فهرست
سوره رعد آیات 28 تا آخر، نازعات 27 تا آخر، ضحی

تلاوت تحقیق محمود بجیرمی سوره رعد آیات 28 تا آخر، نازعات 27 تا آخر، ضحی

  • 36 دقیقه مدت
  • 14 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: مجلسی
ملیت قاری: مصری
تلاوت تحقیق محمود بجیرمی، این تلاوت در دهه 70 میلادی در کشور مصر، شهر قاهره، مسجد عین الحیاة اجرا گردیده است.


سوره 13: الرعد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ﴿28﴾

آنها کسانی هستند که ایمان آورده‏ اند و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است، آگاه باشید با یاد خدا دلها آرامش مییابد! (28)



الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ ﴿29﴾

آنها که ایمان آوردند، و عمل صالح انجام دادند پاکیزه ترین (زندگی) نصیبشان است و بهترین سرانجامها. (29)



کَذَلِکَ أَرْسَلْنَاکَ فِی أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهَا أُمَمٌ لِتَتْلُوَ عَلَیْهِمُ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَهُمْ یَکْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ مَتَابِ ﴿30﴾

همانگونه (که پیامبران پیشین را فرستادیم) تو را به میان امتی فرستادیم که پیش از آنها امتهای دیگری آمدند و رفتند، تا آنچه را به تو وحی نموده‏ ایم بر آنها بخوانی در حالی که آنها به رحمان (خداوندی که رحمتش همگان را فرا گرفته) کفر می‏ورزند بگو او پروردگار من است، معبودی جز او نیست، بر او توکل کردم و بازگشتم به سوی او است. (30)



وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُیِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ کُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِیعًا أَفَلَمْ یَیْأَسِ الَّذِینَ آمَنُوا أَنْ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِیعًا وَلَا یَزَالُ الَّذِینَ کَفَرُوا تُصِیبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِیبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّى یَأْتِیَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَادَ ﴿31﴾

اگر بوسیله قرآن کوهها به حرکت در آیند و زمینها قطعه قطعه شوند، و بوسیله آن با مردگان سخن گفته شود (باز هم ایمان نخواهند آورد!) ولی همه آنها در اختیار خداست آیا آنها که ایمان آورده‏ اند نمی‏دانند که اگر خدا بخواهد همه مردم را (به اجبار) هدایت می‏کند (اما هدایت اجباری سودی ندارد) و پیوسته مصائب کوبنده‏ ای بر کافران - بخاطر اعمالشان - وارد می‏شود و یا به نزدیکی خانه آنها فرود می‏آید تا وعده (نهائی) خدا فرا رسد، خداوند در وعده خود تخلف نمی‏کند. (31)



وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَأَمْلَیْتُ لِلَّذِینَ کَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿32﴾

(تنها تو را استهزا نکردند) پیامبران پیش از تو را نیز استهزا نمودند، من به کافران مهلت دادم سپس آنها را گرفتم دیدی مجازات (من) چگونه بود؟! (32)



أَفَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَى کُلِّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَکَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لَا یَعْلَمُ فِی الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ بَلْ زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مَکْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبِیلِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ﴿33﴾

آیا کسی که بالای سر همه ایستاده (و حافظ و نگهبان و مراقب همه است) و اعمال همه را می‏بیند (همچون کسی است که هیچیک از این صفات را ندارد) آنان برای خدا شریکانی قرار دادند، بگو آنها را نام ببرید! آیا به او چیزی را خبر می‏دهید که از وجود آن در روی زمین بیخبر است ؟ یا سخنان ظاهری (و تو خالی) میگوئید، (نه، شریکی برای خدا وجود ندارد) بلکه در نظر کافران دروغهایشان زینت داده شده (و بر اثر ناپاکی درون، چنین می‏پندارند که واقعیتی دارد) و آنها از راه (خدا) باز داشته شده‏ اند و هر کس را خدا گمراه کند راهنمائی نخواهد داشت. (33)



لَهُمْ عَذَابٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ وَمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ﴿34﴾

برای آنها عذاب (دردناکی) در دنیاست، و عذاب آخرت سخت تر است، و در برابر خدا هیچ کس ‍ نمی‏تواند آنها را نگه دارد. (34)



مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ أُکُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا تِلْکَ عُقْبَى الَّذِینَ اتَّقَوْا وَعُقْبَى الْکَافِرِینَ النَّارُ ﴿35﴾

بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده است نهرهای آب از زیر درختانش جاری است، میوه‏ های آن همیشگی و سایه‏ هایش دائمی است، این سرانجام کسانی است که پرهیزگاری پیشه کردند و سرانجام کافران، آتش است! (35)



وَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَفْرَحُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَمِنَ الْأَحْزَابِ مَنْ یُنْکِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلَا أُشْرِکَ بِهِ إِلَیْهِ أَدْعُو وَإِلَیْهِ مَآبِ﴿36﴾

