- 330
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابراهیم الاخضر سوره ی مبارکه واقعه
تلاوت ترتیل سوره ای ابراهیم الاخضر با ترجمه دکتر الهی قمشه ای
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
هنگامی که آن واقعه بزرگ (قیامت) واقع می‌گردد. (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
که در وقوعش هیچ کذب و جای هیچ شک و ریب نیست. (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
آن روز (قومی را به دوزخ) خوار و ذلیل کند و (طایفه‌ای را به جنّت) سربلند و رفیع گرداند. (3)
إِذَارُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
آن‌گاه که زمین شدید به حرکت و لرزه در آید. (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوههای سخت متلاشی شوند. (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و مانند ذرّات گرد در هوا پراکنده گردند. (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما خلایق بر سه دسته مختلف شوید. (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
گروهی راستان، اصحاب یمین باشند که چقدر حالشان (در بهشت ابد) نیکوست! (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و گروهی ناراستان، اصحاب شومی و شقاوتند که چقدر روزگارشان (در دوزخ) سخت است. (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و (طایفه سوم) آنان که (مشتاقانه در ایمان) بر همه پیشی گرفتند و (در اطاعت خدا و رسول) مقام تقدم یافتند. (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنان به حقیقت مقربان درگاهند. (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
آنان در بهشت پرنعمت جاودانی متنعّمند. (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
آنها جمعی بسیار از امم پیشینیان هستند. (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و عدّه قلیلی از متأخّران (یا بسیاری از مقدّمان امّت محمّد ص و قلیلی از مردم آخر زمان این امّت باشند). (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
آنان بر سریرهای زربفت مرصّع به انواع جواهر تکیه زنند. (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
همه (شادان) با یاران و دوستان رو به روی یکدیگر بر آن سریرهای عزّت می‌نشینند. (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
و پسرانی زیبا که حسن و جوانیشان همیشگی و ابدی است گرد آنها به خدمت می‌گردند. (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با کوزه‌ها (ی بلورین) و مشربه‌ها (ی زرّین) و جامهای پر از شراب ناب. (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
نه هرگز از آنها (هر چه نوشند) دردسری یابند و نه مستی عقل و رنج خمار کشند. (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه خوش از هر چه برگزینند، (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و گوشت مرغان و هر غذا که مایل باشند، (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و زنان سیه چشم زیبا صورت، (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
که (در بهاء و لطافت) چون درّ و لؤلؤ مکنونند (بر آنها مهیّاست). (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
(این نعمتهای الهی) پاداش اعمال نیک آن بهشتیان است. (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
نه آنجا هیچ حرفی لغو و بیهوده شنوند و نه به یکدیگر گناهی بربندند. (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
هیچ جز سلام و تحیّت و احترام هم نگویند و نشنوند. (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و اصحاب یمین هم چه خوش روزگارند! (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
در سایه درختان سدر پرمیوه بی‌خار. (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و درختان پربرگ سایه‌دار. (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و در سایه بلند درختان. (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و در طرف نهر آبهای روان زلال. (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه‌های بسیار. (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
که هیچ وقت منقطع نشود و هیچ کس بهشتیان را از آن میوه‌ها منع نکند. (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و فرشهای پربها (یا فراش و زنان زیبا). (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
که آنها را ما در کمال حسن و زیبایی بیافریده‌ایم. (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و همیشه آن زنان را با کره گردانیده‌ایم. (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
و شوهر دوست و با غنج و ناز و جوان و همسالان دلنواز. (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
این نعمتهای بهشتی مخصوص اصحاب یمین است. (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که جمعی از پیشینیان، (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و جمعی از امت رسول آخر زمان هستند. (40)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
و اما اصحاب شومی و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است! (41)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. (42)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾
و سایه‌ای از دود آتش دوزخ. (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسیم گردد. (44)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
این عذاب آنها را بدین سبب است که از این پیش به ناز و نعمت پرداختند. (45)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند. (46)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
و دایم می‌گفتند: آیا ما چون مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز هم ما زنده می‌شویم؟ (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
و آیا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟ (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
