- 2131
ترجمه شنیداری انصاریان _ توکل
جزء 29، سوره های ملک ، قلم ، حاقه ، معارج ، نوح ، جن ، مزمل ، مدثر ، قیامه ، انسان و مرسلات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایی [همه هستی] به دست اوست و او بر هر کاری تواناست. (1)
آنکه مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید، و او توانای شکست ناپذیر و بسیار آمرزنده است. (2)
آنکه هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید. در آفرینش [خدای] رحمان، خلل و نابسامانی و ناهمگونی نمی بینی، پس بار دیگر بنگر آیا هیچ خلل و نابسامانی و ناهمگونی می بینی؟ (3)
سپس بار دیگر بنگر تا دیده ات در حالی که خسته و کم سو شده [و از یافتن خلل، نابسامانی و ناهمگونی فرو مانده] و درمانده گشته است، به سویت باز گردد. (4)
همانا ما آسمان دنیا را با چراغ هایی آراستیم و آنها را تیرهایی برای راندن شیطان ها قرار دادیم، و برای آنان [در آخرت] آتشی افروخته، آماده کرده ایم؛ (5)
و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند، عذاب دوزخ است و بد بازگشت گاهی است. (6)
هنگامی که در آن افکنده شوند از آن در حالی که در جوش و فوران است، صدایی هولناک و دلخراش می شنوند. (7)
نزدیک است که از شدت خشم متلاشی و پاره پاره شود. هرگاه گروهی در آن افکنده شوند، نگهبانانش از آنان می پرسند: آیا شما را بیم دهنده ای نیامد؟ (8)
می گویند: چرا، بیم دهنده آمد، ولی او را انکار کردیم و گفتیم: خدا هیچ چیز نازل نکرده است؛ شما بیم دهندگان جز در گمراهی بزرگی نیستید؛ (9)
و می گویند: اگر ما [دعوت سعادت بخش آنان را] شنیده بودیم، یا [در حقایقی که برای ما آوردند] تعقّل کرده بودیم، در میان [آتش] اهل آتش سوزان نبودیم. (10)
پس به گناه خود اعتراف می کنند. و مرگ و دوری از رحمت بر اهل آتش سوزان باد. (11)
بی تردید کسانی که در نهان از پروردگارشان می ترسند، برای آنان آمرزش و پاداشی بزرگ است. (12)
و گفتارتان را پنهان کنید یا آن را آشکار سازید، مسلماً او به نیّات و اسرار سینه ها داناست. (13)
آیا کسی که [همه موجودات را] آفریده است، نمی داند؟ و حال آنکه او لطیف و آگاه است. (14)
اوست که زمین را برای شما رام قرار داد، بنابراین بر اطراف و جوانب آن راه روید و از روزی خدا بخورید، و برانگیختن مردگان و رستاخیز به سوی اوست. (15)
آیا از کسی که [حاکمیت و فرمانروایی اش] در آسمان قطعی است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده اید، از اینکه [با شکافتن زمین] شما را در آن فرو برد در حالی که زلزله و جنبش موج آسایش را ادامه دهد؟ (16)
آیا از کسی که حاکمیت و فرمانروایی اش در آسمان قطعی است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده اید از اینکه توفانی سخت [که با خود ریگ و سنگ می آورد] بر شما فرستد؟ پس به زودی خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است! (17)
و مسلماً کسانی که پیش از آنان بودند [آیات خدا و پیامبران را انکار کردند]، پس [بنگر] عذاب من چگونه بود! (18)
آیا ندانسته اند که پرندگان بالای سرشان را در حالی که بال می گشایند و می بندند، فقط [خدای] رحمان در فضا نگه می دارد؟ یقیناً او بر همه چیز بیناست. (19)
آیا آن کیست [از] سپاهتان که شما را به هنگام نزول عذاب در برابر خدای رحمان یاری دهد؟ کافران جز دچار فریب [شیطان] نیستند. (20)
یا کیست آنکه به شما روزی دهد، اگر خدا روزی اش را از شما باز دارد؟ [نه اینکه حقیقت را نمی دانند] بلکه در سرکشی و نفرتِ [از حق سرسختی و] پافشاری می کنند. (21)
آیا کسی که نگونسار و به صورت افتاده حرکت می کند، هدایت یافته تر است یا آنکه راست قامت بر راه راست می رود؟ (22)
بگو: اوست که شما را آفرید و برای شما گوش و دیده و دل قرار داد، ولی اندکی سپاس می گزارید. (23)
بگو: اوست که شما را در زمین آفرید و به سوی او محشور می شوید. (24)
و می گویند: اگر راستگویید این وعده وقوع [رستاخیز] کی خواهد بود؟ (25)
بگو: دانش و آگاهی [این حقیقت] فقط نزد خداست و من تنها بیم دهنده ای آشکارم. (26)
پس زمانی که آن [وعده داده شده] را از نزدیک ببینند، چهره کافران درهم و زشت گردد [و به آنان گویند:] این است همان چیزی که آن را [از روی مسخره] می خواستید. (27)
بگو: به من خبر دهید اگر خدا من را و هر که را با من است هلاک کند، یا مورد رحمت قرار دهد، پس چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه خواهد داد؟ (28)
بگو: اوست رحمان، به او ایمان آوردیم، و بر او توکل کردیم، پس به زودی خواهید دانست چه کسی در گمراهی آشکار است. (29)
بگو: به من خبر دهید اگر آب مورد بهره برداری شما [چون آب رودها، چشمه ها، سدها و چاه ها] در زمین فرو رود [تا آنجا که از دسترس شما خارج گردد] پس کیست که برایتان آب روان و گوارا بیاورد؟! (30)
سوره 68: القلم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ن، سوگند به قلم و آنچه می نویسند، (1)
که به سبب نعمت و رحمت پروردگارت [که نبوّت، دانش و بصیرت است] تو مجنون نیستی؛ (2)
و بی تردید برای تو پاداشی دایم و همیشگی است؛ (3)
و یقیناً تو بر بلندای سجایای اخلاقی عظیمی قرار داری. (4)
پس به زودی می بینی و [منکران هم] می بینند، (5)
که کدام یک از شما دچار جنون اند؛ (6)
بی تردید پروردگارت بهتر می داند چه کسی از راه او گمراه شده، و او به راه یافتگان داناتر است. …. (7)
از تکذیب کنندگان [قرآن و نبوّت] فرمان مبر. (8)
دوست دارند نرمی کنی تا نرمی کنند، (9)
و از هر سوگند خورده زبون و فرومایه فرمان مبر، (10)
آنکه بسیار عیب جوست، و برای سخن چینی در رفت و آمد است، (11)
به شدت بازدارنده [مردم] از کار خیر و متجاوز و گنهکار است. (12)
گذشته از این ها کینه توز و بی اصل و نسب است، (13)
[سرکشی و یاغی گری اش] برای آن [است] که دارای ثروت و فرزندان فراوان است. (14)
هنگامی که آیات ما را بر او می خوانند، گوید: افسانه های پیشینیان است! (15)
به زودی بر بینیِ [پر باد و خرطوم مانند] ش داغ رسوایی و خواری می نهیم. (16)
بی تردید ما آنان را [که در مکه بودند] آزمودیم همان گونه که صاحبان آن باغ را [در منطقه یمن] آزمودیم، هنگامی که سوگند خوردند که صبحگاهان حتماً میوه های باغ را بچینند، (17)
و چیزی از آن را [برای تهیدستان و نیازمندان] استثنا نکردند. (18)
پس در حالی که صاحبان باغ در خواب بودند، بلایی فراگیر از سوی پروردگارت آن باغ را فرا گرفت. (19)
پس [آن باغ] به صورت شبی تاریک درآمد [و جز خاکستر چیزی در آن دیده نمی شد!] (20)
وهنگام صبح یکدیگر را آوازدادند، (21)
که اگر قصد چیدن میوه دارید بامدادان به سوی کشتزار و باغتان حرکت کنید؛ (22)
پس به راه افتادند در حالی که آهسته به هم می گفتند: (23)
امروز نباید نیازمندی در این باغ بر شما وارد شود (24)
و بامدادان به قصد اینکه تهیدستان را محروم گذارند به سوی باغ روان شدند. (25)
پس چون [به باغ رسیدند و آن را نابود] دیدند، گفتند: یقیناً ما گمراه بوده ایم [که چنان تصمیم خلاف حقّی درباره مستمندان و تهیدستان گرفتیم.] (26)
بلکه ما [از لطف خدا هم] محرومیم. (27)
عاقل ترینشان گفت: آیا به شما نگفتم که چرا خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] یاد نمی کنید [و چرا او را از انتقام گرفتن درمانده می دانید؟!] (28)
گفتند: پروردگارا! تو را به پاکی می ستاییم، مسلماً ما ستمکار بوده ایم. (29)
پس به یکدیگر رو کرده به سرزنش و ملامت هم پرداختند. (30)
گفتند: وای بر ما که طغیان گر بوده ایم. (31)
امید است پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد چون ما [از هر چیزی دل بریدیم و] به پروردگارمان راغب و علاقه مندیم. (32)
چنین است عذاب [دنیا] و عذاب آخرت اگر معرفت و آگاهی داشتند، بزرگ تر است. (33)
بی تردید برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان بهشت های پرنعمت است. (34)
آیا ما تسلیم شدگان [به فرمان ها و احکام خود] را چون مجرمان قرار می دهیم؟ (35)
شما را چه شده؟ چگونه داوری می کنید؟! (36)
آیا شما را کتابی [آسمانی از نزد خدا] ست که در آن می خوانید (37)
که در آن جهان هر چه را شما بخواهید و انتخاب کنید برای شما خواهد بود؟! (38)
یا شما را بر ما تا روز قیامت پیمان و سوگند استواری است که هر چه را به سود خود حکم کنید ویژه شماست؟! (39)
از آنان بپرس کدامشان ضامن آن ادعاست [که مسلمان و مجرم یکسانند؟!!] (40)
یا شریکانی [در ربوبیت خدا] دارند [که از آنان نزد خدا شفاعت کنند که در اجر و ثواب با مسلمانان یکسان شوند؟] پس اگر راستگویند، شریکانشان را [به میدان] آورند. (41)
[یاد کن] روزی را که کار بر آنان به شدت سخت و دشوار شود، [و آن روز که جای هیچ تکلیف و عبادتی نیست به عنوان سرزنش و ملامت] به سجده کردن دعوت شوند، ولی در خود قدرت و استطاعت [سجده کردن] نیابند! (42)
دیدگانشان از شرم و حیا، فرو افتاده، خواری و ذلت آنان را فرا گیرد و اینان [در دنیا] به سجده [بر خدا] دعوت می شدند در حالی که تندرست بودند [ولی از فرمان خدا متکبرانه روی می گرداندند.] (43)
پس مرا با کسانی که این قرآن را انکار می کنند واگذار، به زودی ما آنان را به تدریج از آن جا که نمی دانند [به سوی عذاب] می کشانیم؛ (44)
و [البته] آنان را مهلت می دهیم [تا گناهشان را در حال بی خبری به نهایت برسانند]، بی تردید نقشه و تدبیر من استوار است. (45)
[اینکه دعوتت را نمی پذیرند] مگر از آنان در برابر ابلاغ رسالت پاداشی می طلبی که از خسارت و زیانش سنگین بارند؟ (46)
یا غیب نزد آنان است و آنان از روی آن] می نویسند [و خود با تکیه بر آن به ادعاهای خود یقین می کنند و به دیگران هم خبر می دهند؟ (47)
پس در برابر حکم و قضای پروردگارت [که هلاک کردن تدریجی این طاغیان است] شکیبا باش و مانند صاحب ماهی [یونس] مباش [که شتاب در آمدن عذاب را برای قومش خواست و به این علت در شکم ماهی محبوس شد] و در آن حال با دلی مالامال از اندوه، خدا را ندا داد. (48)
اگر رحمت و لطفی از سوی پروردگارش او را در نیافته بود، یقیناً نکوهش شده به صحرایی بی آب و گیاه افکنده می شد. (49)
پس پروردگارش او را برگزید و از شایستگان قرار داد (50)
و کافران چون قرآن را شنیدند، نزدیک بود تو را با چشمانشان بلغزانند [و از پای درآورند] و می گویند: بی تردید او دیوانه است! (51)
در حالی که قرآن جز مایه تذکر و پند برای جهانیان نیست. (52)
سوره 69: الحاقة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آن روز ثابت و حق [که وقوعش حتمی و تردیدناپذیر است،] (1)
آن روز ثابت و حق چیست؟ (2)
و تو چه می دانی که آن روز ثابت و حق چیست؟ (3)
[قوم] ثمود و عاد آن روز کوبنده را انکار کردند؛ (4)
