- 459
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمد اللیثی سوره لیل، ضحی، شرح، تین، علق، حمد، بقره 1 تا 3
تلاوت تحقیق محمد اللیثی، این تلاوت در سال 1996 میلادی در کشور مصر، کفر حموده اجرا گردیده است.
سوره 92: اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
قسم به شب در آن هنگام که جهان را بپوشاند. (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و قسم به روز هنگامی که تجلی کند. (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و قسم به آن کس که جنس مذکر و مؤ نث را آفرید. (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که سعی و تلاش شما مختلف است: (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
اما آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگاری پیش گیرد. (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و جزای نیک (الهی) را تصدیق کند. (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
ما او را در مسیر آسانی قرار میدهیم. (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
اما کسی که بخل ورزد و از این طریق بینیازی طلبد. (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و پاداش نیک (الهی) را تکذیب کند. (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
ما به زودی او را در مسیر دشواری قرار میدهیم. (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و در آن هنگام که (در جهنم یا قبر) سقوط میکند اموالش به حال او سودی نخواهد داشت! (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
مسلما هدایت کردن بر ما است. (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و دنیا و آخرت از آن ما است. (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
و من شما را از آتشی که زبانه میکشد بیم میدهم. (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
کسی جز بدبخت ترین مردم وارد آن نمیشود. (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کس که آیات (خدا را) تکذیب کرد و به آن پشت نمود. (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و به زودی باتقواترین مردم از آن دور داشته میشود. (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کس که مال خود را (در راه خدا) میبخشد تا تزکیه نفس کند. (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و هیچ کس را نزد او حق نعمتی نیست تا بخواهد (به وسیله این انفاق) او را جزا دهد. (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
بلکه تنها هدفش جلب رضای پروردگار بزرگ او است. (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و به زودی راضی و خشنود میشود. (21)
سوره 93: الضحى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد. (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است. (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا میکند که خشنود شو (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد؟ (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را گمشده یافت و هدایت کرد. (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود. (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن. (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و سؤ ال کننده را از خود مران. (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن. (11)
سوره 94: الشرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم ؟ (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بار سنگین را از تو بر نداشتیم ؟ (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
همان باری که سخت بر پشت تو سنگینی میکرد. (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و آوازه تو را بلند کردیم. (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
بنابراین مسلما با سختی آسانی است. (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
و مسلما با سختی آسانی است. (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس هنگامی که از کار مهمی فارغ میشوی به مهم دیگری پرداز! (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و به سوی پروردگارت توجه کن. (8)
سوره 95: التین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾
قسم به انجیر و زیتون (یا قسم به سرزمین شام و بیت المقدس). (1)
وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾
و سوگند به طور سینین. (2)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾
و قسم به این شهر اءمن (مکه). (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾
که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریده ایم. (4)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾
سپس او را به پائینترین مرحله باز گرداندیم. (5)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾
مگر کسانی که ایمان آورده اند و اعمال صالح انجام داده اند که برای آنها پاداشی است قطع ناشدنی! (6)
فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾
پس چه چیز سبب میشود که تو بعد از این همه، روز جزا را تکذیب کنی؟! (7)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾
آیا خداوند بهترین حکم کنندگان نیست ؟ (8)
سوره 96: العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید. (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
همان کس که انسان را از خون بسته ای خلق کرد. (2)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
همان کسی که به وسیله قلم تعلیم نمود. (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
و به انسان آنچه را نمیدانست یاد داد. (5)
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
چنین نیست که انسان حقشناس باشد مسلما طغیان میکند. (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
به خاطر اینکه خود را بینیاز میبیند! (7)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
مسلما بازگشت همه به سوی پروردگار تو است. (8)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
به من خبر ده آیا کسی که نهی میکند (9)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
بنده ای را به هنگامی که نماز میخواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟ (10)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
به من خبر ده اگر این بنده بر طریق هدایت باشد، (11)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
یا مردم را به تقوا دستور دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است ؟). (12)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
به من خبر ده اگر (این طغیانگر) تکذیب حق کند و به آن پشت نماید (چه سرنوشت دردناکی خواهد داشت ؟). (13)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
آیا او نمیداند که خداوند همه اعمالش را میبیند؟! (14)
کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
چنان نیست که او خیال میکند اگر دست از کار خود بر ندارد ناصیه اش (موی پیش سرش) را گرفته (و به سوی عذاب میکشانیم). (15)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
همان ناصیه دروغگوی خطا کار! (16)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾
سپس هر که را میخواهد صدا بزند (تا یاریش کند). (17)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
ما هم به زودی ماءموران دوزخ را صدا میزنیم! (18)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
چنان نیست که او میپندارد، هرگز او را اطاعت مکن و سجده نما و تقرب جوی. (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
به نام خداوند بخشنده و مهربان (1)
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است. (2)
الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
خداوندی که بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همه را رسیده). (3)
مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
خدائی که مالک روز جزاست. (4)
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
تنها تو را میپرستیم و تنها از تو یاری میجوئیم. (5)
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿6﴾
ما را به راه راست هدایت فرما. (6)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿7﴾
راه آنها که بر آنان نعمت دادی نه آنها که بر ایشان غضب کردی و نه گمراهان! (7)
سوره 2: البقرة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الم ﴿1﴾
الم (1)
ذَلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
این کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد، و مایه هدایت پرهیزکاران است. (2)
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿3﴾
(پرهیزکاران) آنها هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان میآورند، و نماز را بر پا میدارند و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنها روزی دادهایم انفاق میکنند. (3)