بگو: البته تمام خلق اولین و آخرین، (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾
همه در وعده گاه روز معیّن محشر گرد آورده می‌شوند. (50)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
آن گاه شما ای گمراهان منکر (قیامت). (51)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾
از درخت زقّوم تلخ دوزخ البته خواهید خورد. (52)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
تا آنکه شکم را از آن پر می‌سازید. (53)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
آن‌گاه همه از آب گرم جهنم بر روی آن می‌آشامند. (54)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
بدان‌سان از عطش، آن آب را می‌نوشید که شتران تشنه آب می‌آشامند. (55)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
این است طعام و شراب کافران در روز جزا. (56)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
ما شما را بیافریدیم پس چرا تصدیق نمی‌کنید؟ (57)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا ندیدید (و به حقیقت در نیافتید) که نخست شما نطفه‌ای (بی‌قدر و قابلیّت) بودید؟ (58)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
آیا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) می‌آفرینید یا ما آفریننده‌ایم؟ (59)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختیم و هیچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد. (60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
در اینکه شما را فانی کرده و خلقی دیگر مثل شما بیافرینیم و شما را به صورتی (در جهانی دیگر) که اکنون از آن بی‌خبرید برانگیزیم. (61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿62﴾
و بی‌شک شما از نشأه اوّل خود آگاه شدید (که از عدم به وجودتان آوردیم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمی‌شوید؟ (62)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا دیدید تخمی را که در زمین می‌کارید؟ (63)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
آیا شما آن تخم را می‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟ (64)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
اگر ما بخواهیم کشت و زرع شما را خشک و تباه می‌سازیم تا با حسرت و ندامت به سخنان بیهوده پردازید. (65)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
(و گویید) که ما سخت در زیان و غرامت افتادیم. (66)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
بلکه به کلی محروم گردیدیم. (67)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا آبی را که شما می‌نوشید متوجهید؟ (68)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾
آیا شما آن آب را از ابر فرو ریختید یا ما نازل ساختیم؟ (69)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
اگر می‌خواستیم آن آب را شور و تلخ می‌گردانیدیم، پس چرا شکرگزاری نمی‌کنید؟! (70)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا آتشی که روشن می‌کنید می‌نگرید؟ (71)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾
آیا شما درخت آن را آفریدید یا ما آفریدیم؟ (72)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
ما آن را مایه پند و عبرت و توشه مسافران (کوه و بیابان عالم) گردانیدیم. (73)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو. (74)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
سوگند به مواقع نزول ستارگان (یا آیات کریمه قرآن). (75)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
و این سوگند اگر بدانید بسی سوگند بزرگی است. (76)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
که این قرآن کتابی بسیار بزرگوار و سودمند و گرامی است. (77)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿78﴾
که در لوح محفوظ سرّ حق مقام دارد. (78)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
که جز دست پاکان (و فهم خاصّان) بدان نرسد. (79)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
تنزیلی از پروردگار عالم است. (80)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾
آیا با این سخن (آسمانی) باز انکار و نفاق می‌ورزید؟ (81)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
و بهره خود را تکذیب آن قرار می‌دهید؟ (82)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
پس چرا هنگامی که جان کسی به گلو رسد. (83)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾
و شما وقت مرگ (بر بالین آن مرده حاضرید و او را) می‌نگرید. (84)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
و ما به او از شما نزدیکتریم لیکن شما بصیرت ندارید. (85)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
پس چرا اگر حیات به دست شما و طبیعت است و شما را آفریننده‌ای نیست. (86)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
روح را دوباره به بدن مرده باز نمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟ (87)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
پس (بدانید آن که بمیرد) اگر از مقربان درگاه خداست. (88)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
آنجا در آسایش و نعمت و بهشت ابدی است. (89)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
و اگر از اصحاب یمین است. (90)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
پس (وی را بشارت دهید که) تو را (از هر رنج و درد و الم) ایمنی و سلامت است. (91)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
و اما اگر از منکران و گمراهان است. (92)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
نصیبش حمیم جهنم است. (93)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
و جایگاهش آتش دوزخ است. (94)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
این (وعد و وعید) البته یقین و حق و حقیقت است. (95)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
