- 227
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل زکی داغستانی سوره مبارکه زمر
تلاوت ترتیل سوره ای زکی داغستانی با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿1﴾
کتابى است که از سوى خداوند پیروزمند فرزانه فرو فرستاده شده است (1)
إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّینَ﴿2﴾
کتاب آسمانى را به راستى و درستى بر تو نازل کرده ایم، پس خداوند را در حالى که دین خود را براى او پاک و پیراسته مىدارى بپرست (2)
أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فِی مَا هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ ﴿3﴾
هان دین خالص خداى راست، و کسانى که به جاى او سرورانى به پرستش مىگیرند [و مدعى مىشوند] آنان را جز براى این نمى پرستیم که ما را با تقربى به خداوند نزدیک گردانند، بىگمان خداوند در آنچه ایشان در آن اختلاف دارند، در میانشان داورى خواهد کرد، که خداوند کسى را که دروغزن کفران پیشه است، هدایت نمى کند (3)
لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یَتَّخِذَ وَلَدًا لَاصْطَفَى مِمَّا یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿4﴾
اگر خداوند مىخواست که فرزندى [براى خود] برگزیند، آنچه مىخواست از میان آنچه آفریده است، بر مىگزید، اما او [از این نسبتها] منزه است، او خداوند یگانه قهار است (4)
خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ یُکَوِّرُ اللَّیْلَ عَلَى النَّهَارِ وَیُکَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى أَلَا هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ ﴿5﴾
که آسمانها و زمین را به حق آفریده است، و شب را بر روز و روز را بر شب مىگستراند، و خورشید و ماه را رام کرده است، همه تا سرآمدى معین سیر مىکنند، هان او پیروزمند آمرزگار است (5)
خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِیَةَ أَزْوَاجٍ یَخْلُقُکُمْ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ خَلْقًا مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِی ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ ﴿6﴾
شما را از تنى یگانه آفرید، سپس همسرش را از او پدید آورد، و براى شما هشت قسم از چارپایان آفرید، و خود شما را در شکم مادرانتان، آفرینشى پس از آفرینشى در میان تاریکیهاى سه گانه مى آفریند، این چنین است خداوند پروردگارتان، که فرمانروایى او راست، خدایى جز او نیست، پس چگونه به بیراهه مىروید؟ (6)
إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْکُمْ وَلَا یَرْضَى لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ وَإِنْ تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ مَرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿7﴾
اگر کفران بورزید، بدانید که خداوند از شما بى نیاز است، ولى در عین حال کفران را هم بر بندگان خویش نمى پسندد، و اگر سپاس بگزارید آن را بر شما مى پسندد، و هیچ بردارندهاى بار گناه دیگرى را برندارد، سپس بازگشتتان به سوى پروردگارتان است، آنگاه شما را از [حقیقت و نتیجه] آنچه کردهاید، آگاه مىسازد، که او داناى راز دلهاست (7)
وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلًا إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ﴿8﴾
و چون به انسان رنجى رسد پروردگارش را -انابت کنان مى خواند، سپس چون نعمتى از سوى خویش به او ارزانى دارد، فراموش مىکند که پیشتر چه دعایى به درگاه او داشت، و براى خداوند همتایانى قائل مىشود که [دیگران را هم] از راه او گمراه سازد، بگو با کفر خویش اندکى [از زندگانى] بهره مند شو که [سرانجام] تو از دوزخیانى (8)
أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿9﴾
آیا کسى که در پاسهایى از شب، گاه به سجده و گاه بر پا، نیایشگر است و از آخرت بیم و به رحمت پروردگارش امید دارد [بهتر است یا مشرک غافل ناسپاس]، بگو آیا کسانى که مىدانند، با کسانى که نمىدانند برابرند؟ [هرگز] فقط خردمندانند که پند مىگیرند (9)
قُلْ یَا عِبَادِ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّکُمْ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ إِنَّمَا یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِسَابٍ﴿10﴾
بگو اى بندگان مؤمن من از پروردگارتان پروا کنید، براى کسانى که در این دنیا نیکى کنند، پاداش نیکوست، و زمین خدا گسترده است [از هجرت مهراسید] همانا پاداش شکیبایان بىحساب و به تمامى داده خواهد شد (10)
قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّینَ ﴿11﴾
بگو فرمان یافتهام که خداوند را -در حالى که دینم را براى او پاک و پیراسته مىدارم بپرستم (11)
وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَکُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِینَ ﴿12﴾
و فرمان یافته ام که نخستین مسلمان [این امت] باشم (12)
قُلْ إِنِّی أَخَافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿13﴾
بگو من اگر از امر پروردگارم سرپیچى کنم، از عذاب روزى سهمگین مىترسم (13)
قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَهُ دِینِی ﴿14﴾
بگو خداوند را -در حالى که دینم را برایش پیراسته مىدارم مى پرستم (14)
فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَلَا ذَلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ ﴿15﴾
شما هم هر چه مىخواهید به جاى او بپرستید، بگو زیانکاران [واقعى] کسانى هستند که به خویشتن و خانواده شان در روز قیامت زیان رسانده اند، هان این است زیان مندى آشکار (15)
لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَمِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذَلِکَ یُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ یَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ ﴿16﴾
آنان را از فرازشان سایبانهایى از آتش است، و از فرودشان هم سایبانهایى، این همان است که خداوند بدان بندگانش را مىترساند، اى بندگان من از من پروا کنید (16)
وَالَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ ﴿17﴾
و کسانى که از طاغوت پرهیز کرده اند از اینکه بپرستندش، و به سوى خداوند باز گشته اند، بشارت [بهشت] ایشان راست، پس بندگانم را بشارت ده (17)
الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿18﴾
همان کسانى را که قول [نیک و حق] را مىشنوند و آنگاه از بهترین آن پیروى مىکنند، اینانند که خداوند هدایتشان کرده است و اینانند که خردمندانند (18)
أَفَمَنْ حَقَّ عَلَیْهِ کَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِی النَّارِ ﴿19﴾
آیا کسى که حکم عذاب بر او تحقق یافته [و دوزخى] است، آیا تو کسى را که در دوزخ است مىرهانى؟ (19)
لَکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِیَّةٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لَا یُخْلِفُ اللَّهُ الْمِیعَادَ ﴿20﴾
ولى کسانى که از پروردگارشان پروا داشته اند، غرفه هایى دارند که بر فراز آنها غرفه هایى ساخته شده است، [و] از فرو دست آن جویباران جارى است، این وعده الهى است [و] خداوند در وعده[اش] خلاف نمىکند (20)
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَکَهُ یَنَابِیعَ فِی الْأَرْضِ ثُمَّ یُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿21﴾
آیا ننگریسته اى که خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد و آن را در [مخزن] چشمهساران در دل زمین راه داد، سپس بدان کشت گوناگون بر مىآورد، سپس [آن کشت] مى خشکد و آن را زرد مىبینى، سپس آن را خرد و خوار مىکند، در این امر براى خردمندان یادآورى است (21)
أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أُولَئِکَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿22﴾
آیا کسى که خداوند دلش را به اسلام گشاده داشته است، و از سوى پروردگارش برخوردار از نورى [هدایت] است [همانند سختدلان است؟]، پس واى بر آنان که از ترک یاد الهى، سخت دل هستند، اینانند که در گمراهى آشکارند (22)
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿23﴾
خداوند بهترین سخن را در هیئت کتابى همگون و مکرر فرو فرستاد، که پوستهاى کسانى که از پروردگارشان خشیت دارند از آن به لرزه در آید، سپس [آرامش یابند و] پوست هایشان و دلهایشان با یاد خدا نرم شود، این هدایت الهى است که به آن هر کس را که بخواهد به راه مىآورد، و هر کس که خداوند بیراهش گذارده باشد، رهنمایى ندارد (23)
أَفَمَنْ یَتَّقِی بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَقِیلَ لِلظَّالِمِینَ ذُوقُوا مَا کُنْتُمْ تَکْسِبُونَ ﴿24﴾
آیا کسى که روز قیامت از بدترین عذاب جان به در برد [مانند کسى است که از آن در امان نیست؟]، و به ستمکاران [مشرک] گفته شود [نتیجه] کارى را که کرده بودید بچشید (24)
کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿25﴾
پیشینیان آنان هم تکذیب [پیامبران و کتب آسمانى] پیشه کردند، آنگاه عذاب به نحوى که گمانش را نمى بردند بر سرشان آمد (25)
فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْیَ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿26﴾
سپس خداوند به آنان در زندگانى دنیا خفت و خوارى چشانید، و اگر مى دانستند عذاب اخروى سهمگین تر است (26)
وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ﴿27﴾
و براى مردم در این قرآن از هر گونه مثل زدهایم، باشد که پندگیرند (27)
قُرْآنًا عَرَبِیًّا غَیْرَ ذِی عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿28﴾
که قرآنى است عربى [/شیوا] بدون کژى و کاستى، باشد که پروا پیشه کنند (28)
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِیهِ شُرَکَاءُ مُتَشَاکِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿29﴾
خداوند مثلى مىزند از مردى [برده اى] که چند شریک درباره او ستیزجو و ناسازگارند و مردى [/بردهاى] که [بىمدعى] ویژه یک مرد است، آیا این دو برابر و همانندند، سپاس خداى راست، ولى بیشترینه آنان نمىدانند (29)
إِنَّکَ مَیِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَیِّتُونَ ﴿30﴾
تو میرا هستى و آنان هم میرا هستند (30)
ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عِنْدَ رَبِّکُمْ تَخْتَصِمُونَ ﴿31﴾
سپس شما در روز قیامت در برابر پروردگارتان مجادله [و محاکمه] مىکنید (31)
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَکَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ ﴿32﴾
پس کیست ستمکارتر از کسى که بر خداوند دروغ بندد، و دین راست و درست را چون بر او عرضه شد، تکذیب کند، آیا منزلگاه کافران در جهنم نیست؟ (32)
وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ﴿33﴾
و آن کس که دین راست و درست را آورد و آن را باور داشت، اینانند که پرهیزگارند (33)
لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ ﴿34﴾
براى آنان هر چه بخواهند در نزد پروردگارشان هست، این پاداش نیکوکاران است (34)
لِیُکَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿35﴾
