- 517
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمد هلباوی قمر ، رحمن ، فجر ، بلد
این تلاوت شامل آیات 49 تا آخر سوره قمر - آیات 1 تا 29 سوره رحمن - آیات 27 تا آخر سوره فجر - آیات 1 تا 18 سوره بلد است که در مرقد مطهر امام خمینی(ره) اجرا شده است .
ماییم که هر چیزى را به اندازه آفریدهایم (49)
إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿49﴾
و فرمان ما جز یک بار نیست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (50)
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿50﴾
و هم مسلکان شما را سخت به هلاکت رساندیم پس آیا پندگیرندهاى هست (51)
وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿51﴾
و هر چه کردهاند در کتابها[ى اعمالشان درج] است (52)
وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿52﴾
و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده (53)
وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿53﴾
در حقیقت مردم پرهیزگار در میان باغها و نهرها (54)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿54﴾
در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانایند (55)
فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿55﴾
سوره 55: الرحمن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
[خداى] رحمان (1)
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
قرآن را یاد داد (2)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
انسان را آفرید (3)
خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾
به او بیان آموخت (4)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
و بوته و درخت چهرهسایانند (6)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (12)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (14)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (20)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (26)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (29)
یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
..................
اى نفس مطمئنه (27)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (28)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً ﴿28﴾
و در میان بندگان من درآى (29)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾
و در بهشت من داخل شو (30)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾
..............
سوره 90: البلد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به این شهر (1)
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾
و حال آنکه تو در این شهر جاى دارى (2)
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
سوگند به پدرى [چنان] و آن کسى را که به وجود آورد (3)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾
براستى که انسان را در رنج آفریدهایم (4)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾
آیا پندارد که هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت (5)
أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾
گوید مال فراوانى تباه کردم (6)
یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿6﴾
آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است (7)
أَیَحْسَبُ أَن لَّمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾
آیا دو چشمش ندادهایم (8)
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾
و زبانى و دو لب (9)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾
و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم (10)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبتنگرى] بالا رود (11)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾
و تو چه دانى که آن گردنه [سخت] چیست (12)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾
بندهاى را آزادکردن (13)
فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾
یا در روز گرسنگى طعامدادن (14)
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾
به یتیمى خویشاوند (15)
یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾
یا بینوایى خاکنشین (16)
أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾
علاوه بر این از زمره کسانى باشد که گرویده و یکدیگر را به شکیبایى و مهربانى سفارش کردهاند (17)
ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾
اینانند خجستگان (18)
أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾
ماییم که هر چیزى را به اندازه آفریدهایم (49)
إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿49﴾
و فرمان ما جز یک بار نیست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (50)
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿50﴾
و هم مسلکان شما را سخت به هلاکت رساندیم پس آیا پندگیرندهاى هست (51)
وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿51﴾
و هر چه کردهاند در کتابها[ى اعمالشان درج] است (52)
وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿52﴾
و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده (53)
وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿53﴾
در حقیقت مردم پرهیزگار در میان باغها و نهرها (54)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿54﴾
در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانایند (55)
فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿55﴾
سوره 55: الرحمن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
[خداى] رحمان (1)
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
قرآن را یاد داد (2)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
انسان را آفرید (3)
خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾
به او بیان آموخت (4)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
و بوته و درخت چهرهسایانند (6)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (12)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (14)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (20)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (26)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (29)
یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
..................
اى نفس مطمئنه (27)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (28)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً ﴿28﴾
و در میان بندگان من درآى (29)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾
و در بهشت من داخل شو (30)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾
..............
سوره 90: البلد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به این شهر (1)
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾
و حال آنکه تو در این شهر جاى دارى (2)
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
سوگند به پدرى [چنان] و آن کسى را که به وجود آورد (3)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾
براستى که انسان را در رنج آفریدهایم (4)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾
آیا پندارد که هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت (5)
أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾
گوید مال فراوانى تباه کردم (6)
یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿6﴾
آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است (7)
أَیَحْسَبُ أَن لَّمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾
آیا دو چشمش ندادهایم (8)
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾
و زبانى و دو لب (9)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾
و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم (10)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبتنگرى] بالا رود (11)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾
و تو چه دانى که آن گردنه [سخت] چیست (12)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾
بندهاى را آزادکردن (13)
فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾
یا در روز گرسنگى طعامدادن (14)
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾
به یتیمى خویشاوند (15)
یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾
یا بینوایى خاکنشین (16)
أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾
علاوه بر این از زمره کسانى باشد که گرویده و یکدیگر را به شکیبایى و مهربانى سفارش کردهاند (17)
ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾
اینانند خجستگان (18)
أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾
