- 545
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عامر الکاظمی سوره مبارکه غافر
تلاوت ترتیل سوره ای عامر الکاظمی - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
غافر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حامیم] (1)
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿2﴾
کتابى است فرو فرستاده از سوى خداوند پیروزمند دانا (2)
غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿3﴾
آمرزنده گناه و توبه پذیر سخت کیفر نعمت بخش، که خدایى جز او نیست، و سیر و سرانجام به سوى اوست (3)
مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلَادِ﴿4﴾
و جز کافران کسى در آیات الهى مجادله نکند، پس گشت و گذار آنان در شهرها تو را مفریبد (4)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَالْأَحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَهَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿5﴾
بدینسان پیش از آنان قوم نوح و پس از آنان گروه هاى مشرک نیز تکذیب [پیامبران الهى را] پیشه کردند، و هر امتى قصد پیامبرشان را کردند که او را فرو گیرند، و به دستاویز باطل مجادله کردند که حق را با آن ابطال کنند، آنگاه ایشان را فرو گرفتم، پس بنگر که عقوبت من چگونه بوده است (5)
وَکَذَلِکَ حَقَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ﴿6)
و بدینسان حکم پروردگارت بر کافران تحقق یافت که ایشان دوزخى اند (6)
الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿7﴾
کسانى که عرش [الهى] را حمل مىکنند، و اطرافیان آن سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبیح مىگویند و به او ایمان دارند و براى مؤمنان آمرزش مىخواهند [و مىگویند] پروردگارا رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است، پس کسانى را که توبه کردهاند و راه تو را در پیش گرفته اند، بیامرز، و از عذاب دوزخ در امانشان بدار (7)
رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿8﴾
پروردگارا و ایشان را به بهشت هاى عدن وارد کن، که آن را به آنان و هر کس از پدرانشان و همسرانشان و زاد و رودشان که شایسته باشد، وعده داده اى، که تو پیروزمند فرزانه اى (8)
وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ وَمَنْ تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿9﴾
و ایشان را از عقوبتها[ى اخروى] در امان بدار و هر کس را که در چنین روزى از عقوبتها در امان بدارى، به راستى که بر او رحمت آورده اى، و این همان رستگارى بزرگ است (9)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِیمَانِ فَتَکْفُرُونَ ﴿10﴾
به کافران ندا در دهند که نفرت خداوند از شما، بزرگتر از نفرت شما از خویشتن است، بدانگاه که به سوى ایمان دعوت مىشدید و انکار و کفر مى ورزیدید (10)
قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ ﴿11﴾
گویند پروردگارا ما را دوبار میراندى و دوبار زنده کردى، ما به گناهانمان اعتراف کرده ایم، پس آیا براى بیرون رفتن [از اینجا] راهى هست؟ (11)
ذَلِکُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِنْ یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ ﴿12﴾
این از آن است که چون خداوند به تنهایى خوانده مىشد، کفر مى ورزیدید و چون به او شرک ورزیده مىشد، ایمان مى آوردید، حال داورى با خداوند بلندمرتبه بزرگ است (12)
هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَیُنَزِّلُ لَکُمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَمَا یَتَذَکَّرُ إِلَّا مَنْ یُنِیبُ ﴿13﴾
اوست که آیاتش را به شما مىنمایاند و براى شما از آسمان روزىاى فرو مىفرستد، و جز کسانى که رو به توبه آورده باشند، کسى پند نمىگیرد (13)
فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿14﴾
پس خداوند را -در حالى که دین خود را براى او پاک و پیراسته مىدارید بخوانید هر چند که کافران ناخوش داشته باشند (14)
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ ﴿15﴾
او برافرازنده درجات [و] صاحب عرش است، و وحى را به فرمان خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو مىفرستد، تا از روز هم دیدارى هشدار دهد (15)
یَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لَا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿16﴾
روزى که ایشان [سراپا] آشکار باشند و از آنان چیزى بر خداوند پوشیده نباشد [ندا آید] امروز فرمانروایى از آن کیست؟ [پاسخ آید] از آن خداوند یگانه قهار است (16)
الْیَوْمَ تُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ لَا ظُلْمَ الْیَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ﴿17﴾
امروز هر کسى بر وفق کار و کردارش جزا یابد، امروز ستمى [بر کسى] نرود، بىگمان خداوند زود شمار است (17)
وَأَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ کَاظِمِینَ مَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَلَا شَفِیعٍ یُطَاعُ ﴿18﴾
و ایشان را از روز قیامت [/بس نزدیک] بیم ده، آنگاه که جانها به گلوگاهها رسد، و غصه خویش فرو برند، براى ستمکاران [مشرک] دوستى و شفیعى که اجازه و اجابت یابد، نیست (18)
یَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ ﴿19﴾
[خداوند] خیانت چشمها و آنچه دلها پنهان مىدارد، مىداند (19)
وَاللَّهُ یَقْضِی بِالْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا یَقْضُونَ بِشَیْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿20﴾
و خداوند به حق حکم مىراند و معبودانى که به جاى او به پرستش گرفته مىشوند، حکمى نمىرانند، بىگمان خداوند شنواى بیناست (20)
أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ کَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿21﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکرده اند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از ایشان بودند چگونه بوده است آنان از ایشان در روى زمین پرتوانتر و پر اثرتر بوده اند، که خداوند آنان را به گناهانشان فروگرفت، و در برابر خداوند نگهدارنده اى نداشتند (21)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَکَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿22﴾