تا خداوند بدترین کارى را که کرده اند از آنان بزداید، و پاداششان را بر وفق بهترین کارى که کرده اند، بپردازد (35)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ وَیُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿36﴾
آیا خداوند بنده اش را بسنده نیست؟ و تو را از کسانى [معبودان ناحقى] که به جاى او مى پرستیدند، مى ترسانند، و کسى که خداوند بیراهش گذارده باشد، او را رهنمایى نیست (36)
وَمَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ أَلَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انْتِقَامٍ ﴿37﴾
و هر کس که خداوند هدایتش کرده باشد، گمراه کننده اى ندارد، آیا خداوند پیروزمند دادستان نیست؟ (37)
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ ﴿38﴾
و اگر از ایشان بپرسى که چه کسى آسمانها و زمین را آفریده است، بى شک گویند خداوند، بگو ملاحظه کنید که آنچه به جاى خداوند مىپرستید، اگر خداوند در حق من بلایى خواسته باشد، آیا آنان بلاگردانش هستند؟ یا اگر در حق من خیرى خواسته باشد، آیا آنان بازدارنده رحمت او هستند؟ بگو خداوند مرا کافى است، که اهل توکل بر او توکل مىکنند (38)
قُلْ یَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنِّی عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿39﴾
بگو اى قوم من، هر چه توانید بکنید، من نیز کننده ام، پس زودا بدانید (39)
مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿40﴾
که بر چه کسى عذابى فرود مى آید که خوارش بدارد، و عذاب پاینده اى بر او نازل مىگردد (40)
إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ ﴿41﴾
ما کتاب [قرآن] را به حق براى مردم بر تو فرستادیم، پس هر کس که رهیاب شود، همانا به سود خویش رهیاب شده است، و هر کس بیراه مىرود، همانا به زیان خویش بیراه رفته است، و تو نگهبان آنان نیستى (41)
اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿42﴾
خداوند جانها را به هنگام مرگ آنها، و نیز آن را که نمرده است در خوابش، مىگیرد، سپس آن را که مرگش را رقم زده است، نگاه مىدارد، و دیگرى را تا زمانى معین گسیل مى دارد، بىگمان در این امر براى اندیشه وران مایه هاى عبرت است (42)
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ قُلْ أَوَلَوْ کَانُوا لَا یَمْلِکُونَ شَیْئًا وَلَا یَعْقِلُونَ ﴿43﴾
یا آنکه [کافران] به جاى خداوند شفیعانى برگرفته اند؟ بگو آیا اگر هم بر چیزى دست نداشته باشند و تعقل نکنند [باز هم آنان را شفیع مىگیرند؟] (43)
قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ﴿44﴾
بگو شفاعت به تمامى خداى راست، فرمانروایى آسمانها و زمین او راست، آنگاه به سوى او باز گردانده مىشوید (44)
وَإِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَإِذَا ذُکِرَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿45﴾
و چون خداوند به تنهایى یاد شود، دلهاى نامؤمنان به آخرت تنگ شود، و چون کسانى که در برابر او به پرستش گرفته شده اند، یاد شوند، آنگاه است که شادمانى مىکنند (45)
قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبَادِکَ فِی مَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿46﴾
بگو بار خدایا، اى پدید آورنده آسمانها و زمین، اى داناى پنهان و پیدا، تو در میان بندگانت، در آنچه اختلاف داشته اند، داورى مىکنى (46)
وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ یَکُونُوا یَحْتَسِبُونَ﴿47﴾
اگر هر آنچه در زمین است و همانند آن، از آن ستمکاران [مشرک] باشد، آن را در برابر سهمگینى عذاب در روز قیامت، بلا گردان کنند، و از سوى خداوند، چیزى که حسابش را نمىکردند، بر آنان آشکار شود (47)
وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿48﴾
و کیفر آنچه کرده بودند، بر آنان آشکار شد و [و کیفر] آنچه به ریشخند گرفته بودند، آنان را فرو گرفت (48)
فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿49﴾
و چون به انسان بلایى رسد، ما را به دعا بخواند، سپس چون از جانب خود به او نعمتى ارزانى داریم، گوید همانا به خاطر علم[ى که داشته ام] آن را به من داده اند، حق این است که آن آزمونى است، ولى بیشترین آنان نمىدانند (49)
قَدْ قَالَهَا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿50﴾
به راستى که پیشینیانشان هم همین سخن را گفتند، و آنچه به دست آورده بودند، به دادشان نرسید (50)
فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَالَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاءِ سَیُصِیبُهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿51﴾
سپس کیفر آنچه انجام داده بودند، به آنان رسید، و کسانى از اینان که ستم کرده [شرک ورزیده] بودند زودا که کیفر آنچه انجام داده بودند، به آنان برسد و آنان گزیر و گریزى ندارند (51)
أَوَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿52﴾
آیا ندانسته اند که خداوند روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا فروبسته مىدارد، بىگمان در این امر براى اهل ایمان مایه هاى عبرت است (52)
قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿53﴾
بگو اى بندگانم که زیاده بر خویشتن ستم روا داشته اید، از رحمت الهى نومید مباشید، چرا که خداوند همه گناهان را مىبخشد، که او آمرزگار مهربان است (53)
وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّکُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ﴿54﴾
و پیش از آنکه عذاب بر شما نازل گردد و سپس یارى نیابید، به سوى پروردگارتان باز آیید و در برابر او تسلیم پیشه کنید (54)
وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿55﴾
همچنین پیش از آنکه عذاب به ناگهان بر سر شما فرود آید و شما ناآگاه باشید، از بهترین آنچه از سوى پروردگارتان به سوى شما نازل شده است، پیروى کنید (55)
أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ وَإِنْ کُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِینَ ﴿56﴾
تا مبادا کسى بگوید واحسرتا در آنچه در کار خداوند فروگذار کردم، و به راستى که از ریشخندکنندگان [اسلام و قرآن] بودم (56)
أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِی لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ ﴿57﴾
یا بگوید اگر خداوند مرا هدایت کرده بود، بىشک از پرهیزگاران بودم (57)
أَوْ تَقُولَ حِینَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِی کَرَّةً فَأَکُونَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ﴿58﴾
یا چون عذاب را بنگرد، بگوید کاش مرا بازگشتى [به دنیا] بود، آنگاه از نیکوکاران مى شدم (58)
بَلَى قَدْ جَاءَتْکَ آیَاتِی فَکَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکْبَرْتَ وَکُنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ﴿59﴾
حق این است که آیات من به سوى تو آمد و تو آنها را دروغ شمردى و سرکشى کردى و از کافران بودى (59)
وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ تَرَى الَّذِینَ کَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَکَبِّرِینَ ﴿60﴾
و روز قیامت کسانى را که بر خداوند دروغ بستهاند، بینى که چهره هایشان سیاه [شده] است [به آنان گویند] آیا منزلگاه متکبران در جهنم نیست؟ (60)
وَیُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿61﴾
و خداوند کسانى را که پرهیزگارى ورزیدهاند به رستگارىشان برهاند، چنانکه عذابى به آنان نرسد و اندوهگین هم نشوند (61)
اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ ﴿62﴾
خداوند آفریدگار همه چیز است، و او بر هر چیزى نگهبان است (62)
لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿63﴾
او راست کلیدهاى آسمانها و زمین، کسانى که آیات ما را انکار کرده اند، آنانند که زیانکارند (63)
قُلْ أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجَاهِلُونَ ﴿64﴾
بگو اى نادانان آیا فرمانم مىدهید که غیر از خدا را بپرستم؟ (64)
وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿65﴾
و به راستى بر تو و بر کسانى که پیش از تو بوده اند، وحى شده است که اگر شرک ورزى، عملت تباه گردد، و بى شک از زیانکاران باشى (65)
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ ﴿66﴾
بلکه خداوند را بپرست و از سپاسگزاران باش (66)
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِیعًا قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿67﴾
و خداوند را چنانکه سزاوار قدر اوست ارج ننهادند، حال آنکه سراسر زمین در روز قیامت در قبضه قدرت اوست، و آسمانها به دست او درهم نوردیده مىگردد، منزه است او و فراتر است از آنچه براى او شریک مىدانند (67)
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ ﴿68﴾
و در صور دمیده شود، سپس هر کس که در آسمانها و هر کس که در زمین است، بیهوش شود، مگر آنکه خدا خواهد، سپس بار دیگر در آن دمیده شود، آنگاه ایشان [انسانها] ایستادگانى چشم به راهند (68)
وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿69﴾
و سراسر عرصه محشر به نور پروردگارش درخشان گردد و نامه اعمال در میان نهند و پیامبران و گواهان را به میان آورند و بین مردم به حق داورى شود و بر آنان ستم نرود (69)
وَوُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿70﴾
و به هر کس [جزاى] آنچه کرده است به تمامى داده شود، و او [خداوند] به آنچه کرده اند داناتر است (70)
وَسِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَتْلُونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِ رَبِّکُمْ وَیُنْذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَکِنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿71﴾
و کافران را گروه گروه به سوى جهنم برانند، چون به نزدیک آن رسند، درهایش بازگردد، و نگهبانان آن به ایشان گویند آیا پیامبران پروردگارتان به نزد شما نیامدند که بر شما آیات پروردگارتان را بخوانند، و شما را از دیدار این روزتان هشدار دهند، گویند چرا، ولى حکم عذاب بر کافران تحقق یافته است (71)
قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ﴿72﴾
گفته شود از درهاى جهنم وارد شوید که جاودانه در آنید، چه بد است منزلگاه متکبران (72)
وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ﴿73﴾
و کسانى را که از پروردگارشان پروا کردهاند، گروه گروه به سوى بهشت برانند، تا به نزدیک آن رسند، در حالى که درهایش گشوده است، و نگهبانان آن به ایشان گویند سلام بر شما خوش آمدید به آن وارد شوید و جاودانه بمانید (73)
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿74﴾
و گویند سپاس خداوندى را که وعده خود را در حق ما راست گردانید و به ما سرزمین [بهشت] را به میراث داد که از بهشت هر جا که خواهیم سکنا کنیم، پس چه نیکوست پاداش عملداران (74)
وَتَرَى الْمَلَائِکَةَ حَافِّینَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَقِیلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿75﴾
و فرشتگان را بینى که عرش را در میان گرفتهاند، سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبیح مىگویند، و در میان آنان به حق داورى شود، و گفته شود سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است است (75)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿1﴾
