- 10157
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه ملک
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾
بزرگا کسى که فرمانروایى به دست اوست و او بر هر کارى تواناست (1)
الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿2﴾
کسى که مرگ و زندگى را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک نیکو کردارترید، و او پیروزمند آمرزگار است (2)
الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿3﴾
کسى که هفت آسمان را توبرتو آفرید، در آفرینش خداوند رحمان، هیچ گونه نابسامانى نمىبینى، باز چشم بگردان آیا هیچ رخنهاى مىبینى؟ (3)
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿4﴾
سپس دوباره چشم بگردان، چشمت خسته و مانده باز مىگردد (4)
وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿5﴾
و به راستى آسمان دنیا را به چراغهاى [ستارگان] آراستیم و آنها را رماننده شیاطین گرداندیم و براى آنان عذاب آتش افروخته، آماده ساختیم (5)
وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿6﴾
و براى کسانى که به پروردگارشان کفرورزیدند عذاب جهنم [آماده] است، و چه بد سرانجامى است (6)
إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿7﴾
چون در آنجا افکنده شوند، نعره آن را مىشنوند، و آن بر مىجوشد (7)
تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿8﴾
نزدیک است که از خشم پاره پاره گردد، هرگاه که گروهى در آن افکنده شوند، نگهبانانش از ایشان پرسند آیا هشداردهندهاى نزد شما نیامد؟ (8)
قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿9﴾
گویند چرا، هشداردهندهاى نزد ما آمد، آنگاه [او را] تکذیب کردیم و گفتیم خداوند چیزى فرو نفرستاده است، شما جز در گمراهى بزرگ نیستید (9)
وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿10﴾
و گویند اگر [سخنان آنان را] به سمع قبول مىشنیدیم یا تعقل مىکردیم، از زمره دوزخیان نبودیم (10)
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿11﴾
و بدینسان به گناهشان اعتراف مىکنند، لعنت باد دوزخیان را (11)
إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿12﴾
ىگمان کسانى که به نهان از پروردگارشان مىهراسند، براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است (12)
وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿13﴾
و سخنتان را چه پوشیده دارید چه آشکار، او به راز دلها داناست (13)
أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿14﴾
آیا کسى که آفریده است، علم ندارد؟ و اوست باریکبین آگاه (14)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿15﴾
اوست کسى که زمین را براى شما رام گردانید، پس در گوشه و کنار آن رهسپار شوید و از روزى او بخورید، و رستاخیز به امر [و در پیشگاه] اوست (15)
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿16﴾
آیا از آن که در آسمان است ایمنید که شما را در زمین فرو برد، در حالتى که آن ناگاه مىجنبد؟ (16)
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿17﴾
یا از آن که در آسمان است ایمنید که بر شما شنبادى بفرستد، زودا که بدانید هشدار من چگونه است (17)
وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿18﴾
و به راستى که پیشینیان آنان تکذیب پیشه کردند پس [بنگر که] عقوبت من چگونه بود (18)
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿19﴾
آیا به پرندگان بر فراز سرشان ننگریستهاند، که بال گشادهاند و فرو بندند [آن را]، هیچ کس جز خداوند رحمان آنها را نگه نمىدارد، که او به هر چیزى بیناست (19)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿20﴾
یا کیست آنکه سپاه شماست که شما را در برابر خداى رحمان یارى دهد؟ کافران جز در [توهم و] فریب خوردگى نیستند (20)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ﴿21﴾
یا کیست آنکه اگر [خداوند] روزىاش را باز گیرد، شما را روزى دهد؟، حق این است که در گردنکشى و رمیدگى پاى مى فشرند (21)
أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿22﴾
آیا کسى که به رو در افتاده نگون سار میرود، رهیافته تر است، یا کسى که استوار بر راه راست ره مى سپارد؟ (22)
قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿23﴾
بگو او کسى است که شما را پدید آورده است و براى شما گوش [ها] و چشم [ها] و قلب [ها] آفریده است، چه اندک مایه سپاس مىگزارید (23)
قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿24﴾
بگو او کسى است که شما را در زمین پدید آورد، و به نزد او محشور مىشوید (24)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾
و مىگویند اگر راست مىگویید، پس کى این وعده فرا مىرسد؟ (25)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿26﴾
بگو آگاهى از آن فقط نزد خداوند است، و من فقط هشدار دهنده اى آشکارم (26)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿27﴾
و چون آن را نزدیک بینند، چهره هاى کافران اندوهگین شود، و [به آنان] گفته شود، این همان است که [در دنیا از ما به شتاب] مى طلبیدید (27)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿28﴾
بگو ملاحظه کنید، اگر خداوند مرا و همراهانم را نابود کند، یا بر ما رحمت آورد، پس کیست که کافران را از عذابى دردناک پناه دهد؟ (28)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ﴿29﴾
بگو او خداوند رحمان است، که به او ایمان آوردهایم و بر او توکل کردهایم، زودا بدانید که چه کسى در گمراهى آشکار است (29)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿30﴾
