- 152
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عمر القزابری سوره مبارکه دخان
تلاوت ترتیل سوره ای عمر القزابری به روایت ورش عن نافع _ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حا میم] (1)
وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾
سوگند به کتاب روشنگر (2)
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿3﴾
که ما آن را در شبى فرخنده فرو فرستاده ایم که ما هشدار دهنده ایم (3)
فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿4﴾
در آن [شب] هر کار استوارى فیصله یابد (4)
أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿5﴾
که فرمانى از سوى ماست، که ما فرستنده ایم (5)
رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿6﴾
رحمتى است از سوى پروردگارت، که او شنواى داناست (6)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿7﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل ایقان باشید (7)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿8﴾
خدایى جز او نیست که زندگى مىبخشد و مى میراند، پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شما (8)
بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿9﴾
آرى آنان به شک و شبهه خویش سرگرمند (9)
فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿10﴾
پس چشم بدار روزى را که آسمان دودى آشکار برآورد (10)
یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿11﴾
که مردم را فراگیرد، این عذابى دردناک است (11)
رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾
[گویند] پروردگارا این بلا را از ما بگردان، که ما [اینک] مؤمن هستیم (12)
أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿13﴾
[اما] چگونه پند گیرند، و به راستى که پیامبرى آشکار به نزد آنان آمده بود (13)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿14﴾
سپس از او رویگردان شدند، و گفتند [او] تعلیم گرفته اى دیوانه است (14)
إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾
[گفتیم] ما برگرداننده بلا به اندک مایه اى هستیم، [و مىدانیم] که شما باز گردنده اید (15)
یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿16﴾
روزى که گیر و دارى سخت و سترگ آغاز کنیم، [آنگاه] ما دادستانیم (16)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
و به راستى که پیش از آنان قوم فرعون را آزمودیم، و پیامبرى گرامى به نزد آنان آمد (17)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
[و با ایشان گفت] که بندگان خدا را به من بسپارید، که من پیامبرى امین براى شما هستم (18)
وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿19﴾
و اینکه در برابر خداوند بزرگى نجویید، که من آورنده برهانى آشکار براى شما هستم (19)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و من از شر اینکه سنگسارم کنید به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم (20)
وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
و اگر سخن مرا باور ندارید، پس از من کناره بگیرید (21)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿22﴾
آنگاه به درگاه پروردگارش ندا در داد که اینان قومى گنهکارند (22)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿23﴾
[پاسخ آمد که] پس بندگانم را شبانه روانه کن، [و بدانید که] شما تعقیب مىشوید (23)
وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿24﴾
و دریا را آرمیده [به حال خود] بگذار و بگذر، آنان [فرعونیان] سپاهى غرق شدنىاند (24)
کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
چه بسیار باغها و چشمهساران از خود باقى گذارند (25)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و [نیز] کشتزارها و خانه هاى نیکو (26)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
و نعمتى که در آن خوش و خرم بودند (27)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
این چنین بود که آنها را به قومى دیگر به میراث دادیم (28)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿29﴾
و آسمان و زمین بر آنان نگریست، و به آنان مهلتى داده نشد (29)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
و به راستى که بنى اسرائیل را از عذاب خوارکننده رهانیدیم (30)
مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
از [شر] فرعون که بزرگى طلبى از تجاوزکاران بود (31)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و به راستى که ایشان [بنى اسرائیل] را آگاهانه بر جهانیان [هم زمانشان] برگزیدیم (32)
وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاءٌ مُبِینٌ ﴿33﴾
و به ایشان از پدیده هاى شگرف خویش، آنچه در آن آزمون آشکارى بود بخشیدیم (33)
إِنَّ هَؤُلَاءِ لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
[و مىدانستیم که] اینان خواهند گفت (34)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿35﴾
این جز مرگ نخستین [و آخرین] ما نیست، و ما برانگیخته نخواهیم بود (35)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
اگر راست مىگویید [و حقیقت غیر از این است] پدرانمان را باز آورید (36)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ﴿37﴾
آیا ایشان بهتر بودند یا قوم تبع، و پیشینیان آنان که نابودشان کردیم، چرا که گناهکار بودند (37)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
