- 3271
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه نبأ
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
از چه از همدیگر مىپرسند؟ (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از خبر بزرگ (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
همانکه ایشان در آن اختلاف دارند (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
چنین نیست، زودا که بدانند (4)... >
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز چنین نیست زودا که بدانند (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا زمین را زیرانداز نساخته ایم؟ (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را مانند میخ ها (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را به صورت جفتها[ى گوناگون] آفریده ایم (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خوابتان را مایه آرامش گردانده ایم (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را همچون پوششى ساخته ایم (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را وقت تلاش معاش قرار داده ایم (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشته ایم (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغى درخشان پدید آورده ایم (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرها آبى ریزان فرو فرستاده ایم (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا بدان دانه و گیاه برآوریم (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و بوستانهایى انبوه (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
بىگمان روز داورى، هنگامى معین است (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزى که در صور دمیده شود و فوج فوج بیایید (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها روان کرده شود و چون سرابى باشد (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
بىگمان جهنم کمینگاهى است (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
و بازگشتگاه سرکشان است (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
که روزگارانى در آن به سر برند (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آن نه خنکى بینند نه نوشابه اى چشند (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
مگر آب جوش و چرکابه (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
که جزایى موافق [اعمال ایشان] است (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
آنان حساب و کتابى را امید نمىداشتند (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و هر چیزى را در نامهاى به شمار آورده ایم (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که هرگز جز به عذابتان نمى افزاییم (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
بىگمان پرهیزگاران را رستگارى است (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
بوستانها و درختان انگور (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و [حوریان] نارپستان همسال (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و جام هاى سرشار (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه لغوى بشنوند و نه دروغى (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
پاداشى است از سوى پروردگارت و بخششى بسنده است (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها که خداى رحمان است، و از جانب او اجازه سخن گفتن ندارند (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
روزى که روح [جبرئیل] و فرشتگان به صف ایستند و هیچیک جز کسى که خداوند رحمان به او اجازه دهد، و صواب گوید، سخن نگویند (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
این روز واقعى است پس هر که خواهد بازگشتگاهى به سوى پروردگار خویش بجوید (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم، از روزى که هر انسانى به [نتیجه] آنچه به دستان خویش پیش فرستاده است، بنگرد و کافر [از سر حسرت] گوید کاش من خاک بودم (40)
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
از چه از همدیگر مىپرسند؟ (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از خبر بزرگ (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
همانکه ایشان در آن اختلاف دارند (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
چنین نیست، زودا که بدانند (4)... >
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز چنین نیست زودا که بدانند (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا زمین را زیرانداز نساخته ایم؟ (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را مانند میخ ها (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را به صورت جفتها[ى گوناگون] آفریده ایم (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خوابتان را مایه آرامش گردانده ایم (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را همچون پوششى ساخته ایم (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را وقت تلاش معاش قرار داده ایم (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشته ایم (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغى درخشان پدید آورده ایم (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرها آبى ریزان فرو فرستاده ایم (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا بدان دانه و گیاه برآوریم (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و بوستانهایى انبوه (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
بىگمان روز داورى، هنگامى معین است (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزى که در صور دمیده شود و فوج فوج بیایید (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها روان کرده شود و چون سرابى باشد (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
بىگمان جهنم کمینگاهى است (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
و بازگشتگاه سرکشان است (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
که روزگارانى در آن به سر برند (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آن نه خنکى بینند نه نوشابه اى چشند (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
مگر آب جوش و چرکابه (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
که جزایى موافق [اعمال ایشان] است (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
آنان حساب و کتابى را امید نمىداشتند (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و هر چیزى را در نامهاى به شمار آورده ایم (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که هرگز جز به عذابتان نمى افزاییم (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
بىگمان پرهیزگاران را رستگارى است (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
بوستانها و درختان انگور (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و [حوریان] نارپستان همسال (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و جام هاى سرشار (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه لغوى بشنوند و نه دروغى (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
پاداشى است از سوى پروردگارت و بخششى بسنده است (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها که خداى رحمان است، و از جانب او اجازه سخن گفتن ندارند (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
روزى که روح [جبرئیل] و فرشتگان به صف ایستند و هیچیک جز کسى که خداوند رحمان به او اجازه دهد، و صواب گوید، سخن نگویند (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
این روز واقعى است پس هر که خواهد بازگشتگاهى به سوى پروردگار خویش بجوید (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم، از روزى که هر انسانى به [نتیجه] آنچه به دستان خویش پیش فرستاده است، بنگرد و کافر [از سر حسرت] گوید کاش من خاک بودم (40)
