- 265
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عمر القزابری سوره مبارکه محمد (ص)
تلاوت ترتیل سوره ای عمر القزابری به روایت ورش عن نافع _ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿1﴾
کسانى که کفرورزیدند و [مردمان را] از راه خدا بازداشتند، [خداوند] اعمالشان را تباه [و بىارزش] کرد (1)
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ ﴿2﴾
و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته کردند، و به آنچه بر محمد فروفرستاده شده -که حق است و از جانب پروردگارشان باور داشتند، گناهانشان را زدود و کار و بار ایشان به صلاح آورد (2)
ذَلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ ﴿3﴾
این از آن است که کافران از باطل پیروى کردهاند، و[لى] مؤمنان از حق پیروى کردهاند که از جانب پروردگارشان است، بدینسان خداوند براى مردم مثل هایشان را مىزند (3)
فَإِذَا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِکَ وَلَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَکِنْ لِیَبْلُوَ بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿4﴾
پس چون با کافران [حربى] رو به رو شوید، گردنهایشان را بزنید تا آنکه ایشان را به زانو در آورید [و در دست شما اسیر شوند] آنگاه بنده ایشان را سخت استوار کنید، و پس از آن یا منت نهید [و رها کنید بدون فدیه] یا فدیه بستانید [و رها کنید]، تا اهل کارزار بارهاى [سلاح] خود را فرو گذارد، چنین است [حکم الهى]، و اگر خداوند مىخواست از ایشان انتقام مىکشید، ولى [چنین کرد] تا بعضى از شما را به بعضى دیگر بیازماید، و کسانى که در راه خدا کشته شده اند، هرگز [خداوند] اعمالشان را تباه [و بىارزش] نخواهد کرد (4)
سَیَهْدِیهِمْ وَیُصْلِحُ بَالَهُمْ ﴿5﴾
به زودى ایشان را هدایت مىکند و کار و بارشان را به صلاح مى آورد (5)
وَیُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ ﴿6﴾
و به بهشتى که به آنان شناسانده است، در مى آوردشان (6)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ﴿7﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید اگر [دین] خدا را یارى دهید، شما را یارى مى دهد و گامهایتان را استوار مى دارد (7)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿8﴾
و کسانى که کفر ورزیده اند بدا به حالشان، [خداوند] اعمالشان را تباه کرده است (8)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿9﴾
چرا که [وحى] فرو فرستاده الهى را ناخوش دارند، پس اعمالشان را تباه [و بىارزش] گرداند (9)
أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلِلْکَافِرِینَ أَمْثَالُهَا ﴿10﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکردهاند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از آنان بوده اند چگونه بود، که خداوند نابودشان کرد، و سرنوشت کافران همانند آن است (10)
ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَأَنَّ الْکَافِرِینَ لَا مَوْلَى لَهُمْ ﴿11﴾
این از آن است که خداوند سرور مؤمنان است و کافران سرورى ندارند (11)
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ﴿12﴾
بىگمان خداوند کسانى را که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کرده اند، به بوستانهایى در مى آورد که جویباران از فرودست آن جارى است، و کافران [از ظواهر زندگى] بهره بر مىگیرند و همان گونه که چارپایان مىخورند، مىخورند و [مىخوابند] و آتش [دوزخ] جایگاه ایشان است (12)
وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ هِیَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْیَتِکَ الَّتِی أَخْرَجَتْکَ أَهْلَکْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ ﴿13﴾
و چه بسیار [مردم] شهرها که از شهر تو که آواره ات کرد نیرومندتر بودند، نابودشان کردیم، و یاورى نداشتند (13)
أَفَمَنْ کَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ کَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ﴿14﴾
آیا کسى که به طریقه روشنى از جانب پروردگار خویش است، همانند کسى است که بد عملىاش در نظرش آراسته جلوه داده شده و از هوى و هوسهایشان پیروى مىکنند (14)
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ ﴿15﴾
وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده است [چنین است که] در آن جویهایى از آب ناگندا، و جوی هایى از شیرى که مزه اش تغییرناپذیر است، و جوی هایى از شراب لذتبخش آشامندگان، و جوی هایى از عسل پالوده [روان] است، و برایشان در آنجا همه گونه میوه هست، و نیز آمرزشى از جانب پروردگارشان، [آیا چنین کسى] همانند کسى است که جاودانه در آتش [دوزخ] است؟ و به آنان آبى جوشان نوشانده مىشود که دل و روده هایشان را پاره پاره مىکند (15)
وَمِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿16﴾
و از ایشان کسانى هستند که [ظاهرا] به تو گوش مىسپارند، سپس که از نزدت بیرون مىروند، به دانش یافتگان گویند هم اکنون چه گفت؟ اینان کسانى هستند که خداوند به دلهایشان مهر نهاده است و از هوى و هوس هایشان پیروى کرده اند (16)
وَالَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ ﴿17﴾
و رهیافتگان را هدایت افزود و [راه و رسم] پارسایى شان آموخت (17)
فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِکْرَاهُمْ ﴿18﴾
پس انتظار ندارند مگر قیامت را که به ناگهان به سراغشان آید، که به راستى نشانه هاى آن ظاهر شده است، پس آنگاه که فراز آیدشان، چه پندى مىخواهند بگیرند؟ (18)
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَمَثْوَاکُمْ ﴿19﴾
بدان که خدایى جز خداوند نیست، و براى گناهت، و نیز براى مردان و زنان مؤمن آمرزش بخواه، و خداوند [جاى] جنب و جوش و آرام و قرارتان را مىداند (19)
وَیَقُولُ الَّذِینَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْکَمَةٌ وَذُکِرَ فِیهَا الْقِتَالُ رَأَیْتَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ نَظَرَ الْمَغْشِیِّ عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ ﴿20﴾
و [بعضى از] مؤمنان گویند چرا سوره اى [شامل حکم جهاد] فرو فرستاده نمىشود، آنگاه چون سوره اى از محکمات فرو فرستاده مىشود و در آن کارزار [با مشرکان] یاد مىشود، بیماردلان را بینى که به تو با نگاه کسى که از [سکرات] مرگ بیهوش شده باشد، مىنگرند، بدا به حال ایشان (20)
طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ﴿21﴾
اطاعت باید و سخنى نیک، آنگاه چون کار قطعى شود، اگر با خداوند صادق باشند، بى شک برایشان بهتر است (21)
فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکُمْ﴿22﴾
چه بسا چون دست یابید در این سرزمین فتنه و فساد کنید و پیوند خویشاوندانتان را بگسلید (22)
أُولَئِکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ ﴿23﴾
اینان کسانى هستند که خداوند لعنتشان کرده و [از شنیدن و دیدن حق] ناشنوا و نابیناشان ساخته است (23)
أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا ﴿24﴾
آیا در قرآن تامل نمىکنند، یا بر دلها قفلها[ى غفلت]شان افتاده است؟ (24)
إِنَّ الَّذِینَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّیْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَى لَهُمْ ﴿25﴾
بىگمان کسانى که پس از آنکه راه هدایت بر آنان روشن شده است، به آن پشت کردند [و به گذشته برگشتند]، شیطان آن را در چشمشان آراسته است و به آنان مهلت و میدان داده است (25)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِینَ کَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِیعُکُمْ فِی بَعْضِ الْأَمْرِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ ﴿26﴾
این از آن است که به کسانى که [وحى] فرو فرستاده الهى را ناخوش داشتهاند، گویند زودا که در بعضى کارها از شما اطاعت کنیم، و خداوند پنهانکاریشان را مىداند (26)
فَکَیْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِکَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ ﴿27﴾
پس چگونه باشد حالشان آنگاه که فرشتگان جانشان را بگیرند و چهره ها و پشتهایشان را فرو کوبند؟ (27)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَکَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ﴿28﴾
این از آن است که از آنچه خداوند را به خشم آورد پیروى مىکنند و خشنودى او را ناخوش دارند، و [خداوند] اعمالشان را تباه [و بىارزش] کند (28)
أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ یُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ ﴿29﴾
آیا بیماردلان پنداشته اند که خداوند هرگز حقد و حسدهایشان را آشکار نمىسازد؟ (29)
وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَیْنَاکَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِیمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ أَعْمَالَکُمْ ﴿30﴾
و اگر بخواهیم آنان را به تو مىنمایانیم، آنگاه ایشان را به سیمایشان مىشناسى، و آنان را از آهنگ سخنشان مى شناسى، و خداوند [ظاهر و باطن] اعمالتان را مىداند (30)
وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنْکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ ﴿31﴾
