ترتیل سوره ای حنانه خلفی
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به مادیانهائى که با همهمه می تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى جهانند (1)
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1﴾
و برق [از سنگ] همى جهانند (2)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و صبحگاهان هجوم آرند (3)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و با آن [یورش] گردى برانگیزند (4)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
و بدان [هجوم] در دل گروهى درآیند (5)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
که انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است (6)
إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
و او خود بر این [امر] نیک گواه است (7)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و راستى او سختشیفته مال است (8)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
مگر نمىداند که چون آنچه در گورهاست بیرون ریخته گردد (9)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
و آنچه در سینه هاست فاش شود (10)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ایشان نیک آگاه است (11)
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّخَبِیرٌ ﴿11﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به مادیانهائى که با همهمه می تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى جهانند (1)
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1﴾
و برق [از سنگ] همى جهانند (2)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و صبحگاهان هجوم آرند (3)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و با آن [یورش] گردى برانگیزند (4)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
و بدان [هجوم] در دل گروهى درآیند (5)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
که انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است (6)
إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
و او خود بر این [امر] نیک گواه است (7)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و راستى او سختشیفته مال است (8)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
مگر نمىداند که چون آنچه در گورهاست بیرون ریخته گردد (9)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
و آنچه در سینه هاست فاش شود (10)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ایشان نیک آگاه است (11)
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّخَبِیرٌ ﴿11﴾
