)
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ ﴿35﴾
که آیات [قرآن] از پدیده هاى بزرگ است (35)
نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿36﴾
بشر را هشداردهنده است (36)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿37﴾
هر که از شما را که بخواهد پیشى جوید یا بازایستد (37)
کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿38﴾
هر کسى در گرو دستاورد خویش است (38)
إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿39﴾
بجز یاران دست راست (39)
فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿40﴾
در میان باغها از یکدیگر مى پرسند (40)
عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿41﴾
درباره مجرمان (41)
مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿42﴾
چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (42)
قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿43﴾
گویند از نمازگزاران نبودیم (43)
وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿44﴾
و بینوایان را غذا نمى دادیم (44)
وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿45﴾
با هرزه درایان هرزه درایى میکردیم (45)
وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿46﴾
و روز جزا را دروغ مى شمردیم (46)
حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿47﴾
تا مرگ ما در رسید (47)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿48﴾
از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد (48)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿49﴾
چرا آنها از تذکر روى گردانند (49)
کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿50﴾
گویى گورخرانى رمیده اند (50)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿51﴾
که از مقابل شیرى فرار کرده اند (51)
بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿52﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (52)
کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿53﴾
چنین نیست که آنان مى گویند بلکه آنها از آخرت نمى ترسند (53)
کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿54﴾
چنین نیست که آنها مى گویند آن قرآن یک تذکر و یادآورى است (54)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿55﴾
هر کس بخواهد از آن پند مى گیرد (55)
وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿56﴾
و هیچ کس پند نمى گیرد مگر اینکه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (56)
سوره 75: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان مى پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
از اینرو مى پرسد قیامت کى خواهد بود (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بى نور گردد (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان مى گوید راه فرار کجاست (10)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند (13)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾
چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾
چنین نیست که شما مى پندارید و دلایل معاد را کافى نمیدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را (20)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾
و آخرت را رها مى کنید (21)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و به پروردگارش مى نگرد (23)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
زیرا مى داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى شکند (25)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
چنین نیست که انسان مى پندارد او ایمان نمى آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و گفته شود آیا کسى هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
در آن روز گفته مى شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
بلکه تکذیب کرد و روى گردان شد (32)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى داشت (33)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (34)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (35)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا انسان گمان مى کند بى هدف رها مى شود (36)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مى شود نبود (37)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)
سوره 76: الإنسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿1﴾
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿2﴾
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم و او را مى آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿3﴾
ما راه را به او نشان دادیم خواه شاکر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما براى کافران زنجیرها و غلها و شعله هاى سوزان آتش آماده کرده ایم (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿5﴾
به یقین ابرار و نیکان از جامى مى نوشند که با عطر خوشى آمیخته است (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
چشمه اى که بندگان خدا از آن مى نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش مى کنند (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
[همان بندگانى که] به نذر خود وفا میکردند و از روزى که گزند آن فراگیرنده است مى ترسیدند (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مى دادند (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿9﴾
ما براى خشنودى خداست که به شما مى خورانیم و پاداش و سپاسى از شما نمى خواهیم (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناکیم (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (12)
مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
در آن [بهشت] بر تختها[ى خویش] تکیه زنند در آنجا نه آفتابى بینند و نه سرمایى (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و سایه ها[ى درختان] به آنان نزدیک است و میوه هایش [براى چیدن] رام (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و ظروف سیمین و جامهاى بلورین پیرامون آنان گردانده مى شود (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
جامهایى از سیم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده اند (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا از جامى که آمیزه زنجبیل دارد به آنان مى نوشانند (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمه اى در آنجا که سلسبیل نامیده مى شود (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿19﴾
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى گردند چون آنها را ببینى گویى که مرواریدهایى پراکنده اند (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿20﴾
و چون بدانجا نگرى [سرزمینى از] نعمت و کشورى پهناور مى بینى (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
[بهشتیان را] جامه هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهاى سیمین است و پروردگارشان باده اى پاک به آنان مى نوشاند (21)