و همه گونه مى آزماییم تان تا از میان شما مجاهدان و صابران را معلوم بداریم، و احوالتان را بشناسانیم (31)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ ﴿32﴾
بىگمان کسانى که کفرورزیده اند و [مردم را] از راه خدا باز داشته اند، و پس از آنکه راه هدایت بر آنان روشن شده است، با پیامبر مخالفت ورزیده اند، هرگز به خداوند زیانى نمىرسانند و زودا که [خداوند] اعمالشان را تباه و [بىارزش] گرداند (32)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ﴿33﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید از خداوند و از پیامبر اطاعت کنید و اعمالتان را باطل مگردانید (33)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ﴿34﴾
بىگمان کسانى که کفرورزیده اند و [مردم را] از راه خدا باز داشته اند، سپس در حالى که کافر بودهاند در گذشته اند، هرگز خداوند آنان را نمى آمرزد (34)
فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَنْ یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ ﴿35﴾
پس سستى مورزید و از در صلح و سازش در نیایید که شما برتر و [چیره]اید و خداوند با شماست و [پاداش] اعمال شما را نمى کاهد (35)
إِنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا یُؤْتِکُمْ أُجُورَکُمْ وَلَا یَسْأَلْکُمْ أَمْوَالَکُمْ ﴿36﴾
همانا زندگانى دنیا [مانند] بازیچه و سرگرمى است و اگر ایمان داشته باشید و پروا و پرهیز بورزید، پاداشهایتان را به شما مىپردازد، و [همه] اموال شما را از شما نمىگیرد (36)
إِنْ یَسْأَلْکُمُوهَا فَیُحْفِکُمْ تَبْخَلُوا وَیُخْرِجْ أَضْغَانَکُمْ ﴿37﴾
اگر آن را از شما بطلبد و بر شما سخت بگیرد [چه بسا] بخل ورزید و ناهمدلى شما را آشکار سازد (37)
هَا أَنْتُمْ هَؤُلَاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَمِنْکُمْ مَنْ یَبْخَلُ وَمَنْ یَبْخَلْ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِیُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ ثُمَّ لَا یَکُونُوا أَمْثَالَکُمْ ﴿38﴾
همین شما هستید که از شما خواسته مىشود که در راه خدا انفاق کنید، آنگاه بعضى از شما هستند که بخل مىورزند، و هر کس بخل ورزد همانا از خود دریغ مىورزد، و خداوند بىنیاز است و شما نیازمندانید، و اگر روى بگردانید قومى غیر شما را جانشین شما مىسازد، آنگاه آنان مانند شما نخواهند بود (38)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿1﴾
کسانى که کفرورزیدند و [مردمان را] از راه خدا بازداشتند، [خداوند] اعمالشان را تباه [و بىارزش] کرد (1)
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ ﴿2﴾
و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته کردند، و به آنچه بر محمد فروفرستاده شده -که حق است و از جانب پروردگارشان باور داشتند، گناهانشان را زدود و کار و بار ایشان به صلاح آورد (2)
ذَلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ ﴿3﴾
این از آن است که کافران از باطل پیروى کردهاند، و[لى] مؤمنان از حق پیروى کردهاند که از جانب پروردگارشان است، بدینسان خداوند براى مردم مثل هایشان را مىزند (3)
فَإِذَا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِکَ وَلَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَکِنْ لِیَبْلُوَ بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿4﴾
پس چون با کافران [حربى] رو به رو شوید، گردنهایشان را بزنید تا آنکه ایشان را به زانو در آورید [و در دست شما اسیر شوند] آنگاه بنده ایشان را سخت استوار کنید، و پس از آن یا منت نهید [و رها کنید بدون فدیه] یا فدیه بستانید [و رها کنید]، تا اهل کارزار بارهاى [سلاح] خود را فرو گذارد، چنین است [حکم الهى]، و اگر خداوند مىخواست از ایشان انتقام مىکشید، ولى [چنین کرد] تا بعضى از شما را به بعضى دیگر بیازماید، و کسانى که در راه خدا کشته شده اند، هرگز [خداوند] اعمالشان را تباه [و بىارزش] نخواهد کرد (4)
سَیَهْدِیهِمْ وَیُصْلِحُ بَالَهُمْ ﴿5﴾
به زودى ایشان را هدایت مىکند و کار و بارشان را به صلاح مى آورد (5)
وَیُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ ﴿6﴾
و به بهشتى که به آنان شناسانده است، در مى آوردشان (6)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ﴿7﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید اگر [دین] خدا را یارى دهید، شما را یارى مى دهد و گامهایتان را استوار مى دارد (7)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿8﴾