اما قوم ثمود با عذابی سرکش هلاک شدند، (5)
و اما قوم عاد با تندبادی بسیار سرد و طغیان گر نابود شدند، (6)
که خدا آن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنان مسلط کرد و [اگر آنجا بودی] می دیدی که آنان مانند تنه های پوسیده و پوک درختان خرما روی زمین افتاده [و هلاک شده اند.] (7)
آیا از آنان هیچ باقی مانده ای می بینی؟ (8)
و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و مردم شهرهای زیر و رو شده [قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند، (9)
و فرستاده پروردگارشان را نافرمانی کردند و خدا هم آنان را به عذابی سخت گرفت. (10)
هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را در کشتی سوار کردیم، (11)
تا آن را برای شما مایه تذکر و بیداری قرار دهیم و گوش شنوا آن را [به عنوان مایه عبرت و تذکر] حفظ کند. (12)
پس چون در صور یک بار دمیده شود، (13)
و زمین و کوه ها از جای خود برداشته شوند و هر دوی آنها یک باره درهم کوبیده و ریز ریز گردند! (14)
پس آن روز است که آن واقعه بزرگ واقع می شود؛ (15)
و آسمان بشکافد و در آن روز است که از هم گسسته و متلاشی گردد؛ (16)
و فرشتگان [برای اجرای دستورها حق] بر کناره ها و اطراف آسمان قرار می گیرند، ودر آن روز هشت فرشته، عرش پروردگارت را بر فراز همه آنها حمل می کنند. (17)
آن روز [همه شما برای حسابرسی به پیشگاه خدا] عرضه می شوید در حالی که هیچ [عمل و نیّت] پوشیده ای از شما پنهان نمی ماند. (18)
اما کسی که پرونده اش را به دست راستش دهند، می گوید: [ای مردم!] پرونده مرا بگیرید و بخوانید. (19)
من یقین داشتم که حساب اعمالم را می بینم [به این سبب همه اعمالم را هماهنگ با احکام خدا انجام دادم و کردار بدم را اصلاح کردم.] (20)
پس او در یک زندگی خوش و پسندیده ای است. (21)
در بهشتی برین (22)
که میوه هایش در دسترس است. (23)
[به آنان گویند:] بخورید و بیاشامید، گوارایتان باد به سبب اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید؛ (24)
و اما کسی که پرونده اعمالش را به دست چپش دهند، می گوید: ای کاش پرونده ام را دریافت نمی کردم، (25)
و نمی دانستم حساب من چیست؟ (26)
ای کاش همان مرگ اول [که مرا از دنیا به آخرت انتقال داد] کارم را یکسره می کرد [و در نیستی ابد قرارم می داد،] (27)
ثروتم عذاب را از من دفع نکرد، (28)
قدرت و توانم از دست رفت. (29)
[فرمان آید] او را بگیرید و در غل و زنجیرش کشید، (30)
آن گاه به دوزخش دراندازید، (31)
سپس او را در زنجیری که طولش هفتاد ذرع است به بند کشید، (32)
زیرا او به خدای بزرگ ایمان نمی آورده (33)
و مردم را به اطعام نیازمندان تشویق نمی کرده. (34)
پس امروز او را در اینجا دوست مهربان و حمایت گری نیست؛ (35)
و نه غذایی مگر چرکاب و کثافات [ی از بدن اهل دوزخ!] (36)
که آن را جز خطاکاران نمی خورند. (37)
پس سوگند یاد می کنم به آنچه [از محسوسات] می بینید، (38)
و آنچه [از غیر محسوسات] نمی بینید، (39)
بی تردید این قرآن، گفتار فرستاده ای بزرگوار است، (40)
و آن گفتار یک شاعر نیست، ولی جز اندکی ایمان نمی آورید، (41)
و گفتار کاهن هم نیست، ولی جز اندکی متذکّر نمی شوید. (42)
نازل شده از سوی پروردگار جهانیان است. (43)
و اگر [او] پاره ای از گفته ها را به دروغ بر ما می بست، (44)
ما او را به شدت می گرفتیم، (45)
سپس رگ قلبش را پاره می کردیم؛ (46)
در آن صورت هیچ کدام از شما مانع از عذاب او نبود، (47)
بی تردید این قرآن، وسیله پند و تذکری برای پرهیزکاران است. (48)
و ما به یقین می دانیم که از میان شما انکارکنندگانی هست. (49)
و این انکار قطعاً مایه حسرت کافران است، (50)
و بی تردید این قرآن، حقّی یقینی است. (51)
پس به نام پروردگارت تسبیح گوی. (52)
سوره 70: المعارج
به نام خداوند رحمتگر مهربان
درخواست کننده ای عذابی را که واقع شدنی است درخواست کرد، (1)
[عذابی که] ویژه کافران است، [و] آن را بازدارنده ای نیست. (2)
[این عذاب] از سوی خدای صاحب درجات است. (3)
فرشتگان و روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوی او بالا می روند. (4)
پس صبر کن صبری نیکو [صبری که در کنارش جزع و ناخشنودی نباشد.] (5)
دشمنان و مخالفان، آن [عذاب] را دور می بینند (6)
و ما آن را نزدیک می بینیم. (7)
روزی که آسمان چون فلز گداخته گردد (8)
و کوه ها مانند پشم رنگینِ حلاجی شده شود (9)
و هیچ خویشاوند و دوست صمیمی از [اوضاع و احوال] خویشاوند و دوست صمیمی اش نپرسد! (10)
آنان را نشانشان می دهند [ولی به خاطر دل مشغولی خود هرگز به آنان توجه نکنند!] گنهکار آرزو می کند که ای کاش می توانست فرزندانش را در برابر عذاب آن روز فدیه و عوض دهد! (11)
و نیز همسر و برادرش را (12)
و قبیله و قومش را که [در دنیا] به او پناه می دادند، (13)
و نیز همه کسانی را که در روی زمین اند تا [این فدیه و عوض] او را [از عذاب آن روز] نجات دهد! (14)
این چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد] همانا آتش زبانه می کشد، (15)
در حالی که دست و پا و پوست سر را بر می کند!! (16)
هر که را به حق پشت کرده واز دعوت حق روی گردانده، می طلبد، (17)
و آن را که ثروت جمع کرده و به ذخیره سازی و انباشتن پرداخته، می خواند؛ (18)
همانا انسان حریص و بی تاب آفریده شده است؛ (19)
چون آسیبی به او رسد، بی تاب است، (20)
و هنگامی که خیر و خوشی [و مال و رفاهی] به او رسد، بسیار بخیل و بازدارنده است، (21)
مگر نماز گزاران، (22)
آنان که همواره بر نمازشان مداوم و پایدارند، (23)
و آنان که در اموالشان حقّی معلوم است (24)
برای درخواست کننده [تهیدست] و محروم [از معیشت و ثروت،] (25)
و آنان که همواره روز پاداش را باور دارند، (26)
و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (27)
زیرا که از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست، (28)
و آنان که دامنشان را [از آلوده شدن به شهوات حرام] حفظ می کنند، (29)
مگر در کام جویی از همسران و کنیزانشان که آنان در این زمینه مورد سرزنش نیستند. (30)
پس کسانی که در بهره گیری جنسی راهی غیر از این جویند، تجاوزکار از حدود حق اند، (31)
و آنان که امانت ها و پیمان های خود را رعایت می کنند، (32)
و آنان که بر ادای گواهی های خود پای بند و متعهدند، (33)
و آنان که همواره بر [اوقات و شرایط ظاهری و معنوی] نمازهایشان محافظت دارند. (34)
اینان در بهشت ها، مکرّم و محترم اند (35)
کافران را چه شده که به تو چشم دوخته به سویت شتابانند؟ (36)
از راست و چپ، گروه گروه، (37)
آیا هر یک از آنان طمع دارد که او را در بهشت پرنعمت درآورند؟! (38)
این چنین نیست، ما آنان را از آنچه خود می دانند [آبی گندیده و بی مقدار] آفریدیم. (39)
به پروردگار مشرق ها و مغرب ها سوگند که ما تواناییم، (40)
بر اینکه به جای آنان بهتر از آنان را بیاوریم؛ و هیچ چیز ما را مغلوب نمی کند. (41)
پس آنان را واگذار تا [در گفتار باطل] فرو روند و مشغول بازی باشند، تا روزشان را که به آنان وعده داده اند دیدار کنند، (42)
روزی که شتابان از خاک بیرون آیند، گویی به سوی نشانه های نصب شده می دوند، (43)
درحالی که دیدگانشان [از شدت ترس] فرو افتاده، خواری و ذلت آنان را می پوشاند. این همان روزی است که همواره وعده داده می شدند. (44)
سوره 71: نوح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ما نوح را به سوی قومش فرستادیم که قوم خود را پیش از آنکه عذابی دردناکبه آنان رسد، بیم ده. (1)
گفت: ای قوم من! همانا من شما را بیم دهنده ایآشکارم، (2)
که خدا را بپرستید و از او پروا کنید و از من اطاعت نمایید، (3)
تا خدا گناهانتان را بیامرزد و شما را تا زمانی معین مهلت دهد. اگر آگاهی داشته باشید [توجه خواهید کرد که] بی تردید هنگامی که اجل خدایی فرا رسد، تأخیر نخواهد داشت. (4)
گفت: پروردگارا! همانا قوم خود را شب و روز [به آیین توحید] دعوت کردم، (5)
ولی دعوت من جز بر فرارشان نیفزود، (6)
و من هرگاه آنان را دعوت کردم تا آنان را بیامرزی، انگشتان خود را در گوش هایشان کردند و جامه هایشان را به سر کشیدند و بر انکار خود پافشاری ورزیدند و به شدت تکبّر کردند، (7)
آن گاه آنان را آشکارا دعوت کردم، (8)
سپس آشکار و پنهان آنان را خواندم. (9)
پس [به آنان] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره بسیار آمرزنده است. (10)
تا بر شما از آسمان باران پی در پی و با برکت فرستد، (11)
و شما را با اموال و فرزندان یاری کند، و برایتان باغ ها و نهرها قرار دهد، (12)
شما را چه شده که [ربوبیت خدا را نفی کرده و در نتیجه از بندگی اش دست برداشته و] به عظمت و بزرگی خدا امید ندارید؟ (13)
در حالی که شما را مرحله به مرحله [خاک، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و...] آفریده است (14)
آیا ندانسته اید که خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز یکدیگر آفرید؟ (15)
و ماه را در میان آنها روشنی بخش، و خورشید را چراغ فروزان قرار داد، (16)
و خدا شما را از زمین [مانند] گیاهی رویانید، (17)
سپس شما را در آن باز می گرداند و باز به صورتی ویژه بیرون می آورد، (18)
و خدا زمین را برای شما فرشی گسترده قرار داد، (19)
تا از راه ها و جاده های وسیع آن [هر جا که خواستید] بروید؟ (20)
نوح گفت: پروردگارا! آنان از من نافرمانی کردند و از کسانی [چون سردمداران کفر و متولیان بتخانه] پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان جز خسارت و زیانی بر آنان نیفزود! (21)
و [این پیشوایان گمراهی، برای گمراه نگاه داشتن این مردم] نیرنگی بزرگ به کار گرفتند، (22)
و گفتند: دست از معبودانتان بر ندارید، و هرگز [بت های] وَدّ و سواع و یغوث و یعوق و نسر را رها نکنید؛ (23)
همانا بسیاری را گمراه کردند. و [پروردگارا!] ستمکاران را جز گمراهی میفزا. (24)
[همه آنان] به سبب گناهانشان غرق شدند و بی درنگ در آتشی درآورده شدند که [از آن] در برابر خدا برای خود یاورانی نیافتند، (25)
و نوح گفت: پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار (26)
که اگر آنان را باقی گذاری، بندگانت را گمراه می کنند و جز نسلی بدکار و ناسپاس زاد و ولد نمی کنند. (27)
پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر کس که با ایمان به خانه ام درآید و همه مردان و زنان با ایمان را بیامرز، و ستمکاران را جز هلاکت میفزای. (28)
سوره 72: الجن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو: به من وحی شده که گروهی از جنّ [به قرآن] گوش دادند و گفتند: همانا ما قرآن شگفت آوری شنیدیم، (1)