کتابى است که از سوى خداوند پیروزمند فرزانه فرو فرستاده شده است (1)
إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّینَ﴿2﴾
کتاب آسمانى را به راستى و درستى بر تو نازل کرده ایم، پس خداوند را در حالى که دین خود را براى او پاک و پیراسته مىدارى بپرست (2)
أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فِی مَا هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ ﴿3﴾
هان دین خالص خداى راست، و کسانى که به جاى او سرورانى به پرستش مىگیرند [و مدعى مىشوند] آنان را جز براى این نمى پرستیم که ما را با تقربى به خداوند نزدیک گردانند، بىگمان خداوند در آنچه ایشان در آن اختلاف دارند، در میانشان داورى خواهد کرد، که خداوند کسى را که دروغزن کفران پیشه است، هدایت نمى کند (3)
لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یَتَّخِذَ وَلَدًا لَاصْطَفَى مِمَّا یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿4﴾
اگر خداوند مىخواست که فرزندى [براى خود] برگزیند، آنچه مىخواست از میان آنچه آفریده است، بر مىگزید، اما او [از این نسبتها] منزه است، او خداوند یگانه قهار است (4)
خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ یُکَوِّرُ اللَّیْلَ عَلَى النَّهَارِ وَیُکَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى أَلَا هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ ﴿5﴾
که آسمانها و زمین را به حق آفریده است، و شب را بر روز و روز را بر شب مىگستراند، و خورشید و ماه را رام کرده است، همه تا سرآمدى معین سیر مىکنند، هان او پیروزمند آمرزگار است (5)
خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِیَةَ أَزْوَاجٍ یَخْلُقُکُمْ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ خَلْقًا مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِی ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ ﴿6﴾
شما را از تنى یگانه آفرید، سپس همسرش را از او پدید آورد، و براى شما هشت قسم از چارپایان آفرید، و خود شما را در شکم مادرانتان، آفرینشى پس از آفرینشى در میان تاریکیهاى سه گانه مى آفریند، این چنین است خداوند پروردگارتان، که فرمانروایى او راست، خدایى جز او نیست، پس چگونه به بیراهه مىروید؟ (6)
إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْکُمْ وَلَا یَرْضَى لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ وَإِنْ تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ مَرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿7﴾
اگر کفران بورزید، بدانید که خداوند از شما بى نیاز است، ولى در عین حال کفران را هم بر بندگان خویش نمى پسندد، و اگر سپاس بگزارید آن را بر شما مى پسندد، و هیچ بردارندهاى بار گناه دیگرى را برندارد، سپس بازگشتتان به سوى پروردگارتان است، آنگاه شما را از [حقیقت و نتیجه] آنچه کردهاید، آگاه مىسازد، که او داناى راز دلهاست (7)
وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلًا إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ﴿8﴾
و چون به انسان رنجى رسد پروردگارش را -انابت کنان مى خواند، سپس چون نعمتى از سوى خویش به او ارزانى دارد، فراموش مىکند که پیشتر چه دعایى به درگاه او داشت، و براى خداوند همتایانى قائل مىشود که [دیگران را هم] از راه او گمراه سازد، بگو با کفر خویش اندکى [از زندگانى] بهره مند شو که [سرانجام] تو از دوزخیانى (8)
أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿9﴾
آیا کسى که در پاسهایى از شب، گاه به سجده و گاه بر پا، نیایشگر است و از آخرت بیم و به رحمت پروردگارش امید دارد [بهتر است یا مشرک غافل ناسپاس]، بگو آیا کسانى که مىدانند، با کسانى که نمىدانند برابرند؟ [هرگز] فقط خردمندانند که پند مىگیرند (9)
قُلْ یَا عِبَادِ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّکُمْ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ إِنَّمَا یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِسَابٍ﴿10﴾
بگو اى بندگان مؤمن من از پروردگارتان پروا کنید، براى کسانى که در این دنیا نیکى کنند، پاداش نیکوست، و زمین خدا گسترده است [از هجرت مهراسید] همانا پاداش شکیبایان بىحساب و به تمامى داده خواهد شد (10)
قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّینَ ﴿11﴾
بگو فرمان یافتهام که خداوند را -در حالى که دینم را براى او پاک و پیراسته مىدارم بپرستم (11)
وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَکُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِینَ ﴿12﴾
و فرمان یافته ام که نخستین مسلمان [این امت] باشم (12)
قُلْ إِنِّی أَخَافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿13﴾
بگو من اگر از امر پروردگارم سرپیچى کنم، از عذاب روزى سهمگین مىترسم (13)
قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَهُ دِینِی ﴿14﴾
بگو خداوند را -در حالى که دینم را برایش پیراسته مىدارم مى پرستم (14)
فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَلَا ذَلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ ﴿15﴾
شما هم هر چه مىخواهید به جاى او بپرستید، بگو زیانکاران [واقعى] کسانى هستند که به خویشتن و خانواده شان در روز قیامت زیان رسانده اند، هان این است زیان مندى آشکار (15)
لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَمِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذَلِکَ یُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ یَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ ﴿16﴾
آنان را از فرازشان سایبانهایى از آتش است، و از فرودشان هم سایبانهایى، این همان است که خداوند بدان بندگانش را مىترساند، اى بندگان من از من پروا کنید (16)
وَالَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ ﴿17﴾
و کسانى که از طاغوت پرهیز کرده اند از اینکه بپرستندش، و به سوى خداوند باز گشته اند، بشارت [بهشت] ایشان راست، پس بندگانم را بشارت ده (17)
الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿18﴾
همان کسانى را که قول [نیک و حق] را مىشنوند و آنگاه از بهترین آن پیروى مىکنند، اینانند که خداوند هدایتشان کرده است و اینانند که خردمندانند (18)
أَفَمَنْ حَقَّ عَلَیْهِ کَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِی النَّارِ ﴿19﴾
آیا کسى که حکم عذاب بر او تحقق یافته [و دوزخى] است، آیا تو کسى را که در دوزخ است مىرهانى؟ (19)
لَکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِیَّةٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لَا یُخْلِفُ اللَّهُ الْمِیعَادَ ﴿20﴾
ولى کسانى که از پروردگارشان پروا داشته اند، غرفه هایى دارند که بر فراز آنها غرفه هایى ساخته شده است، [و] از فرو دست آن جویباران جارى است، این وعده الهى است [و] خداوند در وعده[اش] خلاف نمىکند (20)
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَکَهُ یَنَابِیعَ فِی الْأَرْضِ ثُمَّ یُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿21﴾
آیا ننگریسته اى که خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد و آن را در [مخزن] چشمهساران در دل زمین راه داد، سپس بدان کشت گوناگون بر مىآورد، سپس [آن کشت] مى خشکد و آن را زرد مىبینى، سپس آن را خرد و خوار مىکند، در این امر براى خردمندان یادآورى است (21)
أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أُولَئِکَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿22﴾
آیا کسى که خداوند دلش را به اسلام گشاده داشته است، و از سوى پروردگارش برخوردار از نورى [هدایت] است [همانند سختدلان است؟]، پس واى بر آنان که از ترک یاد الهى، سخت دل هستند، اینانند که در گمراهى آشکارند (22)
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿23﴾
خداوند بهترین سخن را در هیئت کتابى همگون و مکرر فرو فرستاد، که پوستهاى کسانى که از پروردگارشان خشیت دارند از آن به لرزه در آید، سپس [آرامش یابند و] پوست هایشان و دلهایشان با یاد خدا نرم شود، این هدایت الهى است که به آن هر کس را که بخواهد به راه مىآورد، و هر کس که خداوند بیراهش گذارده باشد، رهنمایى ندارد (23)
أَفَمَنْ یَتَّقِی بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَقِیلَ لِلظَّالِمِینَ ذُوقُوا مَا کُنْتُمْ تَکْسِبُونَ ﴿24﴾
آیا کسى که روز قیامت از بدترین عذاب جان به در برد [مانند کسى است که از آن در امان نیست؟]، و به ستمکاران [مشرک] گفته شود [نتیجه] کارى را که کرده بودید بچشید (24)
کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿25﴾
پیشینیان آنان هم تکذیب [پیامبران و کتب آسمانى] پیشه کردند، آنگاه عذاب به نحوى که گمانش را نمى بردند بر سرشان آمد (25)
فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْیَ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿26﴾
سپس خداوند به آنان در زندگانى دنیا خفت و خوارى چشانید، و اگر مى دانستند عذاب اخروى سهمگین تر است (26)
وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ﴿27﴾
و براى مردم در این قرآن از هر گونه مثل زدهایم، باشد که پندگیرند (27)
قُرْآنًا عَرَبِیًّا غَیْرَ ذِی عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿28﴾
که قرآنى است عربى [/شیوا] بدون کژى و کاستى، باشد که پروا پیشه کنند (28)
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِیهِ شُرَکَاءُ مُتَشَاکِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿29﴾
خداوند مثلى مىزند از مردى [برده اى] که چند شریک درباره او ستیزجو و ناسازگارند و مردى [/بردهاى] که [بىمدعى] ویژه یک مرد است، آیا این دو برابر و همانندند، سپاس خداى راست، ولى بیشترینه آنان نمىدانند (29)
إِنَّکَ مَیِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَیِّتُونَ ﴿30﴾
تو میرا هستى و آنان هم میرا هستند (30)
ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عِنْدَ رَبِّکُمْ تَخْتَصِمُونَ ﴿31﴾
سپس شما در روز قیامت در برابر پروردگارتان مجادله [و محاکمه] مىکنید (31)
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَکَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ ﴿32﴾
پس کیست ستمکارتر از کسى که بر خداوند دروغ بندد، و دین راست و درست را چون بر او عرضه شد، تکذیب کند، آیا منزلگاه کافران در جهنم نیست؟ (32)
وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ﴿33﴾
و آن کس که دین راست و درست را آورد و آن را باور داشت، اینانند که پرهیزگارند (33)
لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ ﴿34﴾
براى آنان هر چه بخواهند در نزد پروردگارشان هست، این پاداش نیکوکاران است (34)
لِیُکَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿35﴾
تا خداوند بدترین کارى را که کرده اند از آنان بزداید، و پاداششان را بر وفق بهترین کارى که کرده اند، بپردازد (35)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ وَیُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿36﴾
