- 166
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل احمد رزیقی سوره مبارکه علق
ترتیل سوره ای احمد رزیقی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
(ای رسول گرامی برخیز و قرآن را) به نام پروردرگارت که خدای آفریننده عالم است (بر خلق) قرائت کن. (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
آن خدایی که آدمی را از خون بسته (که تحول نطفه است) بیافرید. (2)
اقْرَأْ وَرَبُّکَالْأَکْرَمُ ﴿3﴾
بخوان و (بدان که) پروردگار تو کریم‌ترین کریمان عالم است. (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
به آدمی آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد. (5)
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
راستی که انسان سرکش و مغرور می‌شود. (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
چون که خود را در غنا و دارایی ببیند. (7)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوی پروردگار تو خواهد بود. (8)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
دیدی آن کس را که منع (و تمسخر) می‌کرد؟ (9)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی می‌آزرد). (10)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
آیا چه می‌بینی اگر آن بنده (یا رسول) به راه راست باشد. (11)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
و خلق را به تقوا و پرهیزکاری امر کند (حال آنکه او را از نماز باز می‌دارد چگونه خواهد بود). (12)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
آیا شما مردم بر این کس که حق را تکذیب می‌کند و (از رسول او) رو می‌گرداند چه رأی می‌دهید؟ (13)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) می‌بیند (و از او روزی انتقام می‌کشد). (14)
کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
هرگز (این را نداند)، اگر او (از کفر و ظلم و تکذیبش) دست نکشد البته ما موی پیشانیشن (به قهر و انتقام) بگیریم. (15)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
آن پیشانی دروغزن خطا پیشه را (به خاک هلاک کشیم). (16)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾
آن گاه او هر که از قبیله و عشیره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هیچ کس نتواند). (17)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
ما هم زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) می‌خوانیم. (18)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
(ای رسول گرامی) چنین نیست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطیع خود تواند کرد) تو هیچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزدیک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بی نیاز است). (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
(ای رسول گرامی برخیز و قرآن را) به نام پروردرگارت که خدای آفریننده عالم است (بر خلق) قرائت کن. (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
آن خدایی که آدمی را از خون بسته (که تحول نطفه است) بیافرید. (2)
اقْرَأْ وَرَبُّکَالْأَکْرَمُ ﴿3﴾
بخوان و (بدان که) پروردگار تو کریم‌ترین کریمان عالم است. (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
به آدمی آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد. (5)
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
راستی که انسان سرکش و مغرور می‌شود. (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
چون که خود را در غنا و دارایی ببیند. (7)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوی پروردگار تو خواهد بود. (8)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
دیدی آن کس را که منع (و تمسخر) می‌کرد؟ (9)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی می‌آزرد). (10)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
آیا چه می‌بینی اگر آن بنده (یا رسول) به راه راست باشد. (11)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
و خلق را به تقوا و پرهیزکاری امر کند (حال آنکه او را از نماز باز می‌دارد چگونه خواهد بود). (12)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
آیا شما مردم بر این کس که حق را تکذیب می‌کند و (از رسول او) رو می‌گرداند چه رأی می‌دهید؟ (13)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) می‌بیند (و از او روزی انتقام می‌کشد). (14)
کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
هرگز (این را نداند)، اگر او (از کفر و ظلم و تکذیبش) دست نکشد البته ما موی پیشانیشن (به قهر و انتقام) بگیریم. (15)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
آن پیشانی دروغزن خطا پیشه را (به خاک هلاک کشیم). (16)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾
آن گاه او هر که از قبیله و عشیره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هیچ کس نتواند). (17)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
ما هم زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) می‌خوانیم. (18)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
(ای رسول گرامی) چنین نیست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطیع خود تواند کرد) تو هیچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزدیک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بی نیاز است). (19)