که به سوی راه راست هدایت می کند، پس به آن ایمان آوردیم و هرگز احدی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد، (2)
و [این حقایق را اعتراف و اقرار می کنیم:] اینکه برتر و بلند است عظمت پروردگارمان، و او هرگز برای خود همسری و فرزندی نگرفته است، (3)
و اینکه سبک مغز و نادان ما همواره درباره خدا سخنی دور از حق می گفت [که او دارای همسر و فرزند است!] (4)
و اینکه گمان می کردیم، هرگز انس و جن بر خدا دروغ نمی بندند، (5)
و اینکه مردانی از آدمیان به مردانی از جن پناه می بردند، پس [مردان جن] بر طغیان و تباهی آنان افزودند، (6)
و مردانی از انس پنداشتند چنان که شما [جنیان] پنداشتید که خدا هرگز کسی را [به نبوّت] برنمی انگیزد! (7)
و اینکه [برای کسب خبر] به آسمان نزدیک شدیم، پس آن را پر از نگهبانان نیرومند و تیرهای شهاب یافتیم، (8)
و اینکه ما در آسمان برای شنیدن [خبرهای ملکوتی و سخنان فرشتگان] در نشست گاه هایی می نشستیم، ولی اکنون هر که بخواهد استراق سمع کند، شهابی را در کمین خود می یابد! (9)
و اینکه ما نمی دانیم آیا درباره کسانی که در زمین هستند گزند و شری خواسته شده یا پروردگارشان برای آنان هدایت خواسته است؟ (10)
واینکه از ما برخی شایسته وبرخی غیر شایسته اند، [و] ما بر مذاهب گوناگون ومتفاوتی هستیم، (11)
و اینکه ما یقین داریم که هرگز نمی توانیم خدا را در زمین عاجز و درمانده کنیم و هرگز نمی توانیم [با گریختن و فرار] از دسترس قدرت او بیرون رویم، (12)
و اینکه چون هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم؛ زیرا کسی که به پروردگارش ایمان آورد نه از کاسته شدن ثواب می ترسد و نه از اینکه عذاب و سختی و مشقت و رنج او را احاطه کند، (13)
و اینکه گروهی از ما تسلیم [فرمان ها و احکام] خدایند، و برخی منحرف اند، پس کسانی که تسلیم شدند در صدد یافتن حقیقت و راه مستقیم اند، (14)
ولی منحرفان هیزم دوزخ اند، (15)
و اگر [انس و جن] بر طریقه حق پایداری کنند حتماً آنان را از آب فراوانی سیراب خواهیم کرد، (16)
تا آنان را در زمینه فراوانی نعمت بیازماییم و کسی که از یاد پروردگارش روی برگرداند، او را در عذابی بسیار سخت و روز افزون درخواهد آورد، (17)
و مساجد ویژه خداست، پس هیچ کس را با خدا مپرستید، (18)
و اینکه هنگامی که بنده خدا [محمّد] برمی خاست تا خدا را عبادت کند [از جنیان به اندازه ای به سویش هجوم می بردند که] نزدیک بود جمعیت انبوه و متراکمی بر سر او بریزد، (19)
بگو: من فقط پروردگارم را می پرستم، و هیچ کس را شریک او قرار نمی دهم. (20)
بگو: من اختیار زیان و هدایتی را برای شما ندارم. (21)
بگو: [اگر از او نافرمانی کنم] هرگز کسی در برابر [عذاب] خدا مرا پناه نمی دهد، و هرگز پناهگاهی غیر او نمی یابم. (22)
[وظیفه من] فقط رساندن [برنامه های سعادت بخش] از سوی خدا و [رساندن] پیام های اوست. و آنان که از خدا و پیامبرش نافرمانی کنند، مسلماً آتش دوزخ برای آنان است و در آن جاودانه و همیشگی اند. (23)
[اینان همواره شما را ضعیف و ناتوان و بی یار می شمارند] تا زمانی که آنچه را [از عذاب] وعده داده می شوند ببینند، پس به زودی آگاه می شوند چه کسی یاورش ناتوان تر و نفراتش کمتر است؟ (24)
بگو: نمی دانم آیا آنچه را وعده داده می شوید نزدیک است یا پروردگارم برای آن زمانی طولانی قرار خواهد داد؟ (25)
[او] دانای غیب است و هیچ کس را بر غیب خود آگاه نمی کند؛ (26)
مگر پیامبرانی را که [برای آگاه شدن از غیب] برگزیده است، پس نگهبانانی [برای محافظت از آنان] از پیش رو و پشت سرشان می گمارد (27)
تا مشخص کند که پیام های پروردگارشان را [به طور کامل به مردم] رسانده اند و او به آنچه نزد آنان است احاطه دارد، و همه چیز را از جهت عدد، شماره و احصا کرده است. (28)
سوره 73: المزمل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ای جامه بر خود پیچیده! (1)
شب را جز اندکی [که ویژه استراحت است، برای عبادت] برخیز؛ (2)
نصف [همه ساعات] شب [را به عبادت اختصاص ده] یا اندکی ازنصف بکاه، (3)
یا [مقداری] بر نصف بیفزا، و قرآن را شمرده و روشن و با تأمل و دقت بخوان. (4)
به یقین ما به زودی گفتاری سنگین [چون آیات قرآن] به تو القا خواهیمکرد. (5)
بی تردید عبادت [ی که در دل] شب [انجام می گیرد] محکم تر و پایدارتر و گفتار در آن استوارتر و درست تر است. (6)
تو را در روز [برای مشاغل فراوان معنوی و هدایت مردم و حل مشکلات نیازمندان،] رفت و آمدی طولانی است [پس ساعات شب برای عبادت فرصتی بهتر است.] (7)
نام پروردگارت را [به زبان حال و قال] یاد کن [و از غیر او قطع امید نما] و فقط دل بر او بند. (8)
[همان که] پروردگار مشرق و مغرب [است]، هیچ معبودی جز او نیست، پس او را وکیل و کارساز خود انتخاب کن، (9)
و بر گفتار [و آزار] مشرکان شکیبا باش و از آنان به شیوه ای پسندیده دوری کن، (10)
و مرا با تکذیب کنندگان توانگر و نازپرورده واگذار و آنان را اندکی مهلت ده، (11)
که حتماً [برای آنان] نزد ما [به کیفر اعمالشان] زنجیرهایی گران و آتشی به شدت شعلهور است، (12)
و غذایی گلوگیر و عذابی دردناک است، (13)
در روزی که زمین و کوه ها به لرزه درآیند، و کوه ها به صورت توده ای شن روان گردند! (14)
ما پیامبری که گواه بر [اعمال] شماست، به سویتان فرستادیم، همان گونه که به سوی فرعون، رسولی فرستادیم؛ (15)
پس فرعون از آن رسول نافرمانی کرد، پس او را به عذابی سخت گرفتیم. (16)
اگر امروز کفر بورزید، پس چگونه خود را [از عذاب] روزی که کودکان را پیر می کند، حفظ می نمایید؟! (17)
آسمان به سبب شدت و کوبندگی آن روز، درهم شکافته می شود و قطعاً وعده خدا شدنی است. (18)
بی تردید این [قرآن] مایه تذکر و پند است، پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [باتکیه براین قرآن] برگزیند. (19)
پروردگارت آگاه است که تو و گروهی از کسانی که با تواند، نزدیک به دو سوم شب و گاهی نیمی از آن و زمانی یک سومش را [برای عبادت و خواندن قرآن] برمی خیزد، و خدا شب و روز را [دقیق و منظم] اندازه گیری می کند، و برای او مشخص است که شما هرگز نمی توانید [به علت کوتاهی و بلندی شب در طول سال، دو سوم و نصف و یک سوم را دقیقاً] اندازه گیری کنید، پس [اندازه گیری دقیق را] بر شما بخشید؛ بنابراین آنچه را از قرآن برای شما میسر است بخوانید. او می داند که به زودی برخی از شما بیمار می شوند، و گروهی برای به دست آوردن رزق و روزی خدا در زمین سفر می کنند، و بعضی در راه خدا می جنگند؛ پس آنچه را از آن میسر است بخوانید و نماز را برپا دارید و زکات بپردازید و وام نیکو به خدا بدهید؛ و آنچه را از عمل خیر برای خود پیش می فرستید، آن را نزد خدا به بهترین صورت و بزرگ ترین پاداش خواهید یافت؛ و از خدا آمرزش بخواهید که خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (20)
سوره 74: المدثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ای جامه برخود پوشیده! (1)
برخیز و بیم ده، (2)
و پروردگارت را بزرگ دار، (3)
و جامه ات را پاک کن، (4)
و از پلیدی دور شو (5)
و [احسانت را بر دیگران] در حالی که [آن را] بزرگ و فراوان بینی، منت مگذار، (6)
و [بر آزار دشمنان] برای پروردگارت شکیبایی ورز. (7)
پس زمانی که در صور دمیده شود، (8)
آن روز، روز بسیار سختی است، (9)
بر کافران آسان نیست، (10)
مرا با کسی که او را به تنهایی آفریدم واگذار، (11)
و برایش ثروت گسترده و فراوان قرار دادم، (12)
و فرزندانی که نزدش حاضرند (13)
و نعمت ها [ی مادی و وسایل زندگی] را به طور کامل برای او فراهم آوردم، (14)
باز هم طمع دارد که بیفزایم. (15)
این چنین نیست؛ زیرا او همواره به آیات ما دشمنی می ورزد، (16)
به زودی او را به بالا رفتن از گردنه عذابی بسیار سخت مجبور می کنم. (17)
او [برای باطل کردن دعوت قرآن] اندیشید و [آن را] سنجید؛ (18)
پس مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟ (19)
باز هم مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟ (20)
آن گاه نظر کرد، (21)
سپس چهره درهم کشید و قیافه نفرت آمیز به خود گرفت، (22)
آن گاه [از قرآن] روی گردانید و تکبّر ورزید؛ (23)
پس گفت: این قرآن جز جادویی که از جادوگران پیشین حکایت شده چیزی نیست، (24)
این جز سخن بشر نمی باشد. (25)
به زودی او را در سقر درآورم (26)
و تو چه می دانی سقر چیست؟ (27)
[آتشی است که] نه چیزی را باقی می گذارد و نه رها می کند؛ (28)
پوست بدن را [همه جانبه] دگرگون می کند؛ (29)
بر آن نوزده نفر [موکّل] گمارده اند (30)
و ما موکّلان آتش را جز فرشتگان قرار نداده ایم، و شماره آنان را جز آزمایشی برای کافران مقرّر نکرده ایم تا اهل کتاب [به خاطر هماهنگی قرآن با کتابشان] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان [در حقّانیّت قرآن] تردید نکنند، و تا بیماردلان و کافران بگویند: خدا از توصیف گماشتگان آتش به این [نوزده نفر] چه هدفی دارد؟ این گونه خدا هر که را بخواهد [پس از بیان حقیقت] گمراه می کند و هر که را بخواهد هدایت می نماید، و سپاهیان پروردگارت را جز خود او کسی نمی داند، و این قرآن فقط مایه تذکر و پند برای بشر است. (31)
این چنین نیست [که کافران می پندارند که این حقایق افسانه است،] سوگند به ماه (32)
[و] سوگند به شب هنگامی که پشت می کند (33)
و سوگند به صبح زمانی که از پرده سیاه شب درآید و رخ نماید (34)
که بی تردید این [قرآن] از بزرگ ترین پدیده هاست؛ (35)
هشدار دهنده به بشر است، (36)
برای هر کس از شما که بخواهد [به وسیله ایمان، طاعت و انجام کار خیر] پیشی جوید یا [به سبب کفر، طغیان و گناه] پس ماند؛ (37)
هر کسی در گرو دست آورده های خویش است، (38)
مگر سعادتمندان (39)
که در بهشت ها از یکدیگر می پرسند (40)
از روز و حال گنهکاران، (41)
[به آنان رو کرده] می گویند: چه چیز شما را به دوزخ وارد کرد؟ (42)
می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم (43)
و به تهیدستان و نیازمندان طعام نمی دادیم (44)
و با فرورفتگان [در گفتار و کردار باطل] فرومی رفتیم، (45)
و همواره روز جزا را انکار می کردیم (46)
تا آنکه مرگ ما فرا رسید. (47)
پس آنان را شفاعت شفیعان سودی نمی دهد؛ (48)
آنان را چه شده که از تذکر و هشدار روی گردانند؟ (49)
گویی گورخرانی وحشی و رمیده اند (50)
که از [چنگال] شیری گریخته اند؛ (51)
بلکه هر کدام از آنان توقع دارد نامه هایی سرگشاده [از سوی خدا] دریافت دارد! (52)
این چنین نیست [که علت فرارشان از دین برای دریافت نکردن نامه باشد] بلکه [فرارشان برای این است که] از آخرت نمی ترسند؛ (53)
این چنین نیست [که نامه سرگشاده ای از سوی ما به آنان رسد]، بلکه بی تردید این قرآن تذکر و هشداری است [که برای جهانیان کافی است.] (54)