این از آن بود که پیامبرانشان براى ایشان معجزات مىآوردند، ولى ایشان انکار کردند، آنگاه خداوند فروگرفتشان که او تواناى سخت کیفر است (22)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿23﴾
و به راستى موسى را همراه با آیات خویش و حجتى آشکار فرستادیم (23)
إِلَى فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿24﴾
به سوى فرعون و هامان و قارون، آنگاه گفتند او جادوگرى دروغزن است (24)
فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْیُوا نِسَاءَهُمْ وَمَا کَیْدُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿25﴾
و چون براى آنان حق را از سوى ما آورد گفتند پسران کسانى را که همراه با او ایمان آوردهاند، بکشید و [دختران و] زنانشان را زنده بگذارید، و نیرنگ کافران جز در تباهى نیست (25)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَى وَلْیَدْعُ رَبَّهُ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَنْ یُظْهِرَ فِی الْأَرْضِ الْفَسَادَ ﴿26﴾
و فرعون گفت مرا بگذارید تا موسى را بکشم و او پروردگارش را بخواند، چه مىترسم دین شما را تغییر دهد، یا در این سرزمین فتنه و فساد آشکار کند (26)
وَقَالَ مُوسَى إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ مِنْ کُلِّ مُتَکَبِّرٍ لَا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسَابِ ﴿27﴾
و موسى گفت من به پروردگار خود و پروردگار شما از [شر] هر متکبرى که به روز حساب ایمان ندارد، پناه مىبرم (27)
وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ مِنْ رَبِّکُمْ وَإِنْ یَکُ کَاذِبًا فَعَلَیْهِ کَذِبُهُ وَإِنْ یَکُ صَادِقًا یُصِبْکُمْ بَعْضُ الَّذِی یَعِدُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ ﴿28﴾
و مردى مؤمن از آل فرعون -که ایمانش را پنهان مى داشت گفت آیا مىخواهید مردى را بکشید به خاطر اینکه مىگوید پروردگار من خداوند است؟ و براى شما معجزاتى از سوى پروردگارتان آورده است، و اگر دروغگو باشد زیان دروغش بر اوست، و اگر راستگو باشد بخشى از آنچه به شما وعده مىدهد به شما خواهد رسید، بىگمان خداوند کسى را که گزافکار و دروغزن است، هدایت نمىکند (28)
یَا قَوْمِ لَکُمُ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ظَاهِرِینَ فِی الْأَرْضِ فَمَنْ یَنْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِیکُمْ إِلَّا مَا أَرَى وَمَا أَهْدِیکُمْ إِلَّا سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿29﴾
اى قوم من، امروز فرمانروایى از آن شماست، و در این سرزمین چیره اید، ولى چه کسى ما را در برابر عذاب الهى -اگر بر سرمان بیاید یارى خواهد داد؟ فرعون گفت به صلاح شما نمىدانم جز چیزى را که خود صلاح بدانم، و شما را جز به راه رشد و راستى هدایت نمىکنم (29)
وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِثْلَ یَوْمِ الْأَحْزَابِ ﴿30﴾
و همان کسى که [پنهانى] ایمان آورده بود، گفت اى قوم من، من بر شما از چیزى همانند روزگار [سخت] گروه هاى مشرک بیمناکم (30)
مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ ﴿31﴾
مانند حال و روز قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که پس از ایشان بودند، و خداوند در حق بندگان ستمى نمىخواهد (31)
وَیَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ ﴿32﴾
و اى قوم من، من بر شما از روز فریاد خوانى بیمناکم (32)
یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿33﴾
روزى که پشت کنید، براى شما در برابر خداوند پناهى نیست، و هر کس که خداوند بیراهش گذارد، رهنمایى ندارد (33)
وَلَقَدْ جَاءَکُمْ یُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِی شَکٍّ مِمَّا جَاءَکُمْ بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَکَ قُلْتُمْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ ﴿34﴾
و پیشتر یوسف [پیامبر] براى شما معجزاتى آورد و همچنان از آنچه برایتان آورده بود در شک بودید، تا آنکه چون درگذشت، گفتید خداوند هرگز پس از او پیامبرى برنخواهد انگیخت، بدینسان خداوند کسى را که گزاف کار شک گراست بیراه مىدارد (34)
الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِینَ آمَنُوا کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبَّارٍ ﴿35﴾
کسانى که در آیات الهى بدون حجتى که برایشان آمده باشد، مجادله مىکنند، نزد خداوند و نزد مؤمنان بس ناپسند است، بدینسان خداوند بر هر قلب متکبر زورگویى مهر مى نهد (35)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ یَا هَامَانُ ابْنِ لِی صَرْحًا لَعَلِّی أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ ﴿36﴾
و فرعون گفت اى هامان براى من برجى [بلند] برآور باشد که به این راهها برسم (36)
أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّی لَأَظُنُّهُ کَاذِبًا وَکَذَلِکَ زُیِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِیلِ وَمَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِی تَبَابٍ﴿37﴾
راههاى آسمان، تا به خداى موسى پى ببرم، و من او را دروغگو مىدانم، و بدینسان در نظر فرعون بد کردارىاش آراسته شد، و از راه [صواب] باز داشته شد، و نیرنگ فرعون جز در تباهى نبود (37)
وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿38﴾
و کسى که ایمان آورده بود، گفت اى قوم من، از من پیروى کنید تا شما را به راه رشد و راستى هدایت کنم (38)
یَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ ﴿39﴾
اى قوم من، همانا این زندگانى دنیا، بهرهاى [اندک] است، و آخرت سراى اقامت است (39)
مَنْ عَمِلَ سَیِّئَةً فَلَا یُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿40﴾
