- 769
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل مصطفی اسماعیل سوره مبارکه ذاریات
ترتیل سوره ای مصطفی اسماعیل - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره 51: الذاریات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿1﴾
سوگند به بادهائی که ابرها را به حرکت در میآورند (و گرد و غبار و بذرهای گیاهان را). (1)
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿2﴾
و سپس سوگند به ابرهائی که بار سنگینی (از باران) با خود حمل میکنند. (2)
فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿3﴾
و سپس سوگند به کشتیهائی که به آسانی به حرکت در میآیند. (3)
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿4﴾
و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم میکنند. (4)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿5﴾
(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده داده شده است قطعا راست است. (5)
وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿6﴾
و بدون شک جزای اعمال واقع شدنی است. (6)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿7﴾
قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست! (7)
إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿8﴾
که شما در گفتاری مختلف و گوناگون هستید. (8)
یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿9﴾
کسانی از ایمان به آن (روز جزا) منحرف میشوند که از قبول حق سر باز میزنند. (9)
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿10﴾
کشته شوند دروغگویان (و مرگ بر آنها!). (10)
الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿11﴾
همانها که در جهل و غفلت فرو رفته اند. (11)
یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿12﴾
و پیوسته سؤ ال میکنند روز جزا چه موقع است؟! (12)
یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿13﴾
(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش میسوزانند! (13)
ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿14﴾
بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که درباره آن عجله داشتید! (14)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿15﴾
پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه ها قرار دارند. (15)
آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿16﴾
و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت کرده دریافت میدارند زیرا آنها پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند. (16)
کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿17﴾
آنها کمی از شبها را میخوابیدند. (17)
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿18﴾
و در سحرگاهان استغفار میکردند. (18)
وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿19﴾
و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود. (19)
وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿20﴾
و در زمین آیاتی برای طالبان یقین است. (20)
وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿21﴾
و در وجود خود شما (نیز آیاتی است) آیا نمیبینید؟! (21)
وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿22﴾
روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده میشود. (22)
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿23﴾
سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همانگونه که شما سخن میگوئید! (23)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿24﴾
آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است ؟ (24)
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿25﴾
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام بر تو! او گفت سلام بر شما که جمعیتی ناشناخته اید! (25)
فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿26﴾
و به دنبال آن پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریانی را برای آنها) آورد. (26)
فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿27﴾
و آنرا نزدیک آنها گذارد (ولی با تعجب دید دست به سوی غذا نمیبرند) گفت! آیا شما غذا نمیخورید؟ (27)
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿28﴾
و از این کار احساس وحشت کرد، گفتند: نترس (ما رسولان پروردگار توئیم) و او را بشارت به تولد پسری دانا و هوشیار دادند. (28)
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿29﴾
در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد میکشید و به صورت خود زد و گفت (آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟! (29)
قَالُوا کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿30﴾
گفتند پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست. (30)
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿31﴾
(ابراهیم) گفت پس ماموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟ (31)
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾
گفتند ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده ایم. (32)
لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ ﴿33﴾
تا بارانی از سنگ - گل بر آنها بفرستیم. (33)
مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿34﴾
سنگهائی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان شده است! (34)
فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿35﴾
ما تمام مؤ منانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی میکردند (قبل از نزول بلا) خارج کردیم. (35)
فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿36﴾
و جز یک خانواده با ایمان در تمام آنها نیافتیم! (36)
وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿37﴾
و در آن (شهرهای بلادیده) نشانه ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک میترسند بجای گذاردیم. (37)
وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿38﴾
در (زندگی) موسی نیز نشانه و درس عبرتی بود، هنگامی که او را به سوی فرعون با دلیل آشکار فرستادیم. (38)
فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿39﴾
اما او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: این مرد یا ساحر است یا دیوانه! (39)
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿40﴾
ما او و لشکریانش را گرفتیم و در دریا پرتاب کردیم، در حالی که در خور سرزنش بود. (40)
وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ ﴿41﴾
