- 926
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق احمد الازهری نباء ، علق
این تلاوت شامل آیات 31 تا آخر سوره نباء و آیات 1 تا 8 سوره علق است که در حرم امام رضا (ع) - مشهد اجرا شده است .
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
باغچهها و تاکستانها (32)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
و دخترانى همسال با سینههاى برجسته (33)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و پیالههاى لبالب (34)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
در آنجا نه بیهودهاى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مىایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دستخویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
إِنَّا أَنذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مىکند (6)
کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
باغچهها و تاکستانها (32)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
و دخترانى همسال با سینههاى برجسته (33)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و پیالههاى لبالب (34)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
در آنجا نه بیهودهاى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مىایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دستخویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
إِنَّا أَنذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مىکند (6)
کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