هر کس کار ناپسندى مرتکب شود، جز به مانند آن جزا نیابد، و هر کس کارى شایسته انجام دهد، اعم از مرد یا زن، و مؤمن باشد، اینانند که وارد بهشت مىشوند، و در آنجا بى حساب روزى مى یابند (40)
وَیَا قَوْمِ مَا لِی أَدْعُوکُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِی إِلَى النَّارِ ﴿41﴾
و اى قوم من، مرا چه مىشود که شما را به رهایى مىخوانم، و حال آنکه شما مرا به آتش دوزخ دعوت مىکنید (41)
تَدْعُونَنِی لِأَکْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِکَ بِهِ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوکُمْ إِلَى الْعَزِیزِ الْغَفَّارِ ﴿42﴾
مرا به این دعوت مىکنید که به خداوند کفر بورزم، و چیزى را که به آن علم ندارم، شریک او بگیرم، و حال آنکه من شما را به سوى [خداوند] پیروزمند آمرزگار مىخوانم (42)
لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِی إِلَیْهِ لَیْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا وَلَا فِی الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿43﴾
حقا که آنچه مرا به آن مىخوانید، در دنیا و آخرت صاحب دعوتى نیست، و سرانجام بازگشتمان به سوى خداوند است و گزافکاران دوزخى اند (43)
فَسَتَذْکُرُونَ مَا أَقُولُ لَکُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ ﴿44﴾
و زود باشد که آنچه [اینک] به شما مىگویم به یاد آورید، و کارم را به خداوند واگذار مىکنم، چرا که خداوند به احوال بندگانش بیناست (44)
فَوَقَاهُ اللَّهُ سَیِّئَاتِ مَا مَکَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ ﴿45﴾
و خداوند او را از عواقب سوء نیرنگى که مىورزیدند، در امان داشت، و عذاب سهمگین آل فرعون را فرو گرفت (45)
النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا غُدُوًّا وَعَشِیًّا وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ﴿46﴾
[یعنى] آتش دوزخ که بامدادان و شامگاهان ایشان را بر آن عرضه دارند و روزى که قیامت بر پا شود [گویند] آل فرعون را به [جایگاه] سهمگین ترین عذاب وارد کنید (46)
وَإِذْ یَتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِیبًا مِنَ النَّارِ ﴿47﴾
و آنگاه که در آتش [دوزخ] با یکدیگر بگو مگو مىکنند، ناتوانان به مستکبران مىگویند ما پیرو شما بودیم، پس آیا شما باز دارنده بخشى از آتش [دوزخ] از ما هستید؟ (47)
قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُلٌّ فِیهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَکَمَ بَیْنَ الْعِبَادِ ﴿48﴾
مستکبران گویند همه ما در آن هستیم، به راستى که خداوند در میان بندگان داورى کرده است (48)
وَقَالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ یُخَفِّفْ عَنَّا یَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ ﴿49﴾
و دوزخیان به نگهبانان گویند از پروردگارتان بخواهید که روزى از [روزهاى] عذاب ما را کاهش دهد (49)
قَالُوا أَوَلَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿50﴾
گویند آیا چنین نبود که پیامبرانتان معجزاتى برایتان آوردند؟ گفتند چرا [نگهبانان] گویند پس دعا کنید، و دعاى کافران جز در تباهى نیست (50)
إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ﴿51﴾
ما پیامبرانمان و مؤمنان را در زندگانى دنیا و روزى که شاهدان به شهادت برخیزند، یارى مىکنیم (51)
یَوْمَ لَا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿52﴾
روزى که براى ستمکاران [مشرک] عذر خواهیشان سود ندهد، و لعنت و بد فرجامى نصیب آنان باشد (52)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ ﴿53﴾
و به راستى به موسى رهنمود بخشیدیم و به بنىاسرائیل کتاب آسمانى به میراث دادیم (53)
هُدًى وَذِکْرَى لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿54﴾
که رهنمود و پندآموز خردمندان است (54)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَارِ ﴿55﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح گوى (55)
إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿56﴾
کسانى که بدون حجتى که بر ایشان آمده باشد، در آیات الهى مجادله مىکنند، در دلهایشان جز خود بزرگبینى نیست، که به آن نایل نشوند، پس بر خداوند پناه ببر، که او شنواى بیناست (56)
لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿57﴾
بىگمان آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها بزرگتر است، ولى بیشترین مردم نمىدانند (57)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِیءُ قَلِیلًا مَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
و نابینا و بینا برابر نیستند، همچنین کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند و بدکرداران هم [برابر نیستند]، چه اندک پند مىگیرید (58)
إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ لَا رَیْبَ فِیهَا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿59﴾
بىگمان قیامت آمدنى است و شکى در آن نیست، ولى بیشترین مردم باور نمىدارند (59)
وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ ﴿60﴾
و پروردگارت گوید مرا به دعا بخوانید تا برایتان اجابت کنم، بىگمان کسانى که از عبادت من استکبار مى ورزند، زودا که به خوارى و زارى وارد دوزخ شوند (60)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ ﴿61﴾
خداوند کسى است که شب را براى شما آفرید تا در آن آرام گیرید و روز را چشماندازى روشن ساخت، بىگمان خداوند بر مردمان بخشش و بخشایش دارد، ولى بیشترینه مردم سپاس نمىگزارند (61)
ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿62﴾
چنین است خداوند، پروردگارتان، که آفریننده همه چیز است، خدایى جز او نیست، پس چگونه به بیراهه مىروید؟ (62)
کَذَلِکَ یُؤْفَکُ الَّذِینَ کَانُوا بِآیَاتِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ ﴿63﴾
بدینسان کسانى که به آیات الهى انکار ورزیدند، به بیراهه افتادند (63)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ فَتَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿64﴾