پس هرکه بخواهد از آن پند گیرد، (55)
و از آن پند نمی گیرند مگر آنکه خدا بخواهد، او سزاوار است که از وی پروا کنند، و سزاوار است که به آمرزشش امید بندند. (56)
سوره 75: القیامة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
به روز قیامت سوگند می خورم، (1)
و به نفس سرزنش گر قسم می خورم. (2)
آیا انسان گمان می کند که ما هرگز استخوان هایش را جمع نخواهیم کرد؟ (3)
چرا در حالی که تواناییم که [خطوط] سر انگشتانش را درست و نیکو بازسازی کنیم، (4)
[نه اینکه به گمان او قیامتی در کار نباشد] بلکه انسان می خواهد [با دست و پا زدن در شک و تردید] فرارویش را [از اعتقاد به قیامت که بازدارنده ای قوی است] باز کند [تا برای ارتکاب هر گناهی آزاد باشد!] (5)
[با حالتی آمیخته با تردید] می پرسد: روز قیامت چه وقت است؟ (6)
پس هنگامی [است] که چشم [از سختی و هولناکی آن] خیره شود، (7)
و ماه تاریک و بی نور گردد، (8)
و خورشید و ماه به هم جمع شوند. (9)
آن روز انسان گوید: گریزگاه کجاست؟ (10)
این چنین نیست، هرگز پناهگاهی وجود ندارد. (11)
آن روزقرارگاه [نهایی] فقط به سوی پروردگار توست. (12)
آن روز است که انسان را به اعمالی که از دیرباز یا پس از آن انجام داده، آگاه می کنند. (13)
بلکه انسان خود به وضع خویش بیناست. (14)
و هر چند [برای توجیه گناهانش] بهانه ها بتراشد (15)
[پیش از پایان یافتن وحی به وسیله جبرئیل] زبانت را به حرکت در نیاور تا در خواندن آن شتاب ورزی. (16)
بی تردید گردآوردن و [به هم پیوند دادن آیات که بر تو وحی می شود و چگونگی] قرائتش بر عهده ماست، (17)
پس هنگامی که آن را [به طور کامل] خواندیم، [به همان صورت] خواندنش را دنبال کن. (18)
سپس توضیح و بیانش نیز بر عهده ماست. (19)
[اینکه می پندارید قیامتی در کار نیست] این چنین نیست، بلکه شما عاشق ایندنیای زودگذر هستید، (20)
و همواره آخرت را [برای این عشق بی پایه] رها می کنید. (21)
در آن روز چهره هایی شاداب است؛ (22)
[با دیده دل] به پروردگارش نظر می کند (23)
و چهره هایی عبوس و درهم کشیده است؛ (24)
چون یقین دارند که در معرض عذابی کمرشکن قرار خواهند گرفت. (25)
این چنین نیست [که می پندارد]، هنگامی که جان به گلوگاه رسد، (26)
و [کسان بیمار] گویند: درمان کننده این بیمار کیست؟ (27)
و [بیمار] یقین می کند [که با رسیدن جان به گلوگاه] زمان جدایی [از دنیا، ثروت، زن و فرزند] فرا رسیده است! (28)
و [از سختی جان کندن] ساق به ساق به هم پیچد؛ (29)
آن روز، روز سوق و مسیر به سوی پروردگار توست. (30)
[در آن حال فرشتگان می گویند: این به کام مرگ افتاده] نه [دعوت پیامبر را] باور کرد، و نه نماز خواند؛ (31)
بلکه [در میان اجتماعات] تکذیب کرد و روی گرداند؛ (32)
سپس متکبرانه و خرامان به سوی کسانش رفت. (33)
[و گویند: با این وضعی که داری، عذاب دوزخ] برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (34)
باز هم شایسته تر است شایسته تر. (35)
آیا انسان گمان می کند بیهوده و مهمل [و بدون تکلیف و مسؤولیت] رها می شود؟! (36)
آیا نطفه ای از منی که در رحم ریخته می شود نبود؟ (37)
سپس علقه شد و خدا او را آفرید و اندامش را درست و نیکو ساخت، (38)
و از او دو زوج به وجود آورد یکی نر و دیگر ماده، (39)
آیا چنین نیرومند آگاهی توانا نیست که مردگان را زنده کند؟ (40)
سوره 76: الإنسان
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت که چیزی در خور ذکر نبود؟ (1)
ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شکلی به شکلی [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی کامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم. (2)
ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس. (3)
ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده ایم. (4)
همانا نیکان همواره از جامی می نوشند که نوشیدنی اش آمیخته به کافور [آن ماده سرد، سپید و معطر] است. (5)
آن جام از چشمه ای است که همواره بندگان خدا از آن می نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه که بخواهند جاری می نمایند. (6)
[همانان که] همواره نذرشان را وفا می کنند، و از روزی که آسیب و گزندش گسترده است، می ترسند، (7)
و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می کنند. (8)
[و می گویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم. (9)
ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می ترسیم. (10)
پس خدا نگه دار آنان از آسیب و گزند آن روز است و شادابی و شادمانی به آنان عطا می کند. (11)
و آنان را برای اینکه [در برابر تکالیف دینی و حوادث روزگار] شکیبایی ورزیدند، بهشتی [عنبرسرشت] و لباسی ابریشمین پاداش می دهد. (12)
در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند، در حالی که آفتابی [که از گرمایش ناراحت شوند] و سرمایی [که از سختی اش به زحمت افتند] نمی بینند، (13)
و سایه های درختان به آنان نزدیک و میوه هایش به آسانی در دسترس است، (14)
و ظرف هایی از نقره فام، و قدح هایی بلورین [که پر از غذا و نوشیدنی است] پیرامون آنان می گردانند؛ (15)
جام هایی از نقره که آنها را به اندازه مناسب اندازه گیری کرده اند، (16)
و در آنجا جامی که نوشیدنی اش آمیخته به زنجبیل است، به آنان می نوشانند، (17)
از چشمه ای در آنجا که «سلسبیل» نامیده شود، (18)
و پیرامونشان نوجوانانی جاودانی [برای پذیرایی از آنان] می گردند، که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکنده اند، (19)
و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و کشوری بزرگ بینی، (20)
بر اندامشان جامه هایی از حریر نازک و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می نوشاند. (21)
[به آنان گوید:] یقیناً این [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛ (22)
به راستی ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم؛ (23)
پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار یا کافری از آنان اطاعت مکن، (24)
و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن. (25)
و پاره ای از شب را سر به سجده گذار، و او را در شب طولانی تسبیح گوی. (26)
بی تردید اینان [که گنهکار و ناسپاس اند] دنیای زودگذر را دوست دارند [و فقط برای به دست آوردن آن می کوشند] و روز هولناک و سختی را که پیش رو دارند وامی گذارند. (27)
ما آنان را آفریدیم و مفاصلشان را [با رشته های اعصاب و عضلات] محکم و استوار کردیم، و هرگاه بخواهیم [آنان را نابود می کنیم و] امثال و نظایرشان را [که مطیع و فرمانبردارند] به جای آنان قرار می دهیم. (28)
همانا این [آیات قرآن] تذکر و هشداری است؛ پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [با تکیه بر این آیات] برگزیند، (29)
و تا خدا نخواهد، نخواهید خواست؛ یقیناً خدا همواره دانا و حکیم است. (30)
هر کس را بخواهد در رحمتش درآورد و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده است. (31)
سوره 77: المرسلات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به آن فرشتگانی که پی در پی فرستاده می شوند، (1)
و سوگند به آن فرشتگانی که [برای آوردن وحی در سرعت حرکت] چون تندبادند. (2)
و سوگند به آن فرشتگانی که گشاینده صحیفه های وحی اند، (3)
و سوگند به آن فرشتگانی که جدا کننده حق از باطل اند، (4)
و سوگند به آن فرشتگانی که القاکننده آیات آسمانی به پیامبران [اند،] (5)
تا حجت [باشد برای اهل ایمان] و بیم و هشدار باشد [برای کافران] (6)
[به همه این حقایق سوگند] که آنچه [به عنوان روز قیامت] وعده داده می شوید بی تردید واقع شدنی است. (7)
در آن زمان که ستارگان محو و تاریک شوند، (8)
و آن زمانی که آسمان بشکافد. (9)
و آن زمان که کوه ها از بیخ و بن کنده شوند. (10)
و آن زمان که وقت حضور پیامبران [برای گواهی بر امت ها] معین شود. (11)
این امور برای چه روزی به تأخیر افتاده؟ (12)
برای روز داوری (13)
و تو چه می دانی روز داوری چیست؟ (14)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان؛ (15)
آیا پیشینیان را [به سبب تکذیبشان] هلاک نکردیم؟ (16)
سپس به دنبال آنان دیگران را هم [به سبب تکذیبشان] هلاک می کنیم. (17)
با گنهکاران این گونه رفتار می کنیم. (18)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (19)
آیا شما را از آبی پست و بی مقدار نیافریدیم؟ (20)
پس آن را در جایگاهی استوار قرار دادیم (21)
تا زمانی معین؛ (22)
پس توانا بودیم و چه نیکو تواناییم. (23)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (24)
آیا زمین را فراهم آورنده [انسان ها] قرار ندادیم؟ (25)
هم در حال حیاتشان و هم زمان مرگشان (26)
و کوه های استوار و بلند در آن قرار دادیم و شما را آبی گوارا نوشاندیم. (27)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (28)
[آن روز به آنان گویند:] به سوی آتشی که همواره آن را تکذیب می کردید، بروید؛ (29)
و [نیز] به سوی سایه ای [از دود متراکم و آتش زا] که دارای سه شاخه است، بروید. (30)
[سایه ای که] نه مانع از حرارت است، و نه از شعله های آتش جلوگیری می کند. (31)
آن آتش، شراره هایی چون ساختمان بلند پرتاب می کند. (32)
گویی آن شراره ها هم چون شتران زرد رنگ هستند. (33)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (34)
این روزی است که [انسان ها چون موقعیتی نمی بینند برای دفاع از خود] سخن نمی گویند، (35)
و به آنان اجازه داده نمی شود که عذرخواهی کنند. (36)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (37)
امروز همان روز داوری است که شما و پیشینیان را در آن جمع کرده ایم. (38)
پس اگر [برای فرار از عذاب] چاره و تدبیری دارید، آن را به کار گیرید. (39)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (40)
به یقین پرهیزکاران در زیر سایه ها و کنار چشمه سارهایند، (41)
و نزد میوه هایی از آنچه همواره بخواهند. (42)
[به آنان گویند:] به پاداش اعمالی که همواره انجام می دادید، بخورید و بیاشامید گوارایتان باد. (43)
ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم. (44)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (45)
[شما ای کافران و مشرکان! در این دنیا] بخورید و اندک زمانی برخوردار شوید که شما گنهکارید [و بی تردید به کیفر اعمالتان گرفتار خواهید شد.] (46)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (47)
و هنگامی که به آنان گویند: [در برابر خدا] رکوع کنید، رکوع نمی کنند. (48)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (49)