سوره 92: اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
قسم به شب در آن هنگام که جهان را بپوشاند. (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و قسم به روز هنگامی که تجلی کند. (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و قسم به آن کس که جنس مذکر و مؤ نث را آفرید. (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که سعی و تلاش شما مختلف است: (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
اما آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگاری پیش گیرد. (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و جزای نیک (الهی) را تصدیق کند. (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
ما او را در مسیر آسانی قرار میدهیم. (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
اما کسی که بخل ورزد و از این طریق بینیازی طلبد. (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و پاداش نیک (الهی) را تکذیب کند. (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
ما به زودی او را در مسیر دشواری قرار میدهیم. (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و در آن هنگام که (در جهنم یا قبر) سقوط میکند اموالش به حال او سودی نخواهد داشت! (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
مسلما هدایت کردن بر ما است. (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و دنیا و آخرت از آن ما است. (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
و من شما را از آتشی که زبانه میکشد بیم میدهم. (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
کسی جز بدبخت ترین مردم وارد آن نمیشود. (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کس که آیات (خدا را) تکذیب کرد و به آن پشت نمود. (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و به زودی باتقواترین مردم از آن دور داشته میشود. (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کس که مال خود را (در راه خدا) میبخشد تا تزکیه نفس کند. (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و هیچ کس را نزد او حق نعمتی نیست تا بخواهد (به وسیله این انفاق) او را جزا دهد. (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
بلکه تنها هدفش جلب رضای پروردگار بزرگ او است. (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و به زودی راضی و خشنود میشود. (21)
سوره 93: الضحى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
قسم به روز در آن هنگام که آفتاب بر آید (و همه جا را فرا گیرد). (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد. (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که خداوند هرگز تو را وانگذاشته، و مورد خشم قرار نداده است. (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است. (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا میکند که خشنود شو (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد؟ (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را گمشده یافت و هدایت کرد. (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود. (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن. (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و سؤ ال کننده را از خود مران. (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن. (11)
سوره 94: الشرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم ؟ (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بار سنگین را از تو بر نداشتیم ؟ (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
همان باری که سخت بر پشت تو سنگینی میکرد. (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و آوازه تو را بلند کردیم. (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
بنابراین مسلما با سختی آسانی است. (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
و مسلما با سختی آسانی است. (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس هنگامی که از کار مهمی فارغ میشوی به مهم دیگری پرداز! (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و به سوی پروردگارت توجه کن. (8)
سوره 95: التین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾
قسم به انجیر و زیتون (یا قسم به سرزمین شام و بیت المقدس). (1)
وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾
و سوگند به طور سینین. (2)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾
و قسم به این شهر اءمن (مکه). (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾
که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریده ایم. (4)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾
سپس او را به پائینترین مرحله باز گرداندیم. (5)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾
مگر کسانی که ایمان آورده اند و اعمال صالح انجام داده اند که برای آنها پاداشی است قطع ناشدنی! (6)
فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾
پس چه چیز سبب میشود که تو بعد از این همه، روز جزا را تکذیب کنی؟! (7)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾
آیا خداوند بهترین حکم کنندگان نیست ؟ (8)
سوره 96: العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید. (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
همان کس که انسان را از خون بسته ای خلق کرد. (2)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
همان کسی که به وسیله قلم تعلیم نمود. (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
و به انسان آنچه را نمیدانست یاد داد. (5)
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
چنین نیست که انسان حقشناس باشد مسلما طغیان میکند. (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
به خاطر اینکه خود را بینیاز میبیند! (7)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
مسلما بازگشت همه به سوی پروردگار تو است. (8)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
به من خبر ده آیا کسی که نهی میکند (9)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
بنده ای را به هنگامی که نماز میخواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟ (10)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
به من خبر ده اگر این بنده بر طریق هدایت باشد، (11)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
یا مردم را به تقوا دستور دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است ؟). (12)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
به من خبر ده اگر (این طغیانگر) تکذیب حق کند و به آن پشت نماید (چه سرنوشت دردناکی خواهد داشت ؟). (13)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
آیا او نمیداند که خداوند همه اعمالش را میبیند؟! (14)
کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
چنان نیست که او خیال میکند اگر دست از کار خود بر ندارد ناصیه اش (موی پیش سرش) را گرفته (و به سوی عذاب میکشانیم). (15)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
همان ناصیه دروغگوی خطا کار! (16)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾
سپس هر که را میخواهد صدا بزند (تا یاریش کند). (17)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
ما هم به زودی ماءموران دوزخ را صدا میزنیم! (18)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
چنان نیست که او میپندارد، هرگز او را اطاعت مکن و سجده نما و تقرب جوی. (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
به نام خداوند بخشنده و مهربان (1)
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است. (2)
الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
خداوندی که بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همه را رسیده). (3)
مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
خدائی که مالک روز جزاست. (4)
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
تنها تو را میپرستیم و تنها از تو یاری میجوئیم. (5)
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿6﴾
ما را به راه راست هدایت فرما. (6)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿7﴾
راه آنها که بر آنان نعمت دادی نه آنها که بر ایشان غضب کردی و نه گمراهان! (7)
سوره 2: البقرة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الم ﴿1﴾
الم (1)
ذَلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
این کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد، و مایه هدایت پرهیزکاران است. (2)
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿3﴾
(پرهیزکاران) آنها هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان میآورند، و نماز را بر پا میدارند و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنها روزی دادهایم انفاق میکنند. (3)