و آسمانها و زمین را و آنچه در میان آنهاست، به بازیچه نیافریده ایم (38)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
آنها را جز به حق نیافریدهایم ولى بیشترینه آنان نمىدانند (39)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
بىگمان روز داورى، موعد همگى آنان است (40)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿41﴾
روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى دفاع نکند و نیز ایشان یارى نیابند (41)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
مگر کسى که خداوند بر او رحمت آورده باشد، که او پیروزمند مهربان است (42)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
همانا درخت زقوم (43)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
خوراک گناهکار[ان] است (44)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
که مانند فلز گداخته در شکم ها مى جوشد (45)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
مانند جوشیدن آب گرم (46)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿47﴾
[درباره هر گناهکار گوییم] او را بگیرید و به میانه دوزخش بکشید (47)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
سپس بر فراز سرش از عذاب آب گرم فرو ریزید (48)
ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
[و بگوییدش] بچش که تو [به خیال خودت] گرانقدر گرامى هستى (49)
إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
این همان است که به آن شک داشتید (50)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿51﴾
بىگمان پرهیزگاران در مقامى امن هستند (51)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿52﴾
در میان باغها و چشمه ساران (52)
یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿53﴾
جامه هایى از ابریشم نازک و ابریشم ستبر در بر کرده، رو به روى یکدیگرند (53)
کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿54﴾
آرى چنین است، و آنان را با حوریان درشت چشم همسر مى گردانیم (54)
یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿55﴾
در آنجا هر میوهاى که خواهند در کمال آرامش طلب کنند (55)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ﴿56﴾
در آنجا [طعم] هیچ مرگى جز مرگ نخستین نچشند، و [خداوند] ایشان را از عذاب دوزخ در امان دارد (56)
فَضْلًا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿57﴾
این بخششى از سوى پروردگار توست، این همان رستگارى بزرگ است (57)
فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
جز این نیست که آن را به زبان تو به آسانى روان ساخته ایم، باشد که پند گیرند (58)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿59﴾
منتظر باش که آنان نیز منتظرند (59)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم ﴿1﴾
حم [حا میم] (1)
وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾
سوگند به کتاب روشنگر (2)
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿3﴾
که ما آن را در شبى فرخنده فرو فرستاده ایم که ما هشدار دهنده ایم (3)
فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿4﴾
در آن [شب] هر کار استوارى فیصله یابد (4)
أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿5﴾
که فرمانى از سوى ماست، که ما فرستنده ایم (5)
رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿6﴾
رحمتى است از سوى پروردگارت، که او شنواى داناست (6)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿7﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل ایقان باشید (7)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿8﴾
خدایى جز او نیست که زندگى مىبخشد و مى میراند، پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شما (8)
بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿9﴾
آرى آنان به شک و شبهه خویش سرگرمند (9)
فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿10﴾
پس چشم بدار روزى را که آسمان دودى آشکار برآورد (10)
یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿11﴾
که مردم را فراگیرد، این عذابى دردناک است (11)
رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿12﴾
[گویند] پروردگارا این بلا را از ما بگردان، که ما [اینک] مؤمن هستیم (12)
أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿13﴾
[اما] چگونه پند گیرند، و به راستى که پیامبرى آشکار به نزد آنان آمده بود (13)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿14﴾
سپس از او رویگردان شدند، و گفتند [او] تعلیم گرفته اى دیوانه است (14)
إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿15﴾
[گفتیم] ما برگرداننده بلا به اندک مایه اى هستیم، [و مىدانیم] که شما باز گردنده اید (15)
یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿16﴾
روزى که گیر و دارى سخت و سترگ آغاز کنیم، [آنگاه] ما دادستانیم (16)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
و به راستى که پیش از آنان قوم فرعون را آزمودیم، و پیامبرى گرامى به نزد آنان آمد (17)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
[و با ایشان گفت] که بندگان خدا را به من بسپارید، که من پیامبرى امین براى شما هستم (18)
وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿19﴾
