- 430
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق حجاج هنداوی یس ، صافات ، تکاثر
این تلاوت شامل آیات 76 تا آخر سوره یس و آیات 1 تا 11 سوره صافات و آیات 1 تا آخر سوره تکاثر است که در مسجد حسین ابن علی اسلامشهر در سال 1382 اجرا شده است .
پس گفتار آنان تو را غمگین نگرداند که ما آنچه را پنهان و آنچه را آشکار مىکنند مىدانیم (76)
فَلَا یَحْزُنکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾
مگر آدمى ندانسته است که ما او را از نطفهاى آفریدهایم پس بناگاه وى ستیزهجویى آشکار شده است (77)
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ ﴿77﴾
و براى ما مثلى آورد و آفرینش خود را فراموش کرد گفت چه کسى این استخوانها را که چنین پوسیده است زندگى مىبخشد (78)
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾
بگو همان کسى که نخستینبار آن را پدید آورد و اوست که به هر [گونه] آفرینشى داناست (79)
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾
همو که برایتان در درختسبزفام اخگر نهاد که از آن [چون نیازتان افتد] آتش مىافروزید (80)
الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾
آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده توانا نیست که [باز] مانند آنها را بیافریند آرى اوست آفریننده دانا (81)
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾
چون به چیزى اراده فرماید کارش این بس که مىگوید باش پس [بىدرنگ] موجود مىشود (82)
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿82﴾
پس [شکوهمند و] پاک است آن کسى که ملکوت هر چیزى در دست اوست و به سوى اوست که بازگردانیده مىشوید (83)
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾
سوره 37: الصافات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به صف بستگان که صفى [با شکوه] بستهاند (1)
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾
و به زجرکنندگان که به سختى زجر مىکنند (2)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾
و به تلاوتکنندگان [آیات الهى] (3)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾
که قطعا معبود شما یگانه است (4)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است و پروردگار خاورها (5)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾
ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم (6)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾
و [آن را] از هر شیطان سرکشى نگاه داشتیم (7)
وَحِفْظًا مِّن کُلِّ شَیْطَانٍ مَّارِدٍ ﴿7﴾
[به طورى که] نمىتوانند به انبوه [فرشتگان] عال م بالا گوش فرا دهند و از هر سوى پرتاب مىشوند (8)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِن کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾
با شدت به دور رانده مىشوند و برایشان عذابى دایم است (9)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾
مگر کسى که [از سخن بالاییان] یکباره استراق سمع کند که شهابى شکافنده از پى او مىتازد (10)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾
پس [از کافران] بپرس آیا ایشان [از نظر] آفرینش سختترند یا کسانى که [در آسمانها] خلق کردیم ما آنان را از گلى چسبنده پدید آوردیم (11)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِینٍ لَّازِبٍ ﴿11﴾
سوره 102: التکاثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
تفاخر به بیشترداشتن شما را غافل داشت (1)
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تا کارتان [و پایتان] به گورستان رسید (2)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
نه چنین است زودا که بدانید (3)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
باز هم نه چنین است زودا که بدانید (4)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
هرگز چنین نیست اگر علمالیقین داشتید (5)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
به یقین دوزخ را مىبینید (6)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
سپس آن را قطعا به عینالیقین درمىیابید (7)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس در همان روز است که از نعمت [روى زمین] پرسیده خواهید شد (8)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
پس گفتار آنان تو را غمگین نگرداند که ما آنچه را پنهان و آنچه را آشکار مىکنند مىدانیم (76)
فَلَا یَحْزُنکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾
مگر آدمى ندانسته است که ما او را از نطفهاى آفریدهایم پس بناگاه وى ستیزهجویى آشکار شده است (77)
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ ﴿77﴾
و براى ما مثلى آورد و آفرینش خود را فراموش کرد گفت چه کسى این استخوانها را که چنین پوسیده است زندگى مىبخشد (78)
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾
بگو همان کسى که نخستینبار آن را پدید آورد و اوست که به هر [گونه] آفرینشى داناست (79)
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾
همو که برایتان در درختسبزفام اخگر نهاد که از آن [چون نیازتان افتد] آتش مىافروزید (80)
الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾
آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده توانا نیست که [باز] مانند آنها را بیافریند آرى اوست آفریننده دانا (81)
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾
چون به چیزى اراده فرماید کارش این بس که مىگوید باش پس [بىدرنگ] موجود مىشود (82)
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿82﴾
پس [شکوهمند و] پاک است آن کسى که ملکوت هر چیزى در دست اوست و به سوى اوست که بازگردانیده مىشوید (83)
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾
سوره 37: الصافات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به صف بستگان که صفى [با شکوه] بستهاند (1)
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾
و به زجرکنندگان که به سختى زجر مىکنند (2)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾
و به تلاوتکنندگان [آیات الهى] (3)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾
که قطعا معبود شما یگانه است (4)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است و پروردگار خاورها (5)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾
ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم (6)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾
و [آن را] از هر شیطان سرکشى نگاه داشتیم (7)
وَحِفْظًا مِّن کُلِّ شَیْطَانٍ مَّارِدٍ ﴿7﴾
[به طورى که] نمىتوانند به انبوه [فرشتگان] عال م بالا گوش فرا دهند و از هر سوى پرتاب مىشوند (8)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِن کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾
با شدت به دور رانده مىشوند و برایشان عذابى دایم است (9)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾
مگر کسى که [از سخن بالاییان] یکباره استراق سمع کند که شهابى شکافنده از پى او مىتازد (10)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾
پس [از کافران] بپرس آیا ایشان [از نظر] آفرینش سختترند یا کسانى که [در آسمانها] خلق کردیم ما آنان را از گلى چسبنده پدید آوردیم (11)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِینٍ لَّازِبٍ ﴿11﴾
سوره 102: التکاثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
تفاخر به بیشترداشتن شما را غافل داشت (1)
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تا کارتان [و پایتان] به گورستان رسید (2)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
نه چنین است زودا که بدانید (3)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
باز هم نه چنین است زودا که بدانید (4)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
هرگز چنین نیست اگر علمالیقین داشتید (5)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
به یقین دوزخ را مىبینید (6)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
سپس آن را قطعا به عینالیقین درمىیابید (7)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس در همان روز است که از نعمت [روى زمین] پرسیده خواهید شد (8)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