آیا خداوند بنده اش را بسنده نیست؟ و تو را از کسانى [معبودان ناحقى] که به جاى او مى پرستیدند، مى ترسانند، و کسى که خداوند بیراهش گذارده باشد، او را رهنمایى نیست (36)
وَمَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ أَلَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انْتِقَامٍ ﴿37﴾
و هر کس که خداوند هدایتش کرده باشد، گمراه کننده اى ندارد، آیا خداوند پیروزمند دادستان نیست؟ (37)
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ ﴿38﴾
و اگر از ایشان بپرسى که چه کسى آسمانها و زمین را آفریده است، بى شک گویند خداوند، بگو ملاحظه کنید که آنچه به جاى خداوند مىپرستید، اگر خداوند در حق من بلایى خواسته باشد، آیا آنان بلاگردانش هستند؟ یا اگر در حق من خیرى خواسته باشد، آیا آنان بازدارنده رحمت او هستند؟ بگو خداوند مرا کافى است، که اهل توکل بر او توکل مىکنند (38)
قُلْ یَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنِّی عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿39﴾
بگو اى قوم من، هر چه توانید بکنید، من نیز کننده ام، پس زودا بدانید (39)
مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿40﴾
که بر چه کسى عذابى فرود مى آید که خوارش بدارد، و عذاب پاینده اى بر او نازل مىگردد (40)
إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ ﴿41﴾
ما کتاب [قرآن] را به حق براى مردم بر تو فرستادیم، پس هر کس که رهیاب شود، همانا به سود خویش رهیاب شده است، و هر کس بیراه مىرود، همانا به زیان خویش بیراه رفته است، و تو نگهبان آنان نیستى (41)
اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿42﴾
خداوند جانها را به هنگام مرگ آنها، و نیز آن را که نمرده است در خوابش، مىگیرد، سپس آن را که مرگش را رقم زده است، نگاه مىدارد، و دیگرى را تا زمانى معین گسیل مى دارد، بىگمان در این امر براى اندیشه وران مایه هاى عبرت است (42)
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ قُلْ أَوَلَوْ کَانُوا لَا یَمْلِکُونَ شَیْئًا وَلَا یَعْقِلُونَ ﴿43﴾
یا آنکه [کافران] به جاى خداوند شفیعانى برگرفته اند؟ بگو آیا اگر هم بر چیزى دست نداشته باشند و تعقل نکنند [باز هم آنان را شفیع مىگیرند؟] (43)
قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ﴿44﴾
بگو شفاعت به تمامى خداى راست، فرمانروایى آسمانها و زمین او راست، آنگاه به سوى او باز گردانده مىشوید (44)
وَإِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَإِذَا ذُکِرَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿45﴾
و چون خداوند به تنهایى یاد شود، دلهاى نامؤمنان به آخرت تنگ شود، و چون کسانى که در برابر او به پرستش گرفته شده اند، یاد شوند، آنگاه است که شادمانى مىکنند (45)
قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبَادِکَ فِی مَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿46﴾
بگو بار خدایا، اى پدید آورنده آسمانها و زمین، اى داناى پنهان و پیدا، تو در میان بندگانت، در آنچه اختلاف داشته اند، داورى مىکنى (46)
وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ یَکُونُوا یَحْتَسِبُونَ﴿47﴾
اگر هر آنچه در زمین است و همانند آن، از آن ستمکاران [مشرک] باشد، آن را در برابر سهمگینى عذاب در روز قیامت، بلا گردان کنند، و از سوى خداوند، چیزى که حسابش را نمىکردند، بر آنان آشکار شود (47)
وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿48﴾
و کیفر آنچه کرده بودند، بر آنان آشکار شد و [و کیفر] آنچه به ریشخند گرفته بودند، آنان را فرو گرفت (48)
فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿49﴾
و چون به انسان بلایى رسد، ما را به دعا بخواند، سپس چون از جانب خود به او نعمتى ارزانى داریم، گوید همانا به خاطر علم[ى که داشته ام] آن را به من داده اند، حق این است که آن آزمونى است، ولى بیشترین آنان نمىدانند (49)
قَدْ قَالَهَا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿50﴾
به راستى که پیشینیانشان هم همین سخن را گفتند، و آنچه به دست آورده بودند، به دادشان نرسید (50)
فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَالَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاءِ سَیُصِیبُهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿51﴾
سپس کیفر آنچه انجام داده بودند، به آنان رسید، و کسانى از اینان که ستم کرده [شرک ورزیده] بودند زودا که کیفر آنچه انجام داده بودند، به آنان برسد و آنان گزیر و گریزى ندارند (51)
أَوَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿52﴾
آیا ندانسته اند که خداوند روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا فروبسته مىدارد، بىگمان در این امر براى اهل ایمان مایه هاى عبرت است (52)
قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿53﴾
بگو اى بندگانم که زیاده بر خویشتن ستم روا داشته اید، از رحمت الهى نومید مباشید، چرا که خداوند همه گناهان را مىبخشد، که او آمرزگار مهربان است (53)
وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّکُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ﴿54﴾
و پیش از آنکه عذاب بر شما نازل گردد و سپس یارى نیابید، به سوى پروردگارتان باز آیید و در برابر او تسلیم پیشه کنید (54)
وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿55﴾