خداوند کسى است که زمین را آرامشگاه و آسمان را سرپناه شما قرار داد، و شما را نقشبندى کرد و شکلهاى شما را نیکو پرداخت و شما را از پاکیزهها روزى داد، چنین است خداوند، پروردگارتان، بزرگا خداوندى که پروردگار جهانیان است (64)
هُوَ الْحَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿65﴾
اوست زنده که خدایى جز او نیست، پس او را -در حالى که دین خود را براى او پیراسته مىدارید بخوانید، سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است (65)
قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءَنِیَ الْبَیِّنَاتُ مِنْ رَبِّی وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿66﴾
بگو من بازداشته شده ام از اینکه کسانى را که شما به جاى خداوند مىپرستید، بپرستم، آن هم هنگامى که روشنگری هایى براى من از جانب پروردگارم آمده است، و دستور یافته ام که در برابر پروردگار جهانیان، تسلیم پیشه کنم (66)
هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخًا وَمِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّى وَلَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿67﴾
او کسى است که شما را [ابتدا] از خاک، سپس از نطفه، سپس از خون بسته آفرید، سپس شما را به هیئت نوزادى [از رحم ها] بیرون آورد، تا به کمال رشدتان برسید، سپس تا پیر شوید، و بعضى از شما پیشاپیش جانش گرفته مىشود، و تا به سرآمدى معین برسید، و باشد که تعقل کنید (67)
هُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ﴿68﴾
او کسى است که زنده مىدارد و مىمیراند و چون امرى را اراده کند، فقط به آن مىگوید موجود شو، و بىدرنگ موجود مىشود (68)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ أَنَّى یُصْرَفُونَ ﴿69﴾
آیا کسانى را که در آیات الهى مجادله مىکنند، ندیدهاى که چگونه بیراهه مىروند (69)
الَّذِینَ کَذَّبُوا بِالْکِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿70﴾
کسانى که کتاب آسمانى و آنچه پیامبرانمان را براى آن فرستاده ایم، تکذیب مىکنند، زودا که [نتیجه و حقیقت را] بدانند (70)
إِذِ الْأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ یُسْحَبُونَ ﴿71﴾
آنگاه که غل ها در گردنهایشان است، و به زنجیرها در آب گرم کشیده مىشوند (71)
فِی الْحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ ﴿72﴾
سپس در آتش [دوزخ] سوخته مىشوند (72)
ثُمَّ قِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تُشْرِکُونَ ﴿73﴾
سپس به آنان گویند آنچه در برابر خداوند شریک مى آوردید، کجاست؟ (73)
مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَکُنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَیْئًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ الْکَافِرِینَ ﴿74﴾
گویند از دید ما گم شدند، بلکه پیشتر هم چیزى را به پرستش نمى خواندیم، بدینسان خداوند کافران را بیراه گذارد (74)
ذَلِکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَمْرَحُونَ﴿75﴾
این از آن است که در روى زمین به ناحق شادى مىکردید و از آن است که فخر مىفروختید (75)
ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿76﴾
از دروازه هاى جهنم وارد شوید، که جاودانه در آنید، و جایگاه متکبران چه بد است (76)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ ﴿77﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است، اگر بخشى از آنچه به ایشان وعده داده ایم به تو بنمایانیم، یا جان تو را [پیش از آن] بگیریم، در هر صورت به سوى ما بازگردانده مىشوند (77)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِکَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَنْ یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِیَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ ﴿78﴾
و به راستى پیش از تو پیامبرانى فرستادیم که از بعضى از آنان با تو سخن گفته ایم، و از بعضى از آنان با تو سخن نگفته ایم، و هیچ پیامبرى را نرسد که جز به اذن الهى معجزه اى بیاورد، پس چون امر الهى فرارسد، به حق انجام گیرد و باطل اندیشان در اینجا زیانکار شوند (78)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْکَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿79﴾
خداوند است که براى شما چارپایانى آفریده است که بر برخى از آنها سوار شوید و از برخى از آنها بخورید (79)
وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَیْهَا حَاجَةً فِی صُدُورِکُمْ وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿80﴾
و براى شما در آنها سودهایى هست و نیز براى آنکه سوار بر آنها به مقصدى که در دل دارید برسید، و بر آنها و بر کشتی ها [به هر جا که خواهید] منتقل مىشوید (80)
وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَأَیَّ آیَاتِ اللَّهِ تُنْکِرُونَ ﴿81﴾
و به شما آیات خویش را مىنمایاند، پس کدام یک از آیات الهى را انکار مىکنید؟ (81)
أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا أَکْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿82﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکرده اند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از آنان بودهاند چگونه بوده است آنان از ایشان پرشمارتر و پرتوانتر و پراثرتر بوده اند، اما آنچه به دست آوردند به کارشان نیامد (82)
فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿83﴾
آنگاه که پیامبرانشان براى آنان پدیده هاى روشنگر آوردند، از آن مقدار علمى که داشتند، شادمانى کردند و [تبعات] آنچه ریشخندش مىکردند آنان را فرو گرفت (83)
فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَکَفَرْنَا بِمَا کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ﴿84﴾
و چون عذاب ما را دیدند گفتند تنها به خداوند ایمان آوردیم و به آنچه شرک آورده بودیم، اینک کافریم (84)
فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْکَافِرُونَ ﴿85﴾
