این تلاوت شامل آیات 22 تا 101 سوره مبارکه صافات است .
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
گرد آورید و به سوى راه جهنم رهبرىشان کنید (23)
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾
و بازداشتشان نمایید که آنها مسؤولند (24)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ ﴿24﴾
شما را چه شده است که همدیگر را یارى نمىکنید (25)
مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿25﴾
[نه] بلکه امروز آنان از در تسلیم درآمدگانند (26)
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿26﴾
و بعضى روى به بعضى دیگر مىآورند [و] از یکدیگر مىپرسند (27)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿27﴾
[و] مىگویند شما [ظاهرا] از در راستى با ما درمىآمدید [و خود را حق به جانب مىنمودید] (28)
قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿28﴾
[متهمان] مىگویند [نه] بلکه با ایمان نبودید (29)
قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿29﴾
و ما را بر شما هیچ تسلطى نبود بلکه خودتان سرکش بودید (30)
وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿30﴾
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم (31)
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿31﴾
و شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم (32)
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿32﴾
پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب شریک یکدیگرند (33)
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿33﴾
[آرى] ما با مجرمان چنین رفتار مىکنیم (34)
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿34﴾
چرا که آنان بودند که وقتى به ایشان گفته مىشد خدایى جز خداى یگانه نیست تکبر مىورزیدند (35)
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿35﴾
و مىگفتند آیا ما براى شاعرى دیوانه دست از خدایانمان برداریم (36)
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿36﴾
ولى نه [او] حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است (37)
بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿37﴾
در واقع شما عذاب پر درد را خواهید چشید (38)
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿38﴾
و جز آنچه مىکردید جزا نمىیابید (39)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿39﴾
مگر بندگان پاکدل خدا (40)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿40﴾
آنان روزى معین خواهند داشت (41)
أُوْلَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ ﴿41﴾
[انواع] میوهها و آنان مورد احترام خواهند بود (42)
فَوَاکِهُ وَهُم مُّکْرَمُونَ ﴿42﴾
در باغهاى پر نعمت (43)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿43﴾
بر سریرها در برابر همدیگر [مىنشینند] (44)
عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿44﴾
با جامى از باده ناب پیرامونشان به گردش درمىآیند (45)
یُطَافُ عَلَیْهِم بِکَأْسٍ مِن مَّعِینٍ ﴿45﴾
بادهاى] سختسپید که نوشندگان را لذتى [خاص] مىدهد (46)
بَیْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ ﴿46﴾
نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مىافتند (47)
لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ ﴿47﴾
و نزدشان [دلبرانى] فروهشتهنگاه و فراخدیده باشند (48)
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿48﴾
[از شدت سپیدى] گویى تخم شتر مرغ [زیر پ ر ]ند (49)
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّکْنُونٌ ﴿49﴾
پس برخىشان به برخى روى نموده و از همدیگر پرسوجو مىکنند (50)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿50﴾
گویندهاى از آنان مىگوید راستى من [در دنیا] همنشینى داشتم (51)
قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿51﴾
[که به من] مىگفت آیا واقعا تو از باوردارندگانى (52)
یَقُولُ أَئِنَّکَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِینَ ﴿52﴾
آیا وقتى مردیم و خاک و [مشتى] استخوان شدیم آیا واقعا جزا مىیابیم (53)
أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿53﴾
[مؤمن] مىپرسد آیا شما اطلاع دارید [کجاست] (54)
قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ ﴿54﴾
پس اطلاع حاصل مىکند و او را در میان آتش مىبیند (55)
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاء الْجَحِیمِ ﴿55﴾
[و] مىگوید به خدا سوگند چیزى نمانده بود که تو مرا به هلاکت اندازى (56)
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدتَّ لَتُرْدِینِ ﴿56﴾
و اگر رحمت پروردگارم نبود هرآینه من [نیز] از احضارشدگان بودم (57)
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿57﴾
[و از روى شوق مىگوید] آیا دیگر روى مرگ نمىبینیم (58)
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿58﴾
جز همان مرگ نخستین خود و ما هرگز عذاب نخواهیم شد (59)
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿59﴾
راستى که این همان کامیابى بزرگ است (60)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿60﴾