[اگر به قرآن ایمان نیاورند] پس به کدام سخن بعد از آن ایمان می آورند؟ (50)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایی [همه هستی] به دست اوست و او بر هر کاری تواناست. (1)
آنکه مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید، و او توانای شکست ناپذیر و بسیار آمرزنده است. (2)
آنکه هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید. در آفرینش [خدای] رحمان، خلل و نابسامانی و ناهمگونی نمی بینی، پس بار دیگر بنگر آیا هیچ خلل و نابسامانی و ناهمگونی می بینی؟ (3)
سپس بار دیگر بنگر تا دیده ات در حالی که خسته و کم سو شده [و از یافتن خلل، نابسامانی و ناهمگونی فرو مانده] و درمانده گشته است، به سویت باز گردد. (4)
همانا ما آسمان دنیا را با چراغ هایی آراستیم و آنها را تیرهایی برای راندن شیطان ها قرار دادیم، و برای آنان [در آخرت] آتشی افروخته، آماده کرده ایم؛ (5)
و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند، عذاب دوزخ است و بد بازگشت گاهی است. (6)
هنگامی که در آن افکنده شوند از آن در حالی که در جوش و فوران است، صدایی هولناک و دلخراش می شنوند. (7)
نزدیک است که از شدت خشم متلاشی و پاره پاره شود. هرگاه گروهی در آن افکنده شوند، نگهبانانش از آنان می پرسند: آیا شما را بیم دهنده ای نیامد؟ (8)
می گویند: چرا، بیم دهنده آمد، ولی او را انکار کردیم و گفتیم: خدا هیچ چیز نازل نکرده است؛ شما بیم دهندگان جز در گمراهی بزرگی نیستید؛ (9)
و می گویند: اگر ما [دعوت سعادت بخش آنان را] شنیده بودیم، یا [در حقایقی که برای ما آوردند] تعقّل کرده بودیم، در میان [آتش] اهل آتش سوزان نبودیم. (10)
پس به گناه خود اعتراف می کنند. و مرگ و دوری از رحمت بر اهل آتش سوزان باد. (11)
بی تردید کسانی که در نهان از پروردگارشان می ترسند، برای آنان آمرزش و پاداشی بزرگ است. (12)
و گفتارتان را پنهان کنید یا آن را آشکار سازید، مسلماً او به نیّات و اسرار سینه ها داناست. (13)
آیا کسی که [همه موجودات را] آفریده است، نمی داند؟ و حال آنکه او لطیف و آگاه است. (14)
اوست که زمین را برای شما رام قرار داد، بنابراین بر اطراف و جوانب آن راه روید و از روزی خدا بخورید، و برانگیختن مردگان و رستاخیز به سوی اوست. (15)
آیا از کسی که [حاکمیت و فرمانروایی اش] در آسمان قطعی است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده اید، از اینکه [با شکافتن زمین] شما را در آن فرو برد در حالی که زلزله و جنبش موج آسایش را ادامه دهد؟ (16)
آیا از کسی که حاکمیت و فرمانروایی اش در آسمان قطعی است [چه رسد در زمین] خود را در امان دیده اید از اینکه توفانی سخت [که با خود ریگ و سنگ می آورد] بر شما فرستد؟ پس به زودی خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است! (17)
و مسلماً کسانی که پیش از آنان بودند [آیات خدا و پیامبران را انکار کردند]، پس [بنگر] عذاب من چگونه بود! (18)
آیا ندانسته اند که پرندگان بالای سرشان را در حالی که بال می گشایند و می بندند، فقط [خدای] رحمان در فضا نگه می دارد؟ یقیناً او بر همه چیز بیناست. (19)
آیا آن کیست [از] سپاهتان که شما را به هنگام نزول عذاب در برابر خدای رحمان یاری دهد؟ کافران جز دچار فریب [شیطان] نیستند. (20)
یا کیست آنکه به شما روزی دهد، اگر خدا روزی اش را از شما باز دارد؟ [نه اینکه حقیقت را نمی دانند] بلکه در سرکشی و نفرتِ [از حق سرسختی و] پافشاری می کنند. (21)
آیا کسی که نگونسار و به صورت افتاده حرکت می کند، هدایت یافته تر است یا آنکه راست قامت بر راه راست می رود؟ (22)
بگو: اوست که شما را آفرید و برای شما گوش و دیده و دل قرار داد، ولی اندکی سپاس می گزارید. (23)
بگو: اوست که شما را در زمین آفرید و به سوی او محشور می شوید. (24)
و می گویند: اگر راستگویید این وعده وقوع [رستاخیز] کی خواهد بود؟ (25)
بگو: دانش و آگاهی [این حقیقت] فقط نزد خداست و من تنها بیم دهنده ای آشکارم. (26)
پس زمانی که آن [وعده داده شده] را از نزدیک ببینند، چهره کافران درهم و زشت گردد [و به آنان گویند:] این است همان چیزی که آن را [از روی مسخره] می خواستید. (27)
بگو: به من خبر دهید اگر خدا من را و هر که را با من است هلاک کند، یا مورد رحمت قرار دهد، پس چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه خواهد داد؟ (28)
بگو: اوست رحمان، به او ایمان آوردیم، و بر او توکل کردیم، پس به زودی خواهید دانست چه کسی در گمراهی آشکار است. (29)
بگو: به من خبر دهید اگر آب مورد بهره برداری شما [چون آب رودها، چشمه ها، سدها و چاه ها] در زمین فرو رود [تا آنجا که از دسترس شما خارج گردد] پس کیست که برایتان آب روان و گوارا بیاورد؟! (30)
سوره 68: القلم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ن، سوگند به قلم و آنچه می نویسند، (1)
که به سبب نعمت و رحمت پروردگارت [که نبوّت، دانش و بصیرت است] تو مجنون نیستی؛ (2)
و بی تردید برای تو پاداشی دایم و همیشگی است؛ (3)
و یقیناً تو بر بلندای سجایای اخلاقی عظیمی قرار داری. (4)
پس به زودی می بینی و [منکران هم] می بینند، (5)
که کدام یک از شما دچار جنون اند؛ (6)
بی تردید پروردگارت بهتر می داند چه کسی از راه او گمراه شده، و او به راه یافتگان داناتر است. …. (7)
از تکذیب کنندگان [قرآن و نبوّت] فرمان مبر. (8)
دوست دارند نرمی کنی تا نرمی کنند، (9)
و از هر سوگند خورده زبون و فرومایه فرمان مبر، (10)
آنکه بسیار عیب جوست، و برای سخن چینی در رفت و آمد است، (11)
به شدت بازدارنده [مردم] از کار خیر و متجاوز و گنهکار است. (12)
گذشته از این ها کینه توز و بی اصل و نسب است، (13)
[سرکشی و یاغی گری اش] برای آن [است] که دارای ثروت و فرزندان فراوان است. (14)
هنگامی که آیات ما را بر او می خوانند، گوید: افسانه های پیشینیان است! (15)
به زودی بر بینیِ [پر باد و خرطوم مانند] ش داغ رسوایی و خواری می نهیم. (16)
بی تردید ما آنان را [که در مکه بودند] آزمودیم همان گونه که صاحبان آن باغ را [در منطقه یمن] آزمودیم، هنگامی که سوگند خوردند که صبحگاهان حتماً میوه های باغ را بچینند، (17)
و چیزی از آن را [برای تهیدستان و نیازمندان] استثنا نکردند. (18)
پس در حالی که صاحبان باغ در خواب بودند، بلایی فراگیر از سوی پروردگارت آن باغ را فرا گرفت. (19)
پس [آن باغ] به صورت شبی تاریک درآمد [و جز خاکستر چیزی در آن دیده نمی شد!] (20)
وهنگام صبح یکدیگر را آوازدادند، (21)
که اگر قصد چیدن میوه دارید بامدادان به سوی کشتزار و باغتان حرکت کنید؛ (22)
پس به راه افتادند در حالی که آهسته به هم می گفتند: (23)
امروز نباید نیازمندی در این باغ بر شما وارد شود (24)
و بامدادان به قصد اینکه تهیدستان را محروم گذارند به سوی باغ روان شدند. (25)
پس چون [به باغ رسیدند و آن را نابود] دیدند، گفتند: یقیناً ما گمراه بوده ایم [که چنان تصمیم خلاف حقّی درباره مستمندان و تهیدستان گرفتیم.] (26)
بلکه ما [از لطف خدا هم] محرومیم. (27)
عاقل ترینشان گفت: آیا به شما نگفتم که چرا خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] یاد نمی کنید [و چرا او را از انتقام گرفتن درمانده می دانید؟!] (28)
گفتند: پروردگارا! تو را به پاکی می ستاییم، مسلماً ما ستمکار بوده ایم. (29)
پس به یکدیگر رو کرده به سرزنش و ملامت هم پرداختند. (30)
گفتند: وای بر ما که طغیان گر بوده ایم. (31)
امید است پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد چون ما [از هر چیزی دل بریدیم و] به پروردگارمان راغب و علاقه مندیم. (32)
چنین است عذاب [دنیا] و عذاب آخرت اگر معرفت و آگاهی داشتند، بزرگ تر است. (33)
بی تردید برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان بهشت های پرنعمت است. (34)
آیا ما تسلیم شدگان [به فرمان ها و احکام خود] را چون مجرمان قرار می دهیم؟ (35)
شما را چه شده؟ چگونه داوری می کنید؟! (36)
آیا شما را کتابی [آسمانی از نزد خدا] ست که در آن می خوانید (37)
که در آن جهان هر چه را شما بخواهید و انتخاب کنید برای شما خواهد بود؟! (38)
یا شما را بر ما تا روز قیامت پیمان و سوگند استواری است که هر چه را به سود خود حکم کنید ویژه شماست؟! (39)
از آنان بپرس کدامشان ضامن آن ادعاست [که مسلمان و مجرم یکسانند؟!!] (40)
یا شریکانی [در ربوبیت خدا] دارند [که از آنان نزد خدا شفاعت کنند که در اجر و ثواب با مسلمانان یکسان شوند؟] پس اگر راستگویند، شریکانشان را [به میدان] آورند. (41)
[یاد کن] روزی را که کار بر آنان به شدت سخت و دشوار شود، [و آن روز که جای هیچ تکلیف و عبادتی نیست به عنوان سرزنش و ملامت] به سجده کردن دعوت شوند، ولی در خود قدرت و استطاعت [سجده کردن] نیابند! (42)
دیدگانشان از شرم و حیا، فرو افتاده، خواری و ذلت آنان را فرا گیرد و اینان [در دنیا] به سجده [بر خدا] دعوت می شدند در حالی که تندرست بودند [ولی از فرمان خدا متکبرانه روی می گرداندند.] (43)
پس مرا با کسانی که این قرآن را انکار می کنند واگذار، به زودی ما آنان را به تدریج از آن جا که نمی دانند [به سوی عذاب] می کشانیم؛ (44)
و [البته] آنان را مهلت می دهیم [تا گناهشان را در حال بی خبری به نهایت برسانند]، بی تردید نقشه و تدبیر من استوار است. (45)
[اینکه دعوتت را نمی پذیرند] مگر از آنان در برابر ابلاغ رسالت پاداشی می طلبی که از خسارت و زیانش سنگین بارند؟ (46)
یا غیب نزد آنان است و آنان از روی آن] می نویسند [و خود با تکیه بر آن به ادعاهای خود یقین می کنند و به دیگران هم خبر می دهند؟ (47)
پس در برابر حکم و قضای پروردگارت [که هلاک کردن تدریجی این طاغیان است] شکیبا باش و مانند صاحب ماهی [یونس] مباش [که شتاب در آمدن عذاب را برای قومش خواست و به این علت در شکم ماهی محبوس شد] و در آن حال با دلی مالامال از اندوه، خدا را ندا داد. (48)
اگر رحمت و لطفی از سوی پروردگارش او را در نیافته بود، یقیناً نکوهش شده به صحرایی بی آب و گیاه افکنده می شد. (49)
پس پروردگارش او را برگزید و از شایستگان قرار داد (50)
و کافران چون قرآن را شنیدند، نزدیک بود تو را با چشمانشان بلغزانند [و از پای درآورند] و می گویند: بی تردید او دیوانه است! (51)
در حالی که قرآن جز مایه تذکر و پند برای جهانیان نیست. (52)
سوره 69: الحاقة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آن روز ثابت و حق [که وقوعش حتمی و تردیدناپذیر است،] (1)
آن روز ثابت و حق چیست؟ (2)
و تو چه می دانی که آن روز ثابت و حق چیست؟ (3)
[قوم] ثمود و عاد آن روز کوبنده را انکار کردند؛ (4)
اما قوم ثمود با عذابی سرکش هلاک شدند، (5)