و کسانى که کفر ورزیده اند بدا به حالشان، [خداوند] اعمالشان را تباه کرده است (8)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿9﴾
چرا که [وحى] فرو فرستاده الهى را ناخوش دارند، پس اعمالشان را تباه [و بىارزش] گرداند (9)
أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلِلْکَافِرِینَ أَمْثَالُهَا ﴿10﴾
آیا در زمین سیر و سفر نکردهاند که بنگرند سرانجام کسانى که پیش از آنان بوده اند چگونه بود، که خداوند نابودشان کرد، و سرنوشت کافران همانند آن است (10)
ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَأَنَّ الْکَافِرِینَ لَا مَوْلَى لَهُمْ ﴿11﴾
این از آن است که خداوند سرور مؤمنان است و کافران سرورى ندارند (11)
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ﴿12﴾
بىگمان خداوند کسانى را که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کرده اند، به بوستانهایى در مى آورد که جویباران از فرودست آن جارى است، و کافران [از ظواهر زندگى] بهره بر مىگیرند و همان گونه که چارپایان مىخورند، مىخورند و [مىخوابند] و آتش [دوزخ] جایگاه ایشان است (12)
وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ هِیَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْیَتِکَ الَّتِی أَخْرَجَتْکَ أَهْلَکْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ ﴿13﴾
و چه بسیار [مردم] شهرها که از شهر تو که آواره ات کرد نیرومندتر بودند، نابودشان کردیم، و یاورى نداشتند (13)
أَفَمَنْ کَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ کَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ﴿14﴾
آیا کسى که به طریقه روشنى از جانب پروردگار خویش است، همانند کسى است که بد عملىاش در نظرش آراسته جلوه داده شده و از هوى و هوسهایشان پیروى مىکنند (14)
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ ﴿15﴾
وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده است [چنین است که] در آن جویهایى از آب ناگندا، و جوی هایى از شیرى که مزه اش تغییرناپذیر است، و جوی هایى از شراب لذتبخش آشامندگان، و جوی هایى از عسل پالوده [روان] است، و برایشان در آنجا همه گونه میوه هست، و نیز آمرزشى از جانب پروردگارشان، [آیا چنین کسى] همانند کسى است که جاودانه در آتش [دوزخ] است؟ و به آنان آبى جوشان نوشانده مىشود که دل و روده هایشان را پاره پاره مىکند (15)
وَمِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿16﴾
و از ایشان کسانى هستند که [ظاهرا] به تو گوش مىسپارند، سپس که از نزدت بیرون مىروند، به دانش یافتگان گویند هم اکنون چه گفت؟ اینان کسانى هستند که خداوند به دلهایشان مهر نهاده است و از هوى و هوس هایشان پیروى کرده اند (16)
وَالَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ ﴿17﴾
و رهیافتگان را هدایت افزود و [راه و رسم] پارسایى شان آموخت (17)
فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِکْرَاهُمْ ﴿18﴾
پس انتظار ندارند مگر قیامت را که به ناگهان به سراغشان آید، که به راستى نشانه هاى آن ظاهر شده است، پس آنگاه که فراز آیدشان، چه پندى مىخواهند بگیرند؟ (18)
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَمَثْوَاکُمْ ﴿19﴾
بدان که خدایى جز خداوند نیست، و براى گناهت، و نیز براى مردان و زنان مؤمن آمرزش بخواه، و خداوند [جاى] جنب و جوش و آرام و قرارتان را مىداند (19)
وَیَقُولُ الَّذِینَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْکَمَةٌ وَذُکِرَ فِیهَا الْقِتَالُ رَأَیْتَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ نَظَرَ الْمَغْشِیِّ عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ ﴿20﴾
و [بعضى از] مؤمنان گویند چرا سوره اى [شامل حکم جهاد] فرو فرستاده نمىشود، آنگاه چون سوره اى از محکمات فرو فرستاده مىشود و در آن کارزار [با مشرکان] یاد مىشود، بیماردلان را بینى که به تو با نگاه کسى که از [سکرات] مرگ بیهوش شده باشد، مىنگرند، بدا به حال ایشان (20)
طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ﴿21﴾
اطاعت باید و سخنى نیک، آنگاه چون کار قطعى شود، اگر با خداوند صادق باشند، بى شک برایشان بهتر است (21)
فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکُمْ﴿22﴾
چه بسا چون دست یابید در این سرزمین فتنه و فساد کنید و پیوند خویشاوندانتان را بگسلید (22)
أُولَئِکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ ﴿23﴾
اینان کسانى هستند که خداوند لعنتشان کرده و [از شنیدن و دیدن حق] ناشنوا و نابیناشان ساخته است (23)
أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا ﴿24﴾