ولى هنگامى که عذاب ما را دیدند، دیگر ایمانشان برایشان سودى نداشت، این سنت الهى است که در میان بندگانش جارى بوده است، و در اینجا کافران زیانکار شدند (85)
غافر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حامیم] (1)
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿2﴾
کتابى است فرو فرستاده از سوى خداوند پیروزمند دانا (2)
غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿3﴾
آمرزنده گناه و توبه پذیر سخت کیفر نعمت بخش، که خدایى جز او نیست، و سیر و سرانجام به سوى اوست (3)
مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلَادِ﴿4﴾
و جز کافران کسى در آیات الهى مجادله نکند، پس گشت و گذار آنان در شهرها تو را مفریبد (4)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَالْأَحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَهَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿5﴾
بدینسان پیش از آنان قوم نوح و پس از آنان گروه هاى مشرک نیز تکذیب [پیامبران الهى را] پیشه کردند، و هر امتى قصد پیامبرشان را کردند که او را فرو گیرند، و به دستاویز باطل مجادله کردند که حق را با آن ابطال کنند، آنگاه ایشان را فرو گرفتم، پس بنگر که عقوبت من چگونه بوده است (5)
وَکَذَلِکَ حَقَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ﴿6)
و بدینسان حکم پروردگارت بر کافران تحقق یافت که ایشان دوزخى اند (6)
الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿7﴾
کسانى که عرش [الهى] را حمل مىکنند، و اطرافیان آن سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبیح مىگویند و به او ایمان دارند و براى مؤمنان آمرزش مىخواهند [و مىگویند] پروردگارا رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است، پس کسانى را که توبه کردهاند و راه تو را در پیش گرفته اند، بیامرز، و از عذاب دوزخ در امانشان بدار (7)
رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿8﴾
پروردگارا و ایشان را به بهشت هاى عدن وارد کن، که آن را به آنان و هر کس از پدرانشان و همسرانشان و زاد و رودشان که شایسته باشد، وعده داده اى، که تو پیروزمند فرزانه اى (8)
وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ وَمَنْ تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿9﴾
و ایشان را از عقوبتها[ى اخروى] در امان بدار و هر کس را که در چنین روزى از عقوبتها در امان بدارى، به راستى که بر او رحمت آورده اى، و این همان رستگارى بزرگ است (9)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِیمَانِ فَتَکْفُرُونَ ﴿10﴾
به کافران ندا در دهند که نفرت خداوند از شما، بزرگتر از نفرت شما از خویشتن است، بدانگاه که به سوى ایمان دعوت مىشدید و انکار و کفر مى ورزیدید (10)
قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ ﴿11﴾
گویند پروردگارا ما را دوبار میراندى و دوبار زنده کردى، ما به گناهانمان اعتراف کرده ایم، پس آیا براى بیرون رفتن [از اینجا] راهى هست؟ (11)
ذَلِکُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِنْ یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ ﴿12﴾
این از آن است که چون خداوند به تنهایى خوانده مىشد، کفر مى ورزیدید و چون به او شرک ورزیده مىشد، ایمان مى آوردید، حال داورى با خداوند بلندمرتبه بزرگ است (12)
هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَیُنَزِّلُ لَکُمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَمَا یَتَذَکَّرُ إِلَّا مَنْ یُنِیبُ ﴿13﴾
اوست که آیاتش را به شما مىنمایاند و براى شما از آسمان روزىاى فرو مىفرستد، و جز کسانى که رو به توبه آورده باشند، کسى پند نمىگیرد (13)
فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿14﴾
پس خداوند را -در حالى که دین خود را براى او پاک و پیراسته مىدارید بخوانید هر چند که کافران ناخوش داشته باشند (14)
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ ﴿15﴾
او برافرازنده درجات [و] صاحب عرش است، و وحى را به فرمان خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو مىفرستد، تا از روز هم دیدارى هشدار دهد (15)
یَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لَا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿16﴾
روزى که ایشان [سراپا] آشکار باشند و از آنان چیزى بر خداوند پوشیده نباشد [ندا آید] امروز فرمانروایى از آن کیست؟ [پاسخ آید] از آن خداوند یگانه قهار است (16)
الْیَوْمَ تُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ لَا ظُلْمَ الْیَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ﴿17﴾
امروز هر کسى بر وفق کار و کردارش جزا یابد، امروز ستمى [بر کسى] نرود، بىگمان خداوند زود شمار است (17)
وَأَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ کَاظِمِینَ مَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَلَا شَفِیعٍ یُطَاعُ ﴿18﴾
و ایشان را از روز قیامت [/بس نزدیک] بیم ده، آنگاه که جانها به گلوگاهها رسد، و غصه خویش فرو برند، براى ستمکاران [مشرک] دوستى و شفیعى که اجازه و اجابت یابد، نیست (18)
یَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ ﴿19﴾
[خداوند] خیانت چشمها و آنچه دلها پنهان مىدارد، مىداند (19)
وَاللَّهُ یَقْضِی بِالْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا یَقْضُونَ بِشَیْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿20﴾
و خداوند به حق حکم مىراند و معبودانى که به جاى او به پرستش گرفته مىشوند، حکمى نمىرانند، بىگمان خداوند شنواى بیناست (20)
أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ کَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿21﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکرده اند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از ایشان بودند چگونه بوده است آنان از ایشان در روى زمین پرتوانتر و پر اثرتر بوده اند، که خداوند آنان را به گناهانشان فروگرفت، و در برابر خداوند نگهدارنده اى نداشتند (21)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَکَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿22﴾