و آنها که کتاب آسمانی در اختیارشان قرار داده‏ ایم از آنچه بر تو نازل شده خوشحالند، و بعضی از احزاب (و گروهها) قسمتی از آنرا انکار می‏کنند، بگو من مامورم که الله را بپرستم و شریکی برای او قائل نشوم، به سوی او دعوت می‏کنم و بازگشت (همگان) به سوی او است. (36)



وَکَذَلِکَ أَنْزَلْنَاهُ حُکْمًا عَرَبِیًّا وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَمَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلَا وَاقٍ ﴿37﴾

همانگونه (که به پیامبران پیشین کتاب آسمانی دادیم) بر تو نیز فرمان روشن و صریحی نازل کردیم، و اگر از هوسهای آنها - بعد از آنکه آگاهی برای تو آمده - پیروی کنی هیچکس از تو در برابر خدا حمایت و جلوگیری نخواهد کرد. (37)



وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِکَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّیَّةً وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَنْ یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ لِکُلِّ أَجَلٍ کِتَابٌ ﴿38﴾

و ما قبل از تو رسولانی فرستادیم و برای آنها همسران و فرزندانی قرار دادیم، و هیچ رسولی نمی‏توانست (از پیش خود) معجزهای بیاورد، مگر به فرمان خدا، هر زمانی کتابی دارد (و برای هر کاری موعدی مقرر است). (38)



یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَیُثْبِتُ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ ﴿39﴾

خداوند هر چه را بخواهد محو و هر چه را بخواهد اثبات می‏کند، و ام الکتاب نزد او است. (39)



وَإِنْ مَا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِنَّمَا عَلَیْکَ الْبَلَاغُ وَعَلَیْنَا الْحِسَابُ ﴿40﴾

و اگر پاره‏ ای از مجازاتها را که به آنها وعده داده‏ ایم به تو نشان دهیم یا (پیش از فرا رسیدن این مجازاتها) تو را بمیرانیم، در هر حال تو فقط مامور ابلاغ هستی و حساب (آنها) بر ماست! (40)



أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا وَاللَّهُ یَحْکُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ وَهُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿41﴾

آیا ندیدند که ما پیوسته از اطراف (و جوانب) زمین کم می‏کنیم (جامعه‏ ها، تمدنها و دانشمندان تدریجا از میان می‏روند) و خداوند حکومت می‏کند و هیچکس را یارای جلوگیری یا رد احکام او نیست، و او سریع الحساب است. (41)



وَقَدْ مَکَرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَکْرُ جَمِیعًا یَعْلَمُ مَا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ وَسَیَعْلَمُ الْکُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ ﴿42﴾

کسانی که پیش از آنها طرحها و نقشه‏ ها کشیدند ولی تمام طرحها و نقشه‏ ها از آن خداست از کار هر کس ‍ آگاه است و به زودی کفار می‏دانند سرانجام (نیک و بد) در سرای دیگر از آن کیست! (42)



وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ کَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ ﴿43﴾

آنها که کافر شدند می‏گویند تو پیامبر نیستی، بگو کافی است که خداوند و کسانی که علم کتاب (و آگاهی بر قرآن) نزد آنهاست گواه (من) باشند. (43)


سوره 79: النازعات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل تر است یا آفرینش آسمانی که خداوند بنا نهاد؟! (27)

رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾

سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت. (28)

وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾

و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود. (29)

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾

و زمین را بعد از آن گسترش داد. (30)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾

آبش خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت (31)

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾

و کوهها را ثابت و محکم نمود. (32)

مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾

همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان شما است. (33)

فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾

هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد. (34)

یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾

در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‏افتد. (35)

وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾

و جهنم برای هر بیننده‏ ای آشکار می‏گردد. (36)

فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾

اما آن کسی که طغیان کرده، (37)

وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾

و زندگی دنیا را مقدم داشته، (38)

فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾

مسلما دوزخ جایگاه او است. (39)

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾

و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوی باز داشته. (40)

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾

بهشت جایگاه او است. (41)

یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾

از تو درباره قیامت سؤ ال می‏کنند که در چه زمانی واقع می‏شود؟ (42)

فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾

تو را با یادآوری این سخن چه کار؟ (43)

إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾

انتهای آن به سوی پروردگار تو است. (44)

إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾

کار تو فقط انذار کردن کسانی است که از آن می‏ترسند. (45)

کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾

آنها در آن روز که قیام قیامت را می‏بینند چنین احساس می‏کنند که گویی توقف آنها (در دنیا و برزخ) جز عصر گاهی یا صبحگاهی بیشتر نبوده است. (46)


سوره 93: الضحى

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالضُّحَى ﴿1﴾

قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). (1)

وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾

و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد. (2)

مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾

که خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (3)

وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾

و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است. (4)

وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾

و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا می‏کند که خشنود شو (5)

أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾

آیا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد؟ (6)

وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾

و تو را گمشده یافت و هدایت کرد. (7)

وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾

و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود. (8)

فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾

حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن. (9)

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾

و سؤ ال کننده را از خود مران. (10)

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾

و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن. (11)

قطعات صوتی

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن