- 171
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل زکی داغستانی سوره مبارکه غاشیه
تلاوت ترتیل سوره ای زکی داغستانی با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿1﴾
آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟ (1)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾
در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛ (2)
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿3﴾
[آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند] (3)
تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿4﴾
در آتشی سوزان درآیند. (4)
تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿5﴾
آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛ (5)
لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿6﴾
برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد (6)
لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿7﴾
که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید. (7)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿8﴾
در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند (8)
لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾
از تلاش و کوشش خود خشنودند (9)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾
در بهشتی برین اند (10)
لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾
در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند (11)
فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾
در آن چشمه ای روان است (12)
فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿13﴾
[و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد (13)
وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿14﴾
و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است (14)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾
و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست (15)
وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾
و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] (16)
أَفَلَا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾
آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ (17)
وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾
و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (18)
وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾
و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ (19)
وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾
و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (20)
فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿21﴾
پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛ (21)
لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾
تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] (22)
إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿23﴾
ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. (23)
فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿24﴾
پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (24)
إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾
قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. (25)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾
آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. (26)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿1﴾
آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟ (1)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾
در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛ (2)
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿3﴾
[آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند] (3)
تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿4﴾
در آتشی سوزان درآیند. (4)
تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿5﴾
آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛ (5)
لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿6﴾
برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد (6)
لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿7﴾
که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید. (7)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿8﴾
در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند (8)
لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾
از تلاش و کوشش خود خشنودند (9)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾
در بهشتی برین اند (10)
لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾
در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند (11)
فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾
در آن چشمه ای روان است (12)
فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿13﴾
[و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد (13)
وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿14﴾
و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است (14)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾
و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست (15)
وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾
و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] (16)
أَفَلَا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾
آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ (17)
وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾
و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (18)
وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾
و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ (19)
وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾
و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (20)
فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿21﴾
پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛ (21)
لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾
تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] (22)
إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿23﴾
ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. (23)
فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿24﴾
پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (24)
إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾
قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. (25)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾
آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. (26)