این از آن بود که پیامبرانشان براى ایشان معجزات مىآوردند، ولى ایشان انکار کردند، آنگاه خداوند فروگرفتشان که او تواناى سخت کیفر است (22)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿23﴾
و به راستى موسى را همراه با آیات خویش و حجتى آشکار فرستادیم (23)
إِلَى فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿24﴾
به سوى فرعون و هامان و قارون، آنگاه گفتند او جادوگرى دروغزن است (24)
فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْیُوا نِسَاءَهُمْ وَمَا کَیْدُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿25﴾
و چون براى آنان حق را از سوى ما آورد گفتند پسران کسانى را که همراه با او ایمان آوردهاند، بکشید و [دختران و] زنانشان را زنده بگذارید، و نیرنگ کافران جز در تباهى نیست (25)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَى وَلْیَدْعُ رَبَّهُ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَنْ یُظْهِرَ فِی الْأَرْضِ الْفَسَادَ ﴿26﴾
و فرعون گفت مرا بگذارید تا موسى را بکشم و او پروردگارش را بخواند، چه مىترسم دین شما را تغییر دهد، یا در این سرزمین فتنه و فساد آشکار کند (26)
وَقَالَ مُوسَى إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ مِنْ کُلِّ مُتَکَبِّرٍ لَا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسَابِ ﴿27﴾
و موسى گفت من به پروردگار خود و پروردگار شما از [شر] هر متکبرى که به روز حساب ایمان ندارد، پناه مىبرم (27)
وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ مِنْ رَبِّکُمْ وَإِنْ یَکُ کَاذِبًا فَعَلَیْهِ کَذِبُهُ وَإِنْ یَکُ صَادِقًا یُصِبْکُمْ بَعْضُ الَّذِی یَعِدُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ ﴿28﴾
و مردى مؤمن از آل فرعون -که ایمانش را پنهان مى داشت گفت آیا مىخواهید مردى را بکشید به خاطر اینکه مىگوید پروردگار من خداوند است؟ و براى شما معجزاتى از سوى پروردگارتان آورده است، و اگر دروغگو باشد زیان دروغش بر اوست، و اگر راستگو باشد بخشى از آنچه به شما وعده مىدهد به شما خواهد رسید، بىگمان خداوند کسى را که گزافکار و دروغزن است، هدایت نمىکند (28)
یَا قَوْمِ لَکُمُ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ظَاهِرِینَ فِی الْأَرْضِ فَمَنْ یَنْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِیکُمْ إِلَّا مَا أَرَى وَمَا أَهْدِیکُمْ إِلَّا سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿29﴾
اى قوم من، امروز فرمانروایى از آن شماست، و در این سرزمین چیره اید، ولى چه کسى ما را در برابر عذاب الهى -اگر بر سرمان بیاید یارى خواهد داد؟ فرعون گفت به صلاح شما نمىدانم جز چیزى را که خود صلاح بدانم، و شما را جز به راه رشد و راستى هدایت نمىکنم (29)
وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِثْلَ یَوْمِ الْأَحْزَابِ ﴿30﴾
و همان کسى که [پنهانى] ایمان آورده بود، گفت اى قوم من، من بر شما از چیزى همانند روزگار [سخت] گروه هاى مشرک بیمناکم (30)
مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ ﴿31﴾
مانند حال و روز قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که پس از ایشان بودند، و خداوند در حق بندگان ستمى نمىخواهد (31)
وَیَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ ﴿32﴾
و اى قوم من، من بر شما از روز فریاد خوانى بیمناکم (32)
یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿33﴾
روزى که پشت کنید، براى شما در برابر خداوند پناهى نیست، و هر کس که خداوند بیراهش گذارد، رهنمایى ندارد (33)
وَلَقَدْ جَاءَکُمْ یُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِی شَکٍّ مِمَّا جَاءَکُمْ بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَکَ قُلْتُمْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ ﴿34﴾
و پیشتر یوسف [پیامبر] براى شما معجزاتى آورد و همچنان از آنچه برایتان آورده بود در شک بودید، تا آنکه چون درگذشت، گفتید خداوند هرگز پس از او پیامبرى برنخواهد انگیخت، بدینسان خداوند کسى را که گزاف کار شک گراست بیراه مىدارد (34)
الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِینَ آمَنُوا کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبَّارٍ ﴿35﴾
کسانى که در آیات الهى بدون حجتى که برایشان آمده باشد، مجادله مىکنند، نزد خداوند و نزد مؤمنان بس ناپسند است، بدینسان خداوند بر هر قلب متکبر زورگویى مهر مى نهد (35)
وَقَالَ فِرْعَوْنُ یَا هَامَانُ ابْنِ لِی صَرْحًا لَعَلِّی أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ ﴿36﴾
و فرعون گفت اى هامان براى من برجى [بلند] برآور باشد که به این راهها برسم (36)
أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّی لَأَظُنُّهُ کَاذِبًا وَکَذَلِکَ زُیِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِیلِ وَمَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِی تَبَابٍ﴿37﴾
راههاى آسمان، تا به خداى موسى پى ببرم، و من او را دروغگو مىدانم، و بدینسان در نظر فرعون بد کردارىاش آراسته شد، و از راه [صواب] باز داشته شد، و نیرنگ فرعون جز در تباهى نبود (37)
وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿38﴾
و کسى که ایمان آورده بود، گفت اى قوم من، از من پیروى کنید تا شما را به راه رشد و راستى هدایت کنم (38)
یَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ ﴿39﴾
اى قوم من، همانا این زندگانى دنیا، بهرهاى [اندک] است، و آخرت سراى اقامت است (39)
مَنْ عَمِلَ سَیِّئَةً فَلَا یُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿40﴾
هر کس کار ناپسندى مرتکب شود، جز به مانند آن جزا نیابد، و هر کس کارى شایسته انجام دهد، اعم از مرد یا زن، و مؤمن باشد، اینانند که وارد بهشت مىشوند، و در آنجا بى حساب روزى مى یابند (40)
