- 141
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عمر القزابری سوره مبارکه جاثیه
تلاوت ترتیل سوره ای عمر القزابری به روایت ورش عن نافع _ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حا میم] (1)
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿2﴾
کتابى است فرو فرستاده از سوى خداوند پیروزمند فرزانه (2)
إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿3﴾
بىگمان در آسمانها و زمین مایههاى عبرتى براى مؤمنان هست (3)
وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿4﴾
نیز در آفرینشتان و جانورانى که [در زمین] مى پراکند، براى اهل یقین مایه هاى عبرت است (4)
وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿5﴾
و در پى یکدیگر آمدن شب و روز، و هر روزىاى [باران] که خداوند از آسمان فرو فرستاده است، و زمین را پس از پژمردنش بدان زنده داشته است، و در گردش بادها مایه هاى عبرتى براى خردمندان هست (5)
تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیَاتِهِ یُؤْمِنُونَ ﴿6﴾
این آیات الهى است که به حق بر تو مىخوانیم پس به کدامین حدیث بعد از خداوند و آیات او ایمان مى آورند؟ (6)
وَیْلٌ لِکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿7﴾
واى بر هر دروغزن گناهکارى (7)
یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِرًا کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿8﴾
که آیات الهى را که بر او خوانده مىشود، مىشنود، سپس متکبرانه در شیوه خود سماجت مىورزد، گویى آنها را نشنیده است، پس او را از عذاب دردناک خبر ده (8)
وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿9﴾
و چون از چیزى از آیات ما آگاه شود، آن را به ریشخند مىگیرد، اینانند که برایشان عذاب خوارکننده است (9)
مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا یُغْنِی عَنْهُمْ مَا کَسَبُوا شَیْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿10﴾
دوزخ پیشاپیش ایشان است، و آنچه به دست آورده اند هیچ به کار ایشان نیاید، همچنین دوستانى که به جاى خداوند گرفته اند، و عذابى سهمگین در پیش دارند (10)
هَذَا هُدًى وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ﴿11﴾
این رهنمودى است و کسانى که به آیات پروردگارشان انکار ورزیده اند، عذابى از عقوبتى دردناک دارند (11)
اللَّهُ الَّذِی سَخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿12﴾
خداوند کسى است که دریا را براى شما رام کرد تا کشتیها در آن به فرمان او [براى شما] روان شود، تا از نعمت او روزى خود بجویید و باشد که سپاس بگزارید (12)
وَسَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِنْهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿13﴾
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه از اوست و آنها را براى شما رام کرد، بىگمان در این مایه هاى عبرتى براى اندیشه وران هست (13)
قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لَا یَرْجُونَ أَیَّامَ اللَّهِ لِیَجْزِیَ قَوْمًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
به کسانى که ایمان آورده اند بگو از کسانى که از ایام الله بیمى ندارند درگذرند، تا خداوند هر قومى را به حسب کار و کردارشان جزا دهد (14)
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ﴿15﴾
هر کس که کارى شایسته پیشه کند به سود خود اوست، و هر کس کارى بد در پیش گیرد، به زیان خود اوست، سپس به سوى پروردگارتان بازگردانده شوید (15)
وَلَقَدْ آتَیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿16﴾
و به راستى که به بن ىاسرائیل کتاب آسمانى و فرمانروایى و پیامبرى بخشیدیم، و از پاکیزه ها روزیشان دادیم، و ایشان را بر جهانیان [هم زمانشان] برترى بخشیدیم (16)
وَآتَیْنَاهُمْ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ إِنَّ رَبَّکَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ﴿17﴾
و از کار [دین] روشنگریها به ایشان دادیم، و اختلاف پیشه نکردند، مگر پس از آنکه علم [وحى] بر ایشان نازل شد، آن هم از روى رشک و رقابتى که در میان خود داشتند، بىگمان پروردگارت در روز قیامت در میان آنان در آنچه اختلاف داشتند، داورى خواهد کرد (17)
ثُمَّ جَعَلْنَاکَ عَلَى شَرِیعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ﴿18﴾
سپس تو را برخوردار از آبشخورى از امر [دین] ساختیم، پس از آن پیروى کن و از هوى و هوس نادانان پیروى مکن (18)
إِنَّهُمْ لَنْ یُغْنُوا عَنْکَ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَإِنَّ الظَّالِمِینَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِیُّ الْمُتَّقِینَ ﴿19﴾
که ایشان در برابر [عذاب] خداوند، چیزى را از تو باز ندارند، و بىگمان بعضى از ستمکاران [مشرک] سرور بعضى دیگرند، و خداوند سرور پرهیزگاران است (19)
هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿20﴾
این دیدهوریهایى براى مردم است، و براى اهل ایقان رهنمود و رحمت است (20)
أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ اجْتَرَحُوا السَّیِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ کَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْیَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿21﴾
یا کسانى که مرتکب گناهان شدهاند گمان مىدارند که ایشان را همانند کسانى که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کرده اند، قرار مىدهیم، که زندگانى و مرگشان یکسان باشد؟ چه بد است داوریشان (21)
وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿22﴾
خداوند آسمانها و زمین را به حق آفریده است، تا هر کسى را بر حسب آنچه کرده است، جزا دهد و بر ایشان ستم نرود (22)
أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ یَهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ﴿23﴾
آیا دیدهاى آن کس را که هواى نفسش را [همچون] خداى خود گرفت و خداوند او را با وجود آگاهى اش، بیراه گذارد، و بر گوش و دل او مهر نهاد و بر چشمش پرده کشید، پس چه کسى پس از خداوند او را هدایت مىکند، آیا پند نمىگیرید؟ (23)
وَقَالُوا مَا هِیَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا یُهْلِکُنَا إِلَّا الدَّهْرُ وَمَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ ﴿24﴾
و گویند چیزى جز زندگى دنیوى ما در کار نیست، که زنده مىشویم و مىمیریم و چیزى جز روزگار ما را نمىکشد، و آنان را به این امر علم نیست، چیزى جز پنداربافى نمىکنند (24)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ مَا کَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾
و چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، بهانه شان جز این نیست که گویند اگر راست مىگویید پدران ما را بازآورید (25)
قُلِ اللَّهُ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یَجْمَعُکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ لَا رَیْبَ فِیهِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿26﴾
بگو خداوند است که شما را زندگى مىبخشد و سپس مىمیراند، سپس در روز قیامت که شکى در [فرارسیدن] آن نیست، گرد مىآورد، ولى بیشترینه مردم نمىدانند (26)
وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یَوْمَئِذٍ یَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ ﴿27﴾
و فرمانروایى آسمانها و زمین از آن خداوند است، و روزى که قیامت برپا شود، در چنین روزى باطلاندیشان زیان کنند (27)
وَتَرَى کُلَّ أُمَّةٍ جَاثِیَةً کُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَى إِلَى کِتَابِهَا الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿28﴾
و بینى هر امتى را که [براى دادخواهى] به زانو درآمده، هر امتى با کتابش فراخوانده شود، [گویند] امروز در برابر آنچه کردهاید، جزا مى یابید (28)
هَذَا کِتَابُنَا یَنْطِقُ عَلَیْکُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴿29﴾
این کتاب ماست که به راستى بر شما گواهى مىدهد، ما آنچه شما انجام مىدادید ثبت مىکردیم (29)
فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِی رَحْمَتِهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِینُ ﴿30﴾
اما کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کردهاند، پروردگارشان ایشان را به جوار رحمت خویش [بهشت] در مىآورد، این همان رستگارى آشکار است (30)
وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَکُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِینَ ﴿31﴾
و اما کسانى که کفر ورزیده اند [به آنان فرماید] آیا آیات من بر شما خوانده نمىشد که استکبار ورزیدید و قومى گنهکار شدید (31)
وَإِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِی مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ ﴿32﴾
و چون گفته مىشد که وعده الهى حق است و در قیامت شکى نیست، مىگفتید نمىدانیم قیامت دیگر چیست؟ آن را جز گمانى نمى پنداریم، و ما [در حق آن] باورمند نیستیم (32)
وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿33﴾
و کیفر آنچه کرده بودند، بر آنان آشکار شد [و کیفر] آنچه به ریشخند گرفته بودند، فراگیرشان شد (33)
وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنْسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا وَمَأْوَاکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿34﴾
و گفته شود، امروز فراموشتان کرده ایم، همچنانکه شما هم دیدار امروزتان را فراموش کرده بودید، و جایگاه شما آتش [دوزخ] است و براى شما یاورى نیست (34)
ذَلِکُمْ بِأَنَّکُمُ اتَّخَذْتُمْ آیَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَغَرَّتْکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ لَا یُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿35﴾
این از آن است که آیات الهى را به ریشخند گرفتید و زندگانى دنیا شما را فریفت، پس امروز، نه از آن بیرون برده شوند، نه عذرشان را بپذیرند (35)
فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿36﴾
سپاس خداوند راست، که پروردگار آسمانها و زمین [و] پروردگار جهانیان است (36)
وَلَهُ الْکِبْرِیَاءُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿37﴾