براى چنین [پاداشى] باید کوشندگان بکوشند (61)
لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلْ الْعَامِلُونَ ﴿61﴾
آیا از نظر پذیرایى این بهتر استیا درخت زقوم (62)
أَذَلِکَ خَیْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿62﴾
در حقیقت ما آن را براى ستمگران [مایه آزمایش و] عذابى گردانیدیم (63)
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِینَ ﴿63﴾
آن درختى است که از قعر آتش سوزان مىروید (64)
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿64﴾
میوهاش گویى چون کلههاى شیاطین است (65)
طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّیَاطِینِ ﴿65﴾
پس [دوزخیان] حتما از آن مىخورند و شکمها را از آن پر مىکنند (66)
فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿66﴾
سپس ایشان را بر سر آن آمیغى از آب جوشان است (67)
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیمٍ ﴿67﴾
آنگاه بازگشتشان بىگمان به سوى دوزخ است (68)
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ ﴿68﴾
آنها پدران خود را گمراه یافتند (69)
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّینَ ﴿69﴾
پس ایشان به دنبال آنها مىشتابند (70)
فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿70﴾
و قطعا پیش از آنها بیشتر پیشینیان به گمراهى افتادند (71)
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ ﴿71﴾
و حال آنکه مسلما در میانشان هشداردهندگانى فرستادیم (72)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِم مُّنذِرِینَ ﴿72﴾
پس ببین فرجام هشداردادهشدگان چگونه بود (73)
فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِینَ ﴿73﴾
به استثناى بندگان پاکدل خدا (74)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿74﴾
و نوح ما را ندا داد و چه نیک اجابتکننده بودیم (75)
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿75﴾
و او و کسانش را از اندوه بزرگ رهانیدیم (76)
وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿76﴾
و [تنها] نسل او را باقى گذاشتیم (77)
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمْ الْبَاقِینَ ﴿77﴾
و در میان آیندگان [آوازه نیک] او را بر جاى گذاشتیم (78)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿78﴾
درود بر نوح در میان جهانیان (79)
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿79﴾
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مىدهیم (80)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿80﴾ به راستى او از بندگان مؤمن ما بود (81)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿81﴾
سپس دیگران را غرق کردیم (82)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿82﴾
و بىگمان ابراهیم از پیروان اوست (83)
وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ ﴿83﴾
آنگاه که با دلى پاک به [پیشگاه] پروردگارش آمد (84)
إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿84﴾
چون به پدر[خوانده] و قوم خود گفت چه مىپرستید (85)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿85﴾
آیا غیر از آنها به دروغ خدایانى [دیگر] مىخواهید (86)
أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿86﴾
پس گمانتان به پروردگار جهانها چیست (87)
فَمَا ظَنُّکُم بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿87﴾
پس نظرى به ستارگان افکند (88)
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿88﴾
و گفت من کسالت دارم (89)
فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿89﴾
پس پشتکنان از او روى برتافتند (90)
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿90﴾
تا نهانى به سوى خدایانشان رفت و [به ریشخند] گفت آیا غذا نمىخورید (91)
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿91﴾
شما را چه شده که سخن نمىگویید (92)
مَا لَکُمْ لَا تَنطِقُونَ ﴿92﴾
پس با دست راست بر سر آنها زدن گرفت (93)
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿93﴾
تا دوان دوان سوى او روىآور شدند (94)
فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿94﴾
[ابراهیم] گفت آیا آنچه را مىتراشید مىپرستید (95)
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿95﴾
ا اینکه خدا شما و آنچه را که برمىسازید آفریده است (96)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿96﴾
گفتند برایش [کوره]خانهاى بسازید و در آتشش بیندازید (97)
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿97﴾
پس خواستند به از نیرنگى زنند و[لى] ما آنان را پست گردانیدیم (98)
فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿98﴾
[ابراهیم] گفت من به سوى پروردگارم رهسپارم زودا که مرا راه نماید (99)
وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿99﴾
اى پروردگار من مرا [فرزندى] از شایستگان بخش (100)
رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿100﴾
پس او را به پسرى بردبار مژده دادیم (101)
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ ﴿101﴾
