- 898
تسنیم 327
آیات 58 تا 72 سوره انبیاء صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا کَبِیرًا لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَیْهِ یَرْجِعُونَ ﴿58﴾
آنگاه آنها را خرد و ریز کرد، مگر بزرگترشان را، باشد که به او روى آورند (58)
قَالُوا مَنْ فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِینَ ﴿59﴾
گفتند چه کسى این کار را در حق خدایان ما انجام داده است، بى شک که از ستمکاران است (59)
قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى یَذْکُرُهُمْ یُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِیمُ ﴿60﴾
گفتند، شنیدیم جوانى که به او ابراهیم گفته مى شد، از آنان سخن مىگفت (60)
قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْیُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَشْهَدُونَ ﴿61﴾
گفتند او را در پیش چشمان مردم حاضر کنید تا آنان حاضر و ناظر باشند (61)
قَالُوا أَأَنْتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿62﴾
[آوردندش و] گفتند اى ابراهیم آیا تو این کار را با خدایان ما کردى؟ (62)
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ کَبِیرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِنْ کَانُوا یَنْطِقُونَ ﴿63﴾
[به ریشخند] گفت نه بلکه همین بزرگترشان چنین کارى کرده است، اگر سخن مى گویند از آنها بپرسید (63)
فَرَجَعُوا إِلَى أَنْفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّکُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ ﴿64﴾
به خود آمدند و گفتند شما خود ستمگرید (64)
ثُمَّ نُکِسُوا عَلَى رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاءِ یَنْطِقُونَ ﴿65﴾
سپس سرهایشان را تکان دادند [و گفتند] خوب مىدانى که اینها سخن نمى گویند (65)
قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنْفَعُکُمْ شَیْئًا وَلَا یَضُرُّکُمْ ﴿66﴾
گفت آیا پس به جاى خداوند چیزى را که نه سودى به شما مى رساند و نه زیانى مى پرستید؟ (66)
أُفٍّ لَکُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿67﴾
اف بر شما و بر آنچه به جاى خداوند مى پرستید، آیا اندیشه نمى کنید؟ (67)
قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانْصُرُوا آلِهَتَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ فَاعِلِینَ ﴿68﴾
گفتند او را بسوزانید و اگر مى توانید خدایانتان را یارى دهید (68)
قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿69﴾
گفتیم اى آتش بر ابراهیم سرد و سلامت شو (69)
وَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِینَ ﴿70﴾
و در حق او بدسگالى کردند، آنگاه آنان را زیانکارترین [مردم] گرداندیم (70)
وَنَجَّیْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ ﴿71﴾
و او و لوط را رهاندیم و به سرزمینى رساندیم که براى همگان برکتش بخشیده بودیم (71)
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ نَافِلَةً وَکُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِینَ ﴿72﴾
و به او اسحاق و یعقوب را برترى بخشیدیم، و هم هشان را از شایستگان قرار دادیم (72)
فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا کَبِیرًا لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَیْهِ یَرْجِعُونَ ﴿58﴾
آنگاه آنها را خرد و ریز کرد، مگر بزرگترشان را، باشد که به او روى آورند (58)
قَالُوا مَنْ فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِینَ ﴿59﴾
گفتند چه کسى این کار را در حق خدایان ما انجام داده است، بى شک که از ستمکاران است (59)
قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى یَذْکُرُهُمْ یُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِیمُ ﴿60﴾
گفتند، شنیدیم جوانى که به او ابراهیم گفته مى شد، از آنان سخن مىگفت (60)
قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْیُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَشْهَدُونَ ﴿61﴾
گفتند او را در پیش چشمان مردم حاضر کنید تا آنان حاضر و ناظر باشند (61)
قَالُوا أَأَنْتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿62﴾
[آوردندش و] گفتند اى ابراهیم آیا تو این کار را با خدایان ما کردى؟ (62)
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ کَبِیرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِنْ کَانُوا یَنْطِقُونَ ﴿63﴾
[به ریشخند] گفت نه بلکه همین بزرگترشان چنین کارى کرده است، اگر سخن مى گویند از آنها بپرسید (63)
فَرَجَعُوا إِلَى أَنْفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّکُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ ﴿64﴾
به خود آمدند و گفتند شما خود ستمگرید (64)
ثُمَّ نُکِسُوا عَلَى رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاءِ یَنْطِقُونَ ﴿65﴾
سپس سرهایشان را تکان دادند [و گفتند] خوب مىدانى که اینها سخن نمى گویند (65)
قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنْفَعُکُمْ شَیْئًا وَلَا یَضُرُّکُمْ ﴿66﴾
گفت آیا پس به جاى خداوند چیزى را که نه سودى به شما مى رساند و نه زیانى مى پرستید؟ (66)
أُفٍّ لَکُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿67﴾
اف بر شما و بر آنچه به جاى خداوند مى پرستید، آیا اندیشه نمى کنید؟ (67)
قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانْصُرُوا آلِهَتَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ فَاعِلِینَ ﴿68﴾
گفتند او را بسوزانید و اگر مى توانید خدایانتان را یارى دهید (68)
قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿69﴾
گفتیم اى آتش بر ابراهیم سرد و سلامت شو (69)
وَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِینَ ﴿70﴾
و در حق او بدسگالى کردند، آنگاه آنان را زیانکارترین [مردم] گرداندیم (70)
وَنَجَّیْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ ﴿71﴾
و او و لوط را رهاندیم و به سرزمینى رساندیم که براى همگان برکتش بخشیده بودیم (71)
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ نَافِلَةً وَکُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِینَ ﴿72﴾
و به او اسحاق و یعقوب را برترى بخشیدیم، و هم هشان را از شایستگان قرار دادیم (72)