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿22﴾
این [پاداش] براى شماست و کوشش شما مقبول افتاده است (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبایى کن و از آنان گناهکار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (24)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و بخشى از شب را در برابر او سجده کن و شب[هاى] دراز او را به پاکى بستاى (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
اینان دنیاى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت سر مى افکنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ماییم که آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار کرده ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل مى کنیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این [آیات] پندنامه اى است تا هر که خواهد راهى به سوى پروردگار خود پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا داناى حکیم است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر که را خواهد به رحمت خویش در مى آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده کرده است (31)
سوره 77: المرسلات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿1﴾
سوگند به فرستادگان پى درپى (1)
فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿2﴾
که سخت توفنده اند (2)
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿3﴾
و سوگند به افشانندگان افشانگر (3)
فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿4﴾
که [میان حق و باطل] جداگرند (4)
فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿5﴾
و القاکننده وحى اند (5)
عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿6﴾
خواه عذرى باشد یا هشدارى (6)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿7﴾
که آنچه وعده یافته اید قطعا رخ خواهد داد (7)
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿8﴾
پس وقتى که ستارگان محو شوند (8)
وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که آسمان بشکافد (9)
وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که کوه ها از جا کنده شوند (10)
وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که پیمبران به میقات آیند (11)
لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿12﴾
براى چه روزى تعیین وقت شده است (12)
لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿13﴾
براى روز داورى (13)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿14﴾
و تو چه دانى که روز داورى چیست (14)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿15﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (15)
أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿16﴾
مگر پیشینیان را هلاک نکردیم (16)
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿17﴾
سپس از پى آنان پسینیان را مى بریم (17)
کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿18﴾
با مجرمان چنین مى کنیم (18)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿19﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (19)
أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿20﴾
مگر شما را از آبى بى مقدار نیافریدیم (20)
فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿21﴾
پس آن را در جایگاهى استوار نهادیم (21)
إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿22﴾
تا مدتى معین (22)
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿23﴾
و توانا آمدیم و چه نیک تواناییم (23)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿24﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (24)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿25﴾
مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم (25)
أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿26﴾
چه براى مردگان چه زندگان (26)
وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿27﴾
و کوه هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم (27)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿28﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (28)
انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿29﴾
بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب میکردید (29)
انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿30﴾
بروید به سوى [آن] دود سه شاخه (30)
لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿31﴾
نه سایه دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى کند (31)
إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿32﴾
[دوزخ] چون کاخى [بلند] شراره مى افکند (32)
کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿33﴾
گویى شترانى زرد رنگند (33)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿34﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (34)
هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ ﴿35﴾
این روزى است که دم نمى زنند (35)
وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿36﴾
و رخصت نمى یابند تا پوزش خواهند (36)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿37﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (37)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿38﴾
این [همان] روز داورى است شما و [جمله] پیشینیان را گرد مى آوریم (38)
فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿39﴾
پس اگر حیلتى دارید در برابر من بسگالید (39)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿40﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (40)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿41﴾
اهل تقوا در زیر سایه ها و بر کنار چشمه سارانند (41)
وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿42﴾
با هر میوه اى که خوش داشته باشند (42)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿43﴾
به [پاداش] آنچه میکردید بخورید و بیاشامید گواراتان باد (43)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿44﴾
ما نیکوکاران را چنین پاداش مى دهیم (44)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿45﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (45)
کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿46﴾
[اى کافران] بخورید و اندکى برخوردار شوید که شما گناهکارید (46)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿47﴾
[ولى] آن روز واى بر تکذیب کنندگان (47)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿48﴾
و چون به آنان گفته شود رکوع کنید به رکوع نمى روند (48)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿49﴾
آن روز واى بر تکذیب کنندگان (49)
فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿50﴾
پس به کدامین سخن پس از [قرآن] ایمان مى آورند (50)
