- 397
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق حجاج هنداوی زمر ، ضحی ، انشراح ، تین ، علق
این تلاوت شامل آیات 61 تا 70 سوره زمر و آیات سوره های ضحی - انشراح - تین و آیات 1 تا 8 سوره علق است که در مسجد جامع ایلام در سال 1383 اجرا شده است .
و خدا کسانى را که تقوا پیشه کردهاند به [پاس] کارهایى که مایه رستگارىشان بوده نجات مىدهد عذاب به آنان نمىرسد و غمگین نخواهند گردید (61)
وَیُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوا بِمَفَازَتِهِمْ لَا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿61﴾
خدا آفریدگار هر چیزى است و اوست که بر هر چیز نگهبان است (62)
اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ ﴿62﴾
کلیدهاى آسمان و زمین از آن اوست و کسانى که نشانههاى خدا را انکار کردند آنانند که زیانکارانند (63)
لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿63﴾
بگو اى نادانان آیا مرا وادار مىکنید که جز خدا را بپرستم (64)
قُلْ أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجَاهِلُونَ ﴿64﴾
و قطعا به تو و به کسانى که پیش از تو بودند وحى شده است اگر شرک ورزى حتما کردارت تباه و مسلما از زیانکاران خواهى شد (65)
وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿65﴾
بلکه خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش (66)
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُن مِّنْ الشَّاکِرِینَ ﴿66﴾
و خدا را آنچنان که باید به بزرگى نشناختهاند و حال آنکه روز قیامت زمین یکسره در قبضه [قدرت] اوست و آسمانها در پیچیده به دست اوست او منزه است و برتر است از آنچه [با وى] شریک مىگردانند (67)
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِیعًا قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَالسَّماوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿67﴾
و در صور دمیده مىشود پس هر که در آسمانها و هر که در زمین است بیهوش درمىافتد مگر کسى که خدا بخواهد سپس بار دیگر در آن دمیده مىشود و بناگاه آنان بر پاى ایستاده مىنگرند (68)
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَى فَإِذَا هُم قِیَامٌ یَنظُرُونَ ﴿68﴾
و زمین به نور پروردگارش روشن گردد و کارنامه [اعمال در میان] نهاده شود و پیامبران و شاهدان را بیاورند و میانشان به حق داورى گردد و مورد ستم قرار نگیرند (69)
وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاء وَقُضِیَ بَیْنَهُم بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿69﴾
و هر کسى [نتیجه] آنچه انجام داده است به تمام بیابد و او به آنچه مىکنند داناتر است (70)
وَوُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿70﴾
سوره 93: الضحى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به روشنایى روز (1)
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون آرام گیرد (2)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
[که] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
و قطعا آخرت براى تو از دنیا نیکوتر خواهد بود (4)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد (6)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد (7)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را تنگدستیافت و بىنیاز گردانید (8)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار (9)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
و گدا را مران (10)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى (11)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
سوره 94: الشرح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آیا براى تو سینهات را نگشادهایم (1)
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2)
وَوَضَعْنَا عَنکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3)
الَّذِی أَنقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
آرى با دشوارى آسانى است (6)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
پس چون فراغتیافتى به طاعت درکوش (7)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿7﴾
و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
سوره 95: التین
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به انجیر و زیتون (1)
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾
و طور سینا (2)
وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾
و این شهر امن [و امان] (3)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾
[که] براستى انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم (4)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾
سپس او را به پستترین [مراتب] پستى بازگردانیدیم (5)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾
مگر کسانى را که گرویده و کارهاى شایسته کردهاند که پاداشى بىمنتخواهند داشت (6)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾
پس چه چیز تو را بعد [از این] به تکذیب جزا وامىدارد (7)
فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾
آیا خدا نیکوترین داوران نیست (8)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مىکند (6)
کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
و خدا کسانى را که تقوا پیشه کردهاند به [پاس] کارهایى که مایه رستگارىشان بوده نجات مىدهد عذاب به آنان نمىرسد و غمگین نخواهند گردید (61)
وَیُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوا بِمَفَازَتِهِمْ لَا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿61﴾
خدا آفریدگار هر چیزى است و اوست که بر هر چیز نگهبان است (62)
اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ ﴿62﴾
کلیدهاى آسمان و زمین از آن اوست و کسانى که نشانههاى خدا را انکار کردند آنانند که زیانکارانند (63)
لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿63﴾
بگو اى نادانان آیا مرا وادار مىکنید که جز خدا را بپرستم (64)
قُلْ أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجَاهِلُونَ ﴿64﴾
و قطعا به تو و به کسانى که پیش از تو بودند وحى شده است اگر شرک ورزى حتما کردارت تباه و مسلما از زیانکاران خواهى شد (65)
وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿65﴾
بلکه خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش (66)
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُن مِّنْ الشَّاکِرِینَ ﴿66﴾
و خدا را آنچنان که باید به بزرگى نشناختهاند و حال آنکه روز قیامت زمین یکسره در قبضه [قدرت] اوست و آسمانها در پیچیده به دست اوست او منزه است و برتر است از آنچه [با وى] شریک مىگردانند (67)
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِیعًا قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَالسَّماوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿67﴾
و در صور دمیده مىشود پس هر که در آسمانها و هر که در زمین است بیهوش درمىافتد مگر کسى که خدا بخواهد سپس بار دیگر در آن دمیده مىشود و بناگاه آنان بر پاى ایستاده مىنگرند (68)
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَى فَإِذَا هُم قِیَامٌ یَنظُرُونَ ﴿68﴾
و زمین به نور پروردگارش روشن گردد و کارنامه [اعمال در میان] نهاده شود و پیامبران و شاهدان را بیاورند و میانشان به حق داورى گردد و مورد ستم قرار نگیرند (69)
وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاء وَقُضِیَ بَیْنَهُم بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿69﴾
و هر کسى [نتیجه] آنچه انجام داده است به تمام بیابد و او به آنچه مىکنند داناتر است (70)
وَوُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿70﴾
سوره 93: الضحى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به روشنایى روز (1)
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون آرام گیرد (2)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
[که] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
و قطعا آخرت براى تو از دنیا نیکوتر خواهد بود (4)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد (6)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد (7)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را تنگدستیافت و بىنیاز گردانید (8)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار (9)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
و گدا را مران (10)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى (11)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
سوره 94: الشرح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آیا براى تو سینهات را نگشادهایم (1)
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2)
وَوَضَعْنَا عَنکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3)
الَّذِی أَنقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
آرى با دشوارى آسانى است (6)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
پس چون فراغتیافتى به طاعت درکوش (7)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿7﴾
و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
سوره 95: التین
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به انجیر و زیتون (1)
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾
و طور سینا (2)
وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾
و این شهر امن [و امان] (3)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾
[که] براستى انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم (4)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾
سپس او را به پستترین [مراتب] پستى بازگردانیدیم (5)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾
مگر کسانى را که گرویده و کارهاى شایسته کردهاند که پاداشى بىمنتخواهند داشت (6)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾
پس چه چیز تو را بعد [از این] به تکذیب جزا وامىدارد (7)
فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾
آیا خدا نیکوترین داوران نیست (8)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مىکند (6)
کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
