- 4993
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه جن
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره الجن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا﴿1﴾
بگو به من وحى فرستاده شده است که گروهى از جن گوش [به قرآن] سپردند، سپس گفتند ما قرآنى شگرف را شنیده ایم (1)
یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾
که به راستى راه مىنماید، آنگاه به آن ایمان آوردیم، و هرگز براى پروردگارمان کسى را شریک نمىآوریم (2)
وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾
و حقا که بلند است شان پروردگار ما، نه همسرى برگزیده است، و نه فرزندى (3)
وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾
و نادان ما بود که در حق خداوند، پریشان مىگفت (4)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾
و ما چنین مىپنداشتیم که انس و جن هرگز بر خداوند دروغ نمىبندند (5)
وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا﴿6﴾
و چنین بود که مردانى از انسانها به مردانى از جنیان پناه مىبردند، و بر سرکشى آنان مىافزودند (6)
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾
و آنان نیز مىپنداشتند همچنانکه شما مىپندارید که خداوند هرگز کسى را [به حشر یا پیامبرى] بر نمىانگیزد (7)
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾
و ما در آسمان جستیم و آن را سرشار از نگهبانان نیرومند و شهاب ها یافتیم (8)
وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿9﴾
و ما خود در نشستن گاه هایى براى [دزدیده] شنیدن از آن می نشستیم، اما اکنون هر کس گوش بسپارد، شهابى در کمین خود یابد (9)
وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾
و ما خود نمی دانیم که در حق زمینیان شر خواسته شده است، یا پروردگارشان در حق آنان رهیافت خواسته است (10)
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾
و از میان ما هم صالحان هست و هم از میان ما جز این، ما [روندگان] راههاى گوناگونیم (11)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾
و ما یقین داشتیم که هرگز در زمین از خداوند گزیر و گریزى نداریم (12)
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾
و ما چون [پیام] هدایت را شنیدیم، به آن ایمان آوردیم، پس هر کس به پروردگارش ایمان آورد، نه از نقصانى بیم داشته باشد، و نه از ستمى (13)
وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا﴿14﴾
و جمعى از میان ما مسلمان است، و جمعى کژراه، پس کسانى که اسلام آورند، آنانند که هدایت جسته اند (14)
وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿15﴾
و اما کژراهان همانا هیزم جهنمند (15)
وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿16﴾
و اگر در شیوه[ى ناصواب] پایدارى ورزند [از روى استدراج] آنان را آب [و امکانات] فراوان ارزانى مىداریم (16)
لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿17﴾
تا سرانجام در آن بیازماییمشان، و هر کس از یاد پروردگارش دل بگرداند، او را به عذابى سهمگین بکشاند (17)
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾
و همه مسجدها خاص خداوند است، پس در جنب خداوند هیچ کس را [به پرستش] مخوان (18)
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾
و چنین بود که چون بنده خدا [محمد -ص-] او را به نیایش مىخواند، نزدیکشان بود که بر سر او بریزند (19)
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾
بگو فقط پروردگارم را به نیایش مىخوانم و هیچ کس را شریک او نمىشمارم (20)
قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾
بگو من نه صاحب اختیار زیانى براى شما هستم، نه سامانى (21)
قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾
بگو هیچ کس نیست که هرگز مرا در برابر خداوند پناه دهد، و هرگز بجز او پناهى نمىیابم (22)
إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾
[در اختیار ندارم] مگر پیامى از جانب خداوند و رسالت او، و هر کس از خداوند و پیامبر او سرپیچى کند، او راست آتش دوزخ که جاودانه در آن ماند (23)
حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا﴿24﴾
تا هنگامى رسد که آنچه به آنان وعده داده شده است، ببینند، و زودا بدانند که چه کسى سست یاورتر و اندک سپاهتر است (24)
قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾
بگو نمىدانم آنچه به شما وعده دادهاند نزدیک است، یا پروردگار من براى آن فاصلهاى [دراز] قرار داده است (25)
عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾
اوست داناى [راز] پنهان، که هیچ کس را از غیب خویش آگاه نمىسازد (26)
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا﴿27﴾
مگر پیامبرى که او بپسندد، که پیشاپیش و پشت سر او نگهبانانى راه دهد (27)
لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾
تا معلوم بدارد که رسالت پروردگارشان را گزاردهاند و به آنچه نزد آنان است احاطه دارد، و هر چیز را به شماره مى شمارد (28)
