- 1717
سوره انفطار
باترجمه استاد حسین انصاریان _ گوینده شیده معاونی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
هنگامی که آسمان بشکافد (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و هنگامی که ستارگان پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و هنگامی که دریاها شکافته شوند [و به هم بپیوندند] (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و هنگامی که قبرها زیر و رو شوند، (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هرکسی آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده و باز پس نهاده بداند. (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾ا
ی انسان! چه چیزی تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟ (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان کسی که تو را آفرید و اندامت را درست و نیکو ساخت و متعادل و متناسب قرار داد، (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و تو را در هر نقش و صورتی که خواست ترکیب کرد. (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
این چنین نیست [که سبب ارتکاب گناهانتان مغرور بودنتان به بزرگواری پروردگار باشد]، بلکه روز جزا را تکذیب می کنید [و با این تکذیب، راه گناه را به روی خود باز می نمایید،] (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بی تردید بر شما نگهبانانی گماشته اند (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
بزرگوارانی نویسنده (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
که آنچه را [از خیر و شر] انجام می دهید، می دانند [و ضبط می کنند.] (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
به یقین نیکان در نعمت فراوانی قرار دارند (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و مسلماً گناهکاران در دوزخ اند (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
که] روز پاداش در آن درآیند، (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و آنان از دوزخ غایب نمی شوند (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و تو چه می دانی روز جزا چیست؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه می دانی روز جزا چیست؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزی که کسی از کسی چیزی از عذاب را دفع نمی کند، و در آن روز، فرمان و حکم ویژه خداست. (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
هنگامی که آسمان بشکافد (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و هنگامی که ستارگان پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و هنگامی که دریاها شکافته شوند [و به هم بپیوندند] (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و هنگامی که قبرها زیر و رو شوند، (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هرکسی آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده و باز پس نهاده بداند. (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾ا
ی انسان! چه چیزی تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟ (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان کسی که تو را آفرید و اندامت را درست و نیکو ساخت و متعادل و متناسب قرار داد، (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و تو را در هر نقش و صورتی که خواست ترکیب کرد. (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
این چنین نیست [که سبب ارتکاب گناهانتان مغرور بودنتان به بزرگواری پروردگار باشد]، بلکه روز جزا را تکذیب می کنید [و با این تکذیب، راه گناه را به روی خود باز می نمایید،] (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بی تردید بر شما نگهبانانی گماشته اند (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
بزرگوارانی نویسنده (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
که آنچه را [از خیر و شر] انجام می دهید، می دانند [و ضبط می کنند.] (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
به یقین نیکان در نعمت فراوانی قرار دارند (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و مسلماً گناهکاران در دوزخ اند (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
که] روز پاداش در آن درآیند، (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و آنان از دوزخ غایب نمی شوند (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و تو چه می دانی روز جزا چیست؟ (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه می دانی روز جزا چیست؟ (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزی که کسی از کسی چیزی از عذاب را دفع نمی کند، و در آن روز، فرمان و حکم ویژه خداست. (19)