این تلاوت شامل تلاوت سوره های نبأ ، نازعات ، عبس و تکویر است که در کشور آلبانی تلاوت شده است .
سوره 78: النبأ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
درباره چه چیز از یکدیگر مىپرسند (1)
عَمَّ یَتَسَاءلُونَ ﴿1﴾
از آن خبر بزرگ (2)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
آیا زمین را گهوارهاى نگردانیدیم (6)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و شما را جفت آفریدیم (8)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (13)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿14﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)
یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)
لِلْطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)
لَّا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
جز آب جوشان و چرکابهاى (25)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
جَزَاء وِفَاقًا ﴿26﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (28)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آوردهایم (29)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمىافزاییم (30)
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
باغچهها و تاکستانها (32)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
و دخترانى همسال با سینههاى برجسته (33)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و پیالههاى لبالب (34)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
در آنجا نه بیهودهاى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مىایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دستخویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
إِنَّا أَنذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾
سوره 79: النازعات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بىمانند] شناکنان شناورند (3)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرندهاند (4)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مىکنند (5)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد (7)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمىگردیم (10)
یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
آیا وقتى ما استخوانریزههاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مىگیریم] (11)
أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿11﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیانآور است (12)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)
هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)
فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَى أَن تَزَکَّى ﴿18﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّمَن یَخْشَى ﴿26﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر استیا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿27﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى ﴿36﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿37﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
در باره رستاخیز از تو مىپرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
تو را چه به گفتگو در آن (43)
فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
علم آن با پروردگار تو است (44)
إِلَى رَبِّکَ مُنتَهَاهَا ﴿44﴾
تو فقط کسى را که از آن مىترسد هشدار مىدهى (45)
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا ﴿45﴾
روزى که آن را مىبینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکردهاند (46)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
سوره 80: عبس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چهره در هم کشید و روى گردانید (1)
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
اما آن کس که خود را بىنیاز مىپندارد (5)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
تو بدو مىپردازى (6)
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)
وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى ﴿8﴾
در حالى که [از خدا] مىترسید (9)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
تو از او به دیگران مىپردازى (10)
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)
فَمَن شَاء ذَکَرَهُ ﴿12﴾
در صحیفههایى ارجمند (13)
فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
والا و پاکشده (14)
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
به دست فرشتگانى (15)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
ارجمند و نیکوکار (16)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
او را از چه چیز آفریده است (18)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
از نطفهاى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿22﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿25﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (27)
فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و انگور و سبزى (28)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و زیتون و درختخرما (29)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و میوه و چراگاه (31)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)
مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33)
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
روزى که آدمى از برادرش (34)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از همسرش و پسرانش مىگریزد (36)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مىدارد (37)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز چهرههایى درخشانند (38)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿38﴾
خندان [و] شادانند (39)
ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
و در آن روز چهرههایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
آنان همان کافران بدکارند (42)
أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (2)
وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (5)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (8)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (25)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
پس به کجا مىروید (26)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
سوره 78: النبأ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
درباره چه چیز از یکدیگر مىپرسند (1)
عَمَّ یَتَسَاءلُونَ ﴿1﴾
از آن خبر بزرگ (2)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
آیا زمین را گهوارهاى نگردانیدیم (6)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و شما را جفت آفریدیم (8)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (13)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿14﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)
یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)
لِلْطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)
لَّا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
جز آب جوشان و چرکابهاى (25)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
جَزَاء وِفَاقًا ﴿26﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (28)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آوردهایم (29)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمىافزاییم (30)
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
باغچهها و تاکستانها (32)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
و دخترانى همسال با سینههاى برجسته (33)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و پیالههاى لبالب (34)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
در آنجا نه بیهودهاى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مىایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دستخویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
إِنَّا أَنذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾
سوره 79: النازعات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بىمانند] شناکنان شناورند (3)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرندهاند (4)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مىکنند (5)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد (7)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمىگردیم (10)
یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
آیا وقتى ما استخوانریزههاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مىگیریم] (11)
أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿11﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیانآور است (12)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)
هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)
فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَى أَن تَزَکَّى ﴿18﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّمَن یَخْشَى ﴿26﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر استیا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿27﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى ﴿36﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿37﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
در باره رستاخیز از تو مىپرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
تو را چه به گفتگو در آن (43)
فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
علم آن با پروردگار تو است (44)
إِلَى رَبِّکَ مُنتَهَاهَا ﴿44﴾
تو فقط کسى را که از آن مىترسد هشدار مىدهى (45)
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا ﴿45﴾
روزى که آن را مىبینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکردهاند (46)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
سوره 80: عبس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چهره در هم کشید و روى گردانید (1)
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
اما آن کس که خود را بىنیاز مىپندارد (5)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
تو بدو مىپردازى (6)
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)
وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى ﴿8﴾
در حالى که [از خدا] مىترسید (9)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
تو از او به دیگران مىپردازى (10)
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)
فَمَن شَاء ذَکَرَهُ ﴿12﴾
در صحیفههایى ارجمند (13)
فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
والا و پاکشده (14)
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
به دست فرشتگانى (15)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
ارجمند و نیکوکار (16)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
او را از چه چیز آفریده است (18)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
از نطفهاى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿22﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿25﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (27)
فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و انگور و سبزى (28)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و زیتون و درختخرما (29)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و میوه و چراگاه (31)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)
مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33)
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
روزى که آدمى از برادرش (34)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از همسرش و پسرانش مىگریزد (36)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مىدارد (37)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز چهرههایى درخشانند (38)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿38﴾
خندان [و] شادانند (39)
ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
و در آن روز چهرههایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
آنان همان کافران بدکارند (42)
أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (2)
وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (5)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (8)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (25)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
پس به کجا مىروید (26)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