آیا در قرآن تامل نمىکنند، یا بر دلها قفلها[ى غفلت]شان افتاده است؟ (24)
إِنَّ الَّذِینَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّیْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَى لَهُمْ ﴿25﴾
بىگمان کسانى که پس از آنکه راه هدایت بر آنان روشن شده است، به آن پشت کردند [و به گذشته برگشتند]، شیطان آن را در چشمشان آراسته است و به آنان مهلت و میدان داده است (25)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِینَ کَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِیعُکُمْ فِی بَعْضِ الْأَمْرِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ ﴿26﴾
این از آن است که به کسانى که [وحى] فرو فرستاده الهى را ناخوش داشتهاند، گویند زودا که در بعضى کارها از شما اطاعت کنیم، و خداوند پنهانکاریشان را مىداند (26)
فَکَیْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِکَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ ﴿27﴾
پس چگونه باشد حالشان آنگاه که فرشتگان جانشان را بگیرند و چهره ها و پشتهایشان را فرو کوبند؟ (27)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَکَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ﴿28﴾
این از آن است که از آنچه خداوند را به خشم آورد پیروى مىکنند و خشنودى او را ناخوش دارند، و [خداوند] اعمالشان را تباه [و بىارزش] کند (28)
أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ یُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ ﴿29﴾
آیا بیماردلان پنداشته اند که خداوند هرگز حقد و حسدهایشان را آشکار نمىسازد؟ (29)
وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَیْنَاکَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِیمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ أَعْمَالَکُمْ ﴿30﴾
و اگر بخواهیم آنان را به تو مىنمایانیم، آنگاه ایشان را به سیمایشان مىشناسى، و آنان را از آهنگ سخنشان مى شناسى، و خداوند [ظاهر و باطن] اعمالتان را مىداند (30)
وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنْکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ ﴿31﴾
و همه گونه مى آزماییم تان تا از میان شما مجاهدان و صابران را معلوم بداریم، و احوالتان را بشناسانیم (31)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ ﴿32﴾
بىگمان کسانى که کفرورزیده اند و [مردم را] از راه خدا باز داشته اند، و پس از آنکه راه هدایت بر آنان روشن شده است، با پیامبر مخالفت ورزیده اند، هرگز به خداوند زیانى نمىرسانند و زودا که [خداوند] اعمالشان را تباه و [بىارزش] گرداند (32)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ﴿33﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید از خداوند و از پیامبر اطاعت کنید و اعمالتان را باطل مگردانید (33)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ﴿34﴾
بىگمان کسانى که کفرورزیده اند و [مردم را] از راه خدا باز داشته اند، سپس در حالى که کافر بودهاند در گذشته اند، هرگز خداوند آنان را نمى آمرزد (34)
فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَنْ یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ ﴿35﴾
پس سستى مورزید و از در صلح و سازش در نیایید که شما برتر و [چیره]اید و خداوند با شماست و [پاداش] اعمال شما را نمى کاهد (35)
إِنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا یُؤْتِکُمْ أُجُورَکُمْ وَلَا یَسْأَلْکُمْ أَمْوَالَکُمْ ﴿36﴾
همانا زندگانى دنیا [مانند] بازیچه و سرگرمى است و اگر ایمان داشته باشید و پروا و پرهیز بورزید، پاداشهایتان را به شما مىپردازد، و [همه] اموال شما را از شما نمىگیرد (36)
إِنْ یَسْأَلْکُمُوهَا فَیُحْفِکُمْ تَبْخَلُوا وَیُخْرِجْ أَضْغَانَکُمْ ﴿37﴾
اگر آن را از شما بطلبد و بر شما سخت بگیرد [چه بسا] بخل ورزید و ناهمدلى شما را آشکار سازد (37)
هَا أَنْتُمْ هَؤُلَاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَمِنْکُمْ مَنْ یَبْخَلُ وَمَنْ یَبْخَلْ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِیُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ ثُمَّ لَا یَکُونُوا أَمْثَالَکُمْ ﴿38﴾
همین شما هستید که از شما خواسته مىشود که در راه خدا انفاق کنید، آنگاه بعضى از شما هستند که بخل مىورزند، و هر کس بخل ورزد همانا از خود دریغ مىورزد، و خداوند بىنیاز است و شما نیازمندانید، و اگر روى بگردانید قومى غیر شما را جانشین شما مىسازد، آنگاه آنان مانند شما نخواهند بود (38)
