- 1696
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق عنتر سعید مسلم سوره دخان آیات 38 تا آخر، قیامت 1 تا آخر
تلاوت تحقیق استاد عنتر سعید مسلم
سوره 44: الدخان
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازى نیافریده ایم (38)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
آنها را جز به حق نیافریده ایم لیکن بیشترشان نمى دانند (39)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
در حقیقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿41﴾
همان روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى نمى تواند حمایتى کند و آنان یارى نمى شوند (41)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
مگر کسى را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (42)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
آرى درخت زقوم (43)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
خوراک گناه پیشه است (44)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
چون مس گداخته در شکمها مى گدازد (45)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
همانند جوشش آب جوشان (46)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿47﴾
او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48)
ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
بچش که تو همان ارجمند بزرگوارى (49)
إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
این است همان چیزى که در باره آن تردید میکردید (50)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿51﴾
به راستى پرهیزگاران در جایگاهى آسوده [اند] (51)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿52﴾
در بوستانها و کنار چشمه سارها (52)
یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿53﴾
پرنیان نازک و دیباى ستبر مى پوشند [و] برابر هم نشسته اند (53)
کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿54﴾
[آرى] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشت چشم همسر مى گردانیم (54)
یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿55﴾
در آنجا هر میوه اى را [که بخواهند] آسوده خاطر مىطلبند (55)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿56﴾
در آنجا جز مرگ نخستین مرگ نخواهند چشید و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مى دارد (56)
فَضْلًا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿57﴾
[این] بخششى است از جانب پروردگار تو این است همان کامیابى بزرگ (57)
فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
در حقیقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانیدیم امید که پند پذیرند (58)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿59﴾
پس مراقب باش زیرا که آنان هم مراقبند (59)
سوره 75: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان مى پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
از اینرو مى پرسد قیامت کى خواهد بود (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بى نور گردد (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان مى گوید راه فرار کجاست (10)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند (13)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾
چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾
چنین نیست که شما مى پندارید و دلایل معاد را کافى نمیدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را (20)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾
و آخرت را رها مى کنید (21)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و به پروردگارش مى نگرد (23)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
زیرا مى داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى شکند (25)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
چنین نیست که انسان مى پندارد او ایمان نمى آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و گفته شود آیا کسى هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
در آن روز گفته مى شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
بلکه تکذیب کرد و روى گردان شد (32)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى داشت (33)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (34)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (35)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا انسان گمان مى کند بى هدف رها مى شود (36)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مى شود نبود (37)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)
سوره 44: الدخان
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازى نیافریده ایم (38)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
آنها را جز به حق نیافریده ایم لیکن بیشترشان نمى دانند (39)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
در حقیقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿41﴾
همان روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى نمى تواند حمایتى کند و آنان یارى نمى شوند (41)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
مگر کسى را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (42)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
آرى درخت زقوم (43)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
خوراک گناه پیشه است (44)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
چون مس گداخته در شکمها مى گدازد (45)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
همانند جوشش آب جوشان (46)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿47﴾
او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48)
ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
بچش که تو همان ارجمند بزرگوارى (49)
إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
این است همان چیزى که در باره آن تردید میکردید (50)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿51﴾
به راستى پرهیزگاران در جایگاهى آسوده [اند] (51)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿52﴾
در بوستانها و کنار چشمه سارها (52)
یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿53﴾
پرنیان نازک و دیباى ستبر مى پوشند [و] برابر هم نشسته اند (53)
کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿54﴾
[آرى] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشت چشم همسر مى گردانیم (54)
یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿55﴾
در آنجا هر میوه اى را [که بخواهند] آسوده خاطر مىطلبند (55)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿56﴾
در آنجا جز مرگ نخستین مرگ نخواهند چشید و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مى دارد (56)
فَضْلًا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿57﴾
[این] بخششى است از جانب پروردگار تو این است همان کامیابى بزرگ (57)
فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
در حقیقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانیدیم امید که پند پذیرند (58)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿59﴾
پس مراقب باش زیرا که آنان هم مراقبند (59)
سوره 75: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾
سوگند به روز قیامت (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾
آیا انسان مى پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾
از اینرو مى پرسد قیامت کى خواهد بود (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾
و ماه بى نور گردد (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾
آن روز انسان مى گوید راه فرار کجاست (10)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند (13)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾
چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾
چنین نیست که شما مى پندارید و دلایل معاد را کافى نمیدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را (20)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾
و آخرت را رها مى کنید (21)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و به پروردگارش مى نگرد (23)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
زیرا مى داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى شکند (25)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
چنین نیست که انسان مى پندارد او ایمان نمى آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و گفته شود آیا کسى هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
در آن روز گفته مى شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
بلکه تکذیب کرد و روى گردان شد (32)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى داشت (33)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (34)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر (35)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا انسان گمان مى کند بى هدف رها مى شود (36)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مى شود نبود (37)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)