و تنها او را در آسمانها و زمین بزرگى سزد، و او پیروزمند فرزانه است (37)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حا میم] (1)
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿2﴾
کتابى است فرو فرستاده از سوى خداوند پیروزمند فرزانه (2)
إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿3﴾
بىگمان در آسمانها و زمین مایههاى عبرتى براى مؤمنان هست (3)
وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿4﴾
نیز در آفرینشتان و جانورانى که [در زمین] مى پراکند، براى اهل یقین مایه هاى عبرت است (4)
وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿5﴾
و در پى یکدیگر آمدن شب و روز، و هر روزىاى [باران] که خداوند از آسمان فرو فرستاده است، و زمین را پس از پژمردنش بدان زنده داشته است، و در گردش بادها مایه هاى عبرتى براى خردمندان هست (5)
تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیَاتِهِ یُؤْمِنُونَ ﴿6﴾
این آیات الهى است که به حق بر تو مىخوانیم پس به کدامین حدیث بعد از خداوند و آیات او ایمان مى آورند؟ (6)
وَیْلٌ لِکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿7﴾
واى بر هر دروغزن گناهکارى (7)
یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِرًا کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿8﴾
که آیات الهى را که بر او خوانده مىشود، مىشنود، سپس متکبرانه در شیوه خود سماجت مىورزد، گویى آنها را نشنیده است، پس او را از عذاب دردناک خبر ده (8)
وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿9﴾
و چون از چیزى از آیات ما آگاه شود، آن را به ریشخند مىگیرد، اینانند که برایشان عذاب خوارکننده است (9)
مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا یُغْنِی عَنْهُمْ مَا کَسَبُوا شَیْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿10﴾
دوزخ پیشاپیش ایشان است، و آنچه به دست آورده اند هیچ به کار ایشان نیاید، همچنین دوستانى که به جاى خداوند گرفته اند، و عذابى سهمگین در پیش دارند (10)
هَذَا هُدًى وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ﴿11﴾
این رهنمودى است و کسانى که به آیات پروردگارشان انکار ورزیده اند، عذابى از عقوبتى دردناک دارند (11)
اللَّهُ الَّذِی سَخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿12﴾
خداوند کسى است که دریا را براى شما رام کرد تا کشتیها در آن به فرمان او [براى شما] روان شود، تا از نعمت او روزى خود بجویید و باشد که سپاس بگزارید (12)
وَسَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِنْهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿13﴾
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه از اوست و آنها را براى شما رام کرد، بىگمان در این مایه هاى عبرتى براى اندیشه وران هست (13)
قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لَا یَرْجُونَ أَیَّامَ اللَّهِ لِیَجْزِیَ قَوْمًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
به کسانى که ایمان آورده اند بگو از کسانى که از ایام الله بیمى ندارند درگذرند، تا خداوند هر قومى را به حسب کار و کردارشان جزا دهد (14)
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ﴿15﴾
هر کس که کارى شایسته پیشه کند به سود خود اوست، و هر کس کارى بد در پیش گیرد، به زیان خود اوست، سپس به سوى پروردگارتان بازگردانده شوید (15)
وَلَقَدْ آتَیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿16﴾
و به راستى که به بن ىاسرائیل کتاب آسمانى و فرمانروایى و پیامبرى بخشیدیم، و از پاکیزه ها روزیشان دادیم، و ایشان را بر جهانیان [هم زمانشان] برترى بخشیدیم (16)
وَآتَیْنَاهُمْ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ إِنَّ رَبَّکَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ﴿17﴾
و از کار [دین] روشنگریها به ایشان دادیم، و اختلاف پیشه نکردند، مگر پس از آنکه علم [وحى] بر ایشان نازل شد، آن هم از روى رشک و رقابتى که در میان خود داشتند، بىگمان پروردگارت در روز قیامت در میان آنان در آنچه اختلاف داشتند، داورى خواهد کرد (17)
ثُمَّ جَعَلْنَاکَ عَلَى شَرِیعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ﴿18﴾
سپس تو را برخوردار از آبشخورى از امر [دین] ساختیم، پس از آن پیروى کن و از هوى و هوس نادانان پیروى مکن (18)
إِنَّهُمْ لَنْ یُغْنُوا عَنْکَ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَإِنَّ الظَّالِمِینَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِیُّ الْمُتَّقِینَ ﴿19﴾
که ایشان در برابر [عذاب] خداوند، چیزى را از تو باز ندارند، و بىگمان بعضى از ستمکاران [مشرک] سرور بعضى دیگرند، و خداوند سرور پرهیزگاران است (19)
هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿20﴾
این دیدهوریهایى براى مردم است، و براى اهل ایقان رهنمود و رحمت است (20)
أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ اجْتَرَحُوا السَّیِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ کَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْیَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿21﴾
