- 362
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عامر الکاظمی سوره مبارکه مطففین
تلاوت ترتیل سوره ای عامر الکاظمی - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
وای بر کم فروشان! (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
آنان که چون از مردم کالایی را با پیمانه و وزنمی ستانند، تمام و کامل می ستانند، (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
و چون برای آنان پیمانه و وزن کنند، کم می دهند. (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا اینان یقین ندارند که حتماً بر انگیخته می شوند؟ (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
برای روزی بزرگ، (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزی که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا می ایستند. (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
این چنین نیست که می پندارند [در آن روز] یقیناً پرونده بدکاران در سجّین است. (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
و تو چه می دانی که سجّین چیست؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
قضا و سرنوشتی حتمی [برای خائنان] است. (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
آنان که همواره روز جزا را تکذیب می کنند. (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و آن را جز هر متجاوز گناه پیشه تکذیب نکند، (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
[که] هرگاه آیات ما را بر او خوانند می گوید: افسانه های پیشینیان است. (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
این چنین نیست که می گویند، بلکه گناهانی که همواره مرتکب شده اند بر دل هایشان چرک و زنگار بسته است [که حقایق را افسانه می پندارند.] (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
این چنین نیست که آنان می پندارند، بلکه اینان در آن روز از پروردگارشان محجوب اند. (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
سپس آنان بی تردید وارد دوزخ می شوند. (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
[به آنان] گویند: این است آن دوزخی که همواره تکذیبش می کردید. (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
این چنین نیست [که این سبک مغزان درباره نیکان می پندارند] بلکه پرونده نیکان در علیّین است (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
تو چه می دانی علیّین چیست؟ (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
قضا و سرنوشتی حتمی [برای نیکان] است. (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
مقربان آن را مشاهده می کنند. (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
بی تردید نیکان در نعمتی فراوانند (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده و مناظر زیبای بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] می نگرند. (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
در چهره هایشان شادابی و طراوت نعمت را می یابی. (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
آنان را از باده ناب و طهوری که سربسته و مُهر و موم شده است، می نوشانند. (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
مُهر و مومش مشک است، و رقابت کنندگان و مسابقه گران باید به سوی این نعمت ها بر یکدیگر پیشی گیرند، (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
و [این باده ناب مُهر و موم شده،] آمیخته ای از «تسنیم» است (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
[آن] چشمه ای که همواره مقربان از آن می نوشند. (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
بدکاران همواره [در دنیا از روی ریشخند و استهزا] به مؤمنان می خندیدند (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و هنگامی که بر آنان می گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره می گرفتند، (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و چون به خانواده خود بازمی گشتند [به سبب تمسخر مؤمنان] خوشحال و شادمان باز می گشتند، (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و هنگامی که مؤمنان را می دیدند، می گفتند: بی تردید اینان گمراه اند؛ (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
و حال آنکه کافران را بر مؤمنان نگهبان و مراقب نفرستاده بودند [که مراقب هدایت و گمراهی آنان باشند.] (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
پس امروز همواره مؤمنان به کافران می خندند. (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده] می نگرند (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ
﴾که آیا کافران را در برابر آنچه همواره انجام می دادند کیفر داده اند؟ (36)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
وای بر کم فروشان! (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
آنان که چون از مردم کالایی را با پیمانه و وزنمی ستانند، تمام و کامل می ستانند، (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
و چون برای آنان پیمانه و وزن کنند، کم می دهند. (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا اینان یقین ندارند که حتماً بر انگیخته می شوند؟ (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
برای روزی بزرگ، (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزی که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا می ایستند. (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
این چنین نیست که می پندارند [در آن روز] یقیناً پرونده بدکاران در سجّین است. (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
و تو چه می دانی که سجّین چیست؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
قضا و سرنوشتی حتمی [برای خائنان] است. (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
آنان که همواره روز جزا را تکذیب می کنند. (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و آن را جز هر متجاوز گناه پیشه تکذیب نکند، (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
[که] هرگاه آیات ما را بر او خوانند می گوید: افسانه های پیشینیان است. (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
این چنین نیست که می گویند، بلکه گناهانی که همواره مرتکب شده اند بر دل هایشان چرک و زنگار بسته است [که حقایق را افسانه می پندارند.] (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
این چنین نیست که آنان می پندارند، بلکه اینان در آن روز از پروردگارشان محجوب اند. (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
سپس آنان بی تردید وارد دوزخ می شوند. (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
[به آنان] گویند: این است آن دوزخی که همواره تکذیبش می کردید. (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
این چنین نیست [که این سبک مغزان درباره نیکان می پندارند] بلکه پرونده نیکان در علیّین است (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
تو چه می دانی علیّین چیست؟ (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
قضا و سرنوشتی حتمی [برای نیکان] است. (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
مقربان آن را مشاهده می کنند. (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
بی تردید نیکان در نعمتی فراوانند (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده و مناظر زیبای بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] می نگرند. (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
در چهره هایشان شادابی و طراوت نعمت را می یابی. (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
آنان را از باده ناب و طهوری که سربسته و مُهر و موم شده است، می نوشانند. (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
مُهر و مومش مشک است، و رقابت کنندگان و مسابقه گران باید به سوی این نعمت ها بر یکدیگر پیشی گیرند، (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
و [این باده ناب مُهر و موم شده،] آمیخته ای از «تسنیم» است (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
[آن] چشمه ای که همواره مقربان از آن می نوشند. (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
بدکاران همواره [در دنیا از روی ریشخند و استهزا] به مؤمنان می خندیدند (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و هنگامی که بر آنان می گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره می گرفتند، (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و چون به خانواده خود بازمی گشتند [به سبب تمسخر مؤمنان] خوشحال و شادمان باز می گشتند، (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و هنگامی که مؤمنان را می دیدند، می گفتند: بی تردید اینان گمراه اند؛ (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
و حال آنکه کافران را بر مؤمنان نگهبان و مراقب نفرستاده بودند [که مراقب هدایت و گمراهی آنان باشند.] (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
پس امروز همواره مؤمنان به کافران می خندند. (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده] می نگرند (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ
﴾که آیا کافران را در برابر آنچه همواره انجام می دادند کیفر داده اند؟ (36)
