- 1972
سوره انشقاق
باترجمه استاد حسین انصاریان _ گوینده شیده معاونی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
هنگامی که آسمان بشکافد (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و فرمان پروردگارش را اطاعت کند، و [به این اطاعت از فرمان،] سزاوارتر گردد (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و هنگامی که زمین گسترده شود (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و آنچه را در درون دارد بیرون افکند، و تهی گردد (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و فرمان پروردگارش را اطاعت
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
ای انسان! یقیناً تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را [در حالی که مقام فرمانروایی مطلق و حکومت بر همه چیز ویژه اوست و هیچ حکومتی در برابرش وجود ندارد،] دیدار می کنی، (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند، (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
به زودی با حسابی آسان به حسابش رسیدگی شود، (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و خوشحال و شادمان به سوی خانواده اش [در بهشت] باز گردد، (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند، (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
به زودی با فریادی حسرت بار، هلاکت و نابودی خود را خواهد، (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و در آتش افروخته در آید. (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾ا
و همواره در میان خانواده اش [به ثروت و مال و مقام] خوشحال و شادمان بود. (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
او می پنداشت که هرگز پس از مرگ [به حیات دوباره] باز نخواهد گشت. (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
آری، بی تردید پروردگارش نسبت به [همه امور] او بینا بود [از این جهت تمام اعمال و دست آوردش را برای پاداش و کیفر ثبت کرد.] (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
سوگند به سرخی کنار افق به هنگام غروب خورشید (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
و سوگند به شب و آنچه را [از موجودات پراکنده شده در روز، در خانه ها و لانه ها] جمع می کند (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
و سوگند به ماه هنگامی که بَدْر کامل می شود (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
که شما حالی را پس از حالی [که مراحل مختلف زندگی است و در سختی و زحمت مطابق یکدیگرند] طی می کنید [تا به دیدار پروردگارتان نایل آیید.] (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس اینان را چه می شود که ایمان نمی آورند؟! (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و هرگاه قرآن را بر آنان خوانند، خاضع و تسلیم نمی شوند؟! (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
بلکه کافران همواره انکار هم می کنند! (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خدا به آنچه [از انکار، کفر، نفاق، حسد و...] در دل خود جمع می کنند، داناتر است. (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس آنان را به عذابی دردناک بشارت ده. …. (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر آنان را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، که آنان را پاداشی جاودان و بی منت است. (25)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
هنگامی که آسمان بشکافد (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و فرمان پروردگارش را اطاعت کند، و [به این اطاعت از فرمان،] سزاوارتر گردد (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و هنگامی که زمین گسترده شود (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و آنچه را در درون دارد بیرون افکند، و تهی گردد (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و فرمان پروردگارش را اطاعت
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
ای انسان! یقیناً تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را [در حالی که مقام فرمانروایی مطلق و حکومت بر همه چیز ویژه اوست و هیچ حکومتی در برابرش وجود ندارد،] دیدار می کنی، (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند، (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
به زودی با حسابی آسان به حسابش رسیدگی شود، (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و خوشحال و شادمان به سوی خانواده اش [در بهشت] باز گردد، (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند، (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
به زودی با فریادی حسرت بار، هلاکت و نابودی خود را خواهد، (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و در آتش افروخته در آید. (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾ا
و همواره در میان خانواده اش [به ثروت و مال و مقام] خوشحال و شادمان بود. (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
او می پنداشت که هرگز پس از مرگ [به حیات دوباره] باز نخواهد گشت. (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
آری، بی تردید پروردگارش نسبت به [همه امور] او بینا بود [از این جهت تمام اعمال و دست آوردش را برای پاداش و کیفر ثبت کرد.] (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
سوگند به سرخی کنار افق به هنگام غروب خورشید (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
و سوگند به شب و آنچه را [از موجودات پراکنده شده در روز، در خانه ها و لانه ها] جمع می کند (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
و سوگند به ماه هنگامی که بَدْر کامل می شود (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
که شما حالی را پس از حالی [که مراحل مختلف زندگی است و در سختی و زحمت مطابق یکدیگرند] طی می کنید [تا به دیدار پروردگارتان نایل آیید.] (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس اینان را چه می شود که ایمان نمی آورند؟! (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و هرگاه قرآن را بر آنان خوانند، خاضع و تسلیم نمی شوند؟! (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
بلکه کافران همواره انکار هم می کنند! (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خدا به آنچه [از انکار، کفر، نفاق، حسد و...] در دل خود جمع می کنند، داناتر است. (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس آنان را به عذابی دردناک بشارت ده. …. (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر آنان را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، که آنان را پاداشی جاودان و بی منت است. (25)