همچنین پیش از آنکه عذاب به ناگهان بر سر شما فرود آید و شما ناآگاه باشید، از بهترین آنچه از سوى پروردگارتان به سوى شما نازل شده است، پیروى کنید (55)
أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ وَإِنْ کُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِینَ ﴿56﴾
تا مبادا کسى بگوید واحسرتا در آنچه در کار خداوند فروگذار کردم، و به راستى که از ریشخندکنندگان [اسلام و قرآن] بودم (56)
أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِی لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ ﴿57﴾
یا بگوید اگر خداوند مرا هدایت کرده بود، بىشک از پرهیزگاران بودم (57)
أَوْ تَقُولَ حِینَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِی کَرَّةً فَأَکُونَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ﴿58﴾
یا چون عذاب را بنگرد، بگوید کاش مرا بازگشتى [به دنیا] بود، آنگاه از نیکوکاران مى شدم (58)
بَلَى قَدْ جَاءَتْکَ آیَاتِی فَکَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکْبَرْتَ وَکُنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ﴿59﴾
حق این است که آیات من به سوى تو آمد و تو آنها را دروغ شمردى و سرکشى کردى و از کافران بودى (59)
وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ تَرَى الَّذِینَ کَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَکَبِّرِینَ ﴿60﴾
و روز قیامت کسانى را که بر خداوند دروغ بستهاند، بینى که چهره هایشان سیاه [شده] است [به آنان گویند] آیا منزلگاه متکبران در جهنم نیست؟ (60)
وَیُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿61﴾
و خداوند کسانى را که پرهیزگارى ورزیدهاند به رستگارىشان برهاند، چنانکه عذابى به آنان نرسد و اندوهگین هم نشوند (61)
اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ ﴿62﴾
خداوند آفریدگار همه چیز است، و او بر هر چیزى نگهبان است (62)
لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿63﴾
او راست کلیدهاى آسمانها و زمین، کسانى که آیات ما را انکار کرده اند، آنانند که زیانکارند (63)
قُلْ أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجَاهِلُونَ ﴿64﴾
بگو اى نادانان آیا فرمانم مىدهید که غیر از خدا را بپرستم؟ (64)
وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿65﴾
و به راستى بر تو و بر کسانى که پیش از تو بوده اند، وحى شده است که اگر شرک ورزى، عملت تباه گردد، و بى شک از زیانکاران باشى (65)
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ ﴿66﴾
بلکه خداوند را بپرست و از سپاسگزاران باش (66)
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِیعًا قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿67﴾
و خداوند را چنانکه سزاوار قدر اوست ارج ننهادند، حال آنکه سراسر زمین در روز قیامت در قبضه قدرت اوست، و آسمانها به دست او درهم نوردیده مىگردد، منزه است او و فراتر است از آنچه براى او شریک مىدانند (67)
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ ﴿68﴾
و در صور دمیده شود، سپس هر کس که در آسمانها و هر کس که در زمین است، بیهوش شود، مگر آنکه خدا خواهد، سپس بار دیگر در آن دمیده شود، آنگاه ایشان [انسانها] ایستادگانى چشم به راهند (68)
وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿69﴾
و سراسر عرصه محشر به نور پروردگارش درخشان گردد و نامه اعمال در میان نهند و پیامبران و گواهان را به میان آورند و بین مردم به حق داورى شود و بر آنان ستم نرود (69)
وَوُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿70﴾
و به هر کس [جزاى] آنچه کرده است به تمامى داده شود، و او [خداوند] به آنچه کرده اند داناتر است (70)
وَسِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَتْلُونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِ رَبِّکُمْ وَیُنْذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَکِنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿71﴾
و کافران را گروه گروه به سوى جهنم برانند، چون به نزدیک آن رسند، درهایش بازگردد، و نگهبانان آن به ایشان گویند آیا پیامبران پروردگارتان به نزد شما نیامدند که بر شما آیات پروردگارتان را بخوانند، و شما را از دیدار این روزتان هشدار دهند، گویند چرا، ولى حکم عذاب بر کافران تحقق یافته است (71)
قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ﴿72﴾
گفته شود از درهاى جهنم وارد شوید که جاودانه در آنید، چه بد است منزلگاه متکبران (72)
وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ﴿73﴾
و کسانى را که از پروردگارشان پروا کردهاند، گروه گروه به سوى بهشت برانند، تا به نزدیک آن رسند، در حالى که درهایش گشوده است، و نگهبانان آن به ایشان گویند سلام بر شما خوش آمدید به آن وارد شوید و جاودانه بمانید (73)
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿74﴾
و گویند سپاس خداوندى را که وعده خود را در حق ما راست گردانید و به ما سرزمین [بهشت] را به میراث داد که از بهشت هر جا که خواهیم سکنا کنیم، پس چه نیکوست پاداش عملداران (74)
وَتَرَى الْمَلَائِکَةَ حَافِّینَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَقِیلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿75﴾
و فرشتگان را بینى که عرش را در میان گرفتهاند، سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبیح مىگویند، و در میان آنان به حق داورى شود، و گفته شود سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است است (75)