بگو ملاحظه کنید، اگر آب شما در زمین فرو رود [و ناپدید گردد] چه کسى براى شما آب روان مىآورد؟ (30)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾
بزرگا کسى که فرمانروایى به دست اوست و او بر هر کارى تواناست (1)
الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿2﴾
کسى که مرگ و زندگى را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک نیکو کردارترید، و او پیروزمند آمرزگار است (2)
الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿3﴾
کسى که هفت آسمان را توبرتو آفرید، در آفرینش خداوند رحمان، هیچ گونه نابسامانى نمىبینى، باز چشم بگردان آیا هیچ رخنهاى مىبینى؟ (3)
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿4﴾
سپس دوباره چشم بگردان، چشمت خسته و مانده باز مىگردد (4)
وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿5﴾
و به راستى آسمان دنیا را به چراغهاى [ستارگان] آراستیم و آنها را رماننده شیاطین گرداندیم و براى آنان عذاب آتش افروخته، آماده ساختیم (5)
وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿6﴾
و براى کسانى که به پروردگارشان کفرورزیدند عذاب جهنم [آماده] است، و چه بد سرانجامى است (6)
إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿7﴾
چون در آنجا افکنده شوند، نعره آن را مىشنوند، و آن بر مىجوشد (7)
تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿8﴾
نزدیک است که از خشم پاره پاره گردد، هرگاه که گروهى در آن افکنده شوند، نگهبانانش از ایشان پرسند آیا هشداردهندهاى نزد شما نیامد؟ (8)
قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿9﴾
گویند چرا، هشداردهندهاى نزد ما آمد، آنگاه [او را] تکذیب کردیم و گفتیم خداوند چیزى فرو نفرستاده است، شما جز در گمراهى بزرگ نیستید (9)
وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿10﴾
و گویند اگر [سخنان آنان را] به سمع قبول مىشنیدیم یا تعقل مىکردیم، از زمره دوزخیان نبودیم (10)
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿11﴾
و بدینسان به گناهشان اعتراف مىکنند، لعنت باد دوزخیان را (11)
إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿12﴾
ىگمان کسانى که به نهان از پروردگارشان مىهراسند، براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است (12)
وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿13﴾
و سخنتان را چه پوشیده دارید چه آشکار، او به راز دلها داناست (13)
أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿14﴾
آیا کسى که آفریده است، علم ندارد؟ و اوست باریکبین آگاه (14)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿15﴾
اوست کسى که زمین را براى شما رام گردانید، پس در گوشه و کنار آن رهسپار شوید و از روزى او بخورید، و رستاخیز به امر [و در پیشگاه] اوست (15)
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿16﴾
آیا از آن که در آسمان است ایمنید که شما را در زمین فرو برد، در حالتى که آن ناگاه مىجنبد؟ (16)
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿17﴾
یا از آن که در آسمان است ایمنید که بر شما شنبادى بفرستد، زودا که بدانید هشدار من چگونه است (17)
وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿18﴾
و به راستى که پیشینیان آنان تکذیب پیشه کردند پس [بنگر که] عقوبت من چگونه بود (18)
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿19﴾
آیا به پرندگان بر فراز سرشان ننگریستهاند، که بال گشادهاند و فرو بندند [آن را]، هیچ کس جز خداوند رحمان آنها را نگه نمىدارد، که او به هر چیزى بیناست (19)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿20﴾
یا کیست آنکه سپاه شماست که شما را در برابر خداى رحمان یارى دهد؟ کافران جز در [توهم و] فریب خوردگى نیستند (20)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ﴿21﴾
یا کیست آنکه اگر [خداوند] روزىاش را باز گیرد، شما را روزى دهد؟، حق این است که در گردنکشى و رمیدگى پاى مى فشرند (21)
أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿22﴾
آیا کسى که به رو در افتاده نگون سار میرود، رهیافته تر است، یا کسى که استوار بر راه راست ره مى سپارد؟ (22)
قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿23﴾
بگو او کسى است که شما را پدید آورده است و براى شما گوش [ها] و چشم [ها] و قلب [ها] آفریده است، چه اندک مایه سپاس مىگزارید (23)
قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿24﴾
بگو او کسى است که شما را در زمین پدید آورد، و به نزد او محشور مىشوید (24)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾
و مىگویند اگر راست مىگویید، پس کى این وعده فرا مىرسد؟ (25)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿26﴾
بگو آگاهى از آن فقط نزد خداوند است، و من فقط هشدار دهنده اى آشکارم (26)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿27﴾
و چون آن را نزدیک بینند، چهره هاى کافران اندوهگین شود، و [به آنان] گفته شود، این همان است که [در دنیا از ما به شتاب] مى طلبیدید (27)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿28﴾
بگو ملاحظه کنید، اگر خداوند مرا و همراهانم را نابود کند، یا بر ما رحمت آورد، پس کیست که کافران را از عذابى دردناک پناه دهد؟ (28)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ﴿29﴾
بگو او خداوند رحمان است، که به او ایمان آوردهایم و بر او توکل کردهایم، زودا بدانید که چه کسى در گمراهى آشکار است (29)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿30﴾
بگو ملاحظه کنید، اگر آب شما در زمین فرو رود [و ناپدید گردد] چه کسى براى شما آب روان مىآورد؟ (30)
