این تلاوت شامل آیات 139 تا آخر سوره صافات است .
و در حقیقتیونس از زمره فرستادگان بود (139)
وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿139﴾
آنگاه که به سوى کشتى پر بگریخت (140)
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿140﴾
پس [سرنشینان] با هم قرعه انداختند و [یونس] از باختگان شد (141)
فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنْ الْمُدْحَضِینَ ﴿141﴾
[او را به دریا افکندند] و عنبرماهى او را بلعید در حالى که او نکوهشگر خویش بود (142)
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿142﴾
و اگر او از زمره تسبیحکنندگان نبود (143)
فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِینَ ﴿143﴾
قطعا تا روزى که برانگیخته مىشوند در شکم آن [ماهى] مىماند (144)
لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿144﴾
پس او را در حالى که ناخوش بود به زمین خشکى افکندیم (145)
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿145﴾
و بر بالاى [سر] او درختى از [نوع] کدوبن رویانیدیم (146)
وَأَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ ﴿146﴾
و او را به سوى یکصدهزار [نفر از ساکنان نینوا] یا بیشتر روانه کردیم (147)
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿147﴾
پس ایمان آوردند و تا چندى برخوردارشان کردیم (148)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿148﴾
پس از مشرکان جویا شو آیا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است (149)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿149﴾
یا فرشتگان را مادینه آفریدیم و آنان شاهد بودند (150)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿150﴾
هشدار که اینان از دروغ پردازى خود قطعا خواهند گفت (151)
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿151﴾
خدا فرزند آورده در حالى که آنها قطعا دروغگویانند (152)
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿152﴾
آیا [خدا] دختران را بر پسران برگزیده است (153)
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿153﴾
شما را چه شده چگونه داورى مىکنید (154)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿154﴾
آیا سر پند گرفتن ندارید (155)
أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿155﴾
یا دلیلى آشکار [در دست] دارید (156)
أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُّبِینٌ ﴿156﴾
پس اگر راست مىگویید کتابتان را بیاورید (157)
فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿157﴾
و میان خدا و جنها پیوندى انگاشتند و حال آنکه جنیان نیک دانستهاند که [براى حساب پسدادن] خودشان احضار خواهند شد (158)
وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿158﴾
خدا منزه است از آنچه در وصف مىآورند (159)
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿159﴾
به استثناى بندگان پاکدل خدا (160)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿160﴾
در حقیقتشما و آنچه [که شما آن را] مىپرستید (161)
فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿161﴾
بر ضد او گمراهگر نیستید (162)
مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿162﴾
مگر کسى را که به دوزخ رفتنى است (163)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿163﴾
و هیچ یک از ما [فرشتگان] نیست مگر [اینکه] براى او [مقام و] مرتبهاى معین است (164)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ﴿164﴾
و در حقیقت ماییم که [براى انجام فرمان خدا] صف بستهایم (165)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿165﴾
و ماییم که خود تسبیحگویانیم (166)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿166﴾
و [مشرکان] به تاکید مىگفتند (167)
وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿167﴾
اگر پند [نامها]ى از پیشینیان نزد ما بود (168)
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِکْرًا مِّنْ الْأَوَّلِینَ ﴿168﴾
قطعا از بندگان خالص خدا مىشدیم (169)
لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿169﴾
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن کافر شدند و زودا که بدانند (170)
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿170﴾
و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پیش [چنین] رفته است (171)
وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿171﴾
که آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پیروز خواهند شد (172)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿172﴾
و سپاه ما هرآینه غالبآیندگانند (173)
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿173﴾
پس تا مدتى [معین] از آنان روى برتاب (174)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿174﴾
و آنان را بنگر که خواهند دید (175)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿175﴾
آیا عذاب ما را شتابزده خواستارند (176)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿176﴾
[پس هشداردادهشدگان را] آنگاه که عذاب به خانه آنان فرود آید چه بد صبحگاهى است (177)
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ ﴿177﴾
و از ایشان تا مدتى [معین] روى برتاب (178)
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿178﴾
و بنگر که خواهند دید (179)
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿179﴾
منزه است پروردگار تو پروردگار شکوهمند از آنچه وصف مىکنند (180)
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿180﴾
و درود بر فرستادگان (181)
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿181﴾
و ستایش ویژه خدا پروردگار جهانهاست (182)
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿182﴾