وَیَا قَوْمِ مَا لِی أَدْعُوکُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِی إِلَى النَّارِ ﴿41﴾
و اى قوم من، مرا چه مىشود که شما را به رهایى مىخوانم، و حال آنکه شما مرا به آتش دوزخ دعوت مىکنید (41)
تَدْعُونَنِی لِأَکْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِکَ بِهِ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوکُمْ إِلَى الْعَزِیزِ الْغَفَّارِ ﴿42﴾
مرا به این دعوت مىکنید که به خداوند کفر بورزم، و چیزى را که به آن علم ندارم، شریک او بگیرم، و حال آنکه من شما را به سوى [خداوند] پیروزمند آمرزگار مىخوانم (42)
لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِی إِلَیْهِ لَیْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا وَلَا فِی الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿43﴾
حقا که آنچه مرا به آن مىخوانید، در دنیا و آخرت صاحب دعوتى نیست، و سرانجام بازگشتمان به سوى خداوند است و گزافکاران دوزخى اند (43)
فَسَتَذْکُرُونَ مَا أَقُولُ لَکُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ ﴿44﴾
و زود باشد که آنچه [اینک] به شما مىگویم به یاد آورید، و کارم را به خداوند واگذار مىکنم، چرا که خداوند به احوال بندگانش بیناست (44)
فَوَقَاهُ اللَّهُ سَیِّئَاتِ مَا مَکَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ ﴿45﴾
و خداوند او را از عواقب سوء نیرنگى که مىورزیدند، در امان داشت، و عذاب سهمگین آل فرعون را فرو گرفت (45)
النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا غُدُوًّا وَعَشِیًّا وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ﴿46﴾
[یعنى] آتش دوزخ که بامدادان و شامگاهان ایشان را بر آن عرضه دارند و روزى که قیامت بر پا شود [گویند] آل فرعون را به [جایگاه] سهمگین ترین عذاب وارد کنید (46)
وَإِذْ یَتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِیبًا مِنَ النَّارِ ﴿47﴾
و آنگاه که در آتش [دوزخ] با یکدیگر بگو مگو مىکنند، ناتوانان به مستکبران مىگویند ما پیرو شما بودیم، پس آیا شما باز دارنده بخشى از آتش [دوزخ] از ما هستید؟ (47)
قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُلٌّ فِیهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَکَمَ بَیْنَ الْعِبَادِ ﴿48﴾
مستکبران گویند همه ما در آن هستیم، به راستى که خداوند در میان بندگان داورى کرده است (48)
وَقَالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ یُخَفِّفْ عَنَّا یَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ ﴿49﴾
و دوزخیان به نگهبانان گویند از پروردگارتان بخواهید که روزى از [روزهاى] عذاب ما را کاهش دهد (49)
قَالُوا أَوَلَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿50﴾
گویند آیا چنین نبود که پیامبرانتان معجزاتى برایتان آوردند؟ گفتند چرا [نگهبانان] گویند پس دعا کنید، و دعاى کافران جز در تباهى نیست (50)
إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ﴿51﴾
ما پیامبرانمان و مؤمنان را در زندگانى دنیا و روزى که شاهدان به شهادت برخیزند، یارى مىکنیم (51)
یَوْمَ لَا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿52﴾
روزى که براى ستمکاران [مشرک] عذر خواهیشان سود ندهد، و لعنت و بد فرجامى نصیب آنان باشد (52)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ ﴿53﴾
و به راستى به موسى رهنمود بخشیدیم و به بنىاسرائیل کتاب آسمانى به میراث دادیم (53)
هُدًى وَذِکْرَى لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿54﴾
که رهنمود و پندآموز خردمندان است (54)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَارِ ﴿55﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح گوى (55)
إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿56﴾
کسانى که بدون حجتى که بر ایشان آمده باشد، در آیات الهى مجادله مىکنند، در دلهایشان جز خود بزرگبینى نیست، که به آن نایل نشوند، پس بر خداوند پناه ببر، که او شنواى بیناست (56)
لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿57﴾
بىگمان آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها بزرگتر است، ولى بیشترین مردم نمىدانند (57)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِیءُ قَلِیلًا مَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
و نابینا و بینا برابر نیستند، همچنین کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند و بدکرداران هم [برابر نیستند]، چه اندک پند مىگیرید (58)
إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ لَا رَیْبَ فِیهَا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿59﴾
بىگمان قیامت آمدنى است و شکى در آن نیست، ولى بیشترین مردم باور نمىدارند (59)
وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ ﴿60﴾
و پروردگارت گوید مرا به دعا بخوانید تا برایتان اجابت کنم، بىگمان کسانى که از عبادت من استکبار مى ورزند، زودا که به خوارى و زارى وارد دوزخ شوند (60)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ ﴿61﴾
خداوند کسى است که شب را براى شما آفرید تا در آن آرام گیرید و روز را چشماندازى روشن ساخت، بىگمان خداوند بر مردمان بخشش و بخشایش دارد، ولى بیشترینه مردم سپاس نمىگزارند (61)
ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿62﴾
چنین است خداوند، پروردگارتان، که آفریننده همه چیز است، خدایى جز او نیست، پس چگونه به بیراهه مىروید؟ (62)
کَذَلِکَ یُؤْفَکُ الَّذِینَ کَانُوا بِآیَاتِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ ﴿63﴾
بدینسان کسانى که به آیات الهى انکار ورزیدند، به بیراهه افتادند (63)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ فَتَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿64﴾
خداوند کسى است که زمین را آرامشگاه و آسمان را سرپناه شما قرار داد، و شما را نقشبندى کرد و شکلهاى شما را نیکو پرداخت و شما را از پاکیزهها روزى داد، چنین است خداوند، پروردگارتان، بزرگا خداوندى که پروردگار جهانیان است (64)