همچنین در سرگذشت عاد نیز آیتی است در آن هنگام که تندبادی بیباران بر آنها فرستادیم. (41)
مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ﴿42﴾
که از هر چیزی میگذشت آنرا رها نمیکرد تا همچون استخوانهای پوسیده کند! (42)
وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ ﴿43﴾
و نیز در سرگذشت قوم ثمود عبرتی است در آن هنگام که به آنها گفته شد مدتی کوتاه متمتع باشید (و سپس منتظر عذاب). (43)
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُونَ ﴿44﴾
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنها را فروگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه میکردند (بی آنکه قدرت بر دفاع داشته باشند). (44)
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنْتَصِرِینَ ﴿45﴾
آنها چنان بر زمین افتادند که قدرت بر قیام نداشتند، و نتوانستند از کسی یاری طلبند! (45)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿46﴾
همچنین قوم نوح را قبل از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند. (46)
وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿47﴾
ما آسمان را با قدرت بنا کردیم و همواره آنرا وسعت میبخشیم! (47)
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿48﴾
و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده ایم ؟ (48)
وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿49﴾
و از هر چیز دو زوج آفریدیم شاید متذکر شوید. (49)
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿50﴾
پس به سوی خدا بگریزید که من از سوی او برای شما بیم دهنده آشکاری هستم. (50)
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿51﴾
و با خدا معبود دیگری قرار ندهید که من برای شما از سوی او بیم دهنده آشکاری هستم. (51)
کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿52﴾
اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند او ساحر است یا دیوانه! (52)
أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿53﴾
آیا یکدیگر را به آن سفارش میکردند (که عموما چنین تهمتی را بزنند) نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند! (53)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿54﴾
حال که چنین است از آنها روی بگردان و تو هرگز درخور ملامت نخواهی بود. (54)
وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿55﴾
و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر برای مؤ منان سودمند است. (55)
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴿56﴾
من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این طریق تکامل یابند و به من نزدیک شوند). (56)
مَا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ ﴿57﴾
هرگز از آنها نمیخواهم که به من روزی دهند، و نمیخواهم مرا اطعام کنند. (57)
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ﴿58﴾
خداوند روزی دهنده و صاحب قوت و قدرت است. (58)
فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿59﴾
برای کسانی که ستم کردند سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین) بنابراین عجله نکنند. (59)
فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿60﴾
وای بر آنها که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده میشود. (60)
سوره 51: الذاریات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿1﴾
سوگند به بادهائی که ابرها را به حرکت در میآورند (و گرد و غبار و بذرهای گیاهان را). (1)
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿2﴾
و سپس سوگند به ابرهائی که بار سنگینی (از باران) با خود حمل میکنند. (2)
فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿3﴾
و سپس سوگند به کشتیهائی که به آسانی به حرکت در میآیند. (3)
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿4﴾
و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم میکنند. (4)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿5﴾
(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده داده شده است قطعا راست است. (5)
وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿6﴾
و بدون شک جزای اعمال واقع شدنی است. (6)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿7﴾
قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست! (7)
إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿8﴾
که شما در گفتاری مختلف و گوناگون هستید. (8)
یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿9﴾
کسانی از ایمان به آن (روز جزا) منحرف میشوند که از قبول حق سر باز میزنند. (9)
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿10﴾
کشته شوند دروغگویان (و مرگ بر آنها!). (10)
الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿11﴾
همانها که در جهل و غفلت فرو رفته اند. (11)
یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿12﴾
و پیوسته سؤ ال میکنند روز جزا چه موقع است؟! (12)
یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿13﴾
(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش میسوزانند! (13)
ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿14﴾
بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که درباره آن عجله داشتید! (14)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿15﴾
پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه ها قرار دارند. (15)
آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿16﴾
و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت کرده دریافت میدارند زیرا آنها پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند. (16)
کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿17﴾
آنها کمی از شبها را میخوابیدند. (17)
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿18﴾
و در سحرگاهان استغفار میکردند. (18)
وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿19﴾
و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود. (19)
وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿20﴾
و در زمین آیاتی برای طالبان یقین است. (20)
وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿21﴾
و در وجود خود شما (نیز آیاتی است) آیا نمیبینید؟! (21)
وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿22﴾
روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده میشود. (22)