و در حقیقتیونس از زمره فرستادگان بود (139)
وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿139﴾
آنگاه که به سوى کشتى پر بگریخت (140)
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿140﴾
پس [سرنشینان] با هم قرعه انداختند و [یونس] از باختگان شد (141)
فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنْ الْمُدْحَضِینَ ﴿141﴾
[او را به دریا افکندند] و عنبرماهى او را بلعید در حالى که او نکوهشگر خویش بود (142)
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿142﴾
و اگر او از زمره تسبیحکنندگان نبود (143)
فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِینَ ﴿143﴾
قطعا تا روزى که برانگیخته مىشوند در شکم آن [ماهى] مىماند (144)
لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿144﴾
پس او را در حالى که ناخوش بود به زمین خشکى افکندیم (145)
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿145﴾
و بر بالاى [سر] او درختى از [نوع] کدوبن رویانیدیم (146)
وَأَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ ﴿146﴾
و او را به سوى یکصدهزار [نفر از ساکنان نینوا] یا بیشتر روانه کردیم (147)
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿147﴾
پس ایمان آوردند و تا چندى برخوردارشان کردیم (148)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿148﴾
پس از مشرکان جویا شو آیا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است (149)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿149﴾
یا فرشتگان را مادینه آفریدیم و آنان شاهد بودند (150)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿150﴾
هشدار که اینان از دروغ پردازى خود قطعا خواهند گفت (151)
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿151﴾
خدا فرزند آورده در حالى که آنها قطعا دروغگویانند (152)
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿152﴾
آیا [خدا] دختران را بر پسران برگزیده است (153)
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿153﴾
شما را چه شده چگونه داورى مىکنید (154)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿154﴾
آیا سر پند گرفتن ندارید (155)
أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿155﴾
یا دلیلى آشکار [در دست] دارید (156)
أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُّبِینٌ ﴿156﴾
پس اگر راست مىگویید کتابتان را بیاورید (157)
فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿157﴾
و میان خدا و جنها پیوندى انگاشتند و حال آنکه جنیان نیک دانستهاند که [براى حساب پسدادن] خودشان احضار خواهند شد (158)
وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿158﴾
خدا منزه است از آنچه در وصف مىآورند (159)
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿159﴾
به استثناى بندگان پاکدل خدا (160)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿160﴾
در حقیقتشما و آنچه [که شما آن را] مىپرستید (161)
فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿161﴾
بر ضد او گمراهگر نیستید (162)
مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿162﴾
مگر کسى را که به دوزخ رفتنى است (163)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿163﴾
و هیچ یک از ما [فرشتگان] نیست مگر [اینکه] براى او [مقام و] مرتبهاى معین است (164)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ﴿164﴾
و در حقیقت ماییم که [براى انجام فرمان خدا] صف بستهایم (165)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿165﴾
و ماییم که خود تسبیحگویانیم (166)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿166﴾
و [مشرکان] به تاکید مىگفتند (167)
وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿167﴾
اگر پند [نامها]ى از پیشینیان نزد ما بود (168)
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِکْرًا مِّنْ الْأَوَّلِینَ ﴿168﴾
قطعا از بندگان خالص خدا مىشدیم (169)
لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿169﴾
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن کافر شدند و زودا که بدانند (170)
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿170﴾
و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پیش [چنین] رفته است (171)
وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿171﴾
که آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پیروز خواهند شد (172)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿172﴾
و سپاه ما هرآینه غالبآیندگانند (173)
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿173﴾
پس تا مدتى [معین] از آنان روى برتاب (174)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿174﴾
و آنان را بنگر که خواهند دید (175)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿175﴾
آیا عذاب ما را شتابزده خواستارند (176)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿176﴾
[پس هشداردادهشدگان را] آنگاه که عذاب به خانه آنان فرود آید چه بد صبحگاهى است (177)
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ ﴿177﴾
و از ایشان تا مدتى [معین] روى برتاب (178)
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿178﴾
و بنگر که خواهند دید (179)
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿179﴾
منزه است پروردگار تو پروردگار شکوهمند از آنچه وصف مىکنند (180)
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿180﴾
و درود بر فرستادگان (181)
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿181﴾
و ستایش ویژه خدا پروردگار جهانهاست (182)
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿182﴾
