- 91
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل زکی داغستانی سوره مبارکه شمس
تلاوت ترتیل سوره ای زکی داغستانی با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و به زمین و آنکه آن را گستراند (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] (13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14
﴾ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ (14)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. (15)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و به زمین و آنکه آن را گستراند (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] (13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14
﴾ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ (14)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. (15)
