- 302
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمود خشت انبیاء ، طارق ، علق
این تلاوت شامل آیات 83 تا 94 سوره انبیاء و آیات 1 تا آخر سوره طارق و آیات 1 تا آخر سوره علق است که در شهرکرد اجرا شده است .
و ایوب را [یاد کن] هنگامى که پروردگارش را ندا داد که به من آسیب رسیده است و تویى مهربانترین مهربانان (83)
وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿83﴾
پس [دعاى] او را اجابت نمودیم و آسیب وارده بر او را برطرف کردیم و کسان او و نظیرشان را همراه با آنان [مجددا] به وى عطا کردیم [تا] رحمتى از جانب ما و عبرتى براى عبادتکنندگان [باشد] (84)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَآتَیْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِکْرَى لِلْعَابِدِینَ ﴿84﴾
و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را [یاد کن] که همه از شکیبایان بودند (85)
وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکِفْلِ کُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِینَ ﴿85﴾
و آنان را در رحمتخود داخل نمودیم چرا که ایشان از شایستگان بودند (86)
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿86﴾
و ذوالنون را [یاد کن] آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتى نداریم تا در [دل] تاریکیها ندا درداد که معبودى جز تو نیست منزهى تو راستى که من از ستمکاران بودم (87)
وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿87﴾
پس [دعاى] او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را [نیز] چنین نجات مىدهیم (88)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿88﴾
و زکریا را [یاد کن] هنگامى که پروردگار خود را خواند پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترین ارث برندگانى (89)
وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿89﴾
پس [دعاى] او را اجابت نمودیم و یحیى را بدو بخشیدیم و همسرش را براى او شایسته [و آماده حمل] کردیم زیرا آنان در کارهاى نیک شتاب مىنمودند و ما را از روى رغبت و بیم مىخواندند و در برابر ما فروتن بودند (90)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ﴿90﴾
و آن [زن را یاد کن] که خود را پاکدامن نگاه داشت و از روح خویش در او دمیدیم و او و پسرش را براى جهانیان آیتى قرار دادیم (91)
وَالَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آیَةً لِّلْعَالَمِینَ ﴿91﴾
این است امتشما که امتى یگانه است و منم پروردگار شما پس مرا بپرستید (92)
إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ ﴿92﴾
و[لى] دینشان را میان خود پاره پاره کردند همه به سوى ما بازمىگردند (93)
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ کُلٌّ إِلَیْنَا رَاجِعُونَ ﴿93﴾
پس هر که کارهاى شایسته انجام دهد و مؤمن [هم] باشد براى تلاش او ناسپاسى نخواهد بود و ماییم که به سود او ثبت مىکنیم (94)
فَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا کُفْرَانَ لِسَعْیِهِ وَإِنَّا لَهُ کَاتِبُونَ ﴿94﴾
......
سوره 86: الطارق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (1)
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
آن اختر فروزان (3)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (4)
إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است (5)
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
از آب جهندهاى خلق شده (6)
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿6﴾
[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مىآید (7)
یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (8)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
آن روز که رازها [همه] فاش شود (9)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (10)
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
سوگند به آسمان بارشانگیز (11)
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] (12)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (13)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
و آن شوخى نیست (14)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
آنان دست به نیرنگ مىزنند (15)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
و [من نیز] دست به نیرنگ مىزنم (16)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (17)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
..........
