این تلاوت شامل آیات 1 تا 3 سوره مبارکه کوثر و آیات 1 تا 6 سوره مبارکه کافرون و آیات 1 تا 6 سوره مبارکه نصر و آیات 1 تا 3 سوره مبارکه مسد و آیات 1 تا 5 سوره مبارکه اخلاص و آیات 1 تا 4 سوره مبارکه فلق و آیات 1 تا 6 سوره مبارکه ناس است .
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
سوره 109: الکافرون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اى کافران (1)
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
آنچه مىپرستید نمىپرستم (2)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
و آنچه مىپرستم شما نمىپرستید (3)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و نه آنچه پرستیدید من مىپرستم (4)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿4﴾
و نه آنچه مىپرستم شما مىپرستید (5)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
دین شما براى خودتان و دین من براى خودم (6)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
سوره 110: النصر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چون یارى خدا و پیروزى فرا رسد (1)
إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
و ببینى که مردم دستهدسته در دین خدا درآیند (2)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
پس به ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او آمرزش خواه که وى همواره توبهپذیر است (3)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
سوره 111: المسد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بریده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (1)
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
دارایى او و آنچه اندوختسودش نکرد (2)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
بزودى در آتشى پرزبانه درآید (3)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
و زنش آن هیمهکش [آتش فروز] (4)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
بر گردنش طنابى از لیف خرماست (5)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿5﴾
سوره 112: الإخلاص
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اوستخداى یگانه (1)
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
خداى صمد [ثابت متعالى] (2)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
[کسى را] نزاده و زاده نشده است (3)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
و هیچ کس او را همتا نیست (4)
وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
سوره 113: الفلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مىبرم به پروردگار سپیده دم (1)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
از شر آنچه آفریده (2)
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
و از شر تاریکى چون فراگیرد (3)
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر دمندگان افسون در گرهها (4)
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر [هر] حسود آنگاه که حسد ورزد (5)
وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
سوره 114: الناس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مىبرم به پروردگار مردم (1)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
پادشاه مردم (2)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
معبود مردم (3)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
از شر وسوسهگر نهانى (4)
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
آن کس که در سینههاى مردم وسوسه مىکند (5)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
چه از جن و [چه از] انس (6)
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿6﴾
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
سوره 109: الکافرون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اى کافران (1)
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
آنچه مىپرستید نمىپرستم (2)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
و آنچه مىپرستم شما نمىپرستید (3)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و نه آنچه پرستیدید من مىپرستم (4)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿4﴾
و نه آنچه مىپرستم شما مىپرستید (5)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
دین شما براى خودتان و دین من براى خودم (6)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
سوره 110: النصر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چون یارى خدا و پیروزى فرا رسد (1)
إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
و ببینى که مردم دستهدسته در دین خدا درآیند (2)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
پس به ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او آمرزش خواه که وى همواره توبهپذیر است (3)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
سوره 111: المسد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بریده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (1)
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
دارایى او و آنچه اندوختسودش نکرد (2)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
بزودى در آتشى پرزبانه درآید (3)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
و زنش آن هیمهکش [آتش فروز] (4)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
بر گردنش طنابى از لیف خرماست (5)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿5﴾
سوره 112: الإخلاص
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اوستخداى یگانه (1)
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
خداى صمد [ثابت متعالى] (2)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
[کسى را] نزاده و زاده نشده است (3)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
و هیچ کس او را همتا نیست (4)
وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
سوره 113: الفلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مىبرم به پروردگار سپیده دم (1)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
از شر آنچه آفریده (2)
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
و از شر تاریکى چون فراگیرد (3)
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر دمندگان افسون در گرهها (4)
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر [هر] حسود آنگاه که حسد ورزد (5)
وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
سوره 114: الناس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مىبرم به پروردگار مردم (1)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
پادشاه مردم (2)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
معبود مردم (3)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
از شر وسوسهگر نهانى (4)
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
آن کس که در سینههاى مردم وسوسه مىکند (5)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
چه از جن و [چه از] انس (6)
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿6﴾