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
گرد آورید و به سوى راه جهنم رهبرىشان کنید (23)
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾
و بازداشتشان نمایید که آنها مسؤولند (24)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ ﴿24﴾
شما را چه شده است که همدیگر را یارى نمىکنید (25)
مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿25﴾
[نه] بلکه امروز آنان از در تسلیم درآمدگانند (26)
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿26﴾
و بعضى روى به بعضى دیگر مىآورند [و] از یکدیگر مىپرسند (27)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿27﴾
[و] مىگویند شما [ظاهرا] از در راستى با ما درمىآمدید [و خود را حق به جانب مىنمودید] (28)
قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿28﴾
[متهمان] مىگویند [نه] بلکه با ایمان نبودید (29)
قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿29﴾
و ما را بر شما هیچ تسلطى نبود بلکه خودتان سرکش بودید (30)
وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿30﴾
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم (31)
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿31﴾
و شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم (32)
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿32﴾
پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب شریک یکدیگرند (33)
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿33﴾
[آرى] ما با مجرمان چنین رفتار مىکنیم (34)
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿34﴾
چرا که آنان بودند که وقتى به ایشان گفته مىشد خدایى جز خداى یگانه نیست تکبر مىورزیدند (35)
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿35﴾
و مىگفتند آیا ما براى شاعرى دیوانه دست از خدایانمان برداریم (36)
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿36﴾
ولى نه [او] حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است (37)
بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿37﴾
در واقع شما عذاب پر درد را خواهید چشید (38)
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿38﴾
و جز آنچه مىکردید جزا نمىیابید (39)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿39﴾
مگر بندگان پاکدل خدا (40)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿40﴾
آنان روزى معین خواهند داشت (41)
أُوْلَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ ﴿41﴾
[انواع] میوهها و آنان مورد احترام خواهند بود (42)
فَوَاکِهُ وَهُم مُّکْرَمُونَ ﴿42﴾
در باغهاى پر نعمت (43)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿43﴾
بر سریرها در برابر همدیگر [مىنشینند] (44)
عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿44﴾
با جامى از باده ناب پیرامونشان به گردش درمىآیند (45)
یُطَافُ عَلَیْهِم بِکَأْسٍ مِن مَّعِینٍ ﴿45﴾
بادهاى] سختسپید که نوشندگان را لذتى [خاص] مىدهد (46)
بَیْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ ﴿46﴾
نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مىافتند (47)
لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ ﴿47﴾
و نزدشان [دلبرانى] فروهشتهنگاه و فراخدیده باشند (48)
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿48﴾
[از شدت سپیدى] گویى تخم شتر مرغ [زیر پ ر ]ند (49)
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّکْنُونٌ ﴿49﴾
پس برخىشان به برخى روى نموده و از همدیگر پرسوجو مىکنند (50)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿50﴾
گویندهاى از آنان مىگوید راستى من [در دنیا] همنشینى داشتم (51)
قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿51﴾
[که به من] مىگفت آیا واقعا تو از باوردارندگانى (52)
یَقُولُ أَئِنَّکَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِینَ ﴿52﴾
آیا وقتى مردیم و خاک و [مشتى] استخوان شدیم آیا واقعا جزا مىیابیم (53)
أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿53﴾
[مؤمن] مىپرسد آیا شما اطلاع دارید [کجاست] (54)
قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ ﴿54﴾
پس اطلاع حاصل مىکند و او را در میان آتش مىبیند (55)
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاء الْجَحِیمِ ﴿55﴾
[و] مىگوید به خدا سوگند چیزى نمانده بود که تو مرا به هلاکت اندازى (56)
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدتَّ لَتُرْدِینِ ﴿56﴾
و اگر رحمت پروردگارم نبود هرآینه من [نیز] از احضارشدگان بودم (57)
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿57﴾
[و از روى شوق مىگوید] آیا دیگر روى مرگ نمىبینیم (58)
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿58﴾
جز همان مرگ نخستین خود و ما هرگز عذاب نخواهیم شد (59)
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿59﴾
راستى که این همان کامیابى بزرگ است (60)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿60﴾