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مىکند (6)
کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
آیا دیدى آن کس را که باز مىداشت (9)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
بندهاى را آنگاه که نماز مىگزارد (10)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
چه پندارى اگر او بر هدایت باشد (11)
أَرَأَیْتَ إِن کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
یا به پرهیزگارى وادارد [براى او بهتر نیست] (12)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
[و باز] آیا چه پندارى [که] اگر او به تکذیب پردازد و روى برگرداند [چه کیفرى در پیش دارد] (13)
أَرَأَیْتَ إِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
مگر ندانسته که خدا مىبیند (14)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى [او] را سخت بگیریم (15)
کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
[همان] موى پیشانى دروغزن گناهپیشه را (16)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
[بگو] تا گروه خود را بخواند (17)
فَلْیَدْعُ نَادِیَه ﴿17﴾
بزودى آتشبانان را فرا خوانیم (18)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
زنهار فرمانش مبر و سجده کن و خود را [به خدا] نزدیک گردان (19)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
و ایوب را [یاد کن] هنگامى که پروردگارش را ندا داد که به من آسیب رسیده است و تویى مهربانترین مهربانان (83)
وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿83﴾
پس [دعاى] او را اجابت نمودیم و آسیب وارده بر او را برطرف کردیم و کسان او و نظیرشان را همراه با آنان [مجددا] به وى عطا کردیم [تا] رحمتى از جانب ما و عبرتى براى عبادتکنندگان [باشد] (84)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَآتَیْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِکْرَى لِلْعَابِدِینَ ﴿84﴾
و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را [یاد کن] که همه از شکیبایان بودند (85)
وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکِفْلِ کُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِینَ ﴿85﴾
و آنان را در رحمتخود داخل نمودیم چرا که ایشان از شایستگان بودند (86)
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿86﴾
و ذوالنون را [یاد کن] آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتى نداریم تا در [دل] تاریکیها ندا درداد که معبودى جز تو نیست منزهى تو راستى که من از ستمکاران بودم (87)
وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿87﴾
پس [دعاى] او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را [نیز] چنین نجات مىدهیم (88)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿88﴾
و زکریا را [یاد کن] هنگامى که پروردگار خود را خواند پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترین ارث برندگانى (89)
وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿89﴾
پس [دعاى] او را اجابت نمودیم و یحیى را بدو بخشیدیم و همسرش را براى او شایسته [و آماده حمل] کردیم زیرا آنان در کارهاى نیک شتاب مىنمودند و ما را از روى رغبت و بیم مىخواندند و در برابر ما فروتن بودند (90)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ﴿90﴾
و آن [زن را یاد کن] که خود را پاکدامن نگاه داشت و از روح خویش در او دمیدیم و او و پسرش را براى جهانیان آیتى قرار دادیم (91)
وَالَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آیَةً لِّلْعَالَمِینَ ﴿91﴾
این است امتشما که امتى یگانه است و منم پروردگار شما پس مرا بپرستید (92)
إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ ﴿92﴾
و[لى] دینشان را میان خود پاره پاره کردند همه به سوى ما بازمىگردند (93)
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ کُلٌّ إِلَیْنَا رَاجِعُونَ ﴿93﴾
پس هر که کارهاى شایسته انجام دهد و مؤمن [هم] باشد براى تلاش او ناسپاسى نخواهد بود و ماییم که به سود او ثبت مىکنیم (94)
فَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا کُفْرَانَ لِسَعْیِهِ وَإِنَّا لَهُ کَاتِبُونَ ﴿94﴾
......
سوره 86: الطارق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (1)
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
آن اختر فروزان (3)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (4)
إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است (5)
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
از آب جهندهاى خلق شده (6)
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿6﴾
[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مىآید (7)
یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (8)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
آن روز که رازها [همه] فاش شود (9)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (10)
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
سوگند به آسمان بارشانگیز (11)
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] (12)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (13)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
و آن شوخى نیست (14)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
آنان دست به نیرنگ مىزنند (15)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
و [من نیز] دست به نیرنگ مىزنم (16)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (17)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
..........
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مىکند (6)
کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
آیا دیدى آن کس را که باز مىداشت (9)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
بندهاى را آنگاه که نماز مىگزارد (10)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
چه پندارى اگر او بر هدایت باشد (11)
أَرَأَیْتَ إِن کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
یا به پرهیزگارى وادارد [براى او بهتر نیست] (12)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
[و باز] آیا چه پندارى [که] اگر او به تکذیب پردازد و روى برگرداند [چه کیفرى در پیش دارد] (13)
أَرَأَیْتَ إِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
مگر ندانسته که خدا مىبیند (14)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى [او] را سخت بگیریم (15)
کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
[همان] موى پیشانى دروغزن گناهپیشه را (16)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
[بگو] تا گروه خود را بخواند (17)
فَلْیَدْعُ نَادِیَه ﴿17﴾
بزودى آتشبانان را فرا خوانیم (18)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
زنهار فرمانش مبر و سجده کن و خود را [به خدا] نزدیک گردان (19)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