و اما قوم عاد با تندبادی بسیار سرد و طغیان گر نابود شدند، (6)
که خدا آن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنان مسلط کرد و [اگر آنجا بودی] می دیدی که آنان مانند تنه های پوسیده و پوک درختان خرما روی زمین افتاده [و هلاک شده اند.] (7)
آیا از آنان هیچ باقی مانده ای می بینی؟ (8)
و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و مردم شهرهای زیر و رو شده [قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند، (9)
و فرستاده پروردگارشان را نافرمانی کردند و خدا هم آنان را به عذابی سخت گرفت. (10)
هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را در کشتی سوار کردیم، (11)
تا آن را برای شما مایه تذکر و بیداری قرار دهیم و گوش شنوا آن را [به عنوان مایه عبرت و تذکر] حفظ کند. (12)
پس چون در صور یک بار دمیده شود، (13)
و زمین و کوه ها از جای خود برداشته شوند و هر دوی آنها یک باره درهم کوبیده و ریز ریز گردند! (14)
پس آن روز است که آن واقعه بزرگ واقع می شود؛ (15)
و آسمان بشکافد و در آن روز است که از هم گسسته و متلاشی گردد؛ (16)
و فرشتگان [برای اجرای دستورها حق] بر کناره ها و اطراف آسمان قرار می گیرند، ودر آن روز هشت فرشته، عرش پروردگارت را بر فراز همه آنها حمل می کنند. (17)
آن روز [همه شما برای حسابرسی به پیشگاه خدا] عرضه می شوید در حالی که هیچ [عمل و نیّت] پوشیده ای از شما پنهان نمی ماند. (18)
اما کسی که پرونده اش را به دست راستش دهند، می گوید: [ای مردم!] پرونده مرا بگیرید و بخوانید. (19)
من یقین داشتم که حساب اعمالم را می بینم [به این سبب همه اعمالم را هماهنگ با احکام خدا انجام دادم و کردار بدم را اصلاح کردم.] (20)
پس او در یک زندگی خوش و پسندیده ای است. (21)
در بهشتی برین (22)
که میوه هایش در دسترس است. (23)
[به آنان گویند:] بخورید و بیاشامید، گوارایتان باد به سبب اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید؛ (24)
و اما کسی که پرونده اعمالش را به دست چپش دهند، می گوید: ای کاش پرونده ام را دریافت نمی کردم، (25)
و نمی دانستم حساب من چیست؟ (26)
ای کاش همان مرگ اول [که مرا از دنیا به آخرت انتقال داد] کارم را یکسره می کرد [و در نیستی ابد قرارم می داد،] (27)
ثروتم عذاب را از من دفع نکرد، (28)
قدرت و توانم از دست رفت. (29)
[فرمان آید] او را بگیرید و در غل و زنجیرش کشید، (30)
آن گاه به دوزخش دراندازید، (31)
سپس او را در زنجیری که طولش هفتاد ذرع است به بند کشید، (32)
زیرا او به خدای بزرگ ایمان نمی آورده (33)
و مردم را به اطعام نیازمندان تشویق نمی کرده. (34)
پس امروز او را در اینجا دوست مهربان و حمایت گری نیست؛ (35)
و نه غذایی مگر چرکاب و کثافات [ی از بدن اهل دوزخ!] (36)
که آن را جز خطاکاران نمی خورند. (37)
پس سوگند یاد می کنم به آنچه [از محسوسات] می بینید، (38)
و آنچه [از غیر محسوسات] نمی بینید، (39)
بی تردید این قرآن، گفتار فرستاده ای بزرگوار است، (40)
و آن گفتار یک شاعر نیست، ولی جز اندکی ایمان نمی آورید، (41)
و گفتار کاهن هم نیست، ولی جز اندکی متذکّر نمی شوید. (42)
نازل شده از سوی پروردگار جهانیان است. (43)
و اگر [او] پاره ای از گفته ها را به دروغ بر ما می بست، (44)
ما او را به شدت می گرفتیم، (45)
سپس رگ قلبش را پاره می کردیم؛ (46)
در آن صورت هیچ کدام از شما مانع از عذاب او نبود، (47)
بی تردید این قرآن، وسیله پند و تذکری برای پرهیزکاران است. (48)
و ما به یقین می دانیم که از میان شما انکارکنندگانی هست. (49)
و این انکار قطعاً مایه حسرت کافران است، (50)
و بی تردید این قرآن، حقّی یقینی است. (51)
پس به نام پروردگارت تسبیح گوی. (52)
سوره 70: المعارج
به نام خداوند رحمتگر مهربان
درخواست کننده ای عذابی را که واقع شدنی است درخواست کرد، (1)
[عذابی که] ویژه کافران است، [و] آن را بازدارنده ای نیست. (2)
[این عذاب] از سوی خدای صاحب درجات است. (3)
فرشتگان و روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوی او بالا می روند. (4)
پس صبر کن صبری نیکو [صبری که در کنارش جزع و ناخشنودی نباشد.] (5)
دشمنان و مخالفان، آن [عذاب] را دور می بینند (6)
و ما آن را نزدیک می بینیم. (7)
روزی که آسمان چون فلز گداخته گردد (8)
و کوه ها مانند پشم رنگینِ حلاجی شده شود (9)
و هیچ خویشاوند و دوست صمیمی از [اوضاع و احوال] خویشاوند و دوست صمیمی اش نپرسد! (10)
آنان را نشانشان می دهند [ولی به خاطر دل مشغولی خود هرگز به آنان توجه نکنند!] گنهکار آرزو می کند که ای کاش می توانست فرزندانش را در برابر عذاب آن روز فدیه و عوض دهد! (11)
و نیز همسر و برادرش را (12)
و قبیله و قومش را که [در دنیا] به او پناه می دادند، (13)
و نیز همه کسانی را که در روی زمین اند تا [این فدیه و عوض] او را [از عذاب آن روز] نجات دهد! (14)
این چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد] همانا آتش زبانه می کشد، (15)
در حالی که دست و پا و پوست سر را بر می کند!! (16)
هر که را به حق پشت کرده واز دعوت حق روی گردانده، می طلبد، (17)
و آن را که ثروت جمع کرده و به ذخیره سازی و انباشتن پرداخته، می خواند؛ (18)
همانا انسان حریص و بی تاب آفریده شده است؛ (19)
چون آسیبی به او رسد، بی تاب است، (20)
و هنگامی که خیر و خوشی [و مال و رفاهی] به او رسد، بسیار بخیل و بازدارنده است، (21)
مگر نماز گزاران، (22)
آنان که همواره بر نمازشان مداوم و پایدارند، (23)
و آنان که در اموالشان حقّی معلوم است (24)
برای درخواست کننده [تهیدست] و محروم [از معیشت و ثروت،] (25)
و آنان که همواره روز پاداش را باور دارند، (26)
و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (27)
زیرا که از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست، (28)
و آنان که دامنشان را [از آلوده شدن به شهوات حرام] حفظ می کنند، (29)
مگر در کام جویی از همسران و کنیزانشان که آنان در این زمینه مورد سرزنش نیستند. (30)
پس کسانی که در بهره گیری جنسی راهی غیر از این جویند، تجاوزکار از حدود حق اند، (31)
و آنان که امانت ها و پیمان های خود را رعایت می کنند، (32)
و آنان که بر ادای گواهی های خود پای بند و متعهدند، (33)
و آنان که همواره بر [اوقات و شرایط ظاهری و معنوی] نمازهایشان محافظت دارند. (34)
اینان در بهشت ها، مکرّم و محترم اند (35)
کافران را چه شده که به تو چشم دوخته به سویت شتابانند؟ (36)
از راست و چپ، گروه گروه، (37)
آیا هر یک از آنان طمع دارد که او را در بهشت پرنعمت درآورند؟! (38)
این چنین نیست، ما آنان را از آنچه خود می دانند [آبی گندیده و بی مقدار] آفریدیم. (39)
به پروردگار مشرق ها و مغرب ها سوگند که ما تواناییم، (40)
بر اینکه به جای آنان بهتر از آنان را بیاوریم؛ و هیچ چیز ما را مغلوب نمی کند. (41)
پس آنان را واگذار تا [در گفتار باطل] فرو روند و مشغول بازی باشند، تا روزشان را که به آنان وعده داده اند دیدار کنند، (42)
روزی که شتابان از خاک بیرون آیند، گویی به سوی نشانه های نصب شده می دوند، (43)
درحالی که دیدگانشان [از شدت ترس] فرو افتاده، خواری و ذلت آنان را می پوشاند. این همان روزی است که همواره وعده داده می شدند. (44)
سوره 71: نوح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ما نوح را به سوی قومش فرستادیم که قوم خود را پیش از آنکه عذابی دردناکبه آنان رسد، بیم ده. (1)
گفت: ای قوم من! همانا من شما را بیم دهنده ایآشکارم، (2)
که خدا را بپرستید و از او پروا کنید و از من اطاعت نمایید، (3)
تا خدا گناهانتان را بیامرزد و شما را تا زمانی معین مهلت دهد. اگر آگاهی داشته باشید [توجه خواهید کرد که] بی تردید هنگامی که اجل خدایی فرا رسد، تأخیر نخواهد داشت. (4)
گفت: پروردگارا! همانا قوم خود را شب و روز [به آیین توحید] دعوت کردم، (5)
ولی دعوت من جز بر فرارشان نیفزود، (6)
و من هرگاه آنان را دعوت کردم تا آنان را بیامرزی، انگشتان خود را در گوش هایشان کردند و جامه هایشان را به سر کشیدند و بر انکار خود پافشاری ورزیدند و به شدت تکبّر کردند، (7)
آن گاه آنان را آشکارا دعوت کردم، (8)
سپس آشکار و پنهان آنان را خواندم. (9)
پس [به آنان] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره بسیار آمرزنده است. (10)
تا بر شما از آسمان باران پی در پی و با برکت فرستد، (11)
و شما را با اموال و فرزندان یاری کند، و برایتان باغ ها و نهرها قرار دهد، (12)
شما را چه شده که [ربوبیت خدا را نفی کرده و در نتیجه از بندگی اش دست برداشته و] به عظمت و بزرگی خدا امید ندارید؟ (13)
در حالی که شما را مرحله به مرحله [خاک، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و...] آفریده است (14)
آیا ندانسته اید که خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز یکدیگر آفرید؟ (15)
و ماه را در میان آنها روشنی بخش، و خورشید را چراغ فروزان قرار داد، (16)
و خدا شما را از زمین [مانند] گیاهی رویانید، (17)
سپس شما را در آن باز می گرداند و باز به صورتی ویژه بیرون می آورد، (18)
و خدا زمین را برای شما فرشی گسترده قرار داد، (19)
تا از راه ها و جاده های وسیع آن [هر جا که خواستید] بروید؟ (20)
نوح گفت: پروردگارا! آنان از من نافرمانی کردند و از کسانی [چون سردمداران کفر و متولیان بتخانه] پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان جز خسارت و زیانی بر آنان نیفزود! (21)
و [این پیشوایان گمراهی، برای گمراه نگاه داشتن این مردم] نیرنگی بزرگ به کار گرفتند، (22)
و گفتند: دست از معبودانتان بر ندارید، و هرگز [بت های] وَدّ و سواع و یغوث و یعوق و نسر را رها نکنید؛ (23)
همانا بسیاری را گمراه کردند. و [پروردگارا!] ستمکاران را جز گمراهی میفزا. (24)
[همه آنان] به سبب گناهانشان غرق شدند و بی درنگ در آتشی درآورده شدند که [از آن] در برابر خدا برای خود یاورانی نیافتند، (25)
و نوح گفت: پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار (26)
که اگر آنان را باقی گذاری، بندگانت را گمراه می کنند و جز نسلی بدکار و ناسپاس زاد و ولد نمی کنند. (27)
پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر کس که با ایمان به خانه ام درآید و همه مردان و زنان با ایمان را بیامرز، و ستمکاران را جز هلاکت میفزای. (28)
سوره 72: الجن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو: به من وحی شده که گروهی از جنّ [به قرآن] گوش دادند و گفتند: همانا ما قرآن شگفت آوری شنیدیم، (1)
که به سوی راه راست هدایت می کند، پس به آن ایمان آوردیم و هرگز احدی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد، (2)
و [این حقایق را اعتراف و اقرار می کنیم:] اینکه برتر و بلند است عظمت پروردگارمان، و او هرگز برای خود همسری و فرزندی نگرفته است، (3)
و اینکه سبک مغز و نادان ما همواره درباره خدا سخنی دور از حق می گفت [که او دارای همسر و فرزند است!] (4)
و اینکه گمان می کردیم، هرگز انس و جن بر خدا دروغ نمی بندند، (5)
و اینکه مردانی از آدمیان به مردانی از جن پناه می بردند، پس [مردان جن] بر طغیان و تباهی آنان افزودند، (6)
و مردانی از انس پنداشتند چنان که شما [جنیان] پنداشتید که خدا هرگز کسی را [به نبوّت] برنمی انگیزد! (7)
و اینکه [برای کسب خبر] به آسمان نزدیک شدیم، پس آن را پر از نگهبانان نیرومند و تیرهای شهاب یافتیم، (8)
و اینکه ما در آسمان برای شنیدن [خبرهای ملکوتی و سخنان فرشتگان] در نشست گاه هایی می نشستیم، ولی اکنون هر که بخواهد استراق سمع کند، شهابی را در کمین خود می یابد! (9)
و اینکه ما نمی دانیم آیا درباره کسانی که در زمین هستند گزند و شری خواسته شده یا پروردگارشان برای آنان هدایت خواسته است؟ (10)
واینکه از ما برخی شایسته وبرخی غیر شایسته اند، [و] ما بر مذاهب گوناگون ومتفاوتی هستیم، (11)
و اینکه ما یقین داریم که هرگز نمی توانیم خدا را در زمین عاجز و درمانده کنیم و هرگز نمی توانیم [با گریختن و فرار] از دسترس قدرت او بیرون رویم، (12)
و اینکه چون هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم؛ زیرا کسی که به پروردگارش ایمان آورد نه از کاسته شدن ثواب می ترسد و نه از اینکه عذاب و سختی و مشقت و رنج او را احاطه کند، (13)
و اینکه گروهی از ما تسلیم [فرمان ها و احکام] خدایند، و برخی منحرف اند، پس کسانی که تسلیم شدند در صدد یافتن حقیقت و راه مستقیم اند، (14)
ولی منحرفان هیزم دوزخ اند، (15)
و اگر [انس و جن] بر طریقه حق پایداری کنند حتماً آنان را از آب فراوانی سیراب خواهیم کرد، (16)
تا آنان را در زمینه فراوانی نعمت بیازماییم و کسی که از یاد پروردگارش روی برگرداند، او را در عذابی بسیار سخت و روز افزون درخواهد آورد، (17)
و مساجد ویژه خداست، پس هیچ کس را با خدا مپرستید، (18)
و اینکه هنگامی که بنده خدا [محمّد] برمی خاست تا خدا را عبادت کند [از جنیان به اندازه ای به سویش هجوم می بردند که] نزدیک بود جمعیت انبوه و متراکمی بر سر او بریزد، (19)
بگو: من فقط پروردگارم را می پرستم، و هیچ کس را شریک او قرار نمی دهم. (20)
بگو: من اختیار زیان و هدایتی را برای شما ندارم. (21)
بگو: [اگر از او نافرمانی کنم] هرگز کسی در برابر [عذاب] خدا مرا پناه نمی دهد، و هرگز پناهگاهی غیر او نمی یابم. (22)
[وظیفه من] فقط رساندن [برنامه های سعادت بخش] از سوی خدا و [رساندن] پیام های اوست. و آنان که از خدا و پیامبرش نافرمانی کنند، مسلماً آتش دوزخ برای آنان است و در آن جاودانه و همیشگی اند. (23)
[اینان همواره شما را ضعیف و ناتوان و بی یار می شمارند] تا زمانی که آنچه را [از عذاب] وعده داده می شوند ببینند، پس به زودی آگاه می شوند چه کسی یاورش ناتوان تر و نفراتش کمتر است؟ (24)
بگو: نمی دانم آیا آنچه را وعده داده می شوید نزدیک است یا پروردگارم برای آن زمانی طولانی قرار خواهد داد؟ (25)
[او] دانای غیب است و هیچ کس را بر غیب خود آگاه نمی کند؛ (26)
مگر پیامبرانی را که [برای آگاه شدن از غیب] برگزیده است، پس نگهبانانی [برای محافظت از آنان] از پیش رو و پشت سرشان می گمارد (27)
تا مشخص کند که پیام های پروردگارشان را [به طور کامل به مردم] رسانده اند و او به آنچه نزد آنان است احاطه دارد، و همه چیز را از جهت عدد، شماره و احصا کرده است. (28)
سوره 73: المزمل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ای جامه بر خود پیچیده! (1)
شب را جز اندکی [که ویژه استراحت است، برای عبادت] برخیز؛ (2)
نصف [همه ساعات] شب [را به عبادت اختصاص ده] یا اندکی ازنصف بکاه، (3)
یا [مقداری] بر نصف بیفزا، و قرآن را شمرده و روشن و با تأمل و دقت بخوان. (4)
به یقین ما به زودی گفتاری سنگین [چون آیات قرآن] به تو القا خواهیمکرد. (5)
بی تردید عبادت [ی که در دل] شب [انجام می گیرد] محکم تر و پایدارتر و گفتار در آن استوارتر و درست تر است. (6)
تو را در روز [برای مشاغل فراوان معنوی و هدایت مردم و حل مشکلات نیازمندان،] رفت و آمدی طولانی است [پس ساعات شب برای عبادت فرصتی بهتر است.] (7)
نام پروردگارت را [به زبان حال و قال] یاد کن [و از غیر او قطع امید نما] و فقط دل بر او بند. (8)
[همان که] پروردگار مشرق و مغرب [است]، هیچ معبودی جز او نیست، پس او را وکیل و کارساز خود انتخاب کن، (9)
و بر گفتار [و آزار] مشرکان شکیبا باش و از آنان به شیوه ای پسندیده دوری کن، (10)
و مرا با تکذیب کنندگان توانگر و نازپرورده واگذار و آنان را اندکی مهلت ده، (11)
که حتماً [برای آنان] نزد ما [به کیفر اعمالشان] زنجیرهایی گران و آتشی به شدت شعلهور است، (12)
و غذایی گلوگیر و عذابی دردناک است، (13)
در روزی که زمین و کوه ها به لرزه درآیند، و کوه ها به صورت توده ای شن روان گردند! (14)
ما پیامبری که گواه بر [اعمال] شماست، به سویتان فرستادیم، همان گونه که به سوی فرعون، رسولی فرستادیم؛ (15)
پس فرعون از آن رسول نافرمانی کرد، پس او را به عذابی سخت گرفتیم. (16)
اگر امروز کفر بورزید، پس چگونه خود را [از عذاب] روزی که کودکان را پیر می کند، حفظ می نمایید؟! (17)
آسمان به سبب شدت و کوبندگی آن روز، درهم شکافته می شود و قطعاً وعده خدا شدنی است. (18)
بی تردید این [قرآن] مایه تذکر و پند است، پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [باتکیه براین قرآن] برگزیند. (19)
پروردگارت آگاه است که تو و گروهی از کسانی که با تواند، نزدیک به دو سوم شب و گاهی نیمی از آن و زمانی یک سومش را [برای عبادت و خواندن قرآن] برمی خیزد، و خدا شب و روز را [دقیق و منظم] اندازه گیری می کند، و برای او مشخص است که شما هرگز نمی توانید [به علت کوتاهی و بلندی شب در طول سال، دو سوم و نصف و یک سوم را دقیقاً] اندازه گیری کنید، پس [اندازه گیری دقیق را] بر شما بخشید؛ بنابراین آنچه را از قرآن برای شما میسر است بخوانید. او می داند که به زودی برخی از شما بیمار می شوند، و گروهی برای به دست آوردن رزق و روزی خدا در زمین سفر می کنند، و بعضی در راه خدا می جنگند؛ پس آنچه را از آن میسر است بخوانید و نماز را برپا دارید و زکات بپردازید و وام نیکو به خدا بدهید؛ و آنچه را از عمل خیر برای خود پیش می فرستید، آن را نزد خدا به بهترین صورت و بزرگ ترین پاداش خواهید یافت؛ و از خدا آمرزش بخواهید که خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (20)
سوره 74: المدثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ای جامه برخود پوشیده! (1)
برخیز و بیم ده، (2)
و پروردگارت را بزرگ دار، (3)
و جامه ات را پاک کن، (4)
و از پلیدی دور شو (5)
و [احسانت را بر دیگران] در حالی که [آن را] بزرگ و فراوان بینی، منت مگذار، (6)
و [بر آزار دشمنان] برای پروردگارت شکیبایی ورز. (7)
پس زمانی که در صور دمیده شود، (8)
آن روز، روز بسیار سختی است، (9)
بر کافران آسان نیست، (10)
مرا با کسی که او را به تنهایی آفریدم واگذار، (11)
و برایش ثروت گسترده و فراوان قرار دادم، (12)
و فرزندانی که نزدش حاضرند (13)
و نعمت ها [ی مادی و وسایل زندگی] را به طور کامل برای او فراهم آوردم، (14)
باز هم طمع دارد که بیفزایم. (15)
این چنین نیست؛ زیرا او همواره به آیات ما دشمنی می ورزد، (16)
به زودی او را به بالا رفتن از گردنه عذابی بسیار سخت مجبور می کنم. (17)
او [برای باطل کردن دعوت قرآن] اندیشید و [آن را] سنجید؛ (18)
پس مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟ (19)
باز هم مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟ (20)
آن گاه نظر کرد، (21)
سپس چهره درهم کشید و قیافه نفرت آمیز به خود گرفت، (22)
آن گاه [از قرآن] روی گردانید و تکبّر ورزید؛ (23)
پس گفت: این قرآن جز جادویی که از جادوگران پیشین حکایت شده چیزی نیست، (24)
این جز سخن بشر نمی باشد. (25)
به زودی او را در سقر درآورم (26)
و تو چه می دانی سقر چیست؟ (27)
[آتشی است که] نه چیزی را باقی می گذارد و نه رها می کند؛ (28)
پوست بدن را [همه جانبه] دگرگون می کند؛ (29)
بر آن نوزده نفر [موکّل] گمارده اند (30)
و ما موکّلان آتش را جز فرشتگان قرار نداده ایم، و شماره آنان را جز آزمایشی برای کافران مقرّر نکرده ایم تا اهل کتاب [به خاطر هماهنگی قرآن با کتابشان] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان [در حقّانیّت قرآن] تردید نکنند، و تا بیماردلان و کافران بگویند: خدا از توصیف گماشتگان آتش به این [نوزده نفر] چه هدفی دارد؟ این گونه خدا هر که را بخواهد [پس از بیان حقیقت] گمراه می کند و هر که را بخواهد هدایت می نماید، و سپاهیان پروردگارت را جز خود او کسی نمی داند، و این قرآن فقط مایه تذکر و پند برای بشر است. (31)
این چنین نیست [که کافران می پندارند که این حقایق افسانه است،] سوگند به ماه (32)
[و] سوگند به شب هنگامی که پشت می کند (33)
و سوگند به صبح زمانی که از پرده سیاه شب درآید و رخ نماید (34)
که بی تردید این [قرآن] از بزرگ ترین پدیده هاست؛ (35)
هشدار دهنده به بشر است، (36)
برای هر کس از شما که بخواهد [به وسیله ایمان، طاعت و انجام کار خیر] پیشی جوید یا [به سبب کفر، طغیان و گناه] پس ماند؛ (37)
هر کسی در گرو دست آورده های خویش است، (38)
مگر سعادتمندان (39)
که در بهشت ها از یکدیگر می پرسند (40)
از روز و حال گنهکاران، (41)
[به آنان رو کرده] می گویند: چه چیز شما را به دوزخ وارد کرد؟ (42)
می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم (43)
و به تهیدستان و نیازمندان طعام نمی دادیم (44)
و با فرورفتگان [در گفتار و کردار باطل] فرومی رفتیم، (45)
و همواره روز جزا را انکار می کردیم (46)
تا آنکه مرگ ما فرا رسید. (47)
پس آنان را شفاعت شفیعان سودی نمی دهد؛ (48)
آنان را چه شده که از تذکر و هشدار روی گردانند؟ (49)
گویی گورخرانی وحشی و رمیده اند (50)
که از [چنگال] شیری گریخته اند؛ (51)
بلکه هر کدام از آنان توقع دارد نامه هایی سرگشاده [از سوی خدا] دریافت دارد! (52)
این چنین نیست [که علت فرارشان از دین برای دریافت نکردن نامه باشد] بلکه [فرارشان برای این است که] از آخرت نمی ترسند؛ (53)
این چنین نیست [که نامه سرگشاده ای از سوی ما به آنان رسد]، بلکه بی تردید این قرآن تذکر و هشداری است [که برای جهانیان کافی است.] (54)
پس هرکه بخواهد از آن پند گیرد، (55)