براى چنین [پاداشى] باید کوشندگان بکوشند (61)
لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلْ الْعَامِلُونَ ﴿61﴾
آیا از نظر پذیرایى این بهتر استیا درخت زقوم (62)
أَذَلِکَ خَیْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿62﴾
در حقیقت ما آن را براى ستمگران [مایه آزمایش و] عذابى گردانیدیم (63)
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِینَ ﴿63﴾
آن درختى است که از قعر آتش سوزان مىروید (64)
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿64﴾
میوهاش گویى چون کلههاى شیاطین است (65)
طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّیَاطِینِ ﴿65﴾
پس [دوزخیان] حتما از آن مىخورند و شکمها را از آن پر مىکنند (66)
فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿66﴾
سپس ایشان را بر سر آن آمیغى از آب جوشان است (67)
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیمٍ ﴿67﴾
آنگاه بازگشتشان بىگمان به سوى دوزخ است (68)
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ ﴿68﴾
آنها پدران خود را گمراه یافتند (69)
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّینَ ﴿69﴾
پس ایشان به دنبال آنها مىشتابند (70)
فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿70﴾
و قطعا پیش از آنها بیشتر پیشینیان به گمراهى افتادند (71)
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ ﴿71﴾
و حال آنکه مسلما در میانشان هشداردهندگانى فرستادیم (72)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِم مُّنذِرِینَ ﴿72﴾
پس ببین فرجام هشداردادهشدگان چگونه بود (73)
فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِینَ ﴿73﴾
به استثناى بندگان پاکدل خدا (74)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿74﴾
و نوح ما را ندا داد و چه نیک اجابتکننده بودیم (75)
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿75﴾
و او و کسانش را از اندوه بزرگ رهانیدیم (76)
وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿76﴾
و [تنها] نسل او را باقى گذاشتیم (77)
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمْ الْبَاقِینَ ﴿77﴾
و در میان آیندگان [آوازه نیک] او را بر جاى گذاشتیم (78)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿78﴾
درود بر نوح در میان جهانیان (79)
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿79﴾
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مىدهیم (80)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿80﴾ به راستى او از بندگان مؤمن ما بود (81)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿81﴾
سپس دیگران را غرق کردیم (82)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿82﴾
و بىگمان ابراهیم از پیروان اوست (83)
وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ ﴿83﴾
آنگاه که با دلى پاک به [پیشگاه] پروردگارش آمد (84)
إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿84﴾
چون به پدر[خوانده] و قوم خود گفت چه مىپرستید (85)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿85﴾
آیا غیر از آنها به دروغ خدایانى [دیگر] مىخواهید (86)
أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿86﴾
پس گمانتان به پروردگار جهانها چیست (87)
فَمَا ظَنُّکُم بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿87﴾
پس نظرى به ستارگان افکند (88)
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿88﴾
و گفت من کسالت دارم (89)
فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿89﴾
پس پشتکنان از او روى برتافتند (90)
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿90﴾
تا نهانى به سوى خدایانشان رفت و [به ریشخند] گفت آیا غذا نمىخورید (91)
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿91﴾
شما را چه شده که سخن نمىگویید (92)
مَا لَکُمْ لَا تَنطِقُونَ ﴿92﴾
پس با دست راست بر سر آنها زدن گرفت (93)
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿93﴾
تا دوان دوان سوى او روىآور شدند (94)
فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿94﴾
[ابراهیم] گفت آیا آنچه را مىتراشید مىپرستید (95)
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿95﴾
ا اینکه خدا شما و آنچه را که برمىسازید آفریده است (96)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿96﴾
گفتند برایش [کوره]خانهاى بسازید و در آتشش بیندازید (97)
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿97﴾
پس خواستند به از نیرنگى زنند و[لى] ما آنان را پست گردانیدیم (98)
فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿98﴾
[ابراهیم] گفت من به سوى پروردگارم رهسپارم زودا که مرا راه نماید (99)
وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿99﴾
اى پروردگار من مرا [فرزندى] از شایستگان بخش (100)
رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿100﴾
پس او را به پسرى بردبار مژده دادیم (101)
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ ﴿101﴾