یا کسانى که مرتکب گناهان شدهاند گمان مىدارند که ایشان را همانند کسانى که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کرده اند، قرار مىدهیم، که زندگانى و مرگشان یکسان باشد؟ چه بد است داوریشان (21)
وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿22﴾
خداوند آسمانها و زمین را به حق آفریده است، تا هر کسى را بر حسب آنچه کرده است، جزا دهد و بر ایشان ستم نرود (22)
أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ یَهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ﴿23﴾
آیا دیدهاى آن کس را که هواى نفسش را [همچون] خداى خود گرفت و خداوند او را با وجود آگاهى اش، بیراه گذارد، و بر گوش و دل او مهر نهاد و بر چشمش پرده کشید، پس چه کسى پس از خداوند او را هدایت مىکند، آیا پند نمىگیرید؟ (23)
وَقَالُوا مَا هِیَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا یُهْلِکُنَا إِلَّا الدَّهْرُ وَمَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ ﴿24﴾
و گویند چیزى جز زندگى دنیوى ما در کار نیست، که زنده مىشویم و مىمیریم و چیزى جز روزگار ما را نمىکشد، و آنان را به این امر علم نیست، چیزى جز پنداربافى نمىکنند (24)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ مَا کَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾
و چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، بهانه شان جز این نیست که گویند اگر راست مىگویید پدران ما را بازآورید (25)
قُلِ اللَّهُ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یَجْمَعُکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ لَا رَیْبَ فِیهِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿26﴾
بگو خداوند است که شما را زندگى مىبخشد و سپس مىمیراند، سپس در روز قیامت که شکى در [فرارسیدن] آن نیست، گرد مىآورد، ولى بیشترینه مردم نمىدانند (26)
وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یَوْمَئِذٍ یَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ ﴿27﴾
و فرمانروایى آسمانها و زمین از آن خداوند است، و روزى که قیامت برپا شود، در چنین روزى باطلاندیشان زیان کنند (27)
وَتَرَى کُلَّ أُمَّةٍ جَاثِیَةً کُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَى إِلَى کِتَابِهَا الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿28﴾
و بینى هر امتى را که [براى دادخواهى] به زانو درآمده، هر امتى با کتابش فراخوانده شود، [گویند] امروز در برابر آنچه کردهاید، جزا مى یابید (28)
هَذَا کِتَابُنَا یَنْطِقُ عَلَیْکُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴿29﴾
این کتاب ماست که به راستى بر شما گواهى مىدهد، ما آنچه شما انجام مىدادید ثبت مىکردیم (29)
فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِی رَحْمَتِهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِینُ ﴿30﴾
اما کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کردهاند، پروردگارشان ایشان را به جوار رحمت خویش [بهشت] در مىآورد، این همان رستگارى آشکار است (30)
وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَکُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِینَ ﴿31﴾
و اما کسانى که کفر ورزیده اند [به آنان فرماید] آیا آیات من بر شما خوانده نمىشد که استکبار ورزیدید و قومى گنهکار شدید (31)
وَإِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِی مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ ﴿32﴾
و چون گفته مىشد که وعده الهى حق است و در قیامت شکى نیست، مىگفتید نمىدانیم قیامت دیگر چیست؟ آن را جز گمانى نمى پنداریم، و ما [در حق آن] باورمند نیستیم (32)
وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿33﴾
و کیفر آنچه کرده بودند، بر آنان آشکار شد [و کیفر] آنچه به ریشخند گرفته بودند، فراگیرشان شد (33)
وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنْسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا وَمَأْوَاکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿34﴾
و گفته شود، امروز فراموشتان کرده ایم، همچنانکه شما هم دیدار امروزتان را فراموش کرده بودید، و جایگاه شما آتش [دوزخ] است و براى شما یاورى نیست (34)
ذَلِکُمْ بِأَنَّکُمُ اتَّخَذْتُمْ آیَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَغَرَّتْکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ لَا یُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿35﴾
این از آن است که آیات الهى را به ریشخند گرفتید و زندگانى دنیا شما را فریفت، پس امروز، نه از آن بیرون برده شوند، نه عذرشان را بپذیرند (35)
فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿36﴾
سپاس خداوند راست، که پروردگار آسمانها و زمین [و] پروردگار جهانیان است (36)
وَلَهُ الْکِبْرِیَاءُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿37﴾
و تنها او را در آسمانها و زمین بزرگى سزد، و او پیروزمند فرزانه است (37)