پس به نام بزرگ خدای خود تسبیح گوی. (96)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
هنگامی که آن واقعه بزرگ (قیامت) واقع می‌گردد. (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
که در وقوعش هیچ کذب و جای هیچ شک و ریب نیست. (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
آن روز (قومی را به دوزخ) خوار و ذلیل کند و (طایفه‌ای را به جنّت) سربلند و رفیع گرداند. (3)
إِذَارُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
آن‌گاه که زمین شدید به حرکت و لرزه در آید. (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوههای سخت متلاشی شوند. (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و مانند ذرّات گرد در هوا پراکنده گردند. (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما خلایق بر سه دسته مختلف شوید. (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
گروهی راستان، اصحاب یمین باشند که چقدر حالشان (در بهشت ابد) نیکوست! (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و گروهی ناراستان، اصحاب شومی و شقاوتند که چقدر روزگارشان (در دوزخ) سخت است. (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و (طایفه سوم) آنان که (مشتاقانه در ایمان) بر همه پیشی گرفتند و (در اطاعت خدا و رسول) مقام تقدم یافتند. (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنان به حقیقت مقربان درگاهند. (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
آنان در بهشت پرنعمت جاودانی متنعّمند. (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
آنها جمعی بسیار از امم پیشینیان هستند. (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و عدّه قلیلی از متأخّران (یا بسیاری از مقدّمان امّت محمّد ص و قلیلی از مردم آخر زمان این امّت باشند). (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
آنان بر سریرهای زربفت مرصّع به انواع جواهر تکیه زنند. (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
همه (شادان) با یاران و دوستان رو به روی یکدیگر بر آن سریرهای عزّت می‌نشینند. (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
و پسرانی زیبا که حسن و جوانیشان همیشگی و ابدی است گرد آنها به خدمت می‌گردند. (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با کوزه‌ها (ی بلورین) و مشربه‌ها (ی زرّین) و جامهای پر از شراب ناب. (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
نه هرگز از آنها (هر چه نوشند) دردسری یابند و نه مستی عقل و رنج خمار کشند. (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه خوش از هر چه برگزینند، (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و گوشت مرغان و هر غذا که مایل باشند، (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و زنان سیه چشم زیبا صورت، (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
که (در بهاء و لطافت) چون درّ و لؤلؤ مکنونند (بر آنها مهیّاست). (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
(این نعمتهای الهی) پاداش اعمال نیک آن بهشتیان است. (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
نه آنجا هیچ حرفی لغو و بیهوده شنوند و نه به یکدیگر گناهی بربندند. (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
هیچ جز سلام و تحیّت و احترام هم نگویند و نشنوند. (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و اصحاب یمین هم چه خوش روزگارند! (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
در سایه درختان سدر پرمیوه بی‌خار. (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و درختان پربرگ سایه‌دار. (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و در سایه بلند درختان. (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و در طرف نهر آبهای روان زلال. (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه‌های بسیار. (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
که هیچ وقت منقطع نشود و هیچ کس بهشتیان را از آن میوه‌ها منع نکند. (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و فرشهای پربها (یا فراش و زنان زیبا). (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
که آنها را ما در کمال حسن و زیبایی بیافریده‌ایم. (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و همیشه آن زنان را با کره گردانیده‌ایم. (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
و شوهر دوست و با غنج و ناز و جوان و همسالان دلنواز. (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
این نعمتهای بهشتی مخصوص اصحاب یمین است. (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که جمعی از پیشینیان، (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و جمعی از امت رسول آخر زمان هستند. (40)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
و اما اصحاب شومی و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است! (41)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. (42)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾
و سایه‌ای از دود آتش دوزخ. (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسیم گردد. (44)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
این عذاب آنها را بدین سبب است که از این پیش به ناز و نعمت پرداختند. (45)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند. (46)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
و دایم می‌گفتند: آیا ما چون مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز هم ما زنده می‌شویم؟ (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
و آیا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟ (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
بگو: البته تمام خلق اولین و آخرین، (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾
همه در وعده گاه روز معیّن محشر گرد آورده می‌شوند. (50)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
آن گاه شما ای گمراهان منکر (قیامت). (51)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾
از درخت زقّوم تلخ دوزخ البته خواهید خورد. (52)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
تا آنکه شکم را از آن پر می‌سازید. (53)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
آن‌گاه همه از آب گرم جهنم بر روی آن می‌آشامند. (54)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
بدان‌سان از عطش، آن آب را می‌نوشید که شتران تشنه آب می‌آشامند. (55)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
این است طعام و شراب کافران در روز جزا. (56)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
ما شما را بیافریدیم پس چرا تصدیق نمی‌کنید؟ (57)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا ندیدید (و به حقیقت در نیافتید) که نخست شما نطفه‌ای (بی‌قدر و قابلیّت) بودید؟ (58)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
آیا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) می‌آفرینید یا ما آفریننده‌ایم؟ (59)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختیم و هیچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد. (60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
در اینکه شما را فانی کرده و خلقی دیگر مثل شما بیافرینیم و شما را به صورتی (در جهانی دیگر) که اکنون از آن بی‌خبرید برانگیزیم. (61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿62﴾
و بی‌شک شما از نشأه اوّل خود آگاه شدید (که از عدم به وجودتان آوردیم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمی‌شوید؟ (62)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا دیدید تخمی را که در زمین می‌کارید؟ (63)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
آیا شما آن تخم را می‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟ (64)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
اگر ما بخواهیم کشت و زرع شما را خشک و تباه می‌سازیم تا با حسرت و ندامت به سخنان بیهوده پردازید. (65)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
(و گویید) که ما سخت در زیان و غرامت افتادیم. (66)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
بلکه به کلی محروم گردیدیم. (67)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا آبی را که شما می‌نوشید متوجهید؟ (68)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾
آیا شما آن آب را از ابر فرو ریختید یا ما نازل ساختیم؟ (69)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
اگر می‌خواستیم آن آب را شور و تلخ می‌گردانیدیم، پس چرا شکرگزاری نمی‌کنید؟! (70)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا آتشی که روشن می‌کنید می‌نگرید؟ (71)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾
آیا شما درخت آن را آفریدید یا ما آفریدیم؟ (72)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
ما آن را مایه پند و عبرت و توشه مسافران (کوه و بیابان عالم) گردانیدیم. (73)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو. (74)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
سوگند به مواقع نزول ستارگان (یا آیات کریمه قرآن). (75)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
و این سوگند اگر بدانید بسی سوگند بزرگی است. (76)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
که این قرآن کتابی بسیار بزرگوار و سودمند و گرامی است. (77)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿78﴾
که در لوح محفوظ سرّ حق مقام دارد. (78)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
که جز دست پاکان (و فهم خاصّان) بدان نرسد. (79)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
تنزیلی از پروردگار عالم است. (80)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾
آیا با این سخن (آسمانی) باز انکار و نفاق می‌ورزید؟ (81)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
و بهره خود را تکذیب آن قرار می‌دهید؟ (82)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
پس چرا هنگامی که جان کسی به گلو رسد. (83)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾
و شما وقت مرگ (بر بالین آن مرده حاضرید و او را) می‌نگرید. (84)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
و ما به او از شما نزدیکتریم لیکن شما بصیرت ندارید. (85)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
پس چرا اگر حیات به دست شما و طبیعت است و شما را آفریننده‌ای نیست. (86)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
روح را دوباره به بدن مرده باز نمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟ (87)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
پس (بدانید آن که بمیرد) اگر از مقربان درگاه خداست. (88)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
آنجا در آسایش و نعمت و بهشت ابدی است. (89)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
و اگر از اصحاب یمین است. (90)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
پس (وی را بشارت دهید که) تو را (از هر رنج و درد و الم) ایمنی و سلامت است. (91)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
و اما اگر از منکران و گمراهان است. (92)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
نصیبش حمیم جهنم است. (93)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
و جایگاهش آتش دوزخ است. (94)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
این (وعد و وعید) البته یقین و حق و حقیقت است. (95)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
پس به نام بزرگ خدای خود تسبیح گوی. (96)
