- 5933
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمد اللیثی سوره حشر آیات 18 تا آخر، قریش، ماعون، کوثر
تلاوت تحقیق محمد اللیثی، این تلاوت در سال 1378 در تهران، مسجد جامع نارمک اجرا شده است.
اى کسانى که ایمان آوردهاید از خدا پروا دارید و هر کسى باید بنگرد که براى فردا[ى خود] از پیش چه فرستاده است و [باز] از خدا بترسید در حقیقتخدا به آنچه مىکنید آگاه است (18)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿18﴾
و چون کسانى مباشید که خدا را فراموش کردند و او [نیز] آنان را دچار خودفراموشى کرد آنان همان نافرمانانند (19)
وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿19﴾
دوزخیان با بهشتیان یکسان نیستند بهشتیانند که کامیابانند (20)
لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿20﴾
اگر این قرآن را بر کوهى فرومىفرستادیم یقینا آن [کوه] را از بیم خدا فروتن [و] از هم پاشیده مىدیدى و این مثلها را براى مردم مىزنیم باشد که آنان بیندیشند (21)
لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿21﴾
اوستخدایى که غیر از او معبودى نیست داننده غیب و آشکار است اوست رحمتگر مهربان (22)
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ﴿22﴾
اوستخدایى که جز او معبودى نیست همان فرمانرواى پاک سلامت[بخش و] مؤمن [به حقیقتحقه خود که] نگهبان عزیز جبار [و] متکبر [است] پاک استخدا از آنچه [با او] شریک مىگردانند (23)
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿23﴾
اوستخداى خالق نوساز صورتگر [که] بهترین نامها [و صفات] از آن اوست آنچه در آسمانها و زمین است [جمله] تسبیح او مىگویند و او عزیز حکیم است (24)
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿24﴾
........
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفتدادن قریش (1)
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسودهخاطرشان کرد (4)
الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
سوره 107: الماعون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آیا کسى را که [روز] جزا را دروغ مىخواند دیدى (1)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
این همان کس است که یتیم را بسختى مىراند (2)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
و به خوراکدادن بینوا ترغیب نمىکند (3)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
پس واى بر نمازگزارانى (4)
فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
که از نمازشان غافلند (5)
الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
آنان که ریا مىکنند (6)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُونَ ﴿6﴾
و از [دادن] زکات [و وسایل و مایحتاج خانه] خوددارى مىورزند (7)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
اى کسانى که ایمان آوردهاید از خدا پروا دارید و هر کسى باید بنگرد که براى فردا[ى خود] از پیش چه فرستاده است و [باز] از خدا بترسید در حقیقتخدا به آنچه مىکنید آگاه است (18)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿18﴾
و چون کسانى مباشید که خدا را فراموش کردند و او [نیز] آنان را دچار خودفراموشى کرد آنان همان نافرمانانند (19)
وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿19﴾
دوزخیان با بهشتیان یکسان نیستند بهشتیانند که کامیابانند (20)
لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿20﴾
اگر این قرآن را بر کوهى فرومىفرستادیم یقینا آن [کوه] را از بیم خدا فروتن [و] از هم پاشیده مىدیدى و این مثلها را براى مردم مىزنیم باشد که آنان بیندیشند (21)
لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿21﴾
اوستخدایى که غیر از او معبودى نیست داننده غیب و آشکار است اوست رحمتگر مهربان (22)
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ﴿22﴾
اوستخدایى که جز او معبودى نیست همان فرمانرواى پاک سلامت[بخش و] مؤمن [به حقیقتحقه خود که] نگهبان عزیز جبار [و] متکبر [است] پاک استخدا از آنچه [با او] شریک مىگردانند (23)
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿23﴾
اوستخداى خالق نوساز صورتگر [که] بهترین نامها [و صفات] از آن اوست آنچه در آسمانها و زمین است [جمله] تسبیح او مىگویند و او عزیز حکیم است (24)
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿24﴾
........
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفتدادن قریش (1)
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسودهخاطرشان کرد (4)
الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
سوره 107: الماعون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آیا کسى را که [روز] جزا را دروغ مىخواند دیدى (1)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
این همان کس است که یتیم را بسختى مىراند (2)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
و به خوراکدادن بینوا ترغیب نمىکند (3)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
پس واى بر نمازگزارانى (4)
فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
که از نمازشان غافلند (5)
الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
آنان که ریا مىکنند (6)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُونَ ﴿6﴾
و از [دادن] زکات [و وسایل و مایحتاج خانه] خوددارى مىورزند (7)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