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿23﴾
سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همانگونه که شما سخن میگوئید! (23)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿24﴾
آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است ؟ (24)
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿25﴾
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام بر تو! او گفت سلام بر شما که جمعیتی ناشناخته اید! (25)
فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿26﴾
و به دنبال آن پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریانی را برای آنها) آورد. (26)
فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿27﴾
و آنرا نزدیک آنها گذارد (ولی با تعجب دید دست به سوی غذا نمیبرند) گفت! آیا شما غذا نمیخورید؟ (27)
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿28﴾
و از این کار احساس وحشت کرد، گفتند: نترس (ما رسولان پروردگار توئیم) و او را بشارت به تولد پسری دانا و هوشیار دادند. (28)
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿29﴾
در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد میکشید و به صورت خود زد و گفت (آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟! (29)
قَالُوا کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿30﴾
گفتند پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست. (30)
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿31﴾
(ابراهیم) گفت پس ماموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟ (31)
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾
گفتند ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده ایم. (32)
لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ ﴿33﴾
تا بارانی از سنگ - گل بر آنها بفرستیم. (33)
مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿34﴾
سنگهائی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان شده است! (34)
فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿35﴾
ما تمام مؤ منانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی میکردند (قبل از نزول بلا) خارج کردیم. (35)
فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿36﴾
و جز یک خانواده با ایمان در تمام آنها نیافتیم! (36)
وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿37﴾
و در آن (شهرهای بلادیده) نشانه ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک میترسند بجای گذاردیم. (37)
وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿38﴾
در (زندگی) موسی نیز نشانه و درس عبرتی بود، هنگامی که او را به سوی فرعون با دلیل آشکار فرستادیم. (38)
فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿39﴾
اما او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: این مرد یا ساحر است یا دیوانه! (39)
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿40﴾
ما او و لشکریانش را گرفتیم و در دریا پرتاب کردیم، در حالی که در خور سرزنش بود. (40)
وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ ﴿41﴾
همچنین در سرگذشت عاد نیز آیتی است در آن هنگام که تندبادی بیباران بر آنها فرستادیم. (41)
مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ﴿42﴾
که از هر چیزی میگذشت آنرا رها نمیکرد تا همچون استخوانهای پوسیده کند! (42)
وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ ﴿43﴾
و نیز در سرگذشت قوم ثمود عبرتی است در آن هنگام که به آنها گفته شد مدتی کوتاه متمتع باشید (و سپس منتظر عذاب). (43)
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُونَ ﴿44﴾
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنها را فروگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه میکردند (بی آنکه قدرت بر دفاع داشته باشند). (44)
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنْتَصِرِینَ ﴿45﴾
آنها چنان بر زمین افتادند که قدرت بر قیام نداشتند، و نتوانستند از کسی یاری طلبند! (45)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿46﴾
همچنین قوم نوح را قبل از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند. (46)
وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿47﴾
ما آسمان را با قدرت بنا کردیم و همواره آنرا وسعت میبخشیم! (47)
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿48﴾
و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده ایم ؟ (48)
وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿49﴾
و از هر چیز دو زوج آفریدیم شاید متذکر شوید. (49)
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿50﴾
پس به سوی خدا بگریزید که من از سوی او برای شما بیم دهنده آشکاری هستم. (50)
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿51﴾
و با خدا معبود دیگری قرار ندهید که من برای شما از سوی او بیم دهنده آشکاری هستم. (51)
کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿52﴾
اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند او ساحر است یا دیوانه! (52)
أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿53﴾
آیا یکدیگر را به آن سفارش میکردند (که عموما چنین تهمتی را بزنند) نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند! (53)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿54﴾
حال که چنین است از آنها روی بگردان و تو هرگز درخور ملامت نخواهی بود. (54)
وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿55﴾
و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر برای مؤ منان سودمند است. (55)
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴿56﴾
من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این طریق تکامل یابند و به من نزدیک شوند). (56)
مَا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ ﴿57﴾
هرگز از آنها نمیخواهم که به من روزی دهند، و نمیخواهم مرا اطعام کنند. (57)
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ﴿58﴾
خداوند روزی دهنده و صاحب قوت و قدرت است. (58)
فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿59﴾
برای کسانی که ستم کردند سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین) بنابراین عجله نکنند. (59)
فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿60﴾
وای بر آنها که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده میشود. (60)