هُوَ الْحَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿65﴾
اوست زنده که خدایى جز او نیست، پس او را -در حالى که دین خود را براى او پیراسته مىدارید بخوانید، سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است (65)
قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءَنِیَ الْبَیِّنَاتُ مِنْ رَبِّی وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿66﴾
بگو من بازداشته شده ام از اینکه کسانى را که شما به جاى خداوند مىپرستید، بپرستم، آن هم هنگامى که روشنگری هایى براى من از جانب پروردگارم آمده است، و دستور یافته ام که در برابر پروردگار جهانیان، تسلیم پیشه کنم (66)
هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخًا وَمِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّى وَلَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿67﴾
او کسى است که شما را [ابتدا] از خاک، سپس از نطفه، سپس از خون بسته آفرید، سپس شما را به هیئت نوزادى [از رحم ها] بیرون آورد، تا به کمال رشدتان برسید، سپس تا پیر شوید، و بعضى از شما پیشاپیش جانش گرفته مىشود، و تا به سرآمدى معین برسید، و باشد که تعقل کنید (67)
هُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ﴿68﴾
او کسى است که زنده مىدارد و مىمیراند و چون امرى را اراده کند، فقط به آن مىگوید موجود شو، و بىدرنگ موجود مىشود (68)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ أَنَّى یُصْرَفُونَ ﴿69﴾
آیا کسانى را که در آیات الهى مجادله مىکنند، ندیدهاى که چگونه بیراهه مىروند (69)
الَّذِینَ کَذَّبُوا بِالْکِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿70﴾
کسانى که کتاب آسمانى و آنچه پیامبرانمان را براى آن فرستاده ایم، تکذیب مىکنند، زودا که [نتیجه و حقیقت را] بدانند (70)
إِذِ الْأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ یُسْحَبُونَ ﴿71﴾
آنگاه که غل ها در گردنهایشان است، و به زنجیرها در آب گرم کشیده مىشوند (71)
فِی الْحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ ﴿72﴾
سپس در آتش [دوزخ] سوخته مىشوند (72)
ثُمَّ قِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تُشْرِکُونَ ﴿73﴾
سپس به آنان گویند آنچه در برابر خداوند شریک مى آوردید، کجاست؟ (73)
مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَکُنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَیْئًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ الْکَافِرِینَ ﴿74﴾
گویند از دید ما گم شدند، بلکه پیشتر هم چیزى را به پرستش نمى خواندیم، بدینسان خداوند کافران را بیراه گذارد (74)
ذَلِکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَمْرَحُونَ﴿75﴾
این از آن است که در روى زمین به ناحق شادى مىکردید و از آن است که فخر مىفروختید (75)
ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿76﴾
از دروازه هاى جهنم وارد شوید، که جاودانه در آنید، و جایگاه متکبران چه بد است (76)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ ﴿77﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است، اگر بخشى از آنچه به ایشان وعده داده ایم به تو بنمایانیم، یا جان تو را [پیش از آن] بگیریم، در هر صورت به سوى ما بازگردانده مىشوند (77)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِکَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَنْ یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِیَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ ﴿78﴾
و به راستى پیش از تو پیامبرانى فرستادیم که از بعضى از آنان با تو سخن گفته ایم، و از بعضى از آنان با تو سخن نگفته ایم، و هیچ پیامبرى را نرسد که جز به اذن الهى معجزه اى بیاورد، پس چون امر الهى فرارسد، به حق انجام گیرد و باطل اندیشان در اینجا زیانکار شوند (78)
اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْکَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿79﴾
خداوند است که براى شما چارپایانى آفریده است که بر برخى از آنها سوار شوید و از برخى از آنها بخورید (79)
وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَیْهَا حَاجَةً فِی صُدُورِکُمْ وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿80﴾
و براى شما در آنها سودهایى هست و نیز براى آنکه سوار بر آنها به مقصدى که در دل دارید برسید، و بر آنها و بر کشتی ها [به هر جا که خواهید] منتقل مىشوید (80)
وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَأَیَّ آیَاتِ اللَّهِ تُنْکِرُونَ ﴿81﴾
و به شما آیات خویش را مىنمایاند، پس کدام یک از آیات الهى را انکار مىکنید؟ (81)
أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا أَکْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿82﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکرده اند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از آنان بودهاند چگونه بوده است آنان از ایشان پرشمارتر و پرتوانتر و پراثرتر بوده اند، اما آنچه به دست آوردند به کارشان نیامد (82)
فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿83﴾
آنگاه که پیامبرانشان براى آنان پدیده هاى روشنگر آوردند، از آن مقدار علمى که داشتند، شادمانى کردند و [تبعات] آنچه ریشخندش مىکردند آنان را فرو گرفت (83)
فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَکَفَرْنَا بِمَا کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ﴿84﴾
و چون عذاب ما را دیدند گفتند تنها به خداوند ایمان آوردیم و به آنچه شرک آورده بودیم، اینک کافریم (84)
فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْکَافِرُونَ ﴿85﴾
ولى هنگامى که عذاب ما را دیدند، دیگر ایمانشان برایشان سودى نداشت، این سنت الهى است که در میان بندگانش جارى بوده است، و در اینجا کافران زیانکار شدند (85)