و اینکه در برابر خداوند بزرگى نجویید، که من آورنده برهانى آشکار براى شما هستم (19)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و من از شر اینکه سنگسارم کنید به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم (20)
وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
و اگر سخن مرا باور ندارید، پس از من کناره بگیرید (21)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿22﴾
آنگاه به درگاه پروردگارش ندا در داد که اینان قومى گنهکارند (22)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿23﴾
[پاسخ آمد که] پس بندگانم را شبانه روانه کن، [و بدانید که] شما تعقیب مىشوید (23)
وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿24﴾
و دریا را آرمیده [به حال خود] بگذار و بگذر، آنان [فرعونیان] سپاهى غرق شدنىاند (24)
کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
چه بسیار باغها و چشمهساران از خود باقى گذارند (25)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و [نیز] کشتزارها و خانه هاى نیکو (26)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
و نعمتى که در آن خوش و خرم بودند (27)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
این چنین بود که آنها را به قومى دیگر به میراث دادیم (28)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿29﴾
و آسمان و زمین بر آنان نگریست، و به آنان مهلتى داده نشد (29)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
و به راستى که بنى اسرائیل را از عذاب خوارکننده رهانیدیم (30)
مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
از [شر] فرعون که بزرگى طلبى از تجاوزکاران بود (31)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و به راستى که ایشان [بنى اسرائیل] را آگاهانه بر جهانیان [هم زمانشان] برگزیدیم (32)
وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاءٌ مُبِینٌ ﴿33﴾
و به ایشان از پدیده هاى شگرف خویش، آنچه در آن آزمون آشکارى بود بخشیدیم (33)
إِنَّ هَؤُلَاءِ لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
[و مىدانستیم که] اینان خواهند گفت (34)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿35﴾
این جز مرگ نخستین [و آخرین] ما نیست، و ما برانگیخته نخواهیم بود (35)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
اگر راست مىگویید [و حقیقت غیر از این است] پدرانمان را باز آورید (36)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ﴿37﴾
آیا ایشان بهتر بودند یا قوم تبع، و پیشینیان آنان که نابودشان کردیم، چرا که گناهکار بودند (37)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
و آسمانها و زمین را و آنچه در میان آنهاست، به بازیچه نیافریده ایم (38)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
آنها را جز به حق نیافریدهایم ولى بیشترینه آنان نمىدانند (39)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
بىگمان روز داورى، موعد همگى آنان است (40)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿41﴾
روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى دفاع نکند و نیز ایشان یارى نیابند (41)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
مگر کسى که خداوند بر او رحمت آورده باشد، که او پیروزمند مهربان است (42)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
همانا درخت زقوم (43)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
خوراک گناهکار[ان] است (44)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
که مانند فلز گداخته در شکم ها مى جوشد (45)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
مانند جوشیدن آب گرم (46)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿47﴾
[درباره هر گناهکار گوییم] او را بگیرید و به میانه دوزخش بکشید (47)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
سپس بر فراز سرش از عذاب آب گرم فرو ریزید (48)
ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
[و بگوییدش] بچش که تو [به خیال خودت] گرانقدر گرامى هستى (49)
إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
این همان است که به آن شک داشتید (50)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿51﴾
بىگمان پرهیزگاران در مقامى امن هستند (51)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿52﴾
در میان باغها و چشمه ساران (52)
یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿53﴾
جامه هایى از ابریشم نازک و ابریشم ستبر در بر کرده، رو به روى یکدیگرند (53)
کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿54﴾
آرى چنین است، و آنان را با حوریان درشت چشم همسر مى گردانیم (54)
یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿55﴾
در آنجا هر میوهاى که خواهند در کمال آرامش طلب کنند (55)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ﴿56﴾
در آنجا [طعم] هیچ مرگى جز مرگ نخستین نچشند، و [خداوند] ایشان را از عذاب دوزخ در امان دارد (56)
فَضْلًا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿57﴾
این بخششى از سوى پروردگار توست، این همان رستگارى بزرگ است (57)
فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
جز این نیست که آن را به زبان تو به آسانى روان ساخته ایم، باشد که پند گیرند (58)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿59﴾
منتظر باش که آنان نیز منتظرند (59)