سوره الجن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا﴿1﴾
بگو به من وحى فرستاده شده است که گروهى از جن گوش [به قرآن] سپردند، سپس گفتند ما قرآنى شگرف را شنیده ایم (1)
یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾
که به راستى راه مىنماید، آنگاه به آن ایمان آوردیم، و هرگز براى پروردگارمان کسى را شریک نمىآوریم (2)
وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾
و حقا که بلند است شان پروردگار ما، نه همسرى برگزیده است، و نه فرزندى (3)
وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾
و نادان ما بود که در حق خداوند، پریشان مىگفت (4)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾
و ما چنین مىپنداشتیم که انس و جن هرگز بر خداوند دروغ نمىبندند (5)
وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا﴿6﴾
و چنین بود که مردانى از انسانها به مردانى از جنیان پناه مىبردند، و بر سرکشى آنان مىافزودند (6)
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾
و آنان نیز مىپنداشتند همچنانکه شما مىپندارید که خداوند هرگز کسى را [به حشر یا پیامبرى] بر نمىانگیزد (7)
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾
و ما در آسمان جستیم و آن را سرشار از نگهبانان نیرومند و شهاب ها یافتیم (8)
وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿9﴾
و ما خود در نشستن گاه هایى براى [دزدیده] شنیدن از آن می نشستیم، اما اکنون هر کس گوش بسپارد، شهابى در کمین خود یابد (9)
وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾
و ما خود نمی دانیم که در حق زمینیان شر خواسته شده است، یا پروردگارشان در حق آنان رهیافت خواسته است (10)
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾
و از میان ما هم صالحان هست و هم از میان ما جز این، ما [روندگان] راههاى گوناگونیم (11)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾
و ما یقین داشتیم که هرگز در زمین از خداوند گزیر و گریزى نداریم (12)
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾
و ما چون [پیام] هدایت را شنیدیم، به آن ایمان آوردیم، پس هر کس به پروردگارش ایمان آورد، نه از نقصانى بیم داشته باشد، و نه از ستمى (13)
وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا﴿14﴾
و جمعى از میان ما مسلمان است، و جمعى کژراه، پس کسانى که اسلام آورند، آنانند که هدایت جسته اند (14)
وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿15﴾
و اما کژراهان همانا هیزم جهنمند (15)
وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿16﴾
و اگر در شیوه[ى ناصواب] پایدارى ورزند [از روى استدراج] آنان را آب [و امکانات] فراوان ارزانى مىداریم (16)
لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿17﴾
تا سرانجام در آن بیازماییمشان، و هر کس از یاد پروردگارش دل بگرداند، او را به عذابى سهمگین بکشاند (17)
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾
و همه مسجدها خاص خداوند است، پس در جنب خداوند هیچ کس را [به پرستش] مخوان (18)
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾
و چنین بود که چون بنده خدا [محمد -ص-] او را به نیایش مىخواند، نزدیکشان بود که بر سر او بریزند (19)
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾
بگو فقط پروردگارم را به نیایش مىخوانم و هیچ کس را شریک او نمىشمارم (20)
قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾
بگو من نه صاحب اختیار زیانى براى شما هستم، نه سامانى (21)
قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾
بگو هیچ کس نیست که هرگز مرا در برابر خداوند پناه دهد، و هرگز بجز او پناهى نمىیابم (22)
إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾
[در اختیار ندارم] مگر پیامى از جانب خداوند و رسالت او، و هر کس از خداوند و پیامبر او سرپیچى کند، او راست آتش دوزخ که جاودانه در آن ماند (23)
حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا﴿24﴾
تا هنگامى رسد که آنچه به آنان وعده داده شده است، ببینند، و زودا بدانند که چه کسى سست یاورتر و اندک سپاهتر است (24)
قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾
بگو نمىدانم آنچه به شما وعده دادهاند نزدیک است، یا پروردگار من براى آن فاصلهاى [دراز] قرار داده است (25)
عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾
اوست داناى [راز] پنهان، که هیچ کس را از غیب خویش آگاه نمىسازد (26)
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا﴿27﴾
مگر پیامبرى که او بپسندد، که پیشاپیش و پشت سر او نگهبانانى راه دهد (27)
لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾
تا معلوم بدارد که رسالت پروردگارشان را گزاردهاند و به آنچه نزد آنان است احاطه دارد، و هر چیز را به شماره مى شمارد (28)