و از آن پند نمی گیرند مگر آنکه خدا بخواهد، او سزاوار است که از وی پروا کنند، و سزاوار است که به آمرزشش امید بندند. (56)
سوره 75: القیامة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
به روز قیامت سوگند می خورم، (1)
و به نفس سرزنش گر قسم می خورم. (2)
آیا انسان گمان می کند که ما هرگز استخوان هایش را جمع نخواهیم کرد؟ (3)
چرا در حالی که تواناییم که [خطوط] سر انگشتانش را درست و نیکو بازسازی کنیم، (4)
[نه اینکه به گمان او قیامتی در کار نباشد] بلکه انسان می خواهد [با دست و پا زدن در شک و تردید] فرارویش را [از اعتقاد به قیامت که بازدارنده ای قوی است] باز کند [تا برای ارتکاب هر گناهی آزاد باشد!] (5)
[با حالتی آمیخته با تردید] می پرسد: روز قیامت چه وقت است؟ (6)
پس هنگامی [است] که چشم [از سختی و هولناکی آن] خیره شود، (7)
و ماه تاریک و بی نور گردد، (8)
و خورشید و ماه به هم جمع شوند. (9)
آن روز انسان گوید: گریزگاه کجاست؟ (10)
این چنین نیست، هرگز پناهگاهی وجود ندارد. (11)
آن روزقرارگاه [نهایی] فقط به سوی پروردگار توست. (12)
آن روز است که انسان را به اعمالی که از دیرباز یا پس از آن انجام داده، آگاه می کنند. (13)
بلکه انسان خود به وضع خویش بیناست. (14)
و هر چند [برای توجیه گناهانش] بهانه ها بتراشد (15)
[پیش از پایان یافتن وحی به وسیله جبرئیل] زبانت را به حرکت در نیاور تا در خواندن آن شتاب ورزی. (16)
بی تردید گردآوردن و [به هم پیوند دادن آیات که بر تو وحی می شود و چگونگی] قرائتش بر عهده ماست، (17)
پس هنگامی که آن را [به طور کامل] خواندیم، [به همان صورت] خواندنش را دنبال کن. (18)
سپس توضیح و بیانش نیز بر عهده ماست. (19)
[اینکه می پندارید قیامتی در کار نیست] این چنین نیست، بلکه شما عاشق ایندنیای زودگذر هستید، (20)
و همواره آخرت را [برای این عشق بی پایه] رها می کنید. (21)
در آن روز چهره هایی شاداب است؛ (22)
[با دیده دل] به پروردگارش نظر می کند (23)
و چهره هایی عبوس و درهم کشیده است؛ (24)
چون یقین دارند که در معرض عذابی کمرشکن قرار خواهند گرفت. (25)
این چنین نیست [که می پندارد]، هنگامی که جان به گلوگاه رسد، (26)
و [کسان بیمار] گویند: درمان کننده این بیمار کیست؟ (27)
و [بیمار] یقین می کند [که با رسیدن جان به گلوگاه] زمان جدایی [از دنیا، ثروت، زن و فرزند] فرا رسیده است! (28)
و [از سختی جان کندن] ساق به ساق به هم پیچد؛ (29)
آن روز، روز سوق و مسیر به سوی پروردگار توست. (30)
[در آن حال فرشتگان می گویند: این به کام مرگ افتاده] نه [دعوت پیامبر را] باور کرد، و نه نماز خواند؛ (31)
بلکه [در میان اجتماعات] تکذیب کرد و روی گرداند؛ (32)
سپس متکبرانه و خرامان به سوی کسانش رفت. (33)
[و گویند: با این وضعی که داری، عذاب دوزخ] برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (34)
باز هم شایسته تر است شایسته تر. (35)
آیا انسان گمان می کند بیهوده و مهمل [و بدون تکلیف و مسؤولیت] رها می شود؟! (36)
آیا نطفه ای از منی که در رحم ریخته می شود نبود؟ (37)
سپس علقه شد و خدا او را آفرید و اندامش را درست و نیکو ساخت، (38)
و از او دو زوج به وجود آورد یکی نر و دیگر ماده، (39)
آیا چنین نیرومند آگاهی توانا نیست که مردگان را زنده کند؟ (40)
سوره 76: الإنسان
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت که چیزی در خور ذکر نبود؟ (1)
ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شکلی به شکلی [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی کامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم. (2)
ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس. (3)
ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده ایم. (4)
همانا نیکان همواره از جامی می نوشند که نوشیدنی اش آمیخته به کافور [آن ماده سرد، سپید و معطر] است. (5)
آن جام از چشمه ای است که همواره بندگان خدا از آن می نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه که بخواهند جاری می نمایند. (6)
[همانان که] همواره نذرشان را وفا می کنند، و از روزی که آسیب و گزندش گسترده است، می ترسند، (7)
و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می کنند. (8)
[و می گویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم. (9)
ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می ترسیم. (10)
پس خدا نگه دار آنان از آسیب و گزند آن روز است و شادابی و شادمانی به آنان عطا می کند. (11)
و آنان را برای اینکه [در برابر تکالیف دینی و حوادث روزگار] شکیبایی ورزیدند، بهشتی [عنبرسرشت] و لباسی ابریشمین پاداش می دهد. (12)
در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند، در حالی که آفتابی [که از گرمایش ناراحت شوند] و سرمایی [که از سختی اش به زحمت افتند] نمی بینند، (13)
و سایه های درختان به آنان نزدیک و میوه هایش به آسانی در دسترس است، (14)
و ظرف هایی از نقره فام، و قدح هایی بلورین [که پر از غذا و نوشیدنی است] پیرامون آنان می گردانند؛ (15)
جام هایی از نقره که آنها را به اندازه مناسب اندازه گیری کرده اند، (16)
و در آنجا جامی که نوشیدنی اش آمیخته به زنجبیل است، به آنان می نوشانند، (17)
از چشمه ای در آنجا که «سلسبیل» نامیده شود، (18)
و پیرامونشان نوجوانانی جاودانی [برای پذیرایی از آنان] می گردند، که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکنده اند، (19)
و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و کشوری بزرگ بینی، (20)
بر اندامشان جامه هایی از حریر نازک و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می نوشاند. (21)
[به آنان گوید:] یقیناً این [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛ (22)
به راستی ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم؛ (23)
پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار یا کافری از آنان اطاعت مکن، (24)
و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن. (25)
و پاره ای از شب را سر به سجده گذار، و او را در شب طولانی تسبیح گوی. (26)
بی تردید اینان [که گنهکار و ناسپاس اند] دنیای زودگذر را دوست دارند [و فقط برای به دست آوردن آن می کوشند] و روز هولناک و سختی را که پیش رو دارند وامی گذارند. (27)
ما آنان را آفریدیم و مفاصلشان را [با رشته های اعصاب و عضلات] محکم و استوار کردیم، و هرگاه بخواهیم [آنان را نابود می کنیم و] امثال و نظایرشان را [که مطیع و فرمانبردارند] به جای آنان قرار می دهیم. (28)
همانا این [آیات قرآن] تذکر و هشداری است؛ پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [با تکیه بر این آیات] برگزیند، (29)
و تا خدا نخواهد، نخواهید خواست؛ یقیناً خدا همواره دانا و حکیم است. (30)
هر کس را بخواهد در رحمتش درآورد و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده است. (31)
سوره 77: المرسلات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به آن فرشتگانی که پی در پی فرستاده می شوند، (1)
و سوگند به آن فرشتگانی که [برای آوردن وحی در سرعت حرکت] چون تندبادند. (2)
و سوگند به آن فرشتگانی که گشاینده صحیفه های وحی اند، (3)
و سوگند به آن فرشتگانی که جدا کننده حق از باطل اند، (4)
و سوگند به آن فرشتگانی که القاکننده آیات آسمانی به پیامبران [اند،] (5)
تا حجت [باشد برای اهل ایمان] و بیم و هشدار باشد [برای کافران] (6)
[به همه این حقایق سوگند] که آنچه [به عنوان روز قیامت] وعده داده می شوید بی تردید واقع شدنی است. (7)
در آن زمان که ستارگان محو و تاریک شوند، (8)
و آن زمانی که آسمان بشکافد. (9)
و آن زمان که کوه ها از بیخ و بن کنده شوند. (10)
و آن زمان که وقت حضور پیامبران [برای گواهی بر امت ها] معین شود. (11)
این امور برای چه روزی به تأخیر افتاده؟ (12)
برای روز داوری (13)
و تو چه می دانی روز داوری چیست؟ (14)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان؛ (15)
آیا پیشینیان را [به سبب تکذیبشان] هلاک نکردیم؟ (16)
سپس به دنبال آنان دیگران را هم [به سبب تکذیبشان] هلاک می کنیم. (17)
با گنهکاران این گونه رفتار می کنیم. (18)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (19)
آیا شما را از آبی پست و بی مقدار نیافریدیم؟ (20)
پس آن را در جایگاهی استوار قرار دادیم (21)
تا زمانی معین؛ (22)
پس توانا بودیم و چه نیکو تواناییم. (23)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (24)
آیا زمین را فراهم آورنده [انسان ها] قرار ندادیم؟ (25)
هم در حال حیاتشان و هم زمان مرگشان (26)
و کوه های استوار و بلند در آن قرار دادیم و شما را آبی گوارا نوشاندیم. (27)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (28)
[آن روز به آنان گویند:] به سوی آتشی که همواره آن را تکذیب می کردید، بروید؛ (29)
و [نیز] به سوی سایه ای [از دود متراکم و آتش زا] که دارای سه شاخه است، بروید. (30)
[سایه ای که] نه مانع از حرارت است، و نه از شعله های آتش جلوگیری می کند. (31)
آن آتش، شراره هایی چون ساختمان بلند پرتاب می کند. (32)
گویی آن شراره ها هم چون شتران زرد رنگ هستند. (33)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (34)
این روزی است که [انسان ها چون موقعیتی نمی بینند برای دفاع از خود] سخن نمی گویند، (35)
و به آنان اجازه داده نمی شود که عذرخواهی کنند. (36)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (37)
امروز همان روز داوری است که شما و پیشینیان را در آن جمع کرده ایم. (38)
پس اگر [برای فرار از عذاب] چاره و تدبیری دارید، آن را به کار گیرید. (39)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (40)
به یقین پرهیزکاران در زیر سایه ها و کنار چشمه سارهایند، (41)
و نزد میوه هایی از آنچه همواره بخواهند. (42)
[به آنان گویند:] به پاداش اعمالی که همواره انجام می دادید، بخورید و بیاشامید گوارایتان باد. (43)
ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم. (44)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (45)
[شما ای کافران و مشرکان! در این دنیا] بخورید و اندک زمانی برخوردار شوید که شما گنهکارید [و بی تردید به کیفر اعمالتان گرفتار خواهید شد.] (46)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (47)
و هنگامی که به آنان گویند: [در برابر خدا] رکوع کنید، رکوع نمی کنند. (48)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان! (49)
[اگر به قرآن ایمان نیاورند] پس به کدام سخن بعد از آن ایمان می آورند؟ (